Presude osnova.qxd - Centar za ljudska prava Univerziteta u Sarajevu

Parnični postupak
markoski protiv republike makedonije
69
Владата дека протекот на безмалку една година и два месеци од усвојувањето на
одлуката на Основниот суд од 1998 година па се до доставата на истата до
странките може да се оправда со неплаќањето на судските такси од страна на
жалителот. Судот забележува дека изминале скоро три години од поднесува -
њето на ревизијата од страна на работодавачот. Во тој период, Врховниот суд
единствено ја разгледал ревизијата и не извел други докази или не превземал
други процесни дејствија, освен враќањето на предметното досие до Основниот
суд, две и пол години по доставувањето на барањето за повторно отварање на
постапката. 21
39. Судот исто така повторува дека, хроничниот прекумерен обем на работа
не може да биде оправдување за прекумерната должина на постапката. (види
Klein v. Germany, број 33379/96, точка 43, 27 јули 2000 година и Pammel v.
Germany, пресуда од 1 јули 1997 година, Извештај за пресуди и одлуки 1997 IV,
т. 69 и 71). Оттука, Судот смета дека прекумерниот обем на работа, со оглед на
нискиот законксиот минимум во однос на вредноста на предметот на спорот
како критериум за поднесување барање за ревизија, како и големиот опсег на
надлежности на Врховниот суд, не можат да бидат оправдување за преку -
мерната должина на постапката (види mutatis mutandis, Dumanovski v. “Republic
of Macedonia”, број 13898/02, т. 45, 8 декември 2005 година). 22
40. Истото се однесува и на аргументите на Владата поврзани со извршната
постапка која била во тек паралелно со постапката пред Врховниот суд. Како
што Судот постојано утврдува, може да се смета за разумно домашните судови
под одредени околности да чекаат на исходот на паралелната постапка како
мерка за процедурална ефикасност (види, mutatis mutandis, König v. Germany,
пресуда од 28 јуни 1978 година, Серија A број 27, т. 110; Boddaert v. Belgium,
пресуда од 12 октомври 1992 година, Серија A број 235 D, точка 39; Pafitis and
Others v. Greece, пресуда од 26 февруари 1998 година, Извештај 1998 I, т. 97). Во
овој случај, домашните судови ниту ја запреле постапката во поглед на
основаноста ниту исходот од извршната постапка имал некакво влијание врз
21 S druge strane, Sud je našao da se značajna odlaganja mogu pripisati vlastima. Sud nije uvjeren
argumentom vlade da je skoro godinu dana i dva mjeseca, koliko je proteklo od donošenja
presude pa do njenog dostavljanja strankama, moguće opravdati neplaćanjem sudskih taksi od
strane podnosioca predstavke. Primijećeno je da je skoro tri godine proteklo od kada je poslodavac
podnio reviziju. Za to vrijeme vrhovni sud je samo odlučivao o pravnim pitanjima, nije izvodio
dokaze niti preduzimao bilo koju drugu procesnu radnju, osim vraćanja spisa predmeta
prvostepenom sudu dvije i po godine pošto je podnijet zahtijev za ponavljanje postupka.
22 Sud takođe smatra da hronična preopterećenost sudova nije opravdanje za predugo trajanje
postupka, (vidi Klein protiv Njemačke; Pammel protiv Njemačke) pa tako ni nizak zakonski prag za
podnošenje revizije i opsežna nadležnost vrhovnog suda.