Kitabı yüklə - Kitabxana

öyründə də təcridxanası… Ən əsası, təcridxananın əlli metrliyindən keçən və bütün
Laçın yataqlarını dolanıb İmişliyə – Şirin Quma qədər uzanan xır yolunun üstünə birbirinin
ucuna bağlanmış və arxasına ağır KAMAZ diski keçirilmiş payalardan
əzəmətli şlaqbaum qoyulacaqdı və təzə Laçın bu şlaqbaumdan başlayacaqdı.
İndi demək olar ki, heç nə yox idi bu düzəngahda. Beton divarlardan ibarət
hasara alınmış sahə, bir-iki balaca köşk, təkər təmiri sexi, vaqon və s. Heç bir maneəsi
olmayan xır yolu ilə «evimizə» gedirdik. Xalamgilin Baş yataqda daxalı var idi və
bütün qohum-övlad (ana tərəfdən) bu daxala yığışmışdı.
Görüşəndə ilk dəfə biri-birimizə «necəsən» söyləmədik.
O gecədən ən çox yadımda qalan anamın giley-güzarı oldu:
«Nə qədər yalvardım qohumlarınız bir gəbə də götürmədilər».
Anam qonşu kənddən idi. Həmişə dədəmin qohumlarının bizə olan məhəbbətinə
şübhə toxumu səpmək istəyir, əvəzində öz qardaş-bacısının daha yanımcıl olduğunu
beynimizə yeridirdi. İndi, ilin-günün bu vədəsi arvadın əlinə əməlli-başlı fürsət
düşmüşdü.
Sonralar soruşub öyrəndim ki, qaçhaqaç vaxtı maşın olmadığından tək anamdan
yox, heç kəsdən yorğan-döşək, gəbə-filan götürməyiblər. Hər beş uşağa bir kisə un,
vəssalam! Aran onsuz da istidi, bircə, ac qalmayasan.
«Cələkəsən köppəyuşağı! Elə bildilər girov qalacayıq. Allah mənimkilərin canını
sağ eləsin».
Evimizi xalam oğlu göndərdiyi maşınla çıxarmışdılar deyin anamın qarşısında
duruş gətirmək çətin idi. Odu ki, dədəm dinmirdi.
***
Məni səhər ertədən qaldırdılar. Füzulinin Alxanlısına – qohumlara əmanət qoyub
gəldiyim mal-qaranın yanına qayıtmalı idim. Ayağa duran kimi açıq qapıdan daxalın o
biri otaqçasında sərələnib mış-mış yatan qohumlarıma baxdım. Xocalı meyidlərini
xatırladırdılar -üstlərindən tank keçmişdi elə bil.
***
…Əmim iri əli ilə boynumun arxasını sığallaya-sığallaya dedi ki, əgər dədən o
tüfəngi məndən almasaydı, Kəlbəcər oğrularına heyvan verməzdim, qorxmazdım
onlardan. Sonra güldü, heç qorxana oxşamırdı və birdən mənə elə gəldi ki, gülməli
əhvalat danışır və mən də güldüm…
Oyatdılar məni. Əl-üzümü yuyub yüngülvari çay içdim və inəkləri holadım.
Alxanlının bahar havasını ciyərlərimə çəkə-çəkə fitlə bir iki saz havası da çaldım.
Haramı düzəngahının kəndə yaxın ütülü təpələrinin birinin başına qalxmışdım ki,
yaxınlığımızdakı taxıl zəmisinin qoruqçusu şalvarı qılçalarında hövlank ayağa durdu.
Kök olduğundan şalvarını dalından keçirib ortasını bağlamağa macal tapmadı.
Şalvarını düzəldə-düzəldə arxasına baxmadan uzaqlaşan taxıl qoruqçusunun nəcisi
göy otların arasında buğlanırdı.
***
Axşama yaxın uzaqdan bir qaraltı göründü. Gəlhagəl, gəlhagəl… gəlib çıxdı ki,
məndən kiçik qardaşımdı. Yanıma çatar-çatmaz dedi:
«Əmim itkin düşüb».
18