Kitabı yüklə - Kitabxana

İntəhası, qırıcı elə bir zibildi ki, raketi səsindən əvvəl gəlir. Daha doğrusu, əvvəl raketi
gəlir, sonra özü, ən axırda səsi. Atdığı raketlər Qarabağ insanının həyatından qiymətli
olduğu üçün qırıcıdan qorxanı avam hesab edirdilər.
Sağlığınızı görüm, mən də burada yaşadığım aylar ərzində bütün silah səslərinə
öyrəşdim. Part eləməmiş ürəyimdə deyirdim: «peka... avtamat... qrad...».
Üstəlik səslərə uyğun rəftar: top, qrad atıldısa yerə yat, avtamat və tank səsi
eşitdin qaç, bu artıq düşmənin yaxında olduğunu göstərir. Ama ən yaxşısı, elə yerdə
yaşa ki, bu səslərin heç birini eşitməyəsən.
Eeeee.... şəxsən mən o qədər qaçmışam ki! Özü də tumançaq.
“Erməni gəldi!!!” – gecənin bir aləmi eşitdiyin bu dəhşət dolu səsdən sonra nə
ana-bacı yada düşür, nə də pal-paltar.
“Budrudum!!! Uğğğğuğğğuğğğuuuuu... Bışşş!!!”
Hövlank qalxıram.
“Dam! Dam! Daram!”
Oğlumdu. «Elmlər»dəki oyuncaq mağazasından aldığı bir bölük əsgəri yenə
divanın, yorğan döşəyin ən əhəmiyyətli yüksəkliklərinə düzüb əməlli-başlı döyüş aparır.
Nə qədər çalışsam da, uşağa bu adətini tərgitdirə bilmirəm. Məni boğaza yığıb. Uşaqdı
də... Başa salmaq olmur. Başa salmaq olmur ki, ay bala, görürsən yatmışam, nə
guppagup salmısan. Bəlkə elə qorxuram! Nədi, adam-zad deyiləm? Topdan-qraddan
qorxmayan kafirdi. Bu sənin üçün, razborka-zaddı bəyəm? Mərmidi, üstünə düşdü,
düşdü də, neyləyə bilərsən?!
“Tr...trrr...tererere... dam!”
Bilirəm, tankdı.
“Ay uşaq, qoy yataq!”
Hara yatıram.
...Füzulinin Veysəlli kəndinin yanında bir ferma var idi. Payız vaxtı Haramı
düzünün qüzeyindəki dərə yoxuşa bu fermaya tərəf köç gedirdik. Birdən bir tank
göründü və tırhatır gəlib yanımızda dayandı. Düzü ilk dəfə idi ki, tank görürdüm. Nə
bədheybət səsi varmış! Bir az qorxdum da. Biləndə ki, bizimkilərdi, toxdadım. Tank
dayanan kimi içindən bir əsgər hobb eləyib yerə düşdü, salamsız-kalamsız yaxınlaşıb
say-seçmə qoyunlardan birini qoltuğuna vurdu. Müdirimiz qışqırdı:
“Ə, neynirsən?!”
Cavab gəlmədi. Əsgər qoyunu tankın içinə salladı, sonra da özü yox oldu. Müdir
atını tankın qabağına sürdü:
“A bala, bu qalxoz heyvanıdı, neyniyirsiz?”
Tank kərkinə-kərkinə müdirin üstünə yeridi. Müdir çəkilmədi. Əksinə atı
mahmızlayıb tankla döş-döşə dayandı.
“Qoyunu verin köpəyuşağı! Dərəbəylikdi bəyəm!”
Part, tanka bir ağac. Tank sanki ağrıdan dəli bir nərə çəkdi, tüstü-toz bir-birinə
qarışdı. Müdirin atı hürkdü. O, uzaqlaşan tankın arxasınca baxıb tüpürdü:
“Bay sizin ananızı... Qiryətiniz varsa, gedin Xocalının hayıfını alın.”
Sonralar öyrəndik ki, həmin tankdakılar Aşağı Veysəllidə xidmət edən əsgərlərdi.
Bu bölgədə vur-tut bircə tank var idi, camaatın gözündən basıb lotuluq eləyirdi. Aşağı
79