Kitabı yüklə - Kitabxana

müvəkkilinə, sahə müvəkkili gecə gəlib biz olan kəndə, heyvanları açıb buraxıb, amma
kişinin boyununa bir toğlu qoyub.
***
Mən evə girən kimi anam «uyyyy!!!» eləyib əlini üzünə atdı: «Səni kim vurdu?!».
Dinmədim.
«A bala, niyə cavab vermirsən?! Kim səni bu günə salıb? Bə instuta necə
gedəssən? Vay, evi yıxılan canım!».
«Nə olub e…» - mən dedim.
«A bala, birisüyün dərslər başdıyır, dayın xəbər göndərib ki, hazırlaşıb rayona
gəlsin… Səni kim vurdu belə?!»
«Kərim!» - qardaşım dedi - «Hamı üstümüzə tökülmüşdü, dədəm də gəlib məni
vurdu».
Sonra əhvalatı təfsilatı ilə danışdı. Axırda yenə kövrəldi: «Heç kim sözümüzü
demədi, bizi döydülər» - ağladı. Anam onu sakitləşdirmək istədi: «Ağlama bala, burda
heç kimimiz yoxdu, kim üstümüzdən gələcək ki? Dədənin başı batsın, bizi eldənobadan
perik salıb bu qərib-qürbət yerə gətirdi».
Bacım da qoşuldu qardaşıma. Bu vaxt qoyunların hənirtisi eşidildi, çölə qaçdıq,
dədəm heyvanları gətirmişdi.
***
«Səhər gedəcəm yatağa (qohumlarımız yataqda olurdular) qohum-əqrəbanı
tökəcəm bura» - anam dil boğaza qoymurdu – «Mənim uşağım kimin anasına-bacısına
sataşıb ki, onu bu günə salıblar».
Dədəm:
«Ay arvad, bir sakit ol, dalaşıblar da, cavandılar. İki dalaşanın biri döyər, biri
döyülər».
«Bizim heç kimimiz yoxdu bu kənddə. Sabah qızın böyüyəcək. Yoxdu sənin
qeyrətin! Uşaqlarımı da götürüb çıxıb gedəcəm burdan. Sən qalarsan Dəli İlyazın
yanında».
Dədəm səsinə müdriklik verdi:
«A rəhmətliyin qızı, iyirmi qoyunun var, un kisəsinin biri bir qoyun eləyir. Həftəyə
də bir kisə un yeyirik. Acınnan ölmək istiyirsən?! Pambığa-alağa getməsək, çörək
tapmarıq…»
Bacım mənə yaxınlaşdı, boynumu qucaqlayıb ağladı, gözlərini ovuşduranda
əllərinə baxdım, xınası getməmişdi hələ.
***
«Kənddə bir şofir Zülfüqar var, deyillər yaxşı adamdı, gedək bəlkə ucuz qiymətə
bağındakı ağacların birini aldıq» - dədəm yenə də baltanı qoltuğuna vurub hazır
dayanmışdı.
Kəndin aralığından, mərkəzdəki böyük dükanın qarşısından keçəndə Sonyanın bir
dəstə qızla sudan gəldiyini gördüm. Dədəmin arxasında gizləndim ki, üzümü görməsin.
Mümkün olmadı, göy gözləri bir anlığa şəklimi çəkib yaddaşına köçürdü. Dodaqları
büzmələnib içindən vulkan kimi püskürən gülüşü boğmağa müvəffəq oldu. Ardınca
31