wersja elektroniczna (pdf) - Homo communicativus - Uniwersytet im ...

58 Weronika Urban
przepisach prawnych. Charakter powyższego systemu komunikowania nie dyskwalifikuje
uznanie wizerunku jako komunikatu za jedno z narzędzi wykorzystywanych
w procesie przekazu informacji. Zarówno instytucje władzy publicznej,
instytucja pełniące usługi publiczne oraz organizacje pozarządowe dysponują,
kreują swój wizerunek, dążą do jak najlepszego społecznego odbioru własnej
działalności. Formą komunikacji publicznej ściśle powiązaną z wizerunkiem polityka
jest komunikacja z wyborcami, np. przemówienia, bezpośrednie spotkania,
dyskusje. Zaprezentowany obraz, aby był skuteczny musi być precyzyjnie zaplanowany.
Na uwagę zasługuje interakcyjny charakter tej formy komunikacji, polityk
przemawiając jest nadawcą przekazu jednocześnie wraz z widownią zaliczany
jest do odbiorów. Proces komunikacji przyjmuje kształt koła.
System komunikowania politycznego będący rezultatem interakcji zachodzących
między systemem politycznym, medialnym oraz społecznym, uczestnicy
procesu dostosowują się zmian zachodzących w otoczeniu sytemu, wyznają
obowiązujące zasady, normy kulturowe. Umiejętność zarządzaniem informacją,
prezentacji spójnego obrazu stanowi niezbędny, a wręcz pożądany element politycznej
egzystencji. Partie polityczne, Rząd, Prezydent dążą do zdobycia społecznego
zaufania, rozwiązanie stanowi wizerunek komunikujący styl, zasady,
podstawowe cele, zadania prowadzonej polityki.