ROK XXXII - Instytut Maszyn Matematycznych

Zeszyt ABC.IT nr 2/2006(6)
Mogą to być:
! Rysunki postaci (przedstawione jako odwzorowanie naturalne lub też w stylu
karykaturalnym) lub spersonifikowanych zwierząt;
! Zdjęcia osób;
! Animacje powstałe z elementów wyżej wymienionych – bardzo ciekawe efekty
można osiągnąć używając programu CrazyTalk[6];
! „Gadające głowy ” fonia i wizja prezentujące autentycznego profesora
prowadzącego wykład;
! Inne.
Elementy tego typu mogą m.in.:
! występować na każdym ekranie, w roli prowadzącego kurs, bądź jako element
urozmaicający ekran i dodatkowo „ożywiający” dany temat;
! występować w miejscach typu „zapamiętaj”, „wyobraź sobie, „zastanów się”, w
celu podkreślenia wagi danej treści;
! objaśniać polecenie typu: ”Twoim zadaniem będzie …”;
! przekazywać dobre i złe wiadomości: „Bardzo dobrze. To była świetna
odpowiedź” lub „Musisz jeszcze uzupełnić wiedzę z tego tematu”.
Wirtualni mentorzy mają za zadanie urozmaicenie pracy z kursem i uczynienie go
ciekawszym. Ich funkcją ma być zwrócenie uwagi ucznia i zatrzymanie jej na kluczowych
treściach kursu. Dlatego ważne jest, aby postać taka budziła sympatię u odbiorcy –
zastosowanie postaci nieatrakcyjnej, odrażającej, przyniesie odwrotny efekt.
Ten sam problem związany jest z głosem wirtualnego mentora. Dobrze jest, jeśli jest on
przyjazny i nie odstrasza ucznia. Ważne jest, aby osoba nagrywająca ścieżkę dźwiękową
wirtualnego mentora miała właściwą dykcję, odpowiednią modulację głosu i zwracała uwagę
na znaki przestankowe zapisane w tekście. Powinna też w sposób jak najbardziej naturalny
wyrażać emocje. Głos lektora powinien wspomagać naukę, a nieprofesjonalne nagranie może
powodować odwrócenie uwagi od treści edukacyjnych.
Wizerunek mentora powinien być odpowiednio dobrany do grupy docelowej odbiorców
kursu. Infantylne rysunki mogą drażnić dorosłego odbiorcę i przynosić efekt odwrotny od
zamierzonego.
12