Kitabı yüklə - Kitabxana

Əvəzində Ağtəpə kolxozunun sədrini qulaqlayıb atdı bayıra. Çağırıb yanına, deyib ki,
hansı su ilə suvarmısan taxılını? Kolxoz sədri utandığından qıpqırmızı qızarıb, başını
aşağı salıb. Başçı deyib, sən nə həyasız adamsan, cındır bir möhürdən ötrü adam da o
sifətə düşərmi?
Həə… Yaxşı adamdı bizim başçı, işin yönünü-yöntəmini biləndi. Bakıda da böyük
hörməti var. Sən öl, müşavirəyə gələn adamları heç adam yerinə qoymurdu. Qonaqlığı
da, qalmaq məsələsini də Ağcabədi İcra Hakimiyyətinin boynuna qoydu».
Mamoğlu sözünü qurtarıb dərindən ah çəkdi:
«Həə, dayoğlu, dünyanın belə-belə işləri olur» - sonra başını qaldırmadan əlavə
etdi – «Axşam kök bir çəpiş kəsmişəm, gedək uşaqlara qovurtdurum, toqqamızın altını
bərkidək. İçmək istəmirsən?».
***
Yeməkdən sonra qalxıb yatağın ortasında kəndçilərimlə gap edirdim. Birdən
məktəb direktorunun müavini uzaqdan mənə əl elədi. Yaxınlaşdım. Mamoğlu da
hardansa peyda oldu. Müavin mamoğluna baxa-baxa əlindəki əmri mənə uzatdı:
«Təbrik edirəm, 16 saat dərs düzəltdik sənə. Adətən təzə gələnlərə 12 saatdan artıq
verilmir, amma day sən özümüzünküsən» - sarı, yarıçürük dişlər ölü bir təbəssüm
yaratdı müavinin sifətində. Mamoğlu da irişdi və əlimdəki əmri alıb diqqətlə gözdən
keçirdi:
«Allah xeyir versin!»
Günəş artıq qüruba əyilmişdi. Hardansa buzov mələməsi eşidildi. Təbiətin
sozalmaqda olan işığı palçıq daxmalardan ibarət bu şəhristanı daha da hüznlü göstərirdi.
Hərbi-siyasi məsələ
“Budrudum!!!”
Yarıoyaq olsam da, sırazı anlayıram. Top səsidi. Top səsi... Yaddaşımı kirkirədən
keçirsən də, bu səs qulaqlarımdan gedəsi deyil.
...Füzuli bazarından aldığım karalyoku pencəyimin qoluna silib təzəcə bir dişlək
almışdım ki, ərəsət qopdu. Elə bil hər şey mənim bu karalyoku dişləməyimə bənd imiş.
Qaçhaqaç, qovhaqov, yıxılan, duran, büdrəyən, qışqıran, zarıyan... hamı qarışdı biribirinə.
Birdən: «Budrudum!!!» Dalınca da insanın qulaqlarını cırıqlayan vəhşi bir
uğultu... Yenə şəhəri top atəşinə tuturdular. Qaçmağa macal yox idi. Yetən-yetən əlləri
ilə başını qucaqlayıb yerindəcə şöngüyürdü. Səs gələn səmtə baxdım, heç nə
görünmürdü. Uğultunun vahiməsi çiyinlərimdən aşağı basdı, mən də oturdum. Bu an
ikinci gurultu və ikinci uğultu göylərin boşluğunu ağuşuna aldı. Saniyədən də az zaman
ərzində nəsə qara bir şeyin şəhərin üstü ilə keçdiyini hiss etdim. Uğultudan əlavə,
partlayışabənzər səs gəldi, şəhər silkələndi. Qorxmağa başlamışdım. Görünür, Füzuli
şəhərinin şimalında, ən əhəmiyyətli yüksəkliklərin birində qərar tutan erməni hərbçiləri
bazarın koordinatını düz götürmüşdülər. Tərs kimi bazar günü idi, adam əlindən
tərpənmək olmurdu. Bazara düşən istənilən mərmi bir göz qırpımında böyük fəsadlar
törədərdi və başına mərmi düşən həmin adamlardan biri də mən ola bilərdim.
Füzulidə hamı topu, qradı, minemyotu səsindən tanıyırdı. Hətta qırıcının səsini o
biri uçaqlardan ayıra bilirdilər. Bu mənada şəhər əhalisinin sluxuna yağlı bir beş!
78