Presude osnova.qxd - Centar za ljudska prava Univerziteta u Sarajevu

Izvršni postupak
jankulovski protiv Republike Makedonije
409
гарантирано со членот 1 од Протоколот 1, тие позитивни обврски може да
бараат одредени мерки потребни за заштита на правото на сопственост, дури и
во случаи на спорови помеѓу приватни лица и компании. Ова поточно значи
дека државите имаат обврска да обезбедат усогласување со процедурите
пропишани во зкаонодавството за извршување на конечните пресуди (види
Fukley v. Ukraine, бр. 71186/01, ставови 89-91, 7 јуни 2005, со понатамошните
референци). 31
(б) Примена на овие принципи во односниот случај
35. Судот забележува дека, со одлука од 27 ноември 1995, првостепениот суд го
прифатил барањето на жалителот и им наредил на должниците заеднички да го
исплатат долгот. Оваа одлука станала конечна и извршна само ово однос на г-
динот Н. На 29 април 2004, по одлуката на Врховниот суд од 25 септември 1997,
првостепениот суд повторно им наредил на должниците заеднички да го платат
долгот. Извршната постапка која жалителот ја иницирал на 1 април 1996 со цел
да осигура исплата на својот долг, определено првично со одлуката од 27
ноември 1995 и потоа со одлуката од 29 април 2004, сеуште е во тек. Оспорената
ситуација, оттука, се продолжувала безмалку единаесет години по ратифика -
цијата на Конвенцијата од страна на одговорната држава, на 10 април 1997
(период кој потпаѓа под судската надлежност ratione temporis). 32
36. Судот понатаму забележува дека, со цел да ја одреди разумноста на
одложувањето кое е во прашање, мора да се земе во предвид состојбата на
31 U skladu sa čl. 1 Protokola 1, “tužba” se može smatrati “svojinom” ukoliko je u dovoljnoj mjeri
ustanovljena da bi se mogla smatrati izvršnom (vidi Burdov v. Russia). Pored člana 1 Konvencije,
svaka država ugovornica “će obezbijediti svakome u okviru (njene) nadležnosti prava i slobode
definisane ... Konvencijom”. Obaveza da se obezbijedi efikasna primjena prava definisanih u tom
instrumentu, može rezultirati pozitivnim obavezama za državu. U pogledu prava garantovanog čl.
1 P. 1 te važeće obaveze mogu zahtijevati određene mjere potrebne za zaštitu prava svojine čak i
u slučajevima koji uključuju parnice između privatnih lica i kompanija. Ovo konkretno znači da
država ima obavezu da obezbijedi da se u zakonodavstu pažljivo predvidi procedura za izvršavanje
konačnih presuda (Fukley v. Ukraine).
32 Sud bilježi da je odlukom od 27. 11. 1995, prvostepeni sud usvojio tužbu podnosioca predstavke
i naredio dužnicima solidarnu isplatu duga. Ova odluka je postala konačna i izvršna samo u
odnosu na N. 29. 4. 2004, nakon odluke Vrhovnog suda od 25. 9. 1997, prvostepeni sud je ponovo
naredio dužnicima da solidarno isplate dug. Izvršni postupak koji je podnosilac žalbe inicirao 1.
4. 1996. sa ciljem da osigura isplatu duga, utvrđenog odlukom od 27. 11. 1995, a potom i odlukom
od 29. 4. 2004, još uvijek su u toku. Sporna situacija se produžava već skoro 11 godina od
ratifikacije Konvencije od strane odgovorne države, 10. 4. 1997 (period koji potpada pod sudsku
nadležnost ratione temporis).