Nr. 7—86.

N r. 7—86. Dziennik Urzędowy 409.
dem zrozumienia pełnej wartości „S. P.“, gdyby jednak na tem
zrozumieniu, na świętym zapale do sprawy, oparły się jakiekolwiek
poczynania organizacyjne, byłyby one napewno nielegalne,
a z pewnych względów może i szkodliwe. Uważam za rzecz zbyteczną
wyciąganie konkretnych wniosków dla tych szkół, w których
„S. P.“ m ogłaby się znajdować w obecnej chwili we wspom ­
nianym „status fieri".
Zapoznanie się ze „S. P.“ dość licznej młodzieży, 1- .ora byla
wiecie b. r. na kolonji wypoczynkowej, zorganizowanej przez
„S. P.“ w G dyni, stwarza w fazie powstawania zespołu realną
trudność, polegającą na zbyt masowem „powoływaniu do Straży.
Za zgodą, czasem z inicjatywy, dyrekcji szkoły zbiera się pewnego
dnia kilku chłopców, którzy znają Straż z kolonji i zebranie
to — stereotypowe w treści i formie — uważa się za zorganizowanie
zespołu „S. P.“ Takie rozwiązanie sprawy me ma nic
wspólnego z podstawowemi założeniami twórców „Straży Przedniej“.
M ianow any przez władze organizacyjne, za zgodą K uratorjum,
instruktor lokalny „S. P.“ zasięga rady dyrektora, który
z chłopców (dziewcząt), znających zadania „Straży" , posiada w
stopniu możliwie najpełniejszym następujące cechy charakteru:
1) wyrobienie wewnętrzne i życiowe, 2) uspołecznienie czynne
oparte na szerszych zainteresowaniach umysłowych, 3) autorytet
i mir wśród otoczenia, 4) poczucie odpowiedzialności obok odczutego
i wyrozumowanego zdyscyplinowania. Jeśli chodzi o
tego pierwszego musi być on nietylko solidnie wartościowy w
postępowaniu, ale i bardzo pewny ideowo, aby od pierwszej
chwili umiał wytworzyć odpowiednią atmosferę wśród tych, którzy
naturalnem ciążeniem swych wartości i zdecydowanych przekonań
poczną się skupiać wokół sprawy powstania zespołu
„Straży P.“
W spom niane cechy charakteru kwalifikują ucznia na kierównika
zespołu, którym mianuje go naczelnik okr. „S.P.“ na wniosek
instruktora. Z całym naciskiem założenia podstawowe „S.P.“
podkreślają dalszy proces tworzenia się zespołu. Kierownik ze*
społu, kierując się objektywnem zaufaniem, przyjmuje do zespołu
następnego uczestnika, ci dwaj trzeciego. Niewątpliwie odpowiedni
stosunek między instruktorem a członkami zespołu
spowoduje, że będą oni zasięgali rady instruktora co do nowych
kandydatów i liczyli się z jego opinją, jednak kwestja przyjęcia,
lub nieprzyjęcia nowego uczestnika do zespołu zależy wyłącznie
od uczestników dawniejszych. W ówczas tylko słowu „zespół"
odpowie ważka dla przyszłych prac i głęboka treść, gdy jednostka
organizacyjna „S. P.“ powstała ściśle drogą opisaną. Zespól
„S. P. pod żadnym względem nie może się zgrupować mechanicznie,
stanie się bowiem „zlepkiem” bez wspólnych uczuć.
„W ięc przedewszystkiem zżycie się „członków" i ich wzajemne