Wiadomości 24/2007 - Inter Cars SA

FAKTY
Nasz Jelcz, jak to Jelcz nie był w stanie przejechać takiej trasy bez
awarii, dlatego oprócz sprzętu alpinistycznego część ładunku
stanowiły części zamienne, a auto naprawiało się w większości
Krzysztof Oleksowicz na szczycie Choyu. Nepal 1986 r.
tam, gdzie się popsuło.
Kiedyś w Katmandu trafiłem do warsztatu samochodowego i
okazało się, że oni również cierpią na brak części zamiennych.
Następnym razem jadąc tam, przywiozłem z Niemiec do tego zaprzyjaźnionego
serwisu części do silnika OM 352. Przypomina mi
się również zabawna sytuacja z tamtych lat. Mój wspólnik Krzysztof
Wiśniewski, później właściciel firmy „Haga” (części do „garbusa”),
nie jeździł ze mną Jelczem tylko latał samolotem. Po którejś
z kolei podróży, mając ponad 20.000 km „za kółkiem”, zapytałem
go czy w porządku jest, że on lata samolotem a ja dwa tygodnie
jadę przez pół świata psującym się autem. Odpowiedział mi w
bardzo prosty sposób: „Widzisz Krzysztof, jak Ty jedziesz autem
przez te wszystkie kraje, gdzie sytuacja polityczna jest niestabilna,
to istnieje duża szansa, że pod byle pretekstem możesz zostać
zatrzymany i trafić do aresztu. Wystarczy niewielka niezgodność
w dokumentach. Jak ja lecę samolotem, to jest duża szansa, że
będę mógł ciebie wyciągnąć z kłopotów. Jak we dwójkę pojedziemy
samochodem i przypadkiem wpadniemy w kłopoty, to
nie będzie już nikogo, kto by nas z tego wyciągnął”. Przyznam, że
ta argumentacja trafiła do mnie jak żadna inna.
RG: Ta przygoda w Pana życiu po kilku latach dobiega jednak
końca. W Polsce z kolei kończy się stan wojenny. Przychodzi
druga połowa lat 80-tych. System komunistyczny
powoli zaczyna się chwiać w posadach. Czym wówczas Pan
się zajmuje?
KO: Po zakończeniu stanu wojennego sytuacja w Polsce powoli
się ustabilizowała. Oznaczało to, że było więcej swobód, ale dalej
panował powszechny brak wszystkiego. W tym również części
zamiennych do samochodów szczególnie produkcji zachodniej.
Pod koniec lat 80-tych pojawiły się pierwsze firmy polonijne, a
wśród nich jedna o nazwie Polimar, która zajmowała się importem
części zamiennych. Import prywatnych samochodów rósł,
a części do nich brakowało. Kolejki w warsztatach były coraz
dłuższe. Prowadziłem wówczas pomoc drogową i handlowałem
rozbitymi samochodami, do których potrzebne były części. W
pewnym momencie zorientowałem się, że w handlu rozbitymi
autami panuje coraz większa konkurencja. Natomiast kupno i
sprzedaż części zamiennych, choć również pracochłonne dają
większe wyzwania i szanse rozwoju. Zacząłem zajmować się
więc tą działalnością, która pochłonęła mnie bez reszty, zajęła
większą część mojego życia i trwa do dziś.
RG: Mamy rok 1989, mur berliński pada. Przez byłe kraje
socjalistyczne przelewa się fala „jesieni ludów”. W Polsce
Leszek Balcerowicz wprowadza pierwsze reformy. Obywatele
mogą prowadzić w nieskrępowany sposób działalność
gospodarczą. Dotychczas należał Pan do wąskiego grona
osób, które poznały już smak działania na własny rachunek
i zarabiania przyzwoitych pieniędzy. Czy nowa rzeczywistość
nie przeraziła Pana?
KO: Tak jak wspomniałeś, w nowej rzeczywistości Polacy dostali
możliwość prowadzenia działalności na własny rachunek. Ja byłem
do tego przyzwyczajony od wielu lat, więc nie była to dla
mnie żadna nowość. W tamtych latach powstaje błyskawicznie
ponad 100.000 prywatnych firm, z których wiele niestety szybko
upada, właśnie dlatego, że ich właściciele nie byli nauczeni czym
jest prowadzenie działalności na własny rachunek.
Oczywiście natychmiast pojawia się też większa konkurencja niż
dotychczas. Powstają firmy zajmujące się importem części samochodowych,
takie jak Hart, Fota, Inter Team, Holbex, czy Bronowski
i wielu innych. Z początku jest to działalność na niewielką
skalę, ale to właśnie na rzecz prywatnych przedsiębiorców firmy
państwowe błyskawicznie tracą rynek.
Nauczony wieloletnim doświadczeniem wiedziałem, że jeżeli
chcę odnieść sukces muszę skoncentrować się na jednej działalności,
postawić sobie cel i zbudować profesjonalną firmę sprzedającą
części, już nie jednoosobową, ale w oparciu o zaufanych
ludzi z pomysłami.
RG: Wspomniał Pan o celu. Jaki on był?
KO: W 1990r. wraz z moim bratem Piotrem i kolegą Andrzejem
Oliszewskim, założyliśmy Inter Cars s.c. Moim marzeniem było
zostać liderem w dystrybucji części zamiennych w Polsce.
RG: Miał Pan już wówczas sporo konkurentów. Który z nich
Pana zdaniem był wówczas największy?
KO: Do końca lat 90-tych największą tajemnicą skrywaną przez
prywatne firmy, była wysokość osiąganych obrotów. Jedyne znane
mi dane pochodzą z tygodnika „Wprost” nr. 25 z 24 czerwca
2001r. (przyp. autora: „Wprost”, dodatek „Lista najbogatszych Polaków”
str.16). Pojawiły się tam informacje o niesamowitych obrotach
firmy Fota. W publikacji podano, że przychody firm kontrolowanych
przez Fotę wyniosły w 2000r. 2,4 mld złotych. Moim
zdaniem dane te były kilkadziesiąt razy zawyżone.
Szacuję, że do 1995r. największymi firmami na rynku byli Inter
Team, Fota i Holbex. Inter Cars wszedł na I miejsce gdzieś ok.
1996 r. Zdobyliśmy pozycję lidera i trzymamy ją do dziś.
RG: To bardzo krótki okres na zdobycie pozycji lidera, tym
bardziej, że Pana konkurenci budowali już system własnych
filii, a Inter Cars raczej postrzegany był jako firma warszawska,
działająca na obszarze Polski Centralnej i Wschodniej.
Firma koncentrowała się też bardziej na zaopatrzeniu dystrybutorów
a nie warsztatów naprawczych.
5