Kitabı yüklə - Kitabxana

kəsilsin, sonra puluyla da olsa ağac-uğac tapmaq olar. Günortadan sonra dədəm
yükləyici dalınca getdi, mən balaca qardaşımı qarşılamağa çıxdım. O, pambıq
sahələrinin yanındakı balaca təpəciklərdə qoyunlarımızı otarırdı.
Örüşə tərəf çıxar-çıxmaz tanımadığım bir oğlan mənə yaxınlaşıb dedi ki,
qoyunlarınızı tutdular. Harda? Pambıqda. Addımlarımı yeyinlətdim. Həqiqətən də
kalxozun pambıq tarlasının yanında, «Mal yeri» deyilən sahədə xeyli adam toplaşmışdı.
İki “Jiquli” maşın vardı. Qaçdım. Kolxoz sədri, sahə müvəkkili, pambığın qoruqçusu,
yaxında-uzaqda pambıq yığan, su-suvaran adamlar… hamısı burda idi. Qoruqçu
qardaşımı tutmuşdu. Qardaşım ağlaya-ağlaya, qışqıra-qışqıra nə qədər dartınırdısa da,
onun əlindən çıxa bilmirdi. Məni görüb daha bərkdən hönkürdü. Nə baş verdiyini
anlamadan qoruqçunun üstünə cumdum: «Uşağı burax!!!»
Qoruqçu: «Pambığı otarmağınız bəs deyil, hələ bir üstümə gəlirsən. Sən öl səni
dədənnən bel-belə sarıtdıracam. Budu e, bütün hökumət burdadı. Qoyunlarınızın
hamısını aktlaşdırıb ətə göndrəcəm».
«Uşağı burax, əclaf!» - qoruqçu ilə yaxalaşdım. Məni tutdular. Bu heynidə
qoruqçunun oğlu üstümə qaçdı, sifətimə möhkəm bir yumruq ilişdirdi. Əvvəlcə sol
gözümdə yaşıl işıq parıldadı, sonra bütün aləm qaraldı. Qollarımdan yapışmasaydılar
yıxılacaqdım. Başıma, gözümə qapaz-yumruqlar dəyir, ancaq o qədər təsir eləmirdi.
Ara-sıra tanımadığım səslər eşidirdim: «Kərim, vurma!», «Kərim! Kərim!», «Ə, biriniz
onu tutun!», «Buraxın məni, onun anasını ….!»
Gözümün altına soyuq suda islanmış əski qoydular. Qardaşım vurulduğumu
görəndən sonra səsini kəsdi. Amma gözümü açanda onun xısın-xısın, səssiz ağladığını
gördüm. Sahə müvəkkili yaxınlaşıb məni vurana, yəqin Kərim bu idi, bir sillə ilişdirdi:
«Əclaf, sən kimsən vətəndaşa əl qaldırırsan!».
Kərimin atası polisin qarşısına çıxdı: «Pox yeyib mən dədəsiynən!»
Sahə müvəkkili: «Pox yemiyəndə, kanfet tükanı açmışam! Sən öl səni soxacam
qoduqluğa».
«Düz elədim, qudurublar bunnar! Babalarının qəbrinə erməni işiyir, gəlib bizim
yerimizi-yurdumuzu basdırırlar» - bunu Kərim dedi.
«Kəs, küçük!» - Kərimin atası oğlunun ağzının üstünə bir qapaz vurdu. Sonra
mənə yanaşdı: «Bala, qələt eləyib. Cavansız, birini sən ona vurdun, birini də o sənə. Sən
də gərək mənə əl qaldırmayaydın, yaşlı kişiyəm».
Sahə müvəkkili maşına minməzdən əvvəl əlini açıq qapıya söykəyib üzünü
camaata tutdu: «Qoyunları aparın kalxozun tövləsinə, aktlaşdırın, nə qədər ziyan
dəyibsə ödəsinlər, mən icazə verməyincə heyvanları buraxmayın».
***
Bir azdan dədəm gəlib çıxdı. Əvvəlcə bizi danladı, kalxozun yerini basdırdığına
görə balaca qardaşıma bir sillə vurdu. Qardaşım ağlaya-ağlaya: «Ay dədə, vallah,
qoyunları saxlaya bilmədim, qaçıb doluşdular pambığa…» - dedi.
Heyvanlarımızı burxmadılar, dedilər «uçaskov» gəlməsə olmayacaq.
Dədəm piyada düşdü yolun ağına – Səməd Vurğuna tərəf. Biz olan kəndlə Səməd
Vurğun kalxozu eyni sovetlik idi.
Sonralar bildik ki, dədəm gecə gedib sovet sədrini tapıb, vəziyyəti danışıb. xahiş
edib ki, heyvanlarımızı buraxsınlar, bir də belə qələt eləmərik. O da zəng eləyib sahə
30