Kitabı yüklə - Kitabxana

yıxılsın. Qolumdan daha bərk yapışdı. İxtiyarsız çevrilib onun gülməkdən artıq yox
olan gözlərinin çuxura buraxdığı seyrək kirpiklərə baxdım. Gülə-gülə söhbətinə davam
etdi:
«Sonra söz Ağtəpə kəndinin sədrinə verildi. O lətifəni bilirsən? Canavar deyir bu
ağlı kimdən öyrəndin, tülkü dovşanı göstərir ki, bu gözüçıxmışdan».
«Bilirəm».
«Ağtəpə kəndinin sədri o biri yoldaşının tamam əksinə danışdı. İşıq yanır, məktəb
işləyir, odun-ocaq boldu, üstəlik suvarma işləri də başa çatıb» - mamoğlu təzədən məni
hövsələdən çıxaran bir hırıltıyla uğunub getdi. Hannan-hana əllərini biri-birinə vurub
bərkdən dilləndi:
«Ananı sevim, məni qınayan! Su yoxdu yeee, a kişi! Bir damcı belə... Heç adamlar
içməyə tapmır» - təzədən hırıltı.
«Bəsdi də» - mən dedim.
«Başçı özü də çaşıb qaldı. Təkrar soruşdu: «Suvarma qurtarıb?!». Kolxoz sədri
əminliklə «Bəli» - dedi. Heyrətdən ağzı açıla qalan başçı bilmədi nə desin, kişiyə öz
təşəkkürünü bildirdi...
Sonra məni çağırdılar».
Mamoğlu ah çəkdi. Sanki bu çətin imtahanı indi burda da verəcəkdi. Gülməkdən
yaşaran gözlərinin nəmini qurulaya-qurulaya ciddi görkəm aldı:
«Belə yerdə gərək çox savadlı danışasan. Hətta elə bir dildə ki, heç kəs konkret bir
şey anlamasın. Məsələn belə – salam hörmətli başçı, əziz qonaqlar, müşavirə
iştirakçıları! Son vaxtlar ölkəmizdə gedən quruculuq işləri rayonumuza, eləcə də
rəhbərlik etdiyim kolxoza öz uğurlu töhfələrini verib – bu yerdə lazımdı ki, ölkə
başçısının bir neçə vacib fərman və ya sərəncamını tarixi ilə birlikdə yada salasan.
Qanının arasına girsə, belə şeylər girər. Sonra bu qərarın icrası üçün görülən işlər və s.
Mən də eynən belə elədim. İşıqdan, otlaqdan, odun-ocaqdan, təhsildən birtəhər sivişib
gəldim əsas məsələyə. Dəqiq yadımda deyil, suvarma barədə təxminən belə bir cümlə
işlətdim – suvarma işi bütün respublikada olduğu kimi bizim kalxozda da öz
aktuallığını saxlayır və bu istiqamətdə real addımlar atılmasını labüdləşdirir. Biz də
hörmətli rayon rəhbrliyinin göstərişinə əsasən bu yöndə lazımlı addımları atırıq. Bax
belə! Gördüm başçı gülümsəyir. Amma rəhmətliyin oğlu bataqlıqdan gül kimi çıxdığım
yerdə bir sualla təkrar məni itələyib çamurun içinə saldı: «Suvarma işlərini başa
çatdırmısan?». Bu artıq konkret sual idi və başçı məndən konkret cavab istəyirdi. Sən
olsan, yəqin deyərdin, a kişi, ət almısan ki, küftə istəyirsən?»
«Deyərdim».
«Amma gör mən nə dedim – yox, hörmətli başçı, hələ davam eləyir. Bundan sonra
«çalışın yekunlaşdırın» deyib məni vəziyyətdən çıxara bilərdi. Amma daha bir
gözlənilməz sual verdi: «Niyə qurtarmamısan?!» İndi fikirləşirəm ki, mənnən mırt
tuturmuş kişi. Ya da ağlımı, siyasətimi yoxlayırmış. Niyə qurtarmamısan? Uje bu yerdə
gərək Fridrix Engels olasan. Dedim, bağışlayın, cənab başçı, texnikamızda bir az
nasazlıq var, söz verirəm ki, yaxın günlərdə bu problemi aradan qaldıracam».
«İnanıram» – dedi – «Keç əyləş».
Müşavirədən sonra hamı gözləyirdi ki, Abadxeyirin kolxoz sədrinin fatihəsi
oxunacaq. Amma başçı onun ərizəsini cırıb-atdı. Dedi, get işlə, bir az təcrübə topla.
77