wersja elektroniczna (pdf) - Homo communicativus - Uniwersytet im ...

Przekaz prawdy w komunikacji społecznej...
149
z jego myśleniem i nauczaniem, chociaż często nie starcza im wytrwałości i odwagi,
aby dochować wierności do końca. Komuniści bali się każdego przejawu
siły narodu. Paraliżowała ich siła duchowa narodu, nie mogli zaakceptować
drogi, która podnosiła na duchu naród i jednoczyła społeczeństwo nie wokół
Bieruta, Gomułki czy Gierka, ale wokół Jezusa i Maryi. Dlatego internowali
Prymasa, a nawet „aresztowali” obraz Matki Bożej Częstochowskiej. Ksiądz
Prymas boleśnie to odczuł, cierpiał nie tyle z powodu urażonej godności własnej,
ile dlatego, że widział brak jedności, niebezpieczeństwo rozłamu, a nade wszystko
grzech nieprawdy, kłamstwa, który jest zawsze obrazą Boga i znakiem wpływu
ojca kłamstwa 5 .
Kardynał S. Wyszyński podkreślał, że podczas wojny kłamstwo służyło hitlerowskiej
propagandzie, uderzając w najważniejsze z praw człowieka, prawo istoty
rozumnej do prawdy. Odwetem była nieufność człowieka do własnego państwa.
Dlatego też o klarowność i siłę umysłu, woli i serca trzeba się ciągle starać i nią
się nieustannie dzielić, ponieważ, choć stanowi ona osobiste dobro, to jednak
ma także istotne znaczenie społeczne 6 . W powojennej historiografii przeszłość
dziejową narodu w dużej części świadomie i celowo fałszowano, przeinaczano,
pomniejszano jej wartość dla współczesności. Dziś wiemy - mówił Kardynał po
przełomie sierpniowym 1980 roku - że dokonano straszliwej wiwisekcji i alienacji
narodowej i historycznej młodego pokolenia, pozbawiając je wiedzy historycznej
o narodzie i o polskiej twórczości literackiej, a przez to - pozbawiając kultury
narodowej 7 .
W obliczu takiej rzeczywistości Prymas Wyszyński apelował do ludzi odpowiedzialnych
za rozwój kultury narodowej, którym jej los, jak podkreślał, nie
jest i nie może być obojętny, aby wartości dziedzictwa narodowego przedstawiali
w świetle prawdy, miłości i sprawiedliwości społecznej. Czyńcie prawdę w miłości
- by uchronić siebie i tych, co was słuchają od wrogich myśli, od złodziejskiego
kłamstwa, od przemocy nienawidzących prawdę programów, podstępnych planów,
od wrogiej strategii relatywizmu i względności tak zwanej nauki8. Nie ulega wątpliwości,
iż Prymas Polski nie tylko uświadamiał społeczeństwu skutki zakłamania,
ale mobilizował świadomość społeczną w obronie wartości dziedzictwa kulturowego
w duchu pełnej prawdy i znaczenia dla narodowego bytu.
Z całokształtu prymasowskiego nauczania wyłania się obraz życia narodu,
w którym na różne sposoby ujawnia się walka. Wyraża się ona najczęściej w drastycznej
formie poniżającego traktowania obywatela przez władzę społeczną,
ale także w stosunkach międzyludzkich w formie gróźb, przekleństw, obelg itp.,
w znieczulicy społecznej jako formie obojętności na potrzeby drugiego człowieka.
5 Por. J. Michalik, Prymas Tysiąclecia – jego wielkość. Kazanie na 100-lecie urodzin kard. Stefana
Wyszyńskiego, Zuzela 6 VIII 2001, „Episteme” 15 (2001), s. 11-20.
6 Por. S. Wyszyński, Idzie nowych ludzi plemię, Poznań – Warszawa 1973, s. 176.
7 Tenże, Kamienie wołać będą. Ku czci Stefana Starzyńskiego, Warszawa 1 III 1981, w: Kościół w służbie
Narodu, Rzym 1981, s. 250.
8 Tenże, Do młodzieży akademickiej, Gniezno 1 IX 1962, [w:] Listy pasterskie Prymasa Polski 1946-1974,
Paris 1975, s. 405-406.