Presude osnova.qxd - Centar za ljudska prava Univerziteta u Sarajevu

Parnični postupak
rizova protiv republike makedonije
97
26. На 11 март 2003 година Основниот суд Скопје I го одбил како неосновано
барањето на жалителот за надомест на штета, поднесено против г-ѓа В.К. и
Министерството за внатрешни работи.Тој утврдил дека жалителот не успел да
обезбеди доказ дека предметите, наводно украдени, воопшто постоеле и дека
биле всушност однесени од нејзиниот стан. Судот одлучил дека е застарено
нејзиното барање за надомест на нематеријална штета против Министерството
за внатрешни работи во однос на нејзиното притворање, наводниот лош
третман и одбивањето да и се пружи медицинска помош во текот на притворот.
Вредноста на спорот истакната во тужбата била 3,275,000 македонски денари. 21
27. На 15 мај 2003 година тужителот ја нобжалил пресудата пред
Апелациониот суд Скопје.
28. На 11 Јули 2003 година Апелациониот суд во Скопје ја одби жалбата на
тужителот и ја потврдил пресудата на понискиот суд.
29. Тужителот не поднел барање за ревизија до Врховниот суд на Република
Македонија.
II. РЕЛЕВАНТНО ДОМАШНО ЗАКОНОДАВСТВО 22
30. Согласно член 137 од Законот за парнична постапка (Законот) кога
заинтересираната странка во спорот не е во можност да ја најде адресата на
zbog neuredno dostavljenih poziva nekom od predloženih svjedoka. Gospođa v. K. nije
prisustvovala ni jednoj od navedenih rasprava.
21 Dana 11. 03. 2003. Osnovni sud Skoplje I kao sud prve instance odbio je kao neosnovan zahtjev
za naknadu štete protiv gospođe v.K. i Ministarstva unutrašnjih poslova. Utvrđeno je da
podnositeljka predstavke nije uspijela da obezbijedi nijedan dokaz da su ukradeni predmeti
uopšte postojali i da su stvarno iznijeti iz njenog stana. Odbačen je kao neblagovremen njen
zahtjev za naknadu nematerjalne štete protiv Ministarstva unutrašnjih poslova u vezi sa njenim
pritvorom, navodno lošim tretmanom i odbijanjem pružanja medicinske pomoći za vrijeme
njenog pritvora. vrijednost spora prikazana u presudi iznosila je 3.275.000 makedonskih dinara.
22 II. RElEvaNTNO DOMaĆE ZaKONODavSTvO
30. Saglasno čl. 137 Zakona o parničnom postupku (“Zakon“), kada zainteresovana strana u sporu
nije u mogućnosti da sazna adresu lica kojoj treba dostaviti pismeno, sud nastoji da od nadležnog
upravnog organa ili na drugi način pribavi potrebne informacije.
31. Član 226 Zakona predviđa da kada zainteresovana strana zahtijeva od suda da ispita svjedoka
mora prethodno da naznači o čemu treba da svedoči i navede njegovo ime, prezime, zanimanje
i prebivalište.
32. U skladu sa čl. 250, st. 2 Zakona, sud može da odluči da sasluša samo jednu od zainteresovanih
strana, ako druga strana odbija da da izjavu ili se ne odaziva na sudske pozive.
33. Član 284, st. 2 predviđa da zainteresovane strane mogu da predlažu nove činjenice i dokaze
tokom postupka.