Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
olanda bir az çox deyirdim. Məsələn, 350. Sonralar anladım ki, heç 310 da pis deyilmiş.<br />
Məndən artıq evdəkilər sevinir, kasıb süfrəmizin üstündə Allaha şükür yerinə mərhum<br />
Elçibəyə dualar oxunurdu. Ən çox ali təhsil diplomum üçün Gəncədə üzünə 40 min<br />
manat oxunan dədəm sevinirdi: «Allah onun atasına irəhmət eləsin…»<br />
Tələbə adını almağım münasibəti ilə dədəm bazardan gündəlik azuqəmizlə yanaşı<br />
bir paçka İran xınası alıb gətirdi. Anam saçlarını xınaladı. Balaca bacım da fürsəti<br />
itirməyib əllərini qırmızı boyadı. Məni mal-heyvana göndərmirdilər artıq. Zarafat<br />
deyildi ha, öz gücümə ali məktəbə qəbul olunmuşdum. Di gəl, dərslərin gec başlması<br />
əleyhimə işləyir, tələbə üstünlüyümə tədricən kölgə salmağa başlayırdı.<br />
***<br />
«Ay oğul qalx, qalx bir çay iç, Səməd Vurğuna gedirik» - dədəm idi. Tikəcəyimiz<br />
daxalın orta tiri üçün qonşuluqdakı Səməd Vurğun kalxozuna gedəcəyimizi axşamdan<br />
bilirdim. Biz olan kənddə ərər (qovaq) ağcları yaxşı böyümürdü. Deyirdilər torpağın<br />
bir-iki metrliyində şor su var, ona görə…<br />
Gün hələ çıxmamışdı, bu kişi ertədən gedib kimin qapısını kəsdirəcək deyə<br />
düşündüm. Sonra bəlli oldu ki, Səməd Vurğuna piyada gedəcəyik. Dədəm axşamdan<br />
itiləyib hazırladığı baltanı qoltuğuna vurdu, “girzovoy sapoklar”ını ayağına çəkib yola<br />
düzəldi. Mən də onunla dabanbasdı… Kəndin təzə götürdüyümüz məhəllə yerinə tərəf<br />
çıxacağında ağ-mavi rənglərlə boyanmış dəmir darvazanın altından balaca bir çubuş<br />
sıyrılıb çıxdı, dədəmin üstünə atılıb beyini mişarlayan nazik və qarışıq səslə hürdü.<br />
Dədəm arxaya necə sıçradısa, balta qoltuğundan yerə düşdü. Çubuş dal-dala çəkilən<br />
kişinin qorxduğunu görüb bir az da qızışdı. Dədəm kepqasını çıxarıb «ay it! ay it!»<br />
deyə-deyə özünü qorumağa başladı. Mən də çaşmışdım, ancaq özümü tez ələ aldım,<br />
yerdən bir kəsək götürüb itə tərəf tolazladım. İt zingildədi, quyruğunu qısaraq çəpərin<br />
dibinə tərəf qaçdı. Dədəm dərindən ah çəkdi: «Köpəyoğlunun iti necə sərt imiş. Bunun<br />
boyuna bax, həşirinə bax!» Papağı ilə bahəm qorxu-hikkəsini də çırpıb yelə verdi, əyilib<br />
baltanı götürdü, şırhaşır axan balaca kanalın tini ilə addımladı.<br />
Darvaza Sonayagilin idi. Aramızda qalsın, Sonyaya vurulmuşdum. Gözəl qız idi.<br />
Uzun saçları, göy gözləri, yaşının az olmasına baxmayaraq gəlişmiş boy-buxunu,<br />
belindəki səhəngə belə naz satan ədalı yerişi, şaqraq qəhqəhələri vardı. Bütün tövrü ilə<br />
başını nümayişkaranə qaldıran məmələrini ətrafdakılara göstərir, hamını bu gözəl<br />
tənasüblüyün fərqinə varmağa məcbur edirdi.<br />
Təzə götürdüyümüz məhəllə yeri Sonyagilin qonşuluğundaydı. Sizdən heç nə<br />
gizlətməyəcəm, qız məni saymırdı. Nəinki saymırdı, üstəlik gülürdü mənə, imkan düşən<br />
kimi ələ salırdı. Qulağıma bir ismarıcını da çatdırmışdılar: «Camaata it hürər, bizə<br />
çaqqal!». Hər dəfə qarşılaşanda yanındakıların qulağına nəsə pıçıldayır, şaqqanaq çəkib<br />
gülürdü. Çox vaxt Sonya ilə üz-üzə gələndə yolumu dəyişirdim. Bel üstə düşmürdüm<br />
amma! Özümü təsdiq etmək, eşqimi sübuta yetirmək, əslində ciddi adam olduğumu<br />
anlatmaq üçün çaba göstərirdim. Ali məktəbə qəbul olunmağım məntiqlə sevgimə öz<br />
töhfəsini verməli idi. Bu töhfəni səbirsizliklə gözləyirdim. Özümüzə ev tikməyimiz də<br />
işin xeyrinə olacaqdı. Səməd Vurğun kalxozuna ağac dalınca getmək lap ürəyimcə<br />
oldu.<br />
***<br />
26
Change language