Kitabı yüklə - Kitabxana

Bayıra çıxanda pörtmüşdüm. Tərs kimi vətən haqqında yazdığım lirik şeirlər
yadıma düşdü, qəhərləndim.
***
«Ə kişi, gəl bəri, məllim dostumuzdu, bu saat həll edəcəm getsin» – qəflətən
rastıma çıxan mamoğlunun belə arxayın danışmasına təəccübləndim. Doğrudur, o,
vəzifə sahibi idi – kəndimizin kolxozuna rəhbərlik edirdi, amma şöbə müdirində ki o
sifəti görmüşdüm, işim çətin düzələrdi. Ən azından bu gün, bu saat düzəlməyəcəkdi.
Sənədi qapıya tərəf tolazlamaq hara, üstündən iyirmi dəqiqə keçməmiş qol atıb möhür
vurmaq hara.
«Gəl, gəl» – mamoğlu israrla məni şöbə müdirinin otağına tərəf dartdı, qapını
döymədən içəri girdi, mehribanca görüşdülər. Mamoğlu:
«Məllim, niyə bir dəfə ayağını biz tərəflərə qoymursan, bir qulluq eləyək
qardaşımıza…»
«Sağlıq olsun» – şöbə müdiri ayağa durmuşdu.
«Dayım oğludu, savadlı uşaqdı. Bağışlıyın, sizi yaxşı tanımır. İndi nəsil cırlaşıb,
özün bilirsən. Amma düzələr, qanan uşaqdı».
«Dayın oğlu sənə oxşamayıb» – şöbə müdiri bu dəfə təbəssümlə məni süzdü. Mən
yarı içəridə, yarı çöldə boynumu büküb durmuşdum. Mamoğlu sənədləri şöbə müdirinin
stolunun üstünə qoydu:
«Düzələr inşallah».
Şöbə müdiri yerində əyləşib stolun siyirməsini çəkdi. Dairəvi möhürü, möhürün
yastığını çıxardı. Sonra stolun sağ güncündəki qələm qabına sancılmış qələmi götürüb
eynəyini gözünə taxdı. Qaşlarını qaldırıb imza yerini axtardı. İmza atandan sonra
möhürü açıb ağzına yaxınlaşdırdı:
«Huuuuuuu….»
Tap! Bu da müəllimliyimin təsdiqi. Mamoğlu da boş dayanmadı, əlini cibinə atıb
dörd dənə şax əlliminlik çıxardı və stolun üstü ilə yavaşca sənədlərin altına sürüşdürdü.
Çölə çıxanda qoluma girib sakit səslə dedi:
«İyirmi şirvan verdim haaa… Qaytararsan. Di get, səni təbrik edirəm».
Əlimi sıxdı, xırda, yaşıl gözləri qıyılmış kirpiklərinin arasından pişik gözü kimi
parıldadı.
***
Mən yataqdakı məktəbin ağ şirmayidən quraşdırılmış müəllimlər otağına girəndə
beş-altı həmkarım krossvord doldururdu. Məktəbin tədris işləri üzrə müavini başda
əyləşmişdi. Arxasındakı şkafın qapısına iri təqvim vurulmuşdu, üstündə türk müğənnisi
Sibel Canın şəkli... Direktor müavininə yaxınlaşdım, salam verdim, «xoş gəlmisən» -
dedi və yarıçürük dişlərini göstərdi. Əynində sarı rəngli palto varıdı. Eynən müəllimlər
otağındakı stolların və şkafın rəngində. O, sanki bu görkəmi ilə otaqdakı əşyalara
hopmuş, onların ayrılmaz tərkib hissəsinə çevrilmişdi. Gözümü açandan onu müavin
kürsüsündə görmüşdüm. Kəndimiz yerində olanda da elə beləcə sarı rəngli palto
geyinirdi. Bəlkə də həmin palto idi əynindəki. Bəlkə heç yatanda da soyunmurdu o
paltonu. Bir anlıq mənə elə gəldi ki, onu bu vəzifədə əbədi bərqərar eləyən bu sarı
rəngli paltonun sehridir. Neçə məktəb direktorunu yola salmışdı və yola salmaqda idi.
Elə beləcə… Gülə-gülə… Əsəbləşdiyini, kiminləsə höccətləşdiyini görən olmamışdı
72