Kitabı yüklə - Kitabxana

«Camahat da gərəy öz taleyinə biganə qalmasın, vətənin gələcəyi üçün əlindən
gələni eləsin» – boğazını arıtladı – «Ölkəmizin gələcəyi, xalqın ağ günə çıxması sizin
kimi gözəl irəhbər işçilərdən də asılıdı. Allah sizə də köməy olsun».
«Sağ olun, sağ olun. Niyə oturmursuz, əyləşin…»
Dədəm «T» şəkilli stolun sol tərəfinə düzülmüş döşəkli stulların birində oturdu.
Arıq boynunu irəli uzadıb nəsə demək istədi, ancaq boğazını arıtlamaqla kifayətləndi.
Kişinin tərəddüd içində var-gəl etdiyini açıqca hiss edən sovet sədri dodağının altında
balaca qımışıb tez ciddiləşdi. Dədəmin nə deyəcəyini və bəlkə daha çox bu «nəyi» necə
deyəcəyini səbrlə, həm də böyük maraqla gözləməyə başladı.
«Allah ölənlərinizə irəhmət eləsin, rəhmətlik dədəm həmişə deyərdi ki, dağ kişinin
atasıdırsa, aran anasıdır. Çətin gündə dağ adamları arana üz tutublar, burda dolanışıq
tapıblar. Yoxsa, iraq olsun, arandakılar biz tərəfə qaçqın gəlsəydilər, qarda-boranda
çətin ki salamat qalardılar» – duruxdu, sözünün bir balaca yersiz olduğunun fərqinə
vardı deyəsən. Belə məqamlarda həmişə misallar gətirir, şeir deyir, şeir deyəndə də
həmişə karıxır. Üryəimdə Allaha yalvardım ki, şeirə keçməsin. Çifayda…
«Aran doğrudan gözəl torpaqdı. Böyük şairmiz Vaqif də yaxşı deyib:
Kür qırağının əcəb seyrəngahı var
Ya… Yaş… Yaşılbaş… Yaşıldbaş» - qaşları düyünləndi - «Yaşılbaş…»
«Yaşılbaş sonası var bu yerlərin» - sədr düzəliş verdi.
«Hə… Hə… Yaşılbaş sonaları da var bu torpağın…» - duruxdu, şeirin düz
getmədiyini anladı, ancaq üzə vurmadı – «Doğrudan qızıldı bu topaq. Hərdən uşaqlara
deyirəm aclıqdan qorxmuyun, Qarabağ bərəkətli yerdi, bərk ayaqda kövşən yerlərində
başaq eləyib çörəyimizi ovcumuzla toplayarıq».
Soved sədrinin səsi gərləşdi:
«Elə niyə deyirsən, ağsaqqal, ölməmişik ha! Şükür olsun Allahın birliyinə, indi hər
hektardan üç-dörd ton taxıl çıxır».
Dədəm müticəsinə gülümsündü:
«Bizim torpağımız yoxdu də, o mənada deyirəm, yoxsa sizdən bir narazılığım
yoxdu ha».
Sovet sədrinin sifətində güclə seziləcək bir təəssüf ifadəsi dolaşdı. Dolaşdı və tez
də sovuşub getdi. Söhbət yenidən əvvəlki məcrasına qayıtdı. Sovet sədrinin tüksüz başı,
kostyumu, qalstuku, qarşısındakı telefonlar, başının üstündəki bayraq, gerb, bunlar
azmış kimi bayaqkı vətənpərvər nitq dədəmin gözünün odunu almış, onu tərksilah
eləyib sovet sədrinin hüzurunda əsir gününə salmışdı. Sovet sədri heç nə demir,
təbəssümlə qıyılan biləndər gözlərini dədəmə dikib susur və bəlkə də onun bu
vəziyyətindən ləzzət alırdı.
Nəhayət dədəm utana-utana sözə başladı:
«Bilirsiniz də, qabaqdan qış gəlir… Biz də əvvəllər İlyazın evində olurduq… Ev
əslində İlyazın deyil, onun qardaşınındı… Qardaşının arvadı isə evi bizə vermişdi…
Bilirsiz, onları da qınamıram, camahatın evini əlindən alası döyülük ha…»
Sovet sədrinin heyrətdən böyümüş gözləri bu dəfə mənə zilləndi. Sual dolu
nəzərlərlə… Onun üz cizgiləri açıqca deyirdi: «Bu kişi nə danışır?»
28