Presude osnova.qxd - Centar za ljudska prava Univerziteta u Sarajevu

68 Pravo na suÐenje u razumnom roku – zbirka izabranih presuda
35. Судот повторува дека е обврска на државата договорничка да го орга -
низира нејзиниот правен систем на таков начин што нејзините судови да можат
да го гарантираат секому правото на добивање на конечна одлука во споровите
поврзани со граѓанските права и обврски во разумен рок. 18 (види Muti v. Italy,
пресуда од 23 март 1994 година, Серија A број 281 C, т. 15; Miloševićv. the former
Yugoslav Republic of Macedonia, број 15056/02, т. 25, 20 април 2006 година).
36. Судот смета дека предметот бил сложен од правен аспект во одредена мера,
особено во однос на правниот статус на работодавачот кој имал претрпено
неколку статусни промени. Во таква ситуација, судовите биле должни да
утврдат дали вработувањето на жалителот може да се смета за континуирано,
како клучно прашање за одредување на надлежниот орган кај работодавачот
кој требал да одлучи за неговото отпуштање. Меѓутоа, Судот смета дека ова
правно прашање не може само по себе да ја оправда должината на постапката. 19
37. Во врска со однесувањето на жалителот, Судот утврдил дека нема период
на одложувања кои би можеле да му се препишат нему. Тој бил присутен на
сите расправи кои биле закажани и одложувањето на две расправи заради
пријава на погрешното живеалиште на сведок предложен од негова страна
(види точка 14), не придонело битно за должината на постапката. Истото се
однесува и на повлекувањето на приговорот на барањето на работодавачот за
повторување на постапката и неговата обврска да ги плати судските такси, која
тој ја извршил во рамките на временскиот рок определен од судот.
Однесувањето на жалителот во извршната постапка немало никаков влијание
на постапката што се однесува на суштината на неговото барање. 20
38. Од друга страна, Судот смета дека постоеле битни оддолжувања кои можат
да им се припишат на домашните органи. Судот не е убеден од аргументите на
18 Sud je potvrdio da je na državama da organizuju svoje pravne sisteme tako da njihovi sudovi
svakome garantuju pravo na dobijanje konačne odluke u sporovima u kojima se odlučuje o
građanskim pravima i obavezama.
19 Sud smatra da je predmet po svojoj pravnoj prirodi u izvjesnoj mjeri bio složen, pogotovo zbog
nekoliko statusnih promjena poslodavca. Domaći sud je trebalo da utvrdi da li se radni staž
podnosioca predstavke može smatrati kontinuiranim, jer je to bilo ključno pitanje za utvrđenje
nadležnosti organa za donošenje odluke o prekidu radnog odnosa. Međutim, Sud je našao da
ovo pravno pitanje samo po sebi ne može da opravda dugo trajanje postupka.
20 U pogledu ponašanja podnosioca predstavke, Sud je utvrdio da nema perioda odugovlačenja
koje bi moglo da mu se pripiše. On je bio prisutan na svim ročištima, a odlaganje ročišta zbog
pogrešne adrese svjedoka nije bitno doprinjelo produžavanju postupka. Isto se odnosi i na
povlačenje prigovora protiv poslodavčevog zahtjeva za povraćaj u pređašnje stanje, kao i plaćanja
sudskih taksi, koje su plaćene u roku koji je odredio sud. Ponašanje podnosioca predstavke u
izvršnom postupku nije bilo od uticaja na postupak u kome se odlučivalo o predmetu spora.