Presude osnova.qxd - Centar za ljudska prava Univerziteta u Sarajevu

Izvršni postupak
jankulovski protiv Republike Makedonije
411
Бројните барања за забрзување на извршувањето од страна на жалителот исто
така се покажале неуспешни. 35
39. Со оглед на оваа позадина, судот смета дека одговорната држава
пропуштила ефективно да ја спроведе извршната постапка во прашање (види
Fukley v. Ukraine, цитирана погоре, став 86). Владините аргументи за сложеноста
на случајот и наводниот придонес на жалителот кон делумното неизвршување
на барањето не можат да го изменат овој заклучок. Оттука, судот наоѓа дека
македонските власти ја оштетиле суштината на “правото на суд” на жалителот
и не ја исполниле својата обврска ја му обезбедат на жалителот ефективно
уживање на неговото право на сопственост, онака како што било определено со
судските одлуки во односната постапка. Оттука, има повреда на членот 6 став
1 од Конвенцијата и одделна повреда на членот 1 од Протоколот 1 (види
Kolyada v. Russia, бр. 31276/02, став 25 , 30 ноември 2006). 36
35 U vezi sa konkretnim slučajem, dio zahtjeva podnosioca prestavke je bio zadovoljen (vidi st. 20
gore). Preostali dio duga još uvijek nije bio isplaćen. U toku izvršnih postupaka, podnosilac
prestavke je predložio dva alternativna načina izvršenja: javna prodaja dužnikove pokretne
imovine ili prenos dugovanog iznosa sa računa kompanije. S obzirom na to što ovi predlozi nisu
imali izgleda za uspjeh, izvršenje je nastavljeno protiv dužnikove pokretne imovine. U stvari, javna
prodaja vozila je bila dogovorena od strane prvostepenog suda (vidi st. 11 gore). Podnosilac
predstavke je imao konačnu odluku i izvršenje na tom vozilu. Trećem licu, koje je bilo u faktičkom
posjedu vozila, je takođe bilo naređeno da prenese svojinu na podnosioca (vidi st. 11 gore).
Umjesto da okonča izvršenje u odnosu na vozilo, isti sud je kasnije ovlastio treće lice da vozilo
registruje kao svoje (vidi st. 12 gore). Naredna naredba za konfiskaciju vozila bila je neuspješna iz
razloga što, po nalaženju Vrhovnog suda, policija je propustila da izvrši naredbu (vidi st. 16 i 17).
S obzirom na boravište trećeg lica, na dan 16. 2. 1999. predmet podnosioca prestavke bio je
raspoređen Osnovnom sudu u Štipu (vidi st. 19). Sud je našao da taj sud nije preduzeo ni jednu
mjeru da obezbijedi naplatu preostalog duga. To je bilo 16. 1. 2006, što znači sedam godina nakon
dodjele ovog slučaja, prvostepeni sud je imao nedoumice u vezi sa stanjem izvršenja zahtjeva
podnosioca prestavke. Brojni zahtjevi podnosioca prestavke za hitno izvršenje takođe su ostali
bez uspjeha.
36 Sa osvrtom na navedeno, sud smatra da je odgovorna država propustila da sprovede izvršne
postupke na efikasan način (vidi Fukley v. Ukraine, gore citirana, st. 86). Vladini argumenti o
kompleksnosti slučaja i navodnom doprinosu podnosioca prestavke za djelimično neizvršenje
njegovog zahtjeva ne može da izmjeni ovaj zaključak. Otuda, sud nalazi da su makedonske vlasti
umanjile suštinu “prava na sud” podnosioca prestavke i propustile da ispune svoju obavezu da
podnosiocu obezbijede efikasno uživanje njegovog prava na svojinu, kako je to bilo utvrđeno
sudskom odlukom donijetom u konkretnom slučaju. U skladu sa navedenim, postoji povreda čl.
6 st. 1 Konvencije i čl. 1 Protokola 1 (vidi Kolyada v. Russia).