Presude osnova.qxd - Centar za ljudska prava Univerziteta u Sarajevu

Upravni postupak
Dumanovski protiv Republike Makedonije
313
пред Врховниот суд завршила во разумен рок, Судот заклучи дека однесувањето
и пасивноста на управните органи, особено Министерството, значајно при -
донело за должината на постапката во случајот кој бил едноставен. Оттука,
Судот истакна дека откако жалителот повторно се обратил на 21 јули 1997
година со жалба до Министерството, следејќи ги напатствијата на Врховниот
суд, Бирото истата ја одбило како неоснована, наместо да ја препрати до
Министерството како надлежно за одлучување. По случајот било одлучено
скоро две години подоцна од страна на Врховниот суд кој го упатил
Министерството да одлучи по жалбата на жалителот. Судот е запрепастен од
фактот што Министерството неодлучило по жалбата на жалителот и покрај
напатствијата да го стори истото содржани во пресудата на Врховниот суд од
28 Април 1999 година. Министерството исто така пропуштило да одлучи по
жалбата на жалителот од 2 декември 1999 година како и при неговото второ
обраќање од 7 февруари 2000. Министерството ја отфрлило жалбата на или
околу 15 август 2000 дури откако жалителот во врска со пасивноста на
Министерството се обратил до Врховниот суд. 40
48. Судот е на мислење дека засегнатиот интерес на жалителот, кој што ги
изгубил средствата за егзистенција откако бил отпуштен од работа, барал
особена експедитивност (види, mutatis mutandis, Duclos v. France пресуда од 17
Декември 1996 година, Извештај на пресуди и одлуки 1996 – VI, став 77). 41
49. Разгледувајќи ги сите поднесени материјали, Судот смета дека Владата не
доставила ни еден доказ или аргумент што покажува дека по барањето на
жалителот било одлучено со должна експедитивност. Земајќи ги во предвид
40 Sud nalazi da u periodu koji spada u njegovu nadležnost, nešto preko četiri godine, Vrhovni sud
je donio četiri odluke, od kojih se jedna odnosila na dopuštenost; Biro je donio dvije odluke od
kojih se jedna odnosila na dopuštenost, i Ministarstvo je donijelo jednu odluku pošto je
podnosilac predstavke podnio tužbu Vrhovnom sudu zbog nepostupanja Ministarstva. Iako je
postupak pred Vrhovnim sudom proticao razumno ažurno, Sud primjećuje da je ponašanje i
nepostupanje upravnih organa, posebno Ministarstva, značajno doprinijelo dužini trajanja
postupka koji je bio jednostavan. Stoga, Sud naglašava da pošto je podnosilac predstavke ponovo
podnio svoju žalbu 21. 7. 1997. Ministarstvu u skaldu s instrukcijama Vrhovnog suda, Biro je
odbacio iz razloga nedopuštenosti umjesto da je proslijedi Ministarstvu na razmatranje. Predmet
je presuđen skoro dvije godine kasnije od strane Vrhovnog suda koji je naložio Ministarstvu da
odluči o žalbi podnosioca predstavke. Sud je zapanjen propuštanjem Ministarstva da odluči po
žalbi podnosioca predstavke iako mu je to naloženo od strane Vrhovnog suda u presudi od 28. 4.
1999. Ministarstvo je takođe propustilo da odluči po žalbi podnosioca predstavke od 2. 12. 1999.
i ponovljenoj žalbi od 7. 2. 2000. Odbilo je žalbu oko 15. 8. 2000, tek pošto je podnosilac
predstavke pokrenuo pitanje njegovog nepostupanja pred Vrhovnim sudom.
41 Sud smatra je činjenica da je predmet bio od izuzetnog značaja za podnosioca predstavke, koji je
izgubio sredstva za izdržavanje prilikom otpuštanja s posla, zahtijevao posebnu ažurnost.