Kitabı yüklə - Kitabxana

Yenə də unitaz barədə düşündü: «Şərqə qarşı ən böyük səlib yürüşünü elə bu
unitazlar həyata keçirir. Bu unitazların hesabına neçə abdəst pozulur, neçə namaz
qəzzaya düşür, neçə ibadət batil olur...»
Tualetin ağ rəng vurulmuş çirkli qapısı açıldı və açılmağı ilə düşüncələrini alt-üst
etdi. Qapı ilə arasında bir nəfər qalmışdı. Üstəlik kanalizasiya qoxusunun
şiddətlənməsi «vüsala» yaxın olduğuna işarə idi. Bu arada qapıya baxıb
düşünməyə imkan tapdı: «Bambılı uşağı bambılı, guya çox səliqəlidirlər, hələ bir
qapıya ağ rəng də vurublar... İyinə-quxusuna bax buranın. Adamın başı çattıyır.
Vallahi, bu iy-qoxunu Tanrının sapsağlam bəxş etdiyi iç-içalata doldurmağın
babalını min rükət namaz da yuya bilməz».
Qapı yenə açıldı, bu vaxt çiyninə bir əl dəydi. Çevrildi. Yaşlı bir millət vəkili idi.
Tanıyırdı. İnstitutların birində professordu gərək ki... Parlamentin vicdan azadlığı
komissiyasının üzvüydü: «Bala, icazə verərsən?...» «Buyur» – dedi. Ardınca
ürəyində: «Onsuz da yeyəndə qabağa düşmüsən...»
***
Tale üzünə güldü axır ki. Bu da tualet! Unitazı da yerdən. Əlini qıpqırmızı kauçuk
aftafaya atdı, boş idi. Küncdəki krantı qurdaladı. Pas tutmuşdu... İndicə bağladığı
cəftəni açanda gözü əllə yazılıb içəridən qapıya yapışdırılmış elana sataşdı: «Xayiş
edirik, taletin qaydalarına düzgün rayət edin». Başını bulaya-bulaya gülümsədi.
Əlində aftafa tualetdən çıxıb əl-üz yuyulan krantlara yaxınlaşdı, aftafanı doldurub
təkrar növbəyə dayandı. Qarşısında azı on nəfər vardı.
***
Adamlar yenə də tələsə-tələsə pisuara yanaşır, işini görür, şalvarının qabağını
bağlaya-bağlaya çıxıb gedirdilər. Ah çəkdi. Onun da belə azad vaxtları var idi.
Xüsusən içki içəndə... Harda gəldi burax getsin: pışşşş! Sonra da ağzı sulanasulana
boynunu bur, bas içəri, «bızıd» zamoku çək, çıx get. Lap şalvar islansın,
qəm yemə. Allah versin Bakı küləyinə, əlin cibində üzü xəzriyə on addım atsan
quruyacaq.
Hiss etdi ki, hamı ona baxır. Əlində qıpqırmızı kauçuk aftafa, lüləyi dik və uzun,
sanki bu dəqiqə kiminsə arxasına keçirəcək. Utandı. Aftafanı özündən bir addım
kənara qoyub seyrəlməkdə olan növbəni gözdən keçirdi. Qarşısında iki nəfər
qalmışdı. Birinci adam növbəsi çatan kimi çevrilib aftafaya baxdı, sonra cəld
hərəkətlə onu götürüb özünü içəri təpdi.
***
İçəri girəndə afatafanı aşmış vəziyyətdə gördü:
“Ə, bunların... söyüş söymək olmaz” – pıçıldadı. Aftafanı təzədən götürüb əl-üz
krantlarına yaxınlaşdı. Geri qayıdanda növbədə adam qalmamışdı. Boşalan
kabinələrdən birinə girdi, unitaz hündürdə idi.
Mən bir zeytun ağacıyam
Əslində, Nazim Hikməti bəyənmirdi. Bu cür çoxsəsli şeirlər, real və miqyaslı
ifadə tərzi onun başını boş qazan kimi danqıldadırdı. Amma Nazim
44