Kitabı yüklə - Kitabxana

«Uşaqlarım qaldı! Atam qaldı! Ailəm qaldı! Balalarım qaldı! Qardaşımın
yetimləri qaldı!»
Tanklar hərəkətə gəldi. Adamlar yoldan çəkildilər və camaatı düşmən umuduna
qoyub nərildəyə-nərildəyə aradan çıxan bu cansız əjdahalara nifrinlər yağdırmağa
başladılar. Bircə Əliqulu yoldan çıxmadı. Qabaqdakı tank məcbur olub dayandı,
içindən çantaraq bir əsgər düşüb Əliquluya yaxınlaşdı:
«Dayı, çıx yoldan».
«Bala, bizi qoyub hara gedirsiniz? Barı silahlarınızı verin, gedib arvaduşağımızı
xilas edək də...»
«Çıx yoldan! Mane olma, biz əmrə tabeyik ».
Əliqulu üzüqoylu asfaltın ortasına uzandı:
«Onda mənim üstümdən keçəcəksiniz».
Tankdan daha bir əsgər başını çıxarıb zabitəli səslə rus dilində nəsə dedi.
Görünür komandir idi. Cantaraq əsgər onu dinləyəndən sonra tələsik Əliqulu kişiyə
yaxınlaşdı və avtomatın qundağı ilə boynunun arxasına möhkəm bir zərbə endirdi.
Əliqulu kişinin sifəti asfalta dəyincə hüşunu itirdi. Əsgər yaxasından yapışıb onu
yolun kənarına sürüdü. Asfalta tökülmüş qanın içində Əliqulunun qızıl dişləri
parıldayırdı.
***
Qaş qaralmışdı artıq. Qələbəliyin içində hamı biri-birindən kimisə xəbər alırdı.
Biz də təsadüfən bir qohumumuzu gördük. O, dedi ki, dayım maşın tutub heyvanları
Ağcabədiyə aparıb. Day elə bir işimiz qalmamışdı. Elə həmin maşının üstündəcə
Cəbrayılın Dastumas kəndinə gəldik.
Tanımadığımız tinlərin birində düşdük. Kənddə işıq yanmırdı, küçələr zülmət
içində idi. Dədəm qalın şüşəli eynəyini taxıb sağa-sola boylandı:
«Bu kənddə olmamışam, heç yanı tanımıram».
Boş küçə ilə kəndin içinə tərəf addımladıq. Acından ürəyim gedirdi. Hündür
darvazalı evlərin birindən bişmiş çolpa ətinin qoxusu gəlirdi.
«Bax, bir kasıb evi tap, a bala, gözüm yaxşı seçmir».
«Kasıb niyə?»
«Kasıblar dargöz olmur».
Qəribədir, dədəm kəndimizin ən varlı adamlarından idi.
Sınıq-salxaq bir darvazanın qarşısında dayandıq. Həyət divarla deyil, dağılıbyırtılmış
köhnə çəpərlə əhatələnmişdi. Dədəm darvazanı taqqıldatdı, cavab gəlmədi.
Bir də... Bir də... Yerdən daş götürüb, təkrar taqqıldatdı. Yenə cavab gəlmədi.
Darvazanı qorxa-qorxa itələdi. Açıq idi, amma eybəcər cırıltısı vardı. Bir qarış
açmışdı ki saxladı, kepqasını götürüb başını içəri uzatdı:
«Ay ev yiyəsi!»
Mən çəpərin yırtığından həyətdəki tövlənin dəhlizini aydınca görürdüm. Əyninə
plaş geyinmiş uzun bir kişi əlində fənər, o biri əlində ağac üzü tövləyə dayanmışdı.
Qarşısında bir camış vardı. Camışın altında çömbəltmə oturan qadının çılpaq dizi
fənər işığında ağappaq ağarırdı.
«Ay ev yiyəsi!»
15