Kitabı yüklə - Kitabxana

O gün axşamacan kənddən gələn yoldan gözümü çəkə bilmədim. Bir qaraltı görən
kimi ürəyim tup-tup döyünürdü.
***
Qardaşımla heyvanın yanında ikən kənddə nələr baş verib… Bunu sonralar
öyrəndim.
Kərimin atası da, anası da oğlanlarını al qanın içində qabaqlarına salıb aparıblar
rayon polis şöbəsinə. Kərimi xəstəxanaya yerləşdirib sahə müvəkkilini iki yekəpər
serjantla mənim arxamca göndəriblər. Polislər gəlib ki, dədəm saman-palçıq yoğurur.
«Oğlun hanı?»
Dədəm işi anındaca başa düşüb. Deyib, nə bilim hanı. Tapsanız, deyin gəlib mənə
kömək eləsin. Görürsünüz ki, zığ-batdağın içində əlləşirəm.
«Oğlunu vermirsən, onda səni aparacağıq».
«Elə bu vid-fasonda?».
«Otur maşına, çox uzatma!»
Bu vaxt xoşbəxtlikdən qohumlardan biri bizdə imiş. Tez-tələsik taksiyə oturub,
yataxlara xəbər aparıb. Kərimin bacıları isə daş-qaya ilə biz olan evə – Dəli İlyazın
qonşuluğuna hücuma keçiblər. Pəncərələri sındırıb, evin çardağını daşa tutublar. Söyüşküfür
də öz yerində… Anam bacımı qucağına sıxıb ağlayırmış evdə: «Balamı
tutacaqlar, instuta gedə bilməyəcək» (Sonralar anamı bu sözə görə lağa qoyub
güləcəkdik). Birdən İlyaz çıxıb öz həyətlərindən. Əlində də yaba:
«Ha sizin körpə əmcəyinizi!!! Qızıxmısız, ləçərlər! Bilmirdiniz, söyəni söyəllər,
döyəni döyəllər! Lap əcəb eləyib, əlinin içinnən gəlib!»
Sən demə Kərimin məni vurması İlyaza yaman dəyibmiş. Necə olmasa, biz onun
adını tutub gəlmişdik bu kəndə, bizə münasibət İlyaza münasibət idi. Bacımın
ağlamağını görüb lap əsəbiləşib Kərimin bacılarına: «O Teylurun goru haqqı, sizi
buralarda tutsam bu yabanın sapını soxacam sizə. Rədd olun, qəhbə törəməsi!».
Yataqdakı qohumlar xəbər tutar-tutmaz yığışıb məsləhət eləyiblər. Bir-iki nəfər
bizim evə gəlib, qalanları dədəmin arxasınca gedib. Tanış-biliş, dostluq-kirvəlik… rəisi
razı salıblar ki, ağsaqqal kişini içəridən çıxarsınlar, barışıq olsun. Polislər alaqaranlıq
təcridxanaya yaxınlaşıb qapıları şaqqaşaraq açıblar:
«A kişi qalx!»
Dədəmdən səs gəlməyib. Əli zopalı serjantlardan biri yaxınlaşıb ki, dədəm palçığı
qurumuş əllərini başının altına qoyub ayaqları döşəməyə bərkidilmiş dəmir oturacağın
üstündə yatıb.
«Qalx, a kişi!»
Gözlərini açıb. Əsnəyə-əsnəyə qalxıb oturub.
Polis:
«Deyəsən yerin rahatdı».
«Günün altında o qədər əlləşmişəm ki… Bura çox sərindi, and olsun Allaha
çıxmaq istəmirəm».
«Qalx, qalx, səni gözləyirlər».
***
Kərimgilnən barışmağımız uzun çəkdi. Allahtərəfi, kənd camaatı barışıq istəyirdi.
Kərimin atasını birtəhər yola gətirdilər, anası ram olmurdu. Axırda razılaşdılar ki, sahə
39