Presude osnova.qxd - Centar za ljudska prava Univerziteta u Sarajevu

Upravni postupak
Dumanovski protiv Republike Makedonije
311
следните критериуми: сложеноста на случајот, однесувањето на жалителот и
релевантните надлежни органи како и засегнатиот интерес на жалителот во
спорот (види, помеѓу други надлежни, Frylender v. France (GC) бр. 30979/96, став
43, ECHR 2000 – VII; Humen v. Poland (GC), бр. 26614/95, § 60, Comingersoll S.A. v.
Portugal (GC), бр. 35382/97, ECHR 2000 – IV; Philis v. Greece (бр.2), пресуда од 27
Јуни 1997 година, Извештаи од пресуди и одлуки 1997 – IV, став 35). 33
41. Владата укажа дека постапката која е предмет на жалбата не може да се
разгледува како една, туку како три одвоени постапки кои што се воделе пред
Врховниот суд. Владата тврди дека жалителот е целосно одговорен за
должината на првиот сет постапки поради тоа што поднел жалба пред Врхов -
ниот суд, наместо повторно да се обрати до надлежното Министерство. Владата
потврди дека двата останати сета на постапки траеле околу четири години,
период не може да се смета за неразумен. 34
42. Владата исто така ја истакна преоптовареноста со работа на Врховниот суд
во тој период како и постапките во врска со приговорите поврзани со
локалните избори во 2000 година. 35
43. Жалителот го спори тврдењата на Владата дека постапката не треба да се
зема како единствена поради тоа што надлежните органи расправале за ист
предмет низ целата постапка од нејзиното започнување во 1995 година.
Жалителот тврди дека неразумната должина на постапката е целосно вина на
државата, особено што случајот по природа не бил воопшто сложен, освен
периодот кога постапката продолжила пред Врховниот суд, а жалителот
требало повторно да се обрати до надлежното Министерство. 36
33 Sud potvrđuje da se razumnost dužine postupka mora posmatrati u svjetlu okolnosti svakog
slučaja i u skladu sa sljedećim kriterijumima: složenost predmeta, ponašanje državnih organa i
podnosioca predstavke, kao i značaj predmeta spora za podnosioca predstavke.
34 Vlada je tvrdila da postupak koji je predmet predstavke ne može da se posmatra kao cjelina, već
kao odvojeni postupci koji su se vodili pred Vrhovnim sudom. Vlada tvrdi da je podnosilac
predstavke u potpunosti odgovoran za dužinu prvog seta postupka zbog toga što je podnio tužbu
Vrhovnom sudu, umjesto da se ponovo obrati Ministarstvu. Vlada je tvrdila da su druga dva
postupka trajala oko četiri godine, što se ne može smatrati nerazumnim.
35 Vlada je takođe istakla preopterećenost Vrhovnog suda u tom periodu prigovorima u vezi lokalnih
izbora održanih 2000. godine.
36 Podnosilac predstavke osporio je tvrdnje Vlade u pogledu izdijeljenosti postupka, zbog toga što
su nadležni organi raspravljali isti predmet tokom cijelog postupka od njegovog početka 1995.
godine. Podnosilac predstavke tvrdi da je isključivo država odgovorna za nerazumnu dužinu
postupka, osim u periodu kada je on trebalo ponovo da podnese žalbu, umjesto tužbu Vrhovnom
sudu, posebno jer predmet nije bio složen.