Kitabı yüklə - Kitabxana

«Xalan nə təhərdi?»
Uşaq utandığından başını aşağı saldı, burnunu çəkib ayaqqabısının ucu ilə
torpağı təpikləməyə başladı.
«Eşitmirsən ə?» – kişi təsbehini sırıqlısının cibinə qoyub arxadan iki qolunu
uşağın boynuna saldı və əllərini çənəsinin altına sürüşdürüb ona tərəf əyildi:
«Sənnənəm! Xalan nə təhərdi? Corcinin qəhbəxanasına gedirmi yenə?»
Uşaq diksindi, böyük qəbahət yapmış kimi gözlərini bərəldib uğunmaqda olan
saqqallı kişilərə baxdı. Onu bayaqdan əzizləyən kişi elə şaqqanaq çəkdi ki,
müvazinətini saxlaya bilməyib yerə çökdü. Uğunmaqda olan kişilər sifətlərini əlləri
ilə bir-birindən gizlədirdilər.
***
O axşamdan sonra bu balaca evin yarlığı boynundan asıldı. Hətta qadınlar
belə evin təzə təşbehini işlətməkdən çəkinmirdilər. Bu adın Corcinin evinin taleyinə
mistik təsiri oldu. Gedib gələn azaldı. Corci özü də buralarda az-az görünməyə
başladı. İndi Corcini övladı ikiyə çatan cavan gəlinlər axtara bilərdi.
Bircə Abbasəli! Yazıq Abbasəli… Evin təzə adı zatən onun «əhatə dairəsi
xaricində» olan mənəvi dünyasını alt-üst etmişdi. Bir müddət hamının həsəd
apardığı «bəy otağı»ndan səs-səmir gəlmədi. Handan-hana bəlli oldu ki, küsüb
Corcidən, ona bəslədiyi sonsuz məhəbbəti məşhur kalafasında dəfn edib və təzədən
qayıdıb öz yeraltı dünyasına. Üstəlik rayonda, asfaltda, örüşdə, hətta yardım gətirən
maşınlar arasında “Cip” gördümü, arxasını çevirirdi: «Birdən Corci olar». Arxa
çevirmək Abbasəlinin ən radikal etiraz aksiyası idi.
Adamların çoxu Abbasəlidən fərqli olaraq, hələ də bir daşı, bir ağacı, bir
təpəsi olmayan, yeknəsəq yeraltı damlarıyla şimalı-cənubu bilinməyən bu
düzəngahın qibləsini Corcinin evi deyin təyin edir, gecələr yol azan çobanlar səmtini
bu evlə dəqiqləşdirirdilər. Zarafatla bura «Amerika səfirliyi» deyənlər də vardı.
Gündüzlər isə Corcinin evinə günəşdən kölgələnən qoca ulaqlar yaxınlaşırdı.
Balabəy
Ə kişi, yaxşı görək! Yaxşı! Yaxşı. Mən tanımıram Balabəyi? Qapıbir qonşu
olmuşuq e… Böyük oğlu İlqar, ortancılı Səlimxan, balacası Hətəm… Üçünü də
əsgərlikdən dəlilik adına qurtarıblar. Baxanda inanmazdın ki, bu pəzəvəng uşaqlar
Balabəyindi. Ama hardasa suyu çəkirdi, yoxsa analarından şübhələnərdi adam.
Balabəy nə Balabəy! Dişləri Qobustan qayalarına oxşayırdı. Astra siqaretindən o
qədər dartmışdı, zəfəran kimi sapsarı idi. Gözləri çökəyə düşmüşdü.
Dərnəgüldəki 12 saylı yataqxanada qalırdılar.
Birdən evlərində vay-şivən qopurdu:
«Öldü! Yenə öldü!!!»
Arvadı qışqırırdı:
«Səni qara yer yesin! Birdəfəlik öl, qurtarsın canımız!!! Səni heç qalxma bu
yastıqdan!»
67