Kitabı yüklə - Kitabxana

Qadın cəld donunun ətəyini dartıb açıq dizini örtdü və camışın qarnının altından
darvazaya tərəf baxdı. Kişi də arxaya boylandı. Hətta camış belə gövşəyə-gövşəyə
üzünü bizə sarı çevirdi. Kişi ayaqlarını sürüyə-sürüyə azca aralanmış darvazaya
yaxınlaşdı. Dədəm kepqasını başına qoyub qəddini düzəltdi. Ayna qarşısındaymış
kimi paltarını səliqəyə saldı.
«Dığğğğğ...» - darvaza ağır-ağır açıldı, kişi dədəmlə üzbəüz dayandı. Fənəri
onun sifəti bərabərinə qaldırıb saxladı, diqqətlə baxdı. Hannan-hana yorğun səsi
eşidildi:
«Kimsən?»
«Allah qonağıyıq, ağsaqqal!»
«Allaha da qurban, qonağına da...»
Kişi üzünü çevirib evə tərəf getdi. Dədəm də arxasınca… Bir azdan kişinin
xırıltılı səsi gəldi:
«Ay qız, Yasəmən, gəl qonaqların əlinə su tök».
Əlində vedrə tutmuş gözəl-göyçək bir qız evin dəhlizinə tərəf yaxınlaşdı.
Vedrəni bizdən iki-üç addım aralı, pilləkənin üstünə qoyub içəri keçdi. Əlində aftafa,
qolunun üstündə ağ dəsmal geri qayıtdı. Kişi sakitcə dayanıb baxırdı.
Əvvəlcə dədəm ovuclarını tutdu. Əllərini biri-birinin üstündə təzəcə hərləmişdi
ki, qız qəflətən qeyri-adi bir səslə qışqırdı:
«A pişik!!!»
Hamımız diksindik. Qız özü də qorxdu və əlini ağzına aparıb susdu. Sonra cəld
aftafanı yerə qoyub pilləkəndəki vedrəyə tərəf yüyürdü. Vedrəyə qara bir pişik
sırmanmışdı. Qızın gəlişini görən heyvancığaz evin dəhlizi ilə qaranlıq küncə tərəf
götürüldü. Qız pilləkəndəki palçıqlı qaloşlardan birini götürüb pişiyin arxasınca
tolazladı. Qaloş da, pişik də qaranlıqda görünməz oldu. Artıq mən qızın əlindən yerə
düşüb suyu laqqaluqla boşalan aftafanı qaldırıb dədəmin əllərinə su tökürdüm. Qız
utandığından baş barmağının dırnağını qabaq dişlərinin arasına sürtə-sürtə bizə
yaxınlaşdı və birdən pıqqıldayıb gülməyə başladı. Nə qədər başını gizlədib özünü ələ
almağa çalışdısa da, heç nə alınmadı. Kişi dözmədi:
«Noolub, bala?»
Qız əlindəki dəsmalı kişiyə verib qaça-qaça bizdən uzaqlaşdı.
Yuyunub, qurulanandan sonra evə keçdik. Bura yəqin ki, qonaq otağı idi. Bir
stol, dörd stul, bir «Rekord» markalı köhnə televizor və bir çarpayı vardı. Stolun
üstünə çıraq qoyulmuşdu. Əyləşdik. Kişi görünüşünə bab gələn usandırıcı bir
ağırlıqda söhbətə başladı:
«Uzaq yerdən gələnə oxşuyursuz».
«Hə, Laçınnanıx» – dədəm cavab verdi.
«Laçını da verdilər?»
«Verdilər».
«Köpəyuşağı... Yoxdu da bu millətin yiyəsi. Nə təhər çıxdınız? Ölüm-itim
olmadı ki?»
Dədəmin səsi boğuldu:
«Hələ bilmirik».
Kişi dədəmin qəhərləndiyini görüb, təsəlli vermək istədi:
16