Kitabı yüklə - Kitabxana

alırsan, a namussuz! Dostunun ailəsinə göz dikən biqeyrət! Ailəsinə göz dikib cavan
balasını bədbəxt eləyən qudurğan. Səni görüm qanını yalıyasan!”
İsfəndiyar kişinin qızına heç nə deyə bilməmişdi Kəndxuda. Bütün günahı
Çoban Səlimin tütəyində görmüşdü. Axşam örüşdən qayıdan vaxtı Səlimi atdöşü edib
kürəyinə həmən simli qamçı ilə bir-ikisini çəkmişdi. “Oy dədə” – demişdi Səlim.
Camaat bilməmişdi “dədə” deyəndə kimdən imdad umur binəva. Öz doğma
atasındanmı, yoxsa atrıq atası zənn etdiyi Kəndxudadanmı. Sonra tütəyini almışdı
Səlimin, dizində iki bölüb atmışdı. Kimsə yerə çömbəlib hönkür-hönkür ağlayan
Səlimin qolundan tutub qaldırmaq istəyəndə “Dəymə” – demişdi İsfəndiyar kişi –
“Fürsətdi, qoy ürəyini boşaltsın”.
Səlimin tütəyini susdurmaq elə də asan deyildi. O, Kəndxudaya “dədə” deyə
bilərdi, ancaq tütəksiz qala bilməzdi.
Səlimin təzə düzəltdiyi tütəyin səsi daha çox təsir edirdi adamlara. O, kəndin
bütün dərdlərinin tərcümanı idi. Səsi gəldimi, insanlar nəfəsini qısıb qulaq asırdılar.
Kəndin heyvanları da öyrəşmişdi bu səsə. Adamlar qarışıq bütün canlılar qulaqları ilə
deyil, bədənləri ilə eşidirdilər Səlimi. Tütəyin səsi ətinə-qanına hopurdu bütün
canlıların. Hopurdu və onlara ilahi bir sakitlik gətirirdi.
Bu gün Kəndxuda da hiss edirdi bu rahatlığı, ləzzətlə qulaq asırdı Səlimə.
Arada qəhərləndi də!
Tütək susan kimi ayağa qalxdı, kənd idarəsinin qarşısına toplaşan adamlara
tərəf qışqırdı:
“Səlimi bura gətirin!”
***
“O günü idarənin qarşısına toplaşan adamlara nə demisən?” – Səlimin bozarmış
şalvarına, əzik-üzük pencəyinə, dağınıq və kirli saçlarına, həyəcandan böyümüş
gözlərinə ötəri nəzər yetirib soruşdu.
Səlim başını aşağı salıb dinmədi.
“Sənnənəm, qorxma, danış”.
Səlim yenə dinmədi.
“Danış, danış. Pul verəcəm sənə, danış. Nə görmüsən o günü, dedin keçilər nə
edirdi?”.
“…”
“Sənnənəm!” – Kəndxuda əlini balaca yuxarı qaldırdı, Səlim gözlərini qırpıb
boynunu qısdı – “Bax döyərəm səni, danışmasan”.
Səlim yenə dinmədi.
Kənd ağsaqqalı İsfəndiyar kişi içəri girdi, üzünü Kəndxudaya tutub narazı səslə
dilləndi:
“Nə istiyirsən uşaqdan? Bilmirsən, qaradinməzdi”.
Səlimə yaxınlaşdı, mehribanlıqla başını tumarlayıb soruşdu:
“Oğlum, dünən bizə danışdıqlarını yenə söylə, utanma”.
Səlim təntiyərək İsfəndiyar kişinin üzünə baxdı. Həyəcandan az qala gözləri
yerindən çıxacaqdı:
6