9,44MB - Otwock, UrzÄd Miasta

fot. E. Banaszkiewicz

„Potomkowie pamiêci” 

fot. M. G¹ga³a 

2 

Oko³o setka mieszkañców Otwocka 

wziê³a udzia³ w siódmym ju¿ „Marszu 

Pamiêci”. 19 sierpnia, jak co roku w 

rocznicê likwidacji otwockiego getta 

uczczono pamiêæ ofiar tragicznych wydarzeñ 

sprzed 66 lat. 

Organizowane od 2001 roku przez Spo- 

³eczny Komitet Pamiêci ¯ydów Otwockich 

i Karczewskich „Marsze Pamiêci” sta³y siê 

ju¿ tradycj¹. Co roku bocznica kolejowa, 

po³o¿ona w pobli¿u Umschlagplatzu, z którego 

w 1942 roku wywieziono oko³o 8 tysiêcy 

¿ydowskich wspó³obywateli Otwocka, 

staje siê miejscem spotkania pamiêtaj¹cych 

o tragicznych wydarzeniach sprzed lat i 

nieobojêtnych na ludzkie cierpienie wspó³czesnych 

mieszkañców 

miasta. 

„Co roku biorê 

udzia³ w marszu 

pamiêci, bo to wynika 

z mojej wra¿- 

liwoœci na ludzk¹ 

krzywdê” – mówi 

jeden ze sta³ych 

uczestników uroczystoœci. 

„Na co 

dzieñ chodzimy po 

dawnym getcie nie 

maj¹c œwiadomoœci, 

¿e chodzimy 

po dziesi¹tkach 

nigdy nie ekshumowanych 

i nie 

oznaczonych pojedynczych 

i zbiorowych 

mogi³. 

„…jesteœmy potomkami pamiêci…” 

ks. Wojciech Lemañski 

GAZETA 

Jestem sta³ym uczestnikiem „Marszy Pamiêci” 

poniewa¿ wyp³ywa to z mojej przyzwoitoœci 

i wrodzonej wra¿liwoœci na cierpienie 

innych. Nie mogê byæ obojêtny na 

cierpienie i œmieræ starców, kobiet i dzieci, 

tym bardziej, ¿e byli mieszkañcami mojego 

miasta.” 

Jak w latach 

ubieg³ych trasa symbolicznego 

Marszu, 

w którym obok 

mieszkañców miasta, 

przedstawicieli 

w³adz samorz¹dowych 

z prezydentem 

Zbigniewem Szczepaniakiem 

na czele, 

szli równie¿ potomkowie 

ofiar Holocaustu, 

wiod³a z kolejowego 

placu, na którym 

66 lat temu blisko 

8 tysiêcy ¯ydów 

oczekiwa³o w upalny 

sierpniowy dzieñ na deportacjê do obozu 

zag³ady w Treblince, do po³o¿onego przy 

ulicy Reymonta pomnika, upamiêtniaj¹cego 

miejsce masowych rozstrzeliwañ, w których 

œmieræ ponios³o kolejne 3 tysi¹ce ukrywaj¹cych 

siê uciekinierów. W czasie uroczystoœci 

przypomniano relacje naocznych 

œwiadków wydarzeñ – Edmunda Wierciñskiego, 

który z okien przeje¿d¿aj¹cego poci¹gu 

obserwowa³ st³oczonych na „placu 

za³adunkowym” ¯ydów oraz Calela Pere- 

„Niemcy wykonywali robotê automatycznie: cel! pal! Co za ró¿nica w jak¹ g³owê ..” - cytowa³ w 

miejscu masowych egzekucji wstrz¹saj¹cy zapis niemieckich zbrodni mieszkaj¹cy w Józefowie 

Bawarczyk Jan Obermeier 

chodnika, funkcjonariusza bior¹cej udzia³ 

w akcji Gettopolizei. 

„Odwiedzi³em dzisiaj, jak zapewne 

wielu spoœród nas kirkut w Anielinie” - powiedzia³ 

jeden z inicjatorów Marszy ks. 

Wojciech Lemañski. „Na jednym z nagrob- 

W uroczystoœci wziêli udzia³ równie¿ przedstawiciele w³adz 

samorz¹dowych i koœcielnych – prezydent Otwocka 

Zbigniew Szczepaniak i przedstawiciel ordynariusza diecezji 

warszawsko – praskiej ks. pra³at Wojciech Lipka 

ków widnieje polski napis „Przechodniu 

wspomnij mnie…”. My jesteœmy w³aœnie 

tymi przechodniami. Córka Calela Perechodnika, 

gdyby ¿y³a, mia³aby teraz blisko 

70 lat, i na pewno sta³aby tu razem z nami i 

mog³aby wspomnieæ swojego ojca i matkê, 

pomodliæ siê za nich. Ale niestety wraz z 

matk¹, jako kilkuletnie dziecko trafi³a do 

krematoryjnych pieców Treblinki. Nie mo¿e 

wiêc pomodliæ siê z nami ani ona, ani jej 

potomkowie, którzy nigdy siê nie narodzili. 

Ale dziœ my mo¿emy to zrobiæ, bo my 

jesteœmy ich potomkami, potomkami pamiêci 

i to na nas spoczywa obowi¹zek, ¿eby 

o nich pamiêtaæ” – przypomina³ ks. Lemañski. 

„Marsze Pamiêci” przynosz¹ tak¿e 

wymierne korzyœci. Jak informuje kustosz 

Muzeum Ziemi Otwockiej Sebastian Rakowski, 

zbiory placówki po ostatniej uroczystoœci 

wzbogaci³y siê o kolejne fotografie 

otwockich ¯ydów przekazane przez jednego 

z uczestnicz¹cych w Marszu mieszkañców 

Otwocka. 

Maciej G¹ga³a

W numerze: 

Szczuplejszy kapita³ - E. Banaszkiewicz............... 

Czyj dom? – E. Zdzieborski.............................. 

1 sierpnia godz. 14 - E. Banaszkiewicz............... 

1 wrzeœnia - E. Banaszkiewicz........................... 

Dworcowa Akademia – mg 

SAiPKO wyl¹dowa³o na dworcu - mg.................. 

Nowy wariant S 17 - M. G¹ga³a 

60 lat razem! – A. Sêdek................................ 

9 

Proponowane warianty - P. Stefañski.................. 10 

Psy na medal – M. G¹ga³a............................. 12 

Wsparcie dla mundurowych – mg.................... 13 

Miejsce po aeroplanie – T. Zaj¹c...................... 14 

Islandia Wojtka Drzy¿d¿yka – galeria foto........ 16 

Wakacje 2008 - D. Nowak.............................. 18 

Indianie w Perle - wychowawcy....................... 19 

Tercet na deskach - NR 

Har-mo-nia tria – E. Banaszkiewicz.................. 20 

Idealnie wspó³brzmi¹c – mg........................... 21 

„Otwock - Miasto Ogród” – M. Szymañska........ 22 

Tylko nienormalni siê nie boj¹ 

Wydawca: 

Urz¹d Miasta Otwocka 

Redakcja: 

05-400 Otwock, ul. Armii Krajowej 5, 

bud. C, I p., pok. 10-12, 

tel. 779-24-21; 779-20-01 do 06 

w. 132, 155 i 188, fax.:779-42-25; 

Redaktor Naczelna: 

Ewa Banaszkiewicz 

Redaguj¹: 

Maciej G¹ga³a, 

Anna Sêdek 

Druk: 

„Gazeta Otwocka” w internecie: http://www.otwock.pl/ 

e-mail: gazetaotwocka@otwock.pl 

Materia³ów nie zamówionych redakcja nie zwraca, zastrzega sobie 

prawo do skrótów, adiustacji i zmian tytu³ów. Redakcja nie 

odpowiada za treœæ materia³ów literackich, listów i og³oszeñ. Listy 

czytelników drukowane s¹ w wersji oryginalnej. Nie drukujemy 

listów anonimowych. 

4 

5 

6 

7 

– wywiad z Edmundem Brzozowskim – mg....... 24 

Kazimiera Gêbska-Zitek – biografia................ 26 

Mobilizacja! – B. Suchecka............................. 27 

Co nam zosta³o z tych lat – B. Matysiak........... 28 

Rodzina G³owackich – B. Dudkiewicz................. 30 

Wielka szansa dla Otwocka – I. Fija³kowska....... 32 

Zdrowy koñ – I. F......................................... 33 

Sport – Fr. Stokowski................................... 34 

Po wakacjach... – Karl Benz........................... 37 

Wisegrad Blues Band, Los Agentos – G. Muczke... 38 

O Wy¿szoœci Trawy Nad M³odzie¿¹ – R. Gulczyñski.... 39 

Lektury Janusza Kacperka ............................ 40 

Reklama..................................................... 42 

Po có¿ studiowaæ socjologiê? – Z. Wierzbicki.......... 43 

Galeria Otwocka. Monika Grajda – G. Muczke..... 44 

Sta³a wspó³praca: Barbara Dudkiewicz, Irena Fija³kowska, 

Ryszard Gulczyñski, Janusz Kacperek, Barbara Matysiak, 

Grzegorz Muczke, Franciszek Stokowski, Tomasz Zaj¹c 

8 

Dwa superboiska 

fot.M.G. 

Z nowym rokiem szkolnym zaplecze 

sportowe placówek oœwiaty powiêkszy³o 

siê o kolejne dwa obiekty. 1 wrzeœnia w 

asyœcie w³adz samorz¹dowych, szkolnych 

i oczywiœcie przysz³ych u¿ytkowników – 

dzieci otwarto dwa szkolne boiska, przy 

podstawówkach nr 6 i 12, wybudowane 

przez firmê budowlan¹ „Stok”. Boiska s³u- 

¿yæ maj¹ nie tylko uczniom obu szkó³. Po 

opracowaniu regulaminu dostêpne bêd¹ dla 

wszystkich chêtnych. A ju¿ nied³ugo na 

sztucznej murawie trzech przyszkolnych 

boisk ruszaj¹ rozgrywki otwockiej Ma³ej 

Ligi Szóstek. 

mg 

TKKF Ognisko Apollo 

w Otwocku ul. Kopernika 12 

Serdecznie zaprasza mieszkañców 

na zajêcia: 

- Fitness 

- Nauka tañca 

(doroœli i dzieci) 

- Gimnastyka 

- Samoobrona 

- Korzystanie z si³owni i kortów 

tenisowych 

Ognisko czynne: od pon. do niedz. 

w godz. 8.00-22.00 

GAZETA 

fot. M.G. 

3

Szczuplejszy kapita³ „Remondis Otwock” 

Fotel dla kibica, szatnia dla pi³karza 

Zbigniew Herbert musi poczekaæ... 

25. sesja Rady Miasta Otwocka, zwo- 

³ana na 15 lipca br., rozpoczê³a siê minut¹ 

ciszy. Tak na wniosek Andrzeja Szaci³³y 

radni otwoccy uczcili pamiêæ ofiar 

rzezi wo³yñskiej, których liczba, zale¿- 

nie od Ÿróde³, siêga od 30 do 60 tysiêcy 

Polaków zabitych w 1943 r. 

Pocz¹tek obrad to zazwyczaj zmiany 

w bud¿ecie miasta. Obok tych zg³aszanych 

w imieniu Prezydenta Miasta przez Skarbnik 

Miros³awê Dobrosielsk¹ swoje poprawki 

zg³aszaj¹ radni. Przewodnicz¹cy Rady 

Dariusz Ko³odziejczyk wniós³ o zdjêcie 150 

tys. z³ przeznaczonych na wykup terenu pod 

drogi i skierowanie ich – za poœrednictwem 

promocji miasta – do Otwockiego Klubu 

Sportowego „Start”. Jak uzasadnia³ wnioskodawca, 

sekcja pi³ki no¿nej klubu wywalczy³a 

awans do II ligi i uzyskanie licencji 

na grê w tej lidze wymaga du¿ych nak³adów 

finansowych, m.in. na infrastrukturê. 

Trzeba wymieniæ krzese³ka 

dla kibiców na stadionie, 

wyremontowaæ 

szatniê, wybudowaæ tunel 

z hali na boisko. Tam, 

gdzie to mo¿liwe, nale- 

¿y zdaniem wnioskodawcy 

umieszczaæ informacje, 

kto sfinansowa³ dany 

zakup czy inwestycjê. - 

Mo¿e herb miasta widnieæ 

na tunelu – zastanawia³ 

siê g³oœno Przewodnicz¹cy. Z³o¿y³ ponadto 

wniosek o kolejne przesuniêcia - 25 

tys. z³ na wykonanie projektu boiska w Gimnazjum 

w Ml¹dzu i 16 tys. z³ na oœwietlenie 

odcinka ulicy Œwierczewskiego - od Majowej 

do rampy kolejowej w Otwocku. Kolejny 

wniosek – o budowê placu zabaw na terenie 

Przedszkola nr 17 przy ul. Czaplickiego 

- z³o¿y³ Jacek Hajdacki. Radny od d³u¿- 

szego czasu zabiega o budowê tego placu, 

gdy¿ dotychczasowy teren do zabawy – zapiaszczony, 

pokryty py³em - nie spe³nia 

swoich zadañ. Jak twierdzi J. Hajdacki, 70% 

dzieci z Przedszkola nr 17 jest alergikami, 

tym bardziej zabawa na obecnym placyku 

jest dla nich niezdrowa. Ostatecznie wszystkie 

wnioski do bud¿etu przyjêto. 

Powa¿n¹ dyskusjê wywo³a³ projekt 

uchwa³y w sprawie zbycia udzia³ów spó³ki 

„Remondis Otwock” przez wspólników 

spó³ki, tj. Miasto Otwock i spó³kê „Remondis”. 

Udzia³y po wartoœci nominalnej ma 

nabyæ spó³ka „Remondis Otwock” w celu 

ich umorzenia. W projekcie uchwa³y Miasto 

Otwock dokona zbycia udzia³ów o wartoœci 

dwóch milionów trzech tysiêcy z³ („Remondis” 

dokona zbycia na kwotê 2 651 tys. 

z³, proporcjonalnie do wysokoœci udzia³ów, 

których ma 56,962% w spó³ce, podczas gdy 

Miasto – 43,038%). Kwota ta, jak powiedziano 

w toku dalszej dyskusji, ma „zasiliæ” 

budowê sieci wodoci¹gowo-kanalizacyjnej 

wspó³finansowanej z Funduszu Spójnoœci 

[Zanim wp³yn¹ pieni¹dze z Unii Europejskiej, 

Miasto 

musi samo pokrywaæ 

koszty budowy, 

np. z kredytów 

bankowych – 

przyp. aut.]. Projekt 

uchwa³y Prezydent 

przedstawi³ 

do zaopiniowania 

merytorycznym 

komisjom Rady. 

Pozytywnie oceni- 

³a go Komisja Gospodarki Miejskiej, a negatywnie 

- Komisja Bud¿etu i Inwestycji. 

W tym drugim przypadku Komisja zwróci- 

³a siê do Prezydenta o wiêcej szczegó³owych 

informacji. 

Mateusz Kudlicki stwierdzi³, ¿e pocz¹tkowo 

pomys³ wydawa³ siê im (cz³onkom 

klubu PiS) dobry, ale z czasem zrodzi³y siê 

w¹tpliwoœci, czy zbycie udzia³ów czyli obni¿enie 

kapita³u zak³adowego nie wp³ynie 

niekorzystnie na funkcjonowanie spó³ki. 

Jego zdaniem w tym momencie brak jest 

wystarczaj¹cych danych, by podj¹æ tak 

Przedszkole nr 3 w Otwocku otrzyma- 

³o nagrodê - 30 tys. z³, w konkursie 

„Bezpieczne drogi”. Pozwoli to na organizacjê 

miasteczka ruchu drogowego 

na terenie ogrodu przedszkolnego, 

organizacjê sali projekcyjnej oraz zakup 

pomocy dydaktycznych. Miasto 

„dorzuci” zakup maszyny czyszcz¹cej 

za ok. 4 tys. z³. 

istotn¹ decyzjê. Warto by³oby najpierw spotkaæ 

siê z zarz¹dem spó³ki. Wiceprezydent 

Piotr Stefañski wyjaœnia³, ¿e analiza tej sprawy 

trwa ju¿ od pó³ roku. Wynika z niej, ¿e 

obni¿enie kapita³u pocz¹tkowego nie wp³ynie 

na efektywnoœæ i rentownoœæ spó³ki. – 

Te pieni¹dze nigdy nie by³y przeznaczone 

na pensje pracowników – mówca odniós³ 

siê do g³osów z sali. – Nie przeznacza siê 

na pensje pieniêdzy z kapita³u zak³adowego 

– mówi³ dalej, przekonuj¹c, jak bardzo 

przyda³aby siê taka kwota (2 mln z³) na realizacjê 

inwestycji wodoci¹gowo-kanalizacyjnej. 

Prezydent Zbigniew Szczepaniak 

wyjaœni³, ¿e te pieni¹dze le¿¹ na koncie spó³ki 

od 8 lat i nie s¹ wykorzystywane. 

Krzysztof M¹dry (niegdyœ dyrektor 

MZO - zak³adu bud¿etowego, który po przekszta³ceniu 

wszed³ w spó³kê z firm¹ „Rethmann”, 

obecnie „Remondis”) uzna³ uzasadnienie 

projektu uchwa³y za zbyt lakoniczne. 

– Wa¿¹ siê losy 5 milionów z³, a brak 

jest wyczerpuj¹cych danych na temat procesu 

analizy prowadz¹cej do wniosku, ¿e 

zmniejszenie kapita³u nie wp³ynie na efektywnoœæ 

i rentownoœæ spó³ki” - mówi³ K. 

M¹dry. 

O wyjaœnienie wielu w¹tpliwoœci poproszono 

przedstawicieli zarz¹du spó³ki. W tym 

celu przybyli do ratusza prezes Jerzy Pinkiewicz 

i Jaros³aw Wi¹zowski. Prezes poinformowa³, 

¿e wed³ug nowych kalkulacji 

kapita³ zak³adowy mo¿na obni¿yæ o 1 milion 

200 tys. z³, czyli udzia³ Miasta wyniesie 

ok. 500 tys. z³. Zaskoczy³o to zarówno 

prezydenta, jak i radnych. Czemu nikt nie 

powiadomi³ w³adz miasta? – pytano. Prezes 

opowiedzia³ o koniecznoœci wymiany i 

naprawy taboru, mówi³ tak¿e o zamiarze 

przeniesienia bazy z ulicy Samorz¹dowej, 

co poci¹ga kolejne koszty. Prezydent Szczepaniak 

nie ukrywa³ zaskoczenia. 

- Pó³ roku temu by³a mowa o piêciu milionach 

z³otych, miesi¹c temu o dwóch, a 

dziœ o milionie dwustu tysi¹cach. To zadziwiaj¹ce! 

4

- Nazajutrz po sesji mia³o siê odbyæ spotkanie 

wspólników, a w przeddzieñ w³adze 

Otwocka s¹ zaskakiwane zmianami – komentowano. 

J. Wi¹zowski wyjaœni³, ¿e ró¿- 

nice wystêpuj¹ w planach wspólników i w 

planie zarz¹du, ale ostatecznie decyzjê podejmie 

walne zgromadzenie wspólników. 

Radni nie chcieli podejmowaæ decyzji szybko, 

niektórzy czuli siê postawieni pod 

œcian¹, ale sprawa by³a pilna. Dlatego wiêkszoœci¹ 

g³osów projekt uchwa³y przeszed³, 

bêd¹c jednak¿e dowodem zaufania Rady 

wobec Prezydenta, ¿e dopilnuje interesów 

miasta. 

G³osy sprzeciwu wywo³a³ projekt nadania 

nazwy ulicy drodze biegn¹cej od ul. 

Okrzei do ul. Przewoskiej. Zgodnie z wnioskiem 

komisji „Solidarnoœci”, by jednej z 

ulic w mieœcie nadaæ imiê Zbigniewa Herberta, 

s³u¿by miejskie wskaza³y w³aœnie na 

tê drogê. 

- Na £ugach jest ju¿ w pobli¿u ulica 

Mi³osza i Lema – dodawano w uzasadnieniu. 

- Jednak po³o¿enie ulicy, jej wielkoœæ 

nie jest wystarczaj¹ca dla takiego patrona – 

uwa¿ali niektórzy radni. – Osoba tej rangi 

powinna mieæ bardziej reprezentacyjne 

miejsce w Otwocku – stwierdzi³ Dariusz 

Ko³odziejczyk. Postuluj¹cy od dawna wypracowanie 

strategii nadawania nazw ulicom 

Mateusz Kudlicki wnosi³ pocz¹tkowo, 

by nowa uliczka nosi³a nazwê Pana Cogito, 

ale temu sprzeciwi³ siê Andrzej Szaci³³o i 

Jacek Hajdacki – obaj nauczyciele jêzyka 

polskiego. Poloniœci zwyciê¿yli i imiê Herberta 

musi poczekaæ na bardziej okaza³¹ 

arteriê, plac lub obiekt. 

Powo³ano Komisjê Statutow¹ Rady Miasta. 

W jej sk³ad weszli: D. Ko³odziejczyk, 

M. Kudlicki, T. Makos, A. Szaci³³o i Cz. 

Woszczyk. 


ZAPROSZENIE 

Czyj dom? 

Stan prawny wielu nieruchomoœci w Otwocku nadal nie jest 

uregulowany. Nie wiadomo, do kogo nale¿¹, kto odpowiada za 

ich stan techniczny. Opinia spo³eczna odpowiedzialnoœæ za nie 

przypisuje miastu, ale to konkretne ustawy decyduj¹, czy miasto 

mo¿e nimi swobodnie dysponowaæ. Z nieœwiadomoœci rodz¹ 

siê plotki i podejrzenia, nawet tak absurdalne, ¿e miasto sprzedaje 

domy wraz z lokatorami. O wyjaœnienie tych trudnych i 

zawi³ych spraw na styku miasto – nieruchomoœæ poprosiliœmy 

wiceprezydenta Miasta Otwocka Edwarda Zdzieborskiego. 

Na wstêpie warto wyjaœniæ, do kogo nale¿¹ 

nieruchomoœci w Otwocku. Posiadaczami 

wiêkszoœci s¹ w³aœciciele prywatni, czêœæ 

nale¿y do spó³dzielni, a czêœæ do w³aœciciela 

komunalnego, zarz¹dzaj¹cego maj¹tkiem 

gminy oraz maj¹tkiem o nieustalonym 

stanie prawnym, w którym mieszkaj¹ lokatorzy 

posiadaj¹cy umowê najmu lokalu z 

gmin¹. W stosunku do tych ostatnich nieruchomoœci 

gmina prowadzi postêpowania 

porz¹dkuj¹ce stan w³asnoœci. Tam, gdzie 

w³aœciciel jest nieznany lub nie interesuje 

siê swoj¹ w³asnoœci¹, w ksiêgach wieczystych 

widnieje zapis: nieruchomoœæ Skarbu 

Pañstwa. W stosunku do takich nieruchomoœci 

prowadzi siê postêpowanie komunalizacyjne, 

polegaj¹ce na udowodnieniu zasiedzenia 

nieruchomoœci i wpisaniu do ksiêgi 

wieczystej – na podstawie postanowienia 

s¹dowego – gminy jako w³aœciciela. 

Gminy przejê³y zarz¹d nad tego typu nieruchomoœciami 

wraz z wejœciem w ¿ycie 

Ustawy o samorz¹dzie gminnym 27 maja 

1990 r. Jednak zgodnie z Ustaw¹ o finansach 

publicznych gmina nie mo¿e ponosiæ 

nak³adów finansowych na rzecz nieruchomoœci, 

które nie s¹ jej w³asnoœci¹. Administrowanie 

ogranicza siê jedynie do bie¿¹cego 

utrzymania danego budynku (m.in. 

zaopatrzenie w wodê, odbiór œmieci). W 

„We are the champions”... 

...Stadionowy hymn zabrzmi w miejskim parku na zakoñczenie lata z dwóch powodów. Pierwszy 

zapewne ze wzglêdu na charakter imprezy propaguj¹cej sportowy tryb ¿ycia i aktywny wypoczynek. Od lat 

otwockie festyny koñcz¹ce letni sezon odbywaj¹ siê „na sportowo”. I tak bêdzie w tym roku. Ju¿ po raz 

siódmy wystartuje organizowany przez OKS START Konkurs skoku o tyczce im. Tadeusza Œlusarskiego, 

który jak zwykle przyci¹gnie do Otwocka czo³ówkê polskich i europejskich skoczków. Apetyty na zdrowie 

podsyci równie¿ uliczny bieg integracyjny oraz konkursy si³owe, o które zadba TKKF Apollo. 

„W czêœæ artystycznej przygotowywanej przez OCK pos³uchaæ bêdzie mo¿na m.in. popisów wokalnych 

m³odzie¿y z studia piosenki oraz zespo³u prezentuj¹cego muzykê biesiadn¹” – informuje dyrektor OCK 

Jacek Czarnowski. G³ówn¹ atrakcj¹ imprezy 14 wrzeœnia ma byæ wystêp grupy „Czaban Queen Band” 

specjalizuj¹cej siê w coverach nieœmiertelnej grupy Freddiego Mercury. 

mg 

Wiceprezydent Miasta Otwocka 

Edward Zdzieborski 

Otwocku Zarz¹d Gospodarki Mieszkaniowej 

jest administratorem lokali zajmowanych 

przez mieszkañców posiadaj¹cych 

umowê najmu z gmin¹. Jego g³ówne zadanie 

to utrzymanie bie¿¹ce budynku, organizacja 

odbioru œmieci, zaopatrzenie w wodê 

itd., a tak¿e pobieranie i windykacja czynszu 

od lokatorów. Remonty, rozbudowa s¹ 

prowadzone tylko wobec nieruchomoœci 

nale¿¹cych do gminy. Do zadañ ZGM nie 

nale¿y komunalizacja ani porz¹dkowanie 

stanu w³asnoœci danej nieruchomoœci. 

W postêpowaniach o odzyskanie utraconych 

w³asnoœci budynków byli w³aœciciele 

lub ich spadkobiercy sk³adaj¹ wnioski do 

s¹du. To s¹d ustala, kto jest stron¹ postêpowania, 

œwiadkiem w sprawie i wysy³a zawiadomienia 

o tocz¹cym siê procesie. W 

przypadku, gdy postêpowanie toczy siê w 

stosunku do nieruchomoœci Skarbu Pañstwa 

(nawet zasiedlonej przez lokatorów posiadaj¹cych 

umowy najmu z gmin¹), gmina 

nie jest stron¹ w procesie. S¹d nie ma obowi¹zku 

powiadamiania gminy i zwykle tego 

nie robi. Umowa najmu lokalu z gmin¹ obowi¹zuje 

nadal mimo wyroku s¹du o przekazanie 

danej nieruchomoœci prywatnemu 

w³aœcicielowi. Gmina musi zrzec siê administracji 

budynku na rzecz jego w³aœciciela, 

jeœli o to wyst¹pi³. Nowy w³aœciciel mo¿e 

przej¹æ budynek w zarz¹d (ale nie musi) i 

to z nim lokatorzy podpisuj¹ nowe umowy 

najmu, jeœli chc¹ zamieszkiwaæ w dotychczasowym 

lokalu. Nowy w³aœciciel ustala 

te¿ wysokoœæ czynszu, co jest jednak ograniczone 

odrêbnymi przepisami. 

Gmina zarz¹dzaj¹c swoim maj¹tkiem 

sprzedaje lokale, w których mieszkaj¹ najemcy, 

ale tylko na rzecz tych¿e najemców, 

stosuj¹c przy tym wysokie bonifikaty, ustalane 

decyzj¹ Rady Miasta Otwocka. W obowi¹zuj¹cym 

w Polsce stanie prawnym niemo¿liwe 

jest sprzedanie nieruchomoœci, 

której gmina nie jest w³aœcicielem. 

Zanotowa³a Ewa Banaszkiewicz 

GAZETA 

fot. E.B. 

5

64. rocznica wybuchu powstania warszawskiego 

1 sierpnia godzina 17 

Godzina 17 pierwszego sierpnia tego roku rozpoczê³a siê w 

Otwocku apelem na Skwerze Szarych Szeregów. Przed kamiennym 

pomnikiem owiniêtym metalow¹ opask¹ stawili siê ci, którzy 

postanowili oddaæ ho³d poleg³ym w powstaniu warszawskim - 

reprezentanci organizacji spo³ecznych i kombatanckich, instytucji, zwi¹zków zawodowych, 

harcerze, przedstawiciele w³adz powiatu i miasta. Wartê przy pomniku pe³ni³y 

otwockie harcerki, a wojskowy dryl uroczystoœci nadali strzelcy kurkowi z Bractwa 

„Lechity”. Wycie syreny, pochylone sztandary, a potem wi¹zanki kwiatów uk³adane 

przed kamieniem – to skromne, ale uroczyste wyrazy szacunku naszego miasta wobec 

bohaterów stolicy. 

W imieniu w³adz Otwocka s³owa potwierdzaj¹ce pamiêæ o wydarzeniach sprzed 

64 laty, wyra¿aj¹ce ogromny szacunek dla bohaterstwa poleg³ych i 

rannych uczestników powstania przekaza³ prezydent Zbigniew 

Szczepaniak. Szczególny ¿al i wspó³czucie, a tak¿e ¿o³niersk¹ 

solidarnoœæ z powstañcami w imieniu niewielkiej ju¿ grupki ¿o³nierzy 

Armii Krajowej zgrupowanych w otwockim kole wyrazi³ 

przewodnicz¹cy ko³a Bogdan G³owacki, brat zmar³ego w styczniu 

poprzedniego szefa otwockiej formacji Zbigniewa G³owackiego. Do 

najm³odszych – harcerzy, pokolenia, które powinno przechowaæ 

pamiêæ o bohaterstwie warszawskiego zrywu, zwróci³ siê radny i 

artysta Maciej Pietrzyk. 

Kiedy tak w upalnym s³oñcu p³on¹³ znicz na otwockim pomniku, 

ta odrobina czarnego dymu przywo³ywa³a pamiêæ nieprzebranych 

k³êbów, które niegdyœ spowi³y Warszawê na ca³e 63 dni... 


6 

GAZETA 

fot. E. Banaszkiewicz

w³adz miasta, powiatu, instytucji, 

partii, stowarzyszeñ oraz nadaj¹cych 

wojskowy szlif patrio- 

1 wrzeœnia 

tycznym uroczystoœciom cz³onkom 

Bractwa Kurkowego „Lechity”. 

1 wrzeœnia w przemówieniu wiceprezydenta 

Otwocka Edwarda Zdzieborskiego 

nieodparcie skojarzy³ siê z rozpoczêciem 

roku szkolnego, tamtego – gdy zamiast 

dzwonka szkolnego rozleg³y siê strza³y i huk 

bomb spadaj¹cych na Polskê i tego wspó³czesnego, 

gdy radosna m³odzie¿ i dzieci 

zasiad³y w szkolnych ³awkach. Wiarê w 

kwestionowany niekiedy patriotyzm wspó³czesnej 

m³odzie¿y wyrazi³ ksi¹dz proboszcz 

Bogus³aw Kowalski. Modlitwa, wi¹zanki 

kwiatów i znicze zapalone przed 

wszystkimi pomnikami bohaterów pochowanych 

na terenie miasta to dowody szacunku 

i pamiêci o ofiarach wojny. Choæ jak 

powiedzia³ starosta Krzysztof Boczarski, nie 

by³o polskiej rodziny, która 

nie straci³aby kogoœ w 

wyniku wojny, to Polacy 

uczcili wszystkich 

poleg³ych; na 

otwockim cmentarzu 

otoczono opiek¹ mogi³y 

Polaków, Rosjan i 

¯ydów. 


69. rocznica wybuchu II wojny œwiatowej 

zgromadzi³a na otwockim cmentarzu 

nadspodziewanie 

du¿¹ grupê mieszkañców 

pragn¹cych 

uczciæ pamiêæ 

poleg³ych. 

Wœród oficjalnych 

delegacji i pocztów 

sztandarowych 

nie zabrak³o 

przedstawicieli 

fot. E.B. 

fot.M.G. 

Dworcowa Akademia 

„...Dnia pierwszego wrzeœnia...” to data szczególna dla ka¿dego Polaka. Chyba 

nikomu nie trzeba przypominaæ, ¿e 1 wrzeœnia oznacza nie tylko nieuchronny koniec 

wakacji. Uroczystoœci pañstwowe, oficjalne obchody... brzemiê tej daty i zwi¹zanych 

z ni¹ wydarzeñ zobowi¹zuje do zachowania nale¿nej powagi, pamiêci. Ale czy 

rzeczywiœcie kurczowe trzymanie siê skostnia³ej sztampy jest odpowiednim sposobem 

na ich dotrzymanie? 

A mog³o byæ inaczej ni¿ zwykle – nowe, nietypowe miejsce akcji; dotychczasowe 

doœwiadczenia ze zorganizowanymi przez SAiPKO plenerowymi spektaklami, 

czy chocia¿by tytu³ przywodz¹cy na myœl ciekaw¹ fabu³ê. Tak mog³a wygl¹daæ 

dworcowa wieczornica patriotyczna „Po¿egnania”, przygotowana przez Stowarzyszenie 

Artystów i Przyjació³ Kultury Otwockiej. A tymczasem powia³o patetyczn¹ 

atmosfer¹ szkolnych akademii, jak¹ zapewne wielu z nas pamiêta z czasów dzieciñstwa. 

Stowarzyszenie zaproponowa³o widzom wieczornicy kilkudziesiêciominutowy 

patriotyczny program obowi¹zkowy z³o¿ony ze znanej poezji wojennej i wojskowych 

pieœni. Listê obecnoœci podpisaæ mogli wszyscy nieœmiertelni uczestnicy szkolnych 

apeli – Baczyñski, Broniewski, Ga³czyñski, S³onimski... 

Szkoda tylko zapa³u wielu zaanga¿owanych przy przedsiêwziêciu SAiPKO ludzi 

– harcerzy, ¿o³nierzy z jednostki w Celestynowie, muzyków z orkiestry stra¿ackiej 

z Karczewa czy aktorów Teatru Nieformalnego. 

Cytuj¹c jednego z widzów przedstawienia podsumowaæ mo¿na, ¿e jedyna innowacja 

polega³a na tym, ¿e uroczystoœæ odby³a siê „nareszcie nie przy obelisku.” 

mg 

GAZETA 

7

Rondo ju¿ czynne 

fot. M.G. 

Koniec z utrudnieniami w ruchu! Po dwóch miesi¹cach prac, 29 

sierpnia - w terminie zapowiedzianym przez Jerzego Bojanowskiego 

z Zarz¹du Dróg Powiatowych, otwarto rondo u zbiegu ulic Andriollego, 

Filipowicza i Matejki. Uroczystego otwarcia skrzy¿owania nowej 

inwestycji dokonali starostowie Krzysztof Boczarski i Miros³aw Pszonka 

oraz prezydent Otwocka Zbigniew Szczepaniak. Inwestycja by³a 

wspólnym przedsiêwziêciem starostwa powiatowego i miasta. 

mg 

8 

Nowy wariant S 17 

Pomys³ów na nowy przebieg trasy w 

rejonie drogi krajowej S 17 ci¹g dalszy. Po 

protestach mieszkañców, jakie wywo³a³y 

wczeœniejsze projekty, architekci z Biura 

Projektowo-Konsultingowego „Eurostrada” 

przygotowali kolejny wariant, nosz¹cy robocz¹ 

nazwê 1d. Tym razem, wed³ug planu 

przedstawionego oficjalnie dwa tygodnie 

temu, obwodnica Wólki Ml¹dzkiej przebiegaæ 

mog³aby po zachodniej stronie obecnego 

œladu trasy. Jednak i ten pomys³ nie zyska³ 

spo³ecznej akceptacji – zak³ada bowiem 

wyburzenie ok. 10 nowych budynków, 

po³o¿onych na zachód od obecnego przebiegu 

szosy lubelskiej. 

Wczeœniejszy, przedstawiony pod koniec 

maja br. wariant 1c zak³ada³ odejœcie 

od obecnej trasy w kierunku wschodnim na 

wysokoœci Radiówka, przejœcie wêz³a 

przez tereny gminy Wi¹zowna i powrót do 

granic Otwocka w rejonie Wólki. Propozycja 

opracowana zosta³a z inicjatywy Komitetu 

Obwodnicy Wschodniej Strony Wólki, 

sk³adaj¹cego siê przede wszystkim z 

mieszkañców zachodniej czêœci tej dzielnicy 

i zyska³a pozytywn¹ opiniê komisji 

Ochrony Œrodowiska i Urbanistyki Rady 

Miasta Otwocka. W³adze gmin Wi¹zowna 

i Otwocka wykaza³y niezgodnoœæ projektu 

z przepisami ustaw z zakresu ochrony przyrody 

i zagospodarowania przestrzennego. 

Wariantowi sprzeciwi³o siê nowo powo³ane 

Stowarzyszenie “Nad Œwidrem”, reprezentuj¹ce 

interesy w³aœcicieli gruntów, przez 

które przechodzi³aby wschodnia obwodnica. 

Podstawowym mankamentem projektu 

jest radykalna ingerencja w Warszawski 

Obszar Chronionego Krajobrazu i niezgodnoœæ 

z Miejscowym Planem Zagospodarowania 

Przestrzennego. 

GAZETA 

SAiPKO na dworcu 

Oficjalne rekomendacje realizatora 

projektu, Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych 

i Autostrad, posiada jeden ze 

wczeœniejszych wariantów – 1b. Zak³ada 

on nowy przebieg krajowej 17 w rejonie 

Otwocka po jej obecnym œladzie z 

dobudowaniem drugiego pasa po jej 

wschodniej stronie. Ostateczna decyzja 

co do wyboru i realizacji wariantu nale- 

¿y do wojewody mazowieckiego. W najbli¿szym 

czasie GDDKiA przedstawi mu 

wszystkie cztery stworzone do tej pory 

przez „Eurostradê” projekty, opisane pod 

wzglêdem ekonomicznym, œrodowiskowym 

i przyrodniczym. Raport ten na biurko 

wojewody ma trafiæ do koñca wrzeœnia. 

Na podjêcie decyzji i ustalenie lokalizacji 

wojewoda ma kolejne 3 miesi¹ce. 

Podczas posiedzenia Komisji Ochrony 

Œrodowiska i Urbanistyki (1 wrzeœnia), 

poœwiêconego nowemu wariantowi przebiegu 

obwodnicy, prezydent Otwocka 

Zbigniew Szczepaniak zaproponowa³ zorganizowanie 

badania opinii publicznej, 

przeprowadzonych wœród mieszkañców 

i w³aœcicieli gruntów po³o¿onych w obrêbie 

wyborczym Wólka Ml¹dzka. W ich 

trakcie ka¿dy z uprawnionych opowiedzia³by 

siê za jednym spoœród przedstawionych 

przez GDDKiA rozwi¹zañ. Jednak 

czêœæ bior¹cych udzia³ w posiedzeniu 

mieszkañców Wólki, przede wszystkim 

jej zachodniej czêœci, najbardziej 

dotkniêtych projektem zaprezentowanym 

na posiedzeniu komisji przez prezesa 

„Eurostrady” Wojciecha Parciñskiego ju¿ 

opowiedzia³o siê za wariantem 1c. Badanie 

opinii planowane jest na 14 wrzeœnia. 

Maciej G¹ga³a 

Bezdomne do tej pory Stowarzyszenie Artystów i 

Przyjació³ Otwockiej Kultury zyska³o wreszcie siedzibê. 

Po roku od rozpoczêcia dzia³alnoœci SAiPKO wprowadzi³o 

siê do pomieszczeñ dawnej noclegowni kolejarskiej 

na otwockim dworcu. Znajduj¹ce siê na piêtrze stacji 

pokoje, które s³u¿y³y za³ogom przyje¿d¿aj¹cych do 

Otwocka poci¹gów, od 27 wrzeœnia - dziêki ¿yczliwoœci 

Dyrekcji Dworców Kolejowych PKP S.A - sta³y siê 

schronieniem dla artystów i amatorów kultury. W rodzinnej 

atmosferze wyremontowanych w³asnorêcznie przez 

cz³onków Stowarzyszenia pomieszczeñ, u¿yczonych 

bezp³atnie na najbli¿sze dwa miesi¹ce przez PKP, w³adze SAiPKO zapowiadaj¹ szereg 

artystycznych dzia³añ. Byæ mo¿e otwocki dworzec s³u¿yæ bêdzie nie tylko komunikacji, 

ale jak przed laty stanie siê centrum kulturalnym. Tym bardziej, ¿e po s¹siedzku znajduje 

siê uruchomione w kwietniu przez PTTK Centrum Informacji Turystycznej. 

mg 

fot. M.G.

60 lat 

razem! 

Pani Irena Kowalska ma 86 lat, Pan Stefan 83. Œlub koœcielny 

zawarli 22 listopada 1947 roku, a rok póŸniej 6 sierpnia 1948 r. œlub 

cywilny w Ko³bieli. W tym roku wiêc obchodzili 60. rocznicê œlubu. 

Pani Irena pochodzi z Ko³bieli, a pan Stefan ze Starogrodu. Poznali 

siê, kiedy Pan Stefan przyjecha³ do Ko³bieli uczyæ siê zawodu 

cholewkarza. Los chcia³, ¿e 

trafi³ do zak³adu brata pani 

Ireny i tam j¹ zobaczy³ po 

raz pierwszy. Od tamtej 

pory byli ju¿ zawsze razem. 

Pracowali prowadz¹c 

w³asn¹ dzia³alnoœæ gospodarcz¹, 

wychowali troje 

dzieci, dwie córki: Alicjê i 

Ewê oraz syna Tomasza. 

Doczekali siê siedmioro 

wnucz¹t i czworo prawnucz¹t. 

W Otwocku mieszkaj¹ 

od 43 lat. 

Ciesz¹ siê dobrym zdrowiem, 

co potwierdzili udzia- 

³em w uroczystoœci jubileuszowej, 

która odby³a siê 6 

sierpnia w ich domu. Toasty 

za wzorowych ma³¿onków, 

w gronie dzieci i wnucz¹t, wzniós³ Prezydent Miasta Otwocka 

Zbigniew Szczepaniak, wrêczaj¹c im dyplom za d³ugoletnie po¿ycie 

ma³¿eñskie oraz bukiet kwiatów. Do serdecznych ¿yczeñ do³¹czy³a 

przedstawicielka Urzêdu Stanu Cywilnego Ma³gorzata 

¯ebrowska. W czasie tej uroczystoœci mogliœmy na w³asne uszy 

przekonaæ siê, ¿e prawdziwa mi³oœæ nigdy nie gaœnie. „Ira”, „Stefciu” 

- mówili do siebie z uczuciem gospodarze, jak w pierwszych 

latach ma³¿eñstwa… 

Do ¿yczeñ dalszej harmonii, zgody i mi³oœci sk³adanych tego 

dnia Pañstwu Kowalskim przy³¹cza siê redakcja. 

Anna Sêdek 

15 sierpnia. Wólka Ml¹dzka 

15 sierpnia. Wólka Ml¹dzka 

ks. proboszcz 

Krzysztof Wojda 

Parafia pw. Œwiêtego Józefa Oblubieñca NMP w Wólce Ml¹dzkiej prze¿ywa³a 

w tym dniu uroczystoœæ odpustow¹. 

Msz¹ Œwiêt¹ podczas której rolnicy z³o¿yli u stóp o³tarza plony i bochen 

chleba, a wierni poœwiêcili przyniesione zio³a, rozpocz¹³ siê ten piêkny dzieñ. 

Tradycyjnie na placu koœcio³a zosta³ zorganizowany festyn parafialny, gdzie 

mo¿na by³o smacznie zjeœæ, pos³uchaæ muzyki, uczestniczyæ w konkursach i 

loterii fantowej. Na d³u¿sz¹ zabawê wieczorn¹ nie pozwoli³a gwa³towna burza, 

choæ znaleŸli siê œmia³kowie, którzy bawili siê w strugach deszczu. E.K. 

PODZIÊKOWANIE 

„Serdeczne Bóg zap³aæ” dla wszystkich którzy przyczynili siê do organizacji uroczystoœci, dla 

hojnych darczyñców, a w szczególnoœci dla Pana Artura Mocha i Romana Ka³oskiego oraz dla 

prowadz¹cych i obs³uguj¹cych odpust parafialny sk³ada proboszcz. 

GAZETA 

9

GAZETA 

10 

Szanowni Mieszkañcy Wólki Ml¹dzkiej! 

Planowana rozbudowa krajowej drogi szybkiego ruchu S-17 sta³a siê przyczyn¹ nieporozumieñ, a nawet konfliktów miêdzy 

s¹siadami w dzielnicy. Mnie, jako prezydentowi Miasta, osobiœcie zale¿y na znalezieniu korzystnego rozwi¹zania tej sytuacji - dla 

wiêkszoœci mieszkañców. 

Nasilenie ruchu na tej trasie jest du¿e i nadal bêdzie wzrastaæ. Koniecznoœæ rozbudowy trasy jest wiêc niepodwa¿alna. Musimy siê 

postaraæ, by jej skutki przynios³y jak najmniej strat i krzywdy spo³ecznej. Zdajê sobie sprawê, ¿e nie uda siê zadowoliæ wszystkich. 

Ka¿dy z zaprojektowanych czterech wariantów przebiegu trasy w obrêbie Wólki Ml¹dzkiej poci¹ga za sob¹ niedogodnoœci dla 

okreœlonej grupy mieszkañców. Wa¿ne jest, aby ustalona trasa by³a najmniejszym z³em. 

Aby reprezentowaæ interes wiêkszoœci, muszê poznaæ opiniê wszystkich: kobiet i mê¿czyzn, w³aœcicieli posesji i lokatorów. 

Dlatego gor¹co apelujê o udzia³ badaniach opinii mieszkañców. Zamiast deklaracji na „nie” proszê o wybór na „tak” – „ten wariant jest 

moim zdaniem najlepszy”. 

Zaprojektowane trasy mo¿na obejrzeæ na internetowej stronie Urzêdu Miasta Otwocka: www.otwock.pl 

Chcemy chroniæ swoich bliskich, spokój swego domu i ta potrzeba, choæ czasem dzieli, jest wspólna wszystkim ludziom, równie¿ 

mieszkañcom Wólki Ml¹dzkiej. Oby udzia³ w konsultacjach spo³ecznych przebiega³ w duchu tolerancji i szacunku dla innych. 

Proponowane warianty 

Zbigniew Szczepaniak zaproponowa³, 

aby mieszkañcy Wólki Ml¹dzkiej sami wybrali 

wariant drogi S-17. 

Prezydent Otwocka Zbigniew Szczepaniak 

przeprowadzi ankietê spo³eczn¹. Po 

to, aby mieszkañcy i w³aœciciele gruntów 

w Wólce Ml¹dzkiej wskazali najlepszy dla 

nich wariant modernizacji drogi krajowej 

S-17. 

Droga krajowa nr 17 (DK17) przebiega 

przez województwa mazowieckie oraz lubelskie. 

£¹czy aglomeracje warszawsk¹ 

oraz lubelsk¹ z polsko-ukraiñskim przejœciem 

granicznych w Hrebennym. Jest 

polsk¹ czêœci¹ europejskiego szlaku E372. 

Budowê pierwszego odcinka – w okolicy 

Garwolina - rozpoczêto w paŸdzierniku 2005 

r. i otwarto ju¿ we wrzeœniu 2007. W maju 

2008 r. oddano do u¿ytku kolejn¹ czêœæ drogi 

w okolicy Hrebennego. Na zmodernizowanych 

odcinkach przy miejscowoœciach 

Garwolin, Piask i Hrebenne droga posiada 

status drogi ekspresowej. 

Ze wzglêdu na wyczerpuj¹c¹ siê przepustowoœæ 

i na ci¹gle wzrastaj¹cy ruch tranzytowy 

przez Otwock, rozbudowa trasy jest 

w pe³ni spo³ecznie uzasadniona. W zwi¹zku 

z tym Prezydent Zbigniew Szczepaniak 

prowadzi spotkania z mieszkañcami terenów, 

gdzie proponowane s¹ warianty przebiegu 

kolejnego etapu modernizacji drogi 

krajowej. Mieszkañcy, którzy spotkali siê z 

Prezydentem w Ratuszu 1 wrzeœnia, poparli 

propozycjê Prezydenta przeprowadzenia 

sonda¿u, co do wyboru wariantu trasy krajowej 

S-17. Ankieta przeprowadzona zostanie 

14 wrzeœnia 2008 r. Pozwoli ona wszystkim 

zainteresowanym na zabranie g³osu i 

wybór z czterech wersji poprawy coraz bardziej 

zat³oczonej trasy. 

Zdecyduj¹ mieszkañcy 

Ankieta zawiera cztery proponowane 

warianty nowego przebiegu trasy S17. Osoby 

bior¹ce udzia³ w sonda¿u zaznacz¹ jeden 

wybrany przez siebie wariant. Karty 

dostêpne bêd¹ w Szkole Podstawowej Nr 8, 

ul. ¯eromskiego 235 w Otwocku w godzinach 

7.oo-22.oo. 

W wyniku dotychczasowych ustaleñ, 

dopuszczono do dalszych analiz 4 warianty 

przebiegu tej trasy – szczegó³owe przebiegi 

na mapie lotniczej zamieszczono na stronie 

internetowej www.otwock.pl. 

Wariant „1b” 

Generalnym za³o¿eniem tego wariantu 

jest poprowadzenie trasy ekspresowej S-17 

w rejonie istniej¹cej drogi krajowej. Oœ trasy 

zosta³a nieznacznie „pokrzywiona” w 

celu zminimalizowania iloœci wyburzeñ istniej¹cej 

zabudowy, zw³aszcza na odcinku 

biegn¹cym w rejonie skrzy¿owania z ul. 

¯eromskiego. 

Na granicy Miasta Otwocka z Gmin¹ 

Wi¹zowna, projektowana droga S-17 skrêca 

w prawo i dwoma nowymi jezdniami 

wraz z dwoma nowymi mostami przechodzi 

obok istniej¹cego starego mostu i starego 

odcinka drogi. Dalej prawa jezdnia przechodzi 

w istniej¹c¹ drogê, natomiast lewa 

jezdnia jest ca³kowicie nowa i przechodzi 

Prezydent Miasta Otwocka 

Zbigniew Szczepaniak 

po lewej stronie istniej¹cej drogi. W tym 

rozwi¹zaniu zosta³o zaprojektowane bezkolizyjne 

po³¹czenie obu czêœci Wólki 

Ml¹dzkiej, które bêdzie siê odbywa³o w sposób 

dotychczasowy. Nowa jezdnia bêdzie 

zaprojektowana na estakadach przechodz¹cych 

nad istniej¹c¹ drog¹ lub w zag³êbieniu. 

Poza dwoma istniej¹cymi stacjami paliw, 

w pustym terenie planowany jest wêze³ 

„Wólka Ml¹dzka”, który zapewni po³¹czenie 

miasta Otwocka z projektowan¹ drog¹ 

ekspresow¹. 

W wariancie tym do wykupu przewidziane 

s¹: budynek Stra¿y, dwa budynki 

przed i dwa budynki za skrzy¿owaniem z 

ul. ¯eromskiego, opcjonalnie sklep i stacja 

paliw po lewej stronie oraz jeden budynek 

po prawej stronie przed skrzy¿owaniem. 

Wariant „2b” 

Polega na tym, ¿e przebieg pocz¹tkowy 

jest taki sam jak w wariancie ”1b”, z 

budow¹ dwóch nowych mostów na rzece 

Œwider, natomiast ca³y przebieg przebudowanej 

trasy w granicach Miasta Otwocka 

odbywa siê po stronie zachodniej. Spowoduje 

to, ¿e w tym rejonie budynki znajd¹ siê 

bli¿ej drogi. Wariant ten polega na przebudowie 

trasy po stronie zachodniej. Lokalizacja 

wêz³a jest taka jak w wariancie „1b”. 

W wariancie tym, proponowane jest do 

wykupu 10 budynków po prawej stronie i 4 

budynki po lewej stronie. 

Wariant „1c” 

W rejonie ¯anêcina po³o¿onego na terenie 

Gminy Wi¹zowna droga skrêca na

stronê wschodni¹ przechodz¹c przez tereny 

leœne, omijaj¹c skupisko mieszkaniowe 

Wólki Ml¹dzkiej. 80% tego odcinka znajduje 

siê na terenie Gminy Wi¹zowna i od kilometra 

12. wraca na teren Otwocka, przechodz¹c 

przez tereny leœne, nowy most na 

rzece Œwider do projektowanego poza granicami 

miasta Otwocka wêz³a. Wariant ten 

zak³ada poprowadzenie trasy po nowych 

terenach, omijaj¹c zabudowê Wólki 

Ml¹dzkiej. W rozwi¹zaniu tym przewidziano 

wykonanie tylko jednego przejazdu nad 

drog¹ ekspresow¹, w ci¹gu ul. Wspania³ej 

oraz równoleg³¹ drogê do obs³ugi przyleg³ego 

terenu po wschodniej stronie trasy 

ekspresowej. W wariancie „1c” przewidzianych 

do wykupu jest kilka nowych budynków 

i kilka budynków bêd¹cych w trakcie 

realizacji. 

Wariant „1d” 

W rejonie miejscowoœci Radiówek trasa 

„odgina” siê przechodz¹c przez œrodek 

oœrodka Rudka i przecina w nowym miejscu 

rzekê Œwider, jak równie¿ przechodzi 

poza ostatnim budynkiem przy ulicy Laskowej. 

Proponowany przebieg trasy przecina 

intensywn¹ zabudowê przy ulicy ¯eromskiego 

pomiêdzy szko³¹ a koœcio³em i przechodzi 

równolegle do ul. Pokojowej przez tereny 

przeznaczone do aktywizacji gospodarczej. 

W wariancie tym zaproponowano 

wykonanie dwóch bezkolizyjnych przejazdów 

gór¹: nad ul. ¯eromskiego oraz nad 

drog¹ do IEA Œwierk. Wzd³u¿ ca³ej trasy, 

po jej zachodniej stronie przewiduje siê zaprojektowanie 

równoleg³ej drogi do obs³ugi 

przyleg³ego terenu. 

Wspólne dla wszystkich wariantów 

Podstawowe parametry techniczne: 

- Klasa drogi - S 

- Prêdkoœæ projektowa - 100 km/godz. 

- Noœnoœæ - 11,5 t/oœ 

- Kategoria ruchu - KR6 

- Iloœæ jezdni - 2 

- Szerokoœæ pasów ruchu 2 x 3,5 m 

+ 2,5 m pas awaryjny. 

Zmodernizowana trasa bêdzie mia³a w 

newralgicznych odcinkach ustawione ekrany 

akustyczne, a na terenach leœnych planuje 

siê dosadzenie drzew i krzewów. W 

s¹siedztwie zabudowañ powstan¹ pasy zieleni 

odpornej na zanieczyszczenia powietrza. 

Przewidziano tak¿e ustawienie przejœæ 

dla zwierz¹t i dla p³azów. 

Zdaniem Prezydenta 

Modernizacja trasy S17 powinna zostaæ 

wykonana z jak najmniejsz¹ krzywd¹ dla 

spo³ecznoœci lokalnej oraz ingerencj¹ w œrodowisko 

naturalne. Dlatego wa¿ne jest, aby 

mieszkañcy i w³aœciciele terenów sami 

wskazali w ankiecie wariant modernizacji 

trasy 17. 

Wyniki ankiety zostan¹ przekazane do 

Wojewody Mazowieckiego, który podejmie 

ostateczn¹ decyzjê co do wersji modernizacji 

drogi na terenie Otwocka. Zdaniem 

Prezydenta na wybór wariantu decyduj¹cy 

wp³yw powinni mieæ mieszkañcy terenów 

po³o¿onych najbli¿ej nowego „œladu” 

drogi ekspresowej z myœl¹ o rozwoju naszego 

miasta. 

Nie dajmy siê podzieliæ 

i odci¹æ od œwiata! 

Piotr Stefañski 

GAZETA 11

Psy 

na medal 

W dniach 19-20 czerwca oraz 3 lipca 

w Komendzie Sto³ecznej Policji odby³y siê 

eliminacje garnizonu sto³ecznego do Kynologicznych 

Mistrzostw Polski. Reprezentuj¹cy 

otwock¹ komendê przewodnicy: sier- 

¿ant sztabowy Marek Terczyñski, starszy 

sier¿ant Artur Gniadek oraz ich podopieczni, 

których imion z uwagi na dobro pe³nionej 

przez nich s³u¿by nie podajemy, zajêli 

w nich drugie i trzecie miejsce, wyprzedzaj¹c 

prawie 70 innych policjantów z komisariatów 

z Warszawy i okolicznych powiatów. 

Tegoroczne wyró¿nienia to nie 

pierwszy sukces otwockich funkcjonariuszy. 

W ubieg³ym roku sier¿ant Pawe³ Wa- 

³achowski z KPP w Otwocku zdoby³ drug¹ 

nagrodê w konkursie opiekunów 

psów œledczych, organizowanym 

przez KSP. 

O pracy przewodnika, 

psich predyspozycjach do 

s³u¿by w policji i konkursie 

rozmawiam z laureatami 

zawodów: sier¿antem sztabowym 

Markiem Terczyñskim 

i starszym sier¿antem 

Arturem Gniadkiem. 

Maciej G¹ga³a: Czy 

wszystkie psy policyjne to 

owczarki niemieckie? 

M.T. W wiêkszoœci. Ale do 

s³u¿by w Policji przyjmowane 

s¹ tak¿e owczarki 

belgijskie, labradory i foksteriery. 

Foksteriery s¹ bardzo 

przydatne do poszukiwania 

zapachu narkotyków. 

GAZETA 

12 

Przewodnicy (od lewej): Artur Gniadek i Marek Terczyñski 

Dodatkow¹ ich zalet¹ jest ich rozmiar. To 

„kieszonkowe” pieski, które wejd¹ praktycznie 

w ka¿d¹ dziurê, która mo¿e byæ potencjalnym 

schowkiem przemytników. 

M.G.: Jakie cechy powinien mieæ pies policyjny? 

M.T.:Przede wszystkim powinien posiadaæ 

dobry aport. Oprócz tego musi byæ zdecydowany, 

odwa¿ny, pos³uszny. Hodowca okreœla, 

czy takie cechy s¹ widoczne ju¿ u szczeniaka. 

Psy typowo policyjne w niektórych 

hodowlach s¹ ju¿ od ma³ego przygotowywane 

do pracy w policji. Hodowcy po prostu 

szykuj¹ psy pod Policjê i nasze potrzeby. 

M.G. Od jakiego wieku pies mo¿e przejœæ 

specjalistyczne szkolenie? 

M.T. i A.G.: Pies mo¿e rozpocz¹æ szkolenie, 

gdy skoñczy 12 miesiêcy. Wtedy jest 

dopuszczany do szkolenia w szkole policyjnej. 

W niektórych wypadkach mo¿na rozpocz¹æ 

je wczeœniej, gdy pies ma 10-11 miesiêcy. 

Górny pu³ap w zasadzie nie istnieje, 

ale powszechnie wiadomo, ¿e starego psa 

nie nauczy siê nowych sztuczek, a im m³odszy, 

tym ³atwiej go wytresowaæ. 

M.G.: Do jakich zadañ u¿ywane s¹ psy? 

A.G.: Nasze to akurat psy patrolowe – tropi¹ce. 

Ich umiejêtnoœci wykorzystywane s¹ 

do patroli po mieœcie, do zabezpieczania 

meczy oraz do wyszukiwania œladów zapachowych 

pozostawionych przez osoby zaginione 

albo przestêpców. 

M.G.: Jak wygl¹da szkolenie takiego psa? 

M.T.: Przewodnik z psem udaj¹ siê do Zak³adu 

Kynologii Policyjnej w Su³kowicach – 

podlegaj¹cej bezpoœrednio Szkole Policyjnej 

w Legionowie. Ca³y kurs psa i przewodnika 

trwa prawie pó³ roku. Przez ten czas wdra- 

¿ane s¹ stopniowo poszczególne czynniki, 

jak badanie œladów, agresja na pozoranta, odpornoœæ 

na huk... W czasie æwiczeñ u¿ywane 

s¹ pistolety korkowe, które s³u¿¹ przyzwyczajaniu 

psów do wystrza³ów. Trenowana 

jest równie¿ zdolnoœæ tropienia. 

Psy id¹ tropem u³o¿onego 

wczeœniej œladu zapachowego, 

traktuj¹c to æwiczenie 

jak zabawê. PóŸniej, ju¿ w 

czasie s³u¿by, umiejêtnoœæ ta 

wykorzystywana jest wielokrotnie 

na miejscu zdarzenia 

do tropienia œladów pozostawionych 

przez podejrzanych. 

Ale oczywiœcie, ¿eby prawid³owo 

wykonywaæ polecenia, 

pies najpierw musi z¿yæ siê ze 

swoim przewodnikiem. 

M.G.: Czyli pies to dodatkowa 

broñ policjanta w walce z 

przestêpcami? 

M.T.: Pies w przepisach policyjnych 

uwzglêdniony jest jako 

œrodek przymusu bezpoœredniego. 

Tak jak pa³ka i gaz. Za- 

fot. M. G¹ga³a

az po broni, któr¹ posiada policjant, jest najbardziej 

skutecznym œrodkiem przymusu 

bezpoœredniego, dzia³aj¹cym na psychikê 

ewentualnych napastników. 

M.G.: Czy zadania konkursowe stanowi³y 

trudne wyzwanie? 

M.T.: To by³o w³aœnie praktyczne sprawdzenie 

umiejêtnoœci naszych i naszych psów, 

które zdobyliœmy podczas szkolenia. Pierwszego 

dnia mieliœmy tor przeszkód. Drugiego 

dnia zmierzyliœmy siê z tropieniem œladów 

i kontrolowan¹ agresj¹. W tropieniu 

nasze pieski dosta³y “setkê” czyli 100 punktów 

na 100 mo¿liwych. Z pos³uszeñstwa 

równie¿ po 100 pkt. Trzeci dzieñ przeznaczony 

by³ ju¿ tylko dla przewodników – 

sprawdzano nasz¹ kondycjê w biegu na 500 

m i umiejêtnoœci strzeleckie w strzelaniu na 

czas do celu oddalonego o 25 m. 

M.G.: Czy macie jakieœ ciekawe doœwiadczenia 

ze wspólnej s³u¿by z psami? 

M.T.: By³o kilka ciekawych sytuacji w ci¹gu 

naszej wspólnej, trzyletniej s³u¿by. Razem 

odnaleŸliœmy babciê, która oddali³a siê 

z oœrodka opiekuñczego w Teresinie. Odzyskaliœmy 

równie¿ sprzêt elektroniczny z 

w³amania do supermarketu przy ul. Majowej 

w grudniu 2006 roku. Poza tym mamy 

na koncie wiele pozytywnych efektów doprowadzenia 

do œladów kó³ pojazdów, którymi 

uciekali bandyci z miejsc zdarzenia. 

M.G.: Jak d³ugo trwa s³u¿ba policyjnego psa? 

M.T.: W zasadzie pies mo¿e s³u¿yæ tak d³ugo 

jak jest zdrowy i nic mu nie dolega. Dodatkowo 

co roku czworonogi przechodz¹ 

tzw. atestacjê, czyli atest wydawany przez 

Zak³ad Kynologii Policyjnej. Rok w rok s¹ 

sprawdzane ich umiejêtnoœci: czy siê nadaj¹ 

do dalszej s³u¿by. W czasie tych corocznych 

testów badane s¹ wszystkie umiejêtnoœci 

zdobyte podczas szkolenia - agresja, 

pos³uszeñstwo, tropienie œladów. 

M.G.: Co czeka czworono¿nego funkcjonariusza 

po przejœciu na zas³u¿on¹ psi¹ emeryturê? 

M.T.: Pies jest wystawiany do przetargu, 

mo¿na go sobie nabyæ. Oczywiœcie pierwszeñstwo 

wykupu na preferencyjnych warunkach 

ma jego przewodnik. Wiadomo, ja 

bym go w ¿yciu nie odda³... 

Rozmawia³ Maciej G¹ga³a 

Sprostowanie 

W poprzednim numerze b³êdnie poda³am, ¿e 

podczas jubileuszu parafii na Kresach wyst¹pi³ 

zespó³ „Andromeda” ze Szko³y Podst. Nr 12, a 

powinno byæ: ze Szko³y Podst. nr 6. Zespó³ i 

Czytelników bardzo przepraszam. E.B. 

fot. A.S. 

Wsparcie dla mundurowych 

Otwockie s³u¿by mundurowe zwiêkszy³y 

swój stan posiadania. 19 sierpnia w 

siedzibie Komendy Powiatowej Policji w 

Otwocku Mateusz Krasztel i Pawe³ Kawa 

- przedstawiciele Fundacji Polskie Or³y 

– g³ównego organizatora Miêdzynarodowych 

Pikników Lotniczych 

w Góraszce przekazali 

darowiznê na rzecz KPP, OSP 

w Wi¹zownie i KPPSP. Stra¿acy 

otrzymali dofinansowanie w 

wysokoœci 3,5 tysi¹ca oraz 5 tysiêcy 

z³otych. Natomiast otwocka 

Komenda Policji dziêki Fundacji 

wzbogaci³a siê o nowy 

komputer wraz z drukark¹ wartoœci 

2100 z³, oraz specjalistyczny 

kojec dla psa za 3,5 tysi¹ca 

z³. W ten sposób Fundacja, która 

od 13 lat organizuje pikniki 

Przeciw owadom! 

lotnicze w Góraszce, podziêkowa³a policjantom 

i stra¿akom za trwaj¹c¹ od pocz¹tku 

wspó³pracê i wsparcie przy zapewnieniu 

bezpieczeñstwa uczestnikom 

imprezy. 

mg 

fot.M.G. 

Ochotnicza Stra¿ Po¿arna z Wólki 

Ml¹dzkiej prze¿ywa³a w te wakacje istne 

oblê¿enie wezwañ do usuwania gniazd pszczó³ 

i szerszeni. Komendant odnotowa³ w 

tym sezonie 35 wyjazdów. Owady niebezpieczne 

dla zdrowia, a czêsto zagra¿aj¹ce 

¿yciu cz³owieka, robi³y gniazda na poddaszach, 

w obrêbie owocowych drzew i krzewów. 

Dla mieszkañców Otwocka by³y tak 

uci¹¿liwym k³opotem, ¿e nie chc¹c nara- 

¿aæ siebie i cz³onków swoich rodzin wzywali 

stra¿aków. Ochotnicy w po³owie czerwca 

zakupili specjalny kombinezon do usuwania 

gniazd pszczó³ i szerszeni z oprzyrz¹dowaniem, 

dziêki któremu mogli usuwaæ 

gniazda bez obawy przed uk¹szeniem. 

Ewentualne zg³oszenia Stra¿ 

przyjmuje pod numerem 998. 

as 

GAZETA 17 13

Miejsce po 

aeroplanie 

W lutowym numerze „Gazety” zaproponowa³em 

Czytelnikom przechadzkê 

szlakiem zamurowanych okien. Trasa 

spaceru bieg³a po terenach dawnych 

sanatoriów. Wêdrówka by³a okazj¹ do 

zobaczenia wielu oryginalnych i zabytkowych 

obiektów. Niestety, jednego 

z nich ju¿ nie spotkamy na szlaku. 16 

sierpnia sp³on¹³ pawilon „Olin” przy ulicy 

Borowej. Warto zatem choæ w kilku 

s³owach przypomnieæ, jak cenny 

by³ obiekt, który znikn¹³ z mapy naszego 

miasta. 

Pawilon „Olin” zosta³ zbudowany w 

1926 r. Jego bry³ê wyrysowa³ znany architekt 

Jan Witkiewicz-Koszyc, który zaprojektowa³ 

m.in. gmach Wy¿szej Szko³y Handlowej 

w Warszawie (obecnie Szko³y G³ównej 

Handlowej). Wielu osobom sylwetka 

budynku przypomina³a kszta³t samolotu. 

Cezary Jellenta w Otwockich sosnach opisuj¹c 

pawilon przy Borowej, porówna³ go 

do aeroplanu: Œrodek – niby pierœ statku 

powietrznego, zakrokwiony w szczyt polski, 

przecina d³ug¹ nawê o takim¿e ³uku, wyrzucon¹ 

na prawo i na lewo skrzyd³ami. W dachu 

wykonano d³ugie lukarny z du¿¹ liczn¹ 

Drewniane podcienie 

okien. Ozdobnymi elementem budynku by³y 

drewniane podcienie z zaokr¹glonymi wykoñczonymi 

krokwiami. Ka¿dy s³upek podcienia 

sk³ada³ siê z dwóch pionowych elementów 

po³¹czonych w œrodku wysokoœci. 

Zastosowano po³¹czenie ciesielskie bez 

gwoŸdzia. Charakterystycznymi czêœciami 

pawilonu by³y murowane szczyty zakoñczone 

³ukiem. Nawi¹zuj¹c do konstrukcji samolotu, 

w szczycie po³udniowym wykonano 

najwiêcej okien, aby przypomina³a kabinê 

pilotów. Budowa obiektu by³a prowadzona 

przez Magistrat Miasta Warszawy. 

Wsparcia udzieli³o Towarzystwo Spo³ecznej 

Pomocy „Opieka”, którym kierowa³a 

Aleksandra Pi³sudska. W uznaniu spo³ecznej 

dzia³alnoœci Pani Marsza³kowej pawilon 

otrzyma³ imiê „Olin”. Nie by³ to typowy 

obiekt sanatoryjny. Budynek przy ul. Borowej 

s³u¿y³ jako oœrodek rekreacyjny dla ubogich 

dzieci. Pocz¹tkowo przybywa³y one 

tylko w sezonie letnim. Na jednym turnusie 

mog³o odpoczywaæ 250 ma³ych letników. 

Dla ch³opców rozstawiono wojskowe namioty. 

W ten sposób w ci¹gu jednego sezonu 

z odpoczynku mog³o skorzystaæ tysi¹c 

dzieci. Po modernizacji, przeprowadzonej 

pod koniec lat trzydziestych ubieg³ego wieku, 

oœrodek by³ czynny przez ca³y rok. 

Wybuch drugiej wojny œwiatowej spowodowa³ 

przerwê w dzia³alnoœci placówki. 

Jednak ju¿ styczniu 1940 r. zosta³o ponow- 

14 

GAZETA 

Szczyt po³udniowy 

Skrzyd³o wschodnie

Zwêglone ciesielskie po³¹czenie 

w s³upku podcienia 

chomiono Polsko-Szwedzkie Sanatorium 

lecz¹ce dzieci chore na gruŸlicê. Szwedzi 

zadbali równie¿ o przeszkolenie pielêgniarek 

dla nowego sanatorium. Na terenie zak³adu 

dzia³a³a szko³a podstawowa. W 

nie uruchomione uzdrowisko „Olin” o charakterze 

leczniczo-kondycyjno-wychowawczym. 

Kolejna przerwa w dzia³alnoœci zak³adu 

rozpoczê³a siê latem 1944 r. By³a ona 

zwi¹zana z dzia³aniami frotowymi. 

Po zakoñczeniu drugiej wojny œwiatowej 

placówka otrzyma³a du¿¹ pomoc od 

Szwedzkiego Czerwonego Krzy¿a i innych 

szwedzkich organizacji charytatywnych. 

Szwedzi sfinansowali budowê trzydziestu 

czterech drewnianych pawilonów wokó³ 

„Olinu”. Przy stawianiu nowych budynków 

pracê znaleŸli okoliczni mieszkañcy. Placówka 

otrzyma³ równie¿ nowoczesn¹ aparaturê 

i sprzêt gospodarczy. Po zakoñczeniu 

prac budowlanych przy Borowej urupierwszych 

latach istnienia 

placówka oœwiatowa kierowana 

by³a przez Helenê Sk³odowsk¹-Szaleyow¹ 

(siostrê 

Marii Sk³odowskiej-Curie). 

W 1947 r. oœrodek zosta³ 

przejêty przez Ministerstwo 

Zdrowia. Od 1951 r. zak³ad 

wchodzi³ w sk³ad Zespo³u Sanatoriów 

PrzeciwgruŸliczych. 

Potem placówkê przekszta³cono 

w Sanatorium PrzeciwgruŸlicze 

dla Dzieci im. Juliana 

Marchlewskiego. W pomieszczeniach 

„Olinu” znajdowa³y 

siê m.in. gabinety le- 

Ocala³e fragmenty 

drewnianego podcienia 

nie¿ pacjentów ze schorzeniami pulmonologicznymi 

(czyli chorobami uk³adu 

oddechowego). Zak³ad otrzyma³ równie¿ 

now¹ nazwê - Wojewódzki Szpital GruŸlicy 

i Chorób P³uc dla Dzieci. Jak wiemy 

Zgliszcza wewn¹trz pawilonu 

karskie oraz 

biblioteka. Lekarze 

pracuj¹cy 

z zak³adzie 

byli wybitnymi 

specjalistami. 

Wielu z nich 

posiada³o tytu- 

³y naukowe. 

Spadek liczby 

zachorowañ na 

gruŸlicê przyczyni³ 

siê do 

zmiany charakteru 

placówki. 

Do 

szpitala przyjmowano 

rówtransformacja 

ustrojowa okaza³a siê niekorzystna 

dla otwockich sanatoriów. Po 

likwidacji zak³adu pomieszczenia „Olinu” 

i pawilonów szpitalnych s³u¿y³y jako 

mieszkania dla by³ych pracowników s³u¿- 

by zdrowia. Kilka lat temu mieszkañców 

przeprowadzono do budynków przy ul. 

Narutowicza, a baraki zosta³y rozebrane. 

Otwocczycy nie bardzo wiedz¹ co posiadaj¹. 

Takim zdaniem rozpocz¹³ rozdzia³ 

o placówce „Olin” Cezary Jellenta 

w swoim obrazie miasta-uzdrowiska. 

S³owa autora Sosen Otwockich nadal s¹ 

aktualne. Zabytkowy „Olin” nie sp³on¹³ 

przypadkowo. Czas poka¿e, jaki budynek 

go zast¹pi. Na szlaku zamurowanych 

okien mo¿na jeszcze odwiedziæ zabytkowe 

obiekty posanatoryjne. Jednak czy 

w porê zauwa¿ymy ich wartoœæ? Po aeroplanie 

przy Borowej zosta³y tylko 

zgliszcza... 

Tomasz Zaj¹c 

TEATRZYK JERZEGO F. MICHALAKA 

GAZETA 17 15

Islandia 

Wojtka Drzy¿d¿yka 

Otwocki fotograf zawêdrowa³ w czasie 

wakacji na Lodow¹ Wyspê. Po drodze 

wst¹pi³ na Wyspy Owcze, gdzie obserwowa³ 

oryginalne rozwi¹zania architektoniczne. 

Plon niezwyk³ej wyprawy to 

nieprzebrana iloœæ fotografii, które zachwycaj¹ 

zarówno treœci¹, jak i form¹. 

Urzekaj¹ baœniowe plenery, zdumiewaj¹ 

portrety zwierz¹t i roœlin. (E.B.) 

Wiêcej prac mo¿na zobaczyæ na stronie: 

picasaweb.google.com/deerzet

Wakacje 2008 

moje wspomnienia... 

W lipcu wyjecha³em z kolegami na obóz zorganizowany przez 

ksiê¿y pallotynów. By³ to wyjazd w Góry Œwiêtokrzyskie. Cieszy- 

³em siê z tego wyjazdu, gdy¿ by³ to mój pierwszy wyjazd w góry. 

Zakwaterowanie zapewnili nam ksiê¿a w ich oœrodku, który zwie 

siê „Wieczernikiem”, a znajduje siê niedaleko Kielc - w Œwiêtej 

Katarzynie. Mieszkaliœmy u stóp najwy¿szego szczytu Gór 

Œwiêtokrzyskich - £ysicy. 

Wiele razy wspinaliœmy siê na szczyt, by podziwiaæ uroki 

gór. W czasie pobytu zwiedziliœmy wiele zabytków. Ich przyk³adem 

s¹ ruiny zamku w Bodzentynie, Sanktuarium na Œwiêtym 

Krzy¿u, go³oborza, czy te¿ muzea skamienia³oœci górskich. 

Niezapomnianych wra¿eñ dostarczy³a nam wycieczka do Parku 

Jurajskiego w Ba³towie. Pozwoli³a ona na kontakt ze zwierzêtami 

ca³ego œwiata w Zwierzyñcu Ba³towskim oraz poprowadzi³a 

nas podziemnymi korytarzami Prahistorycznej Kopalni 

Krzemienia Pasiastego, aby zakoñczyæ ten mi³y pobyt w wiosce 

neolitycznej w Krzemionkach. 

fot. E. K. 

Codziennie towarzyszy³a nam przyroda – podczas wêdrówek 

szlakami, spacerów nad Ÿróde³ko oraz zabaw. W pamiêci 

mamy nasz¹ mi³¹ i pomys³ow¹ opiekunkê, z któr¹ zawsze by³o 

weso³o oraz naszego ksiêdza, który zawsze wiedzia³ jak nas 

rozbawiæ - czy to rozmow¹ czy zajêciami. Z ca³ego pobytu 

jestem bardzo zadowolony - zarówno ja, jak i ca³a grupa, z któr¹ 

by³em w Œwiêtej Katarzynie. 

Parafia p.w. Œw. Józefa Oblubieñca N.M.P. 

w Otwocku- Wólce Ml¹dzkiej 

Daniel Nowak 

Dom Rekolekcyjny Ksiê¿y Pallotynów „Wieczernik” 

w Œwiêtej Katarzynie. 

Tu wspaniale odpoczêliœmy, ka¿dy w tym miejscu 

mo¿e z³apaæ oddech i nabraæ si³ na dalsz¹ drogê. 

Polecamy! 

GAZETA 

18

Indianie w Perle 

W dniach 23 czerwca 

– 11 lipca 2008 r. Indianie 

opanowali klub OSM „Per³a”. 

Indianie z pó³kolonii klubu „Per³a” – 

„IDIAÑSKIE LATO” 

Wioska indiañska zbudowana przez dzieci 

i samodzielnie zbudowane tipi 

Tercet na deskach 

Niedziela, ostatni dzieñ wakacji. Ju¿ od 

szeœciu lat Stowarzyszenie na Rzecz Dzieci 

i M³odzie¿y „Nieœmy Radoœæ” ¿egna wakacje 

organizuj¹c turniej rodzin i turniej pi³karski. 

- To pomys³ na familijn¹ 

zabawê rodziców i dzieci, 

który zdobywa coraz 

wiêksz¹ popularnoœæ – 

mówi El¿bieta Chudzicka, 

prezes Stowarzyszenia. 

W tegorocznej edycji 

wystartowa³o 13 rodzin, 

które rywalizowa³y w konkurencjach: 

rzutu do tarczy, 

serso, biegu z wod¹ i tercetu 

na deskach. Zw³aszcza 

te ostatnie zawody bardzo 

spodoba³y siê uczestnikom 

i publicznoœci. Polega³y na 

przejœciu wyznaczonego 

odcinka, w jak najkrótszym 

czasie, na specjalnie przygotowanych 

deskach – takie 

3-osobowe narty. 

Zawody wygra³a rodzina G³êbockich, a 

nagrod¹ by³ olbrzymi puchar i kuchenka mikrofalowa, 

drugie miejsce zajê³a rodzina 

„Sokole Oko”, „R¹czy Jeleñ”, „Urwana Ska³a”, „Dzielna Puma” czy „Szary Wilk” to 

tylko niektóre z 53 imion indiañskich, które na dobre zagoœci³y w klubie w ramach Akcji 

Letniej. Przez 3 tygodnie „mali Indianie” od godz. 8 do 16 bawili siê, poznawali legendy 

i zwyczaje indiañskie, dokazywali, tañczyli tañce plemienne, grali na bêbnach, bêbenkach 

i tamburynach tworz¹c „indiañsk¹ orkiestrê”, œpiewali, wykonywali ozdoby indiañskie, 

rywalizowali w grach terenowych i klubowych, budowali tipi i wioskê indiañsk¹, ch³odzili 

siê podczas k¹pieli i odpoczywali. Próbowali naœladowaæ Indian æwicz¹c odwagê, wytrwa³oœæ, 

dzielnoœæ, celnoœæ, 

umiejêtnoœæ s³uchania, 

cierpliwoœæ i pos³uszeñstwo. 

„Indiañskie Lato” sprawi³o, 

¿e trudno by³o powróciæ do 

spraw „bia³ego cz³owieka”. 

Z indiañskim pozdrowieniem: 

Czwórka 

wychowawców „Oczy 

Dooko³a G³owy” 

Konstantyn, otrzymuj¹c w nagrodê odkurzacz. 

Trzecie miejsce przypad³o rodzinie 

Œlubowskich, którzy otrzymali mikser. 

Wszystkie rodziny otrzyma³y upominki od 

firmy „Ziaja” i Starostwa. 

Jak co roku najwiêksz¹ 

popularnoœci¹ 

cieszy³y siê konkursy 

indywidualne, a szczególnie 

konkurs – rzut 

wa³kiem w ch³opa. W 

konkurencji mog³y 

wzi¹æ udzia³ tylko kobiety, 

które t³umnie stanê³y 

do zawodów. Zwyciê¿- 

czyni otrzyma³a dyplom 

i upominek. 

Nieod³¹czn¹ czêœci¹ 

festynu jest turniej 

pi³karski. W tym roku do 

rywalizacji stanê³y dru- 

¿yny: Ksiê¿y, Policji, 

Radnych i Grupa Trzymaj¹ca 

W³adzê. Zwyciêzc¹ 

tej edycji zosta³a 

reprezentacja Ksiê¿y. Dla wielu przyby³ych 

nazwa ostatniej dru¿yny brzmia³a bardzo 

zagadkowo, ale szybko siê wyjaœni³o, kto 

za tym stoi. W dru¿ynie wyst¹pi³y osoby 

zwi¹zane z organizacj¹ festynów w parafii 

œw. Wincentego `a Paulo. Okaza³e puchary 

wrêcza³ fundator nagród – Przewodnicz¹cy 

Rady Miasta Otwocka Dariusz Ko- 

³odziejczyk. 

Koñcowym akcentem festynu by³ pokaz 

tresury psa policyjnego, a raczej psów, 

poniewa¿ mogliœmy podziwiaæ umiejêtnoœci 

trzech przewodników z psami. Wyszkolenie 

piêknych czworonogów wzbudza³o 

podziw i czêsto oklaskiwane by³o gromkimi 

brawami. 

NR 

Stowarzyszenie bardzo dziêkuje wszystkim, którzy 

pomogli nam zorganizowaæ VI Wakacyjny 

Turniej Rodzin, a w szczególnoœci: Zarz¹dowi Powiatu 

i Panu Staroœcie Krzysztofowi Boczarskiemu 

za ufundowanie pucharów i nagród. Przewodnicz¹cemu 

Rady Miasta Otwocka Dariuszowi 

Ko³odziejczykowi za ufundowanie pucharów dla 

dru¿yn pi³karskich. Firmom: Remondis Otwock 

Sp. Z o. o. i Ziaja Ltd, za wspania³e nagrody 

rzeczowe. Zarz¹dowi i Dyrektorowi OKS Start 

Otwock za pomoc i udostêpnienie obiektu. Komendzie 

Powiatowej Policji w Otwocku za pokaz 

tresury psów policyjnych. Sponsorom: Zak³adom 

Piekarniczym „Oskroba”, firmie „Moch-Toys”, drukarni 

z ul. ¯urawiej. 

fot. A. Azulewicz 

GAZETA 19

Har-mo-nia tria 

Mocno przypiekaj¹ce s³oñce w niedzielê 27 lipca 

przepêdzi³o mniej odpornych s³uchaczy pod 

drzewa, w upragniony cieñ, ale energetyczny 

koncert harmonijkowego tria „Con Brio” przed 

pa³acem w Otwocku Wielkim nie pozwoli³ publicznoœci 

rozleniwiæ zmys³ów ani tym bardziej 

d³oni, które rzêsistymi brawami dziêkowa³y za 

wspania³y wystêp. 

Drugi z wakacyjnego cyklu koncertów 

w Muzeum Wnêtrz to znakomity popis mo¿- 

liwoœci instrumentu doœæ rzadko wykorzystywanego 

w roli g³ównego bohatera. Wielkie 

ró¿nice w brzmieniu i wielkoœci harmonijek 

trio wykorzysta³o do stworzenia znakomitego 

zespo³u, którego niezaprzeczalnym 

walorem jest wirtuozeria wszystkich 

trzech muzyków. Zygmunt Zgraja (harmonijki 

melodyjne), Zdzis³aw Kuniniec (har- 

monijki akordowe) i Janusz 

Zaj¹c (harmonijka basowa) 

zagrali koncert, którego tempo, 

wigor i temperatura œmia- 

³o mo¿e konkurowaæ z gor¹c¹ 

muzyk¹ ba³kañsk¹. A 

przecie¿ w oryginalnych 

aran¿acjach muzycy siêgnêli 

po wiele zdawa³oby siê klasycznych 

i „ob³askawionych” 

utworów, jak s³ynne 

„Bolero” Ravela czy „Funiculi, 

funicula” Luigiego Denzy. 

Znakomite trio tchnê³o w 

przenoœni, ale i dos³ownie nowego 

ducha w utwory Bacha, 

Mozarta i Rossiniego. 

Jak mówi³ prowadz¹cy koncert Zbigniew 

Pawlicki, harmonijka ustna zas³uguje 

na lepsz¹ ocenê ni¿ tylko jako rozpoznawalny 

akcent muzyki country. S³uchacze 

odnosz¹cy siê doñ z lekkim pob³a¿aniem 

mogli siê przekonaæ, ¿e znakomicie sprawdza 

siê ona w standardach amerykañskich i 

wi¹zance przebojów francuskich, nowej lekkoœci 

przydaje Czajkowskiego „Dziadkowi 

do orzechów” i „Walcowi” Szostakowicza. 

Dodaæ nale¿y, ¿e koncert „Con Brio” 

oraz dwa nastêpne sfinansowa³ Urz¹d Miasta 

Otwocka. Obok niego w organizacjê cyklu 

zaanga¿owa³o siê Towarzystwo Œpiewacze 

„Harfa” w Warszawie, Miejsko- 

Gminny Oœrodek Kultury w Karczewie i 

Muzeum Wnêtrz w Otwocku Wielkim. 


20 

GAZETA 

fot. E.B.

Kapelusze 

Otwock Wielki jak Ascot... 

Idealnie wspó³brzmi¹c 

fot. E.B. 

Na zakoñczenie sezonu koncertowego 

w Otwocku Wielkim pa³acowy 

park rozbrzmiewa³ melodyk¹ renesansu, 

baroku i... rock’n’rolla. „Affabre 

Concinui” pokaza³o, ¿e tak odmienne 

style muzyczne mo¿na ze sob¹ pogodziæ 

w doskona³ym wspó³brzmieniu. 

I w³aœnie o „idealne wspó³brzmienie” chodzi, bo 

pochodz¹ca z ³aciny nazwa, bêd¹ca jednoczeœnie artystycznym 

credo wokalnego zespo³u z Poznania dok³adnie 

to oznacza. W repertuarze dzia³aj¹cego od 

1983 r. ansamblu znajduje siê obecnie ponad 300(!) 

utworów – od kompozycji mistrzów renesansu, po 

muzykê wspó³czesn¹. „Affabre Concinui” nie stroni¹ 

tak¿e od lekkich ¿artów muzycznych oraz utworów 

orkiestrowych – znakomicie imituj¹c podczas swoich 

wystêpów dŸwiêki instrumentów muzycznych. Wychowankowie 

zacnych poznañskich chórów: Robert Hylla 

(kontratenor), Leszek Marciniak (kontratenor), Przemys³aw 

Czeka³a (tenor), Piotr Lewandowski (baryton), 

Piotr Dziurla (bas), Artur Hoffmann (bas) udowodnili 

sw¹ maestriê otwockiej publicznoœci 24 sierpnia 

w fina³owej ods³onie cyklu. Podczas koncertu, 

bêd¹cego jednoczeœnie jubileuszowym prezentem dla 

obchodz¹cego 460-lecie nadania praw miejskich Karczewa, 

nie zabrak³o koloratur i polifonii kompozytorów 

w³oskiego i polskiego odrodzenia i baroku: Giovanniego 

Pierluigi da Palestriny, Wac³awa z Szamotu³ 

czy Bart³omieja Pêkiela. „Lista przebojów” granych 

przed wiekami na europejskich dworach pasowa³a 

jak ula³ do rocznicy i atmosfery dworskiego parku. 

Idealnego wspó³brzmienia dŸwiêku i pa³acowych plenerów 

dawnej rezydencji Bieliñskich nie zak³óci³y tak- 

¿e bardziej nowoczesne kompozycje innych „koronowanych 

g³ów” muzyki: swinguj¹ce rytmy „Ksiêcia” 

Duke’a Ellingtona oraz budz¹ce zgorszenie na pocz¹tku 

lat 50. ubieg³ego wieku rock’n’roll’owe kawa³ki 

„Króla” Elvisa Presleya. 

To ju¿ niestety ostatni w tym roku letni pa³acowy 

koncert, ale przypominamy o mo¿liwoœci zwiedzania 

Pa³acu w Otwocku Wielkim. „Doczekaliœmy siê sta- 

³ych, weekendowych goœci” - mówi kurator mieszcz¹cego 

siê w pa³acu Muzeum Wnêtrz Miros³aw Budzyñski. 

„Przyje¿d¿aj¹ tu wraz z rodzinami, by spêdziæ ca³e 

dnie – spaceruj¹c po parku, zwiedzaj¹c ekspozycjê czy 

po prostu posilaj¹c siê w pa³acowej kawiarni.” 

mg 

Organizatorzy Festiwalu pragn¹ podziêkowaæ pani 

Iwonie Drozd z pa³acowej kawiarni za pomoc przy 

organizacji koncertów. 

GAZETA 

fot. M.G. 

21

O konkursie „Otwock – Miasto Ogród” 

Rzecz gustu? 

Piêkno – wiadomo – wartoœæ wzglêdna, 

odczucie indywidualne tak bardzo, ¿e niezwykle 

trudno je jakkolwiek zdefiniowaæ. 

Wyj¹tkowo trudna jest zatem obiektywna 

ocena rzeczy, kiedy przedmiotem oceny ma 

byæ jej piêkno w³aœnie, szczególnie, jeœli na 

werdykt maj¹ siê z³o¿yæ opinie wielu oceniaj¹cych. 

Z takimi trudnymi wyborami boryka siê 

co roku komisja oceniaj¹ca ogrody, ogródki, 

balkony i tarasy zg³aszane do konkursu 

„Otwock- Miasto Ogród”. Nie pomog³o nawet 

zwiêkszenie liczby kategorii zg³aszanych 

obiektów - wybór i ocena s¹ zawsze 

nie³atwe, szczególnie bior¹c pod uwagê, ¿e 

wyborom tym towarzyszy zwykle rozmowa 

z twórc¹ dzie³a, co si³¹ rzeczy nie mo¿e 

pozostaæ bez wp³ywu na ocenê. 

Bo ogród to nie tylko roœliny posadzone 

w mniejszym czy wiêkszym porz¹dku, tworz¹ce 

mniej lub bardziej harmonijn¹ kompozycjê. 

Ogrody to ¿ycie, pasja i praca, to 

serca w³o¿one w ich urz¹dzanie i pielêgnowanie, 

to spracowane rêce, to historie rodzinnych 

spotkañ na zdjêciach, w których 

tle ogród zmienia siê i wzrasta. 

Ogrody – nie ma co ukrywaæ – to równie¿ 

pieni¹dze. Tych jedni maj¹ wiêcej, inni 

niewiele, ró¿nice te s¹ do odczytania równie¿ 

w ogrodzie. W niektórych widoczna 

jest rêka i wizja specjalisty, inne s¹ koncepcj¹ 

autorsk¹-amatorsk¹ w³aœcicieli, jedne 

obfituj¹ w dro¿sze roœliny i eleganckie 

elementy ma³ej architektury, inne powstawa³y 

z sadzonek czy nasion „od s¹siadki” i ozdób 

wykonanych w³asnorêcznie przez domownika 

– z³ot¹ r¹czkê. 

Ogrody to pomys³ i filozofia 

¿ycia. Jedne to zacisza os³oniête 

przed œwiatem zewnêtrznym, 

inne ciesz¹ oczy tych, którzy 

przechodz¹ obok. W tym 

kaskada wody s¹cz¹cej siê po 

ska³kach zasila oczko, w którym 

b³yskaj¹ pomarañczowe 

karasie podp³ywaj¹ce do r¹k 

zanurzonych w wodzie, w innym 

system kana³ków rozprowadza 

po ogrodzie wodê sp³ywaj¹c¹ 

rynn¹ z dachu bloku, 

roztaczaj¹c widok ma³ej Wene- 

1 

cji pod oknami w³aœcicielki… 

W komisji uczestniczê ju¿ 

od kilku lat; jako architekt krajobrazu 

œmiem przypuszczaæ, ¿e mam ku 

temu niejakie kwalifikacje, jednak z dotychczasowych 

doœwiadczeñ wiem ju¿, ¿e przygotowanie 

zawodowe wcale nie u³atwia mi 

zadania, bo do oceny zg³aszanych obiektów 

nie mo¿na zastosowaæ równych, profesjonalnych 

kryteriów. 

Co roku czêœæ komisji to inne, nowe osoby, 

co roku komisja dyskutuje burzliwie po 

obejrzeniu wszystkich obiektów, przywo³uj¹c 

ró¿ne argumenty, tak dotycz¹ce osi¹gniêtych 

efektów, jak i pasji przejawianej przez 

w³aœciciela, w³o¿onej pracy oraz podejœcia 

do konkursu jako takiego. 

Konkurs w roku 2007 wy³oni³ ogrody i 

balkony zas³uguj¹ce na miano profesjonal- 

nych, choæ niekoniecznie przez fachowców 

urz¹dzane. Rok 2008 postawi³ Komisjê przed 

wyborem poœród obiektów bardzo zró¿nicowanych, 

w wielu przypadkach urzekaj¹cych, 

nie zawsze jednak z uwagi na profesjonalny 

wygl¹d, ale z ró¿nych, mo¿e nawet nieco 

kontrowersyjnych powodów. 

Po raz pierwszy zatem w historii tego 

konkursu (i nie wiem, czy ostatni), zdecydowa³am 

siê zamieœciæ ten ma³y „felieton” 

wraz z krótkim, wrêcz has³owym uzasadnieniem 

dokonanych wyborów. Wobec 

Uczestników, którzy w tym roku nie otrzymali 

g³ównych nagród, wyra¿am nadziejê, 

¿e nie odczuwaj¹ ¿alu, ich ogrody by³y bowiem 

doceniane wczeœniej i nadal takimi 

pozostaj¹. 

W tym roku komisjê ujê³o kilka mo¿e 

skromniejszych, mo¿e niekiedy bardziej 

amatorskich, jednak bardzo przyjaznych - tak 

dla oka, jak i dla duszy - pogodnych propozycji, 

których autorzy próbuj¹ kawa³ek œwiata 

wokó³ siebie swoim staraniem upiêkszyæ. 

Czasem po to, ¿eby g³ównie dla innych, obcych 

ludzi – przechodniów - ten œwiat by³ ³adniejszy, 

a czasem odwrotnie - po to w³aœnie, 

¿eby nawet malutki skrawek ziemi ukryty przed 

œwiatem zagospodarowaæ dla radoœci swojej i 

najbli¿szych, i na tym ma³ym skrawku wyczarowaæ 

ma³e zielone cudeñko. 

Wyjaœnienia mo¿e wymagaæ kwestia 

kwalifikacji ogrodu przy Miejskiej Bibliotece 

Publicznej – wœród kategorii konkursu brakowa³o 

kategorii dotycz¹cej terenów przy 

obiektach u¿ytecznoœci publicznej czy instytucjach, 

wiêc Komisja ze wzglêdu na charakter 

ogrodu zadecydowa³a zakwalifikowaæ 

go do Kategorii II. Trzeba podkreœliæ, ¿e 

ogród ten powstaje w wyniku starañ, chêci i 

pracy jednej osoby - pracownicy biblioteki, 

poœwiêcaj¹cej swój czas i si³y urz¹dzaniu 

tego miejsca, z finansow¹ pomoc¹ czytelników. 

W przysz³ym roku prawdopodobnie 

zaproponujemy odrêbn¹ kategoriê dla tego 

typu obiektów. 

Dziêkujê Cz³onkom Komisji – Sylwii Koz³owskiej 

- architektowi krajobrazu i cz³onkini 

Polskiego Klubu Ekologicznego Ko³a 

„Otwockie Sosny” oraz El¿biecie Mazek - 

Kole¿ance z Wydzia³u, zajmuj¹cej siê „zielonymi 

sprawami” Otwocka, za podjêcie 

trudnych decyzji i osi¹gniêty kompromis. 

Wszystkim Uczestnikom dziêkujemy za 

udzia³ w Konkursie, serdecznie gratulujemy 

wyników i zachêcamy Mieszkañców 

Otwocka do udzia³u w ogrodniczych zmaganiach 

w przysz³ym roku! 

22 

2 3 

GAZETA 

Marta Szymañska, Wydzia³ GGRL i 

Ochrony Œrodowiska

6 

4 

Wyniki konkursu „Otwock-Miasto Ogród 2008”: 

I. W kategorii „Najpiêkniejszy balkon, taras” 

Miejsce I - Pani Dorota Kêska z ul. Pawiej – za taras – pokochane nawet przez wiewiórki urocze zacisze 

przytulone do otwockiej sosny; fot. 1. 

Miejsce II – Pani Zofia Dominiczak – Adamska z ul. Andriollego – za balkon – s³odycz, lecz z umiarem, 

klejnocik w œcianie „domu z betonu”; fot. 2. 

Miejsce III – Pani Krystyna Stawikowska z ul. Marsza³kowskiej – za taras – eksplozjê barw, kwitn¹ce 

szaleñstwo od stóp po dach; fot. 3. 

5 

8 

II. W kategorii „Najpiêkniejszy ogród na osiedlu wielomieszkaniowym lub przy budynku wielorodzinnym” 

Miejsce I – Miejska Biblioteka Publiczna przy ul. Jod³owej i Pani Krystyna Paw³owska – za 

ogród jak domowy, a otwarty dla wszystkich, za przyk³ad do naœladowania dla innych instytucji publicznych; fot. 7. 

Miejsce II – Pani Stanis³awa Habiera z ul. Karczewskiej – za Tajemniczy Ogród w skali mikro, za 

pomys³owoœæ, skromnoœæ i wzruszaj¹c¹ pasjê; fot. 8. 

Miejsce III – Pani Danuta Jankowska z ul. Andriollego – za kie³kuj¹c¹ oazê wœród szarej rzeczywistoœci 

smutnego osiedla; fot. 9. 

Wyró¿nienia: Pani Ewa Szachowska-K³osiñska z ul. Karczewskiej; Gra¿yna Wojdasiewicz 

z ul. Karczewskiej. 

III. W kategorii „Najpiêkniejszy ogród przy domu jednorodzinnym” 

Miejsce I – Pani Regina Lech z ul. Koralowej – za bezpretensjonaln¹ sielankê w objêciach natury i powódŸ 

kwiatów zapylanych przez w³asne pszczo³y; fot. 4. 

Miejsce II – Pani Jadwiga Jakubowska z ul. Wysockiego – za zielony pokoik pielêgnowany poœród 

murów i œcian, kwitn¹ce wspomnienia egzotycznych krajów i niezwyk³e gruszki – prawie na wierzbie; fot. 5. 

Miejsce III – Pan Stanis³aw Szybiak z ul. Biruty – za eleganck¹ pere³kê zagubion¹ poœród otwockich 

lasów, szlachetn¹ liniê i klasê przejawiaj¹c¹ siê w umiarze; fot. 6. 

Wyró¿nienia: Pani Zofia Kowalska z ul. Grunwaldzkiej, Pani Marianna Grzeszczak z ul. Karczewskiej. 

9 7 

7 

GAZETA 

fot. M. Szymañska 

23

Wojenne wspomnienia Edmunda Brzozowskiego. Czêœæ I 

Tylko nienormalni siê nie boj¹… 

GAZETA 

24 

Zawirowania historii sprawi³y, ¿e 

Polacy walczyli i przelewali swoj¹ 

krew na wszystkich frontach II 

wojny. Wœród nich by³ dwudziestoletni 

wówczas Edmund Brzozowski. 

Dziœ podpu³kownik, weteran Drugiego 

Korpusu walcz¹cego we W³oszech, 

by³y zes³aniec Sybiru, dowódca 

1 Batalionu Piechoty 3 Dywizji 

Strzelców Karpackich, uczestnik 

walk o Monte Cassino i Ankonê, 

Kawaler Srebrnego Krzy¿a Virtuti 

Militari i Krzy¿a Walecznych i... od 

kilku miesiêcy mieszkaniec Otwocka 

opowiada Czytelnikom „Gazety 

Otwockiej” o swoich wojennych 

prze¿yciach. 

Jak wygl¹da³ pañski wrzesieñ? 

Maturê zrobi³em w 1939 w szkole handlowej 

prowadzonej przez ojców Pijarów w 

Lidzie. Potem, w wakacje by³ obowi¹zkowy 

hufiec junacki, przez który ka¿dy absolwent 

musia³ przejœæ. Polega³o to na tym, ¿e 

m³odzie¿ spe³nia³a swój obowi¹zek wobec 

pañstwa uczestnicz¹c w pracach samorz¹dowych, 

odbywaj¹c przy okazji zaprawê 

fizyczn¹ przed s³u¿b¹ w wojsku. Latem 

1939 roku m³odzie¿ bra³a udzia³ m.in. w przygotowaniach 

do wojny. Ju¿ wtedy liczono 

siê z t¹ wojn¹, ale mimo wszystko starano 

siê ¿yæ normalnie. Po prostu ludzie starali 

siê odpychaæ od siebie tê œwiadomoœæ… W 

owym czasie maturzyœci z ca³ej Polski wyznaczani 

byli na specjalne miesiêczne turnusy, 

podczas których budowali umocnienia. 

Ja trafi³em pod Nak³o na zachód od 

Bydgoszczy, na turnus trwaj¹cy od 15 sierpnia 

do 15 wrzeœnia, na który trafili w wiêkszoœci 

maturzyœci maj¹cy powo³ania do 

szkó³ podchor¹¿ych. Wszystko zorganizowane 

by³o na sposób wojskowy – dru¿yny, 

plutony, bataliony, umundurowanie... Naszym 

obowi¹zkiem by³a budowa linii obrony 

przed ewentualnym atakiem: bunkrów, 

zasieków, najró¿niejszych przeszkód przeciwczo³gowych. 

Praca by³a niesamowicie 

ciê¿ka. Moi koledzy, którzy trafili na pierwszy 

turnus do Zakopanego, byli bardzo zadowoleni. 

Kiedy wrócili opowiadali, ¿e ich 

praca polega³a na budowie dróg, a do wysi³ku 

byli wdra¿ani stopniowo – pierwszego 

dnia pracowali tylko 2 godziny, drugiego 3 

itd. Nam ju¿ pierwszego dnia cieœle przygotowali 

szalunki bunkrów i to wszystko trzeba 

by³o wype³niæ betonem. A wszystko przygotowywane 

by³o rêcznie: przynosiliœmy 

ciê¿kie, 50-kilowe worki z cementem, mieszaliœmy 

z piaskiem i kamieniami przygotowuj¹c 

zaprawê. Poniewa¿ takiej pracy nie 

mo¿na by³o przerwaæ, pracowaliœmy a¿ do 

póŸnej nocy. Na drugi dzieñ byliœmy tak 

zmêczeni, ¿e nasz dowódca (nad nami byli 

instruktorzy, dowódcy plutonów, którymi byli 

podoficerowie z pu³ków legionowych z Wilna) 

nie móg³ nas podnieœæ. Kiedy nas podnosi³ 

i puszcza³, ka¿dy z 

nas pada³ i nie dawa³ 

rady wstaæ. Budowaliœmy 

tak¿e zapory 

przeciwczo³gowe i 

rowy strzeleckie… Bodaj¿e 

29 sierpnia na te 

nasze umocnienia 

przyjecha³o wojsko. 

1 wrzeœnia, jak co 

dzieñ wyszliœmy do 

pracy na ósm¹. Kiedy 

tak szliœmy, zauwa¿yliœmy, 

¿e z zachodu 

leci w naszym kierunku 

samolot. Zaczê³y 

siê dyskusje: „jaki to 

model polskiego samolotu”, 

gdy on nadlatuje 

Edmund Brzozowski 

i nagle zaczyna strzelaæ. Ale poniewa¿ otworzy³ 

ogieñ za wczeœnie, zd¹¿yliœmy siê rozbiec. 

Samolot zrobi³ jeszcze nawrót i znów 

zacz¹³ otworzy³, ale szczêœliwie nie by³o 

¿adnych ofiar. Niektórzy mieli tylko drobne 

draœniêcia i otarcia od od³amków kamieni. 

Sta³o siê dla nas jasne, ¿e wybuch³a wojna! 

Nie mieliœmy ¿adnej broni, tylko wstêpne 

przeszkolenie bojowe – tyle tylko, ile tego 

by³o w gimnazjum na zajêciach z przysposobienia 

wojskowego. Batalion dosta³ rozkaz 

wycofania siê w g³¹b Polski. Potem ju¿ 

„luzem”przez ¯yrardów trafiliœmy do Warszawy. 

Ze stolicy przedostaliœmy siê pod Garwolin. 

Ale Garwolin by³ bombardowany, bo 

Niemcy dowiedzieli siê o koncentracji. Potem 

do Siedlec, przez Siedlce do W³odawy 

nad Bugiem. 17 wrzeœnia wkroczyli bolszewicy 

i wszystko siê skoñczy³o… 

Co dzia³o siê z Panem dalej? 

Do rodzinnego Wilna wróci³em dopiero 

pod koniec wrzeœnia. Ju¿ wtedy w domu 

moich rodziców zamieszka³ enkawudzista. 

By³ bardzo ciekawy, gdzie ja siê do tej pory 

podziewa³em, dlaczego wróci³em dopiero 

teraz, czy chodzê na mitingi propagandowe 

itd… Zainteresowa³ siê mn¹ za bardzo, wiêc 

wymyœli³em, ¿e pojadê do Krakowa, ¿eby 

pomóc starszej siostrze, która mia³a dwoje 

ma³ych dzieci. Szwagier s³u¿y³ w 2 Pu³ku 

Lotniczym i najprawdopodobniej przedosta³ 

siê na zachód. No i wybra³em siê do Krakowa. 

By³ styczeñ 1940 roku – niesamowicie 

ostra zima. Z Wilna pojecha³em poci¹giem 

do najbli¿szej stacji kolejowej - Brzeœcia – 

jak najbli¿ej granicy. Stamt¹d by³o to 10 km. 

Szczêœliwie przebrn¹³em przez œniegi i 

znalaz³em siê nad granic¹, a w³aœciwie lini¹ 

demarkacyjn¹. Ju¿ widzê, ¿e Bug jest zamarzniêty, 

ale w oddali spostrzegam id¹cy 

patrol sowiecki. Byli co prawda w pewnej 

odleg³oœci, ale poniewa¿ brzeg rzeki by³ raz 

wy¿ej, raz ni¿ej – to raz widzê ich twarze, a 

raz tylko dwa bagnety wystaj¹ce nad pagórkami. 

Dooko³a otwarta przestrzeñ, nie 

ma siê gdzie schowaæ. Ale by³o jedno dosyæ 

grube drzewo. Stan¹³em przy nim, przyklei³em 

siê i myœlê: „a nu¿ przejd¹ i nie 

zauwa¿¹”. Id¹, rozmawiaj¹ sobie… ale id¹ 

z psem. I niestety pies wyczu³. Zosta³em 

aresztowany. Powiedzia³em im, ¿e przyszed³em 

z niemieckiej strony szukaæ rodziców. 

To by³o czêsto praktykowane w pierwszych 

miesi¹cach wojny – jak ktoœ przeszed³ z 

tamtej strony, to oni przerzucali nazad. Trafi³em 

póŸniej do wiêzienia w Brzeœciu. 6 

miesiêcy przesiedzieliœmy w strasznych 

fot. M.G.

warunkach – po 30 osób w pojedynczej celi. 

I przez 6 miesiêcy by³em „badany”. Przes³uchiwali 

przewa¿nie w nocy. Zarzucali mi 

ró¿ne rzeczy: przede wszystkim szpiegostwo. 

Œledczy to byli bardzo m³odzi ludzie, 

œwie¿o po kursach œledczych. Mieli listy absurdalnych 

pytañ, które zadawali podczas 

„badania”. Pytali siê mnie na przyk³ad, po 

której stronie walczy³em w czasie rewolucji. 

Urodzi³em siê dopiero w 1919 roku, to 

po której ze stron mog³em walczyæ?! Innym 

razem przes³uchuj¹cy na zdjêciu w 

mojej legitymacji szkolnej dopatrzy³ siê 

ma³ego niedŸwiadka, odznaki 77 Pu³ku Piechoty, 

któr¹ w naszej szkole nosiliœmy na 

pami¹tkê tej jednostki. Przyj¹³ j¹ za gwiazdkê 

i mówi – „to ty jesteœ oficer”. W po³owie 

czerwca wywieŸli nas poci¹giem w g³¹b 

Rosji. Na Piotra i Paw³a w 1940 przyjechaliœmy 

przez granicê w Sto³pcach i do wiêzienia 

w Kowlu. Tam mieliœmy znoœniejsze 

warunki - cele by³y du¿e. Jakiœ czas 

póŸniej przetransportowali nas dalej na pó³noc. 

Zatrzymaliœmy siê w Orszy. Tam odczytali 

nam wyroki – dosta³em 5 lat obozu 

wychowawczego jako, w ich pojêciu, niebezpieczny 

element. Dosta³em siê do ³agru 

w Kot³asie. Budowaliœmy liniê kolejow¹, do 

Pieczory, gdzie odkryto du¿e z³o¿a wêgla i 

ropy. Pracowaliœmy po 12 godzin na dobê, 7 

dni w tygodniu. Racje ¿ywnoœciowe by³y 

uzale¿nione od wyrobionej normy, a poniewa¿ 

niewiele wyrabialiœmy, do jedzenia te¿ 

dostawaliœmy niewiele. St¹d masowe przypadki 

œmierci z niedo¿ywienia, szerzy³a siê 

awitaminoza. 

Nasta³ rok 1941 i niemiecki atak na 

Zwi¹zek Radziecki – dotychczasowi sojusznicy 

stali siê œmiertelnymi wrogami. 

ZSRR zaczê³o zabiegaæ o wsparcie zachodnich 

aliantów. Jednym z elementów 

poprawy radzieckiego wizerunku by³o 

podpisanie 30 lipca przez premiera polskiego 

rz¹du genera³a Sikorskiego i ambasadora 

ZSRR w Londynie Iwana Majskiego, 

przy poœrednictwie rz¹du Wielkiej 

Brytanii, uk³adu wznawiaj¹cego stosunki 

dyplomatyczne pomiêdzy oboma 

pañstwami, które zerwane zosta³y 17 

wrzeœnia 1939 roku. Jednym z gwarantów 

uk³adu by³a „amnestia” dla wszystkich 

polskich wiêŸniów politycznych i zes³añców 

przebywaj¹cych na terenie 

Zwi¹zku Radzieckiego oraz utworzenie 

Armii Polskiej na wschodzie. 

Po ataku Niemiec na Rosjê warunki w 

³agrze sta³y siê jeszcze gorsze. Zmniejszono 

i tak ju¿ ma³e racje ¿ywnoœciowe. Stalin 

pragn¹³ pomocy Zachodu. Przy okazji uk³adów 

alianci wymusili na nim uznanie rz¹du 

polskiego. Na podstawie umowy genera³a 

Sikorskiego ze Stalinem og³oszono amnestiê 

dla wszystkich, którzy byli w Rosji na 

zsy³kach i w wiêzieniach, i rozpoczêto tworzenie 

polskiego wojska. Na razie nie mówili 

nam gdzie, ale wiedzieliœmy, ¿e gdzieœ 

na po³udniu. Przygotowali transport – ju¿ nie 

poci¹gi towarowe, tylko osobowe wagony. I 

pojechaliœmy na po³udnie szukaæ tego polskiego 

wojska. Ale zanim nas puœcili, to 

namawiali, ¿ebyœmy poszli do Armii Czerwonej. 

Mówili, ¿e bêdziemy razem biæ 

germañców. A my im, ¿e tak, tak, tylko 

zapiszemy siê do polskiego wojska, a 

wtedy razem bêdziemy szli biæ Niemców. 

Razem z nami pojecha³o du¿o cywili - 

rodziny ¿o³nierzy, kobiety, masa dzieci. 

Racjami musieliœmy siê dzieliæ z nimi 

wszystkimi – ale to ju¿ by³o to wymarzone 

wojsko. 

¯o³nierze - tu³acze 

W 1942 przenieœli ca³e formuj¹ce siê 

oddzia³y na po³udnie, do Uzbekistanu i 

Kirgistanu. Tam ju¿ dostaliœmy zaopatrzenie 

i umundurowanie od Anglików. Ale 

Rosjanie byli nadal tak dowcipni, ¿e nie 

dopuszczali nas do tych transportów. Wydzielali 

nam racje, a resztê kradli. Trafiliœmy 

do obozu w Guzarze. Tam poszed³em 

do szko³y podchor¹¿ych. W kwietniu 

1942 przerzucili nas dalej, do Persji. 

Pierwszy transport poszed³ z oœrodka uzupe³nieniowego 

armii, do Krasnowodska. 

Tam wsiedliœmy na pok³ad ma³ych zbiornikowców, 

które kursowa³y po Morzu 

Kaspijskim. By³y na³adowane tak, ¿e nie 

mo¿na by³o siê dos³ownie poruszyæ. Na 

drogê dostaliœmy trochê sucharów i solone 

œledzie, które najlepiej by³o od razu 

wyrzuciæ, bo jak siê je zjad³o, to niesamowicie 

chcia³o siê piæ. Wreszcie po 

dwóch dobach dop³ynêliœmy do portu Ahwaz. 

Przez ca³y rejs baliœmy siê podstêpu 

ze strony Rosjan: ¿e wyp³yniemy gdzieœ 

na œrodek i ca³y transport zostanie zatopiony. 

Ale szczêœliwie dop³ynêliœmy. Jak 

tylko zeszliœmy ze statków, zdjêliœmy 

wszystko co mieliœmy, ¿eby pozbyæ siê 

insektów. To wszystko zrzuciliœmy na 

kupê i po kolei od namiotu do namiotu: do 

k¹pieli, do golenia, do strzy¿enia… Stare 

mundury zniszczono, a my dostaliœmy 

nowiutkie, czyœciutkie brytyjskie mundury 

tropikalne – koszule i szorty. Dostaliœmy 

te¿ pierwszy ¿o³d – wyp³acony w 

miejscowych pieni¹dzach – tumanach. 

Wyszliœmy z dwoma kolegami ubrani w 

te nowiutkie mundury, z pieniêdzmi w kieszeni, 

do miasta na spacer wieczorem, 

do cukierni. Cukiernia zupe³nie jak europejska 

– najró¿niejsze ciastka i ciasteczka. 

Kelner przyniós³ ich ca³y pó³misek. Myœleliœmy, 

¿e my zjemy niewiadomo ile, ale 

by³y tak syc¹ce, ¿e daliœmy radê tylko po 

dwa. I na tym skoñczy³a siê nasza radoœæ. 

Wkrótce podstawiono transport ko³owy 

i przewieziono nas z Pahlewi przez 

Kazwin do Teheranu. W tym czasie wp³ywy 

sowieckie siêga³y w Persji w³asnie do 

Kazwinu. Jak tylko przekroczyliœmy tê 

granicê, poczuliœmy siê naprawdê wolnymi 

ludŸmi. Wielkanoc spêdziliœmy w Teheranie. 

W samym Teheranie by³o dobrze, 

bo miasto po³o¿one jest pomiêdzy oœnie- 

¿onymi górami, które daj¹ przyjemny klimat. 

Ale w wojsku zwykle wybieraj¹ miejsce 

najgorsze. Przenieœli nas do Ahwazu 

– do jednego z najgorêtszych miejsc na 

œwiecie. Tam by³o tak gor¹co, ¿e mo¿na 

by³o jajko w piasku ugotowaæ. Nie da³o siê 

d³ugo ustaæ na piasku. Robactwo, wê¿e, 

paj¹ki, a do tego burze piaskowe, nazywane 

przez miejscowych „chamsin”, w których 

mo¿na by³o zab³¹dziæ. I choæ ubikacje 

by³y niedaleko, to lepiej by³o w czasie 

takiej burzy nie wychodziæ. Tu spêdziliœmy 

jakiœ czas, a póŸniej dalsza podro¿ 

okrêtem do Palestyny. W Palestynie w dalszym 

ci¹gu podchor¹¿ówka, szkolenia i 

do¿ywianie. Przez 6 miesiêcy mieliœmy 

podwójne racje ¿ywnoœciowe. Du¿o tego 

by³o. A wszystko tak t³uste, na baraninie 

robione. Prawdê mówi¹c w tym gor¹cu i 

upale nie chcia³o nam siê jeœæ. 

Druga czêœæ wspomnieñ w nastêpnym 

numerze. 

Wys³ucha³ Maciej G¹ga³a 

Konkurs literacki! 

Og³aszamy konkurs dla wielbicieli 

powieœci wojennych i twórczoœci Svena 

Hassela. Wystarczy odpowiedzieæ 

na dwa proste pytania: 

1. Jakiej narodowoœci jest autor sagi o 

przygodach Porty i Ma³ego? 

2. Prosimy wymieniæ tytu³y wszystkich 

wydanych w Polsce ksi¹¿ek z serii poœwiêconej 

losom ¿o³nierzy z karnego 

batalionu Wehrmachtu. 

Na prawid³owe odpowiedzi czekamy 

do 26 wrzeœnia pod redakcyjnym numerem 

0 22 779 24 21 w godz. 8 - 16. 

Na zwyciêzców czekaj¹ atrakcyjne nagrody 

ksi¹¿kowe! 

GAZETA 25

Biografia 

Wrzesieñ miesi¹cem pamiêci narodowej, warto przy tej okazji wspomnieæ jedn¹ 

z zas³u¿onych obywatelek naszego miasta - Kazimierê Gêbsk¹-Zitek. 

Kazimiera Gêbska-Zitek 

Urodzona 3 lutego 

1921 w Warszawie. 

Naukê w 

szkole œredniej rozpoczê³a 

w Gimnazjum 

Humanistycznym 

im. J. S³owackiego 

w Warszawie, 

ale jej nie 

ukoñczy³a w terminie 

z powodu dzia- 

³añ wojennych i okupacji kraju. We wrzeœniu 

1939 r. bra³a udzia³ w obronie Warszawy 

jako sanitariuszka w Szpitalu Przemienienia 

Pañskiego. W listopadzie 1939 r. zosta³a 

kolporterk¹ podziemnej prasy w Korpusie 

Obroñców Polski. Dzia³a³a na terenie 

Warszawy w Wytwórnia Papierów Wartoœciowych, 

ul. Sanguszki 1. Zosta³a tam 

aresztowana przez Gestapo 10 lutego 1941 

i przewieziona na Al. Szucha, a nastêpnie 

na Pawiak. Po ponad dziewiêciu miesi¹cach 

ciê¿kich przes³uchañ i tortur 22 wrzeœnia 

1941 r. przewieziono j¹ do obozu koncentracyjnego 

w Ravensbrück (nr wiêŸnia 

7540), gdzie pracowa³a w zbudowanych tam 

barakach - halach produkcyjnych na rzecz 

Siemens & Halske pod prêgierzem batów, 

w nieludzkich warunkach bez wzglêdu na 

pogodê i porê roku. Poddawana by³a zbrodniczym 

eksperymentom pseudomedycznym, 

które doprowadzi³y do nieodwracalnego 

kalectwa (!). Przebywa³a tam do 28 

kwietnia 1945. Po ewakuacji obozu uda³o 

siê jej zbiec z czêœci¹ wiêŸniarek i wróciæ 

do kraju. 

Nie marnowa³a czasu, od razu aktywnie 

w³¹czy³a siê w budz¹ce ¿ycie zniszczonej 

wojn¹ Polski. W maju 1945 r. otrzyma³a 

skierowanie z Urzêdu Pe³nomocnika 

dla Ziem Odzyskanych do Malborka, gdzie 

organizowa³a w bardzo trudnych warunkach 

polskie szkolnictwo, z którym zwi¹zana 

by³a praktycznie i aktywnie do koñca swoich 

dni. W 1947 r. ukoñczy³a Licem Ogólnokszta³c¹ce 

w Malborku, w 1948 jako eksternistka 

- Liceum Pedagogiczne w Sopocie 

i w 1950 r. geografiê w Instytucie Pedagogicznym 

ZNP we Wroc³awiu. 

W latach 1950-1977 uczy³a geografii w 

Liceum Ogólnokszta³c¹cym w Otwocku. 

Przez te blisko trzydzieœci lat uczestniczy³a 

w edukacji wielu bardzo wartoœciowych 

znanych i szanowanych absolwentów naszego 

liceum. Dla niej jako pedagoga praktycznie 

ka¿dy uczeñ by³ wa¿ny! By³a wielkim 

przyjacielem m³odzie¿y, ciep³ym, serdecznym 

i uœmiechniêtym cz³owiekiem. 

Uczy³a nie tylko przedmiotu, ale tak¿e wpaja³a 

patriotyzm i wartoœci moralne. 

Nale¿a³a do ZNP od 1945 r., dzia³a³a w 

Powiatowym Zarz¹dzie ZBOWiD-u i w 

Zwi¹zku Inwalidów Wojennych w Otwocku. 

Odznaczona: Krzy¿em Kawalerskim 

Orderu Odrodzenia Polski, Z³otym Krzy¿em 

Zas³ugi, „Z³ot¹ Odznak¹ ZNP”, Odznak¹ 

Honorow¹ Dzia³acza Zwi¹zku Inwalidów 

Wojennych, Krzy¿em Oœwiêcimskim i Odznak¹ 

Weterana Walk o Niepodleg³oœæ. 

Zmar³a 11 paŸdziernika 2002 r. w 

Otwocku. Pochowana na Cmentarzu Parafialnym 

w Otwocku 14 paŸdziernika 2002, 

w Dzieñ Nauczyciela... 

Joanna Zitek 

Na podst.: S£OWNIK BIOGRAFICZNY 

zas³u¿onych dla oœwiaty i wychowania 

Warszawie i Województwie Sto³ecznym 

Warszawskim od 1916 roku. Wydany przez: 

ZARZ¥D OKRÊGU STO£ECZNEGO 

ZNP - OKRÊGOWA KOMISJA HISTO- 

RYCZNA W WARSZAWIE I STOWA- 

RZYSZENIE OŒWIATOWCÓW POL- 

SKICH W WARSZAWIE. 

Szczêœliwa „13” 

Pierwsza otwocka pielgrzymka rowerowa zakoñczona. 

Trzynastoosobowa grupa z Parafii Matki Boskiej Nieustaj¹cej 

Pomocy w Ml¹dzu pokona³a 270-kilometrow¹ 

drogê dziel¹c¹ Otwock od Czêstochowy w dwa dni. 

Pomys³odawc¹ i organizatorem wyprawy, 

która rozpoczê³a siê 18 sierpnia, by³ Pan 

Edward Szkoda, a duchowe przewodnictwo 

nad ni¹ obj¹³ proboszcz ks. Miros³aw 

Wasiak. Jak na ka¿dej pielgrzymce bywa³o 

ciê¿ko, ale wszyscy zadowoleni dotarli do 

punktu przeznaczenia. I jak na ka¿dej pielgrzymce 

nie zabrak³o intencji - Kamil chcia³ 

w ten sposób uczciæ 

swoje 18. urodziny, 

inni w podziêce za 

³aski czy w pokucie 

za grzechy. Najm³odszym 

uczestnikiem 

by³ 10-letni £ukasz – wprawdzie 

nie przejecha³ ca³ego etapu o 

w³asnych si³ach, ale niewiele starszy 

od niego Piotr (14 lat) pokona³ na 

rowerze ca³¹ trasê. Podczas powrotu 

pojawi³y siê ju¿ pierwsze plany 

zorganizowania podobnej wyprawy 

za rok. as 

26

Mobilizacja! 

Wykorzystujmy prawo do udzia³u w ¿yciu spo³ecznym, 

w³ó¿my swój wk³ad w jego rozwój. Ka¿dy z nas mo¿e byæ 

twórczy, wystarczy tylko chcieæ, a nie zabraknie mo¿liwoœci 

zaanga¿owania. Projektujmy ¿ycie prywatne i spo- 

³eczne z szacunkiem dla pogl¹dów i potrzeb w³asnych 

oraz innych ludzi. Wypracujmy strategiê na tak, a zadziwimy 

samych siebie. Dobrze jest po³¹czyæ potencja³y, 

by poczuæ si³ê wielu serc. Wolontariat Oœrodka Pomocy 

Spo³ecznej w Otwocku dzia³a na rzecz grup spo³ecznych, 

rodzin i jednostek, wspó³pracuje z innymi organizacjami. 

Pozyskujemy ludzi kreatywnych, wielowymiarowych, 

zdolnych do prze³amywania stereotypów. 

Fot. Beata Suchecka 

Cieszymy siê, ¿e mogliœmy pomóc Ma³gorzacie 

Go³êbiowskiej - koordynatorowi i 

sprawczyni I Mazowieckiego Pikniku Rodzin 

Zastêpczych zorganizowanego w³aœnie 

w Otwocku – Wólce Ml¹dzkiej. Pañstwo 

Ma³gorzata i Jacek Go³êbiowscy realizuj¹ 

siê w teatrze amatorskim, w stowarzyszeniach 

artystycznych i ekologicznych, a 

przede wszystkim s¹ rodzicami zastêpczymi 

dla trojga dzieci. To g³ównie dziêki nim 

Otwock by³ miejscem I Mazowieckiego Pikniku 

Rodzin Zastêpczych. Wolontariusze 

Oœrodka Pomocy Spo³ecznej prowadzili na 

Pikniku Rodzin Zastêpczych gry, konkursy 

dla dzieci, np. przeci¹ganie liny, rzut do celu, 

skoki w workach, lepienie z gliny, balonikowy 

tor wodny, biegi w ró¿nych kategoriach 

wiekowych. Jak widaæ na za³¹czonym zdjêciu, 

stanowiliœmy zwart¹ grupê. Wœród nas 

jest Jan Pawiñski. Cz³owiek, który udowodni³, 

¿e zawsze jest dobry czas na zmiany. 

Jan Pawiñski na swoje szeœædziesi¹te 

urodziny, obchodzone cztery lata temu, 

wzi¹³ po raz pierwszy udzia³ w klasycznym 

Jan Pawiñski opowiada o swojej pasji i demonstruje swoje trofea uczniom 

Szko³y Podstawowej nr 8 w Wólce Ml¹dzkiej 

maratonie. Przebieg³ 42 km 195 m, rzucaj¹c 

wyzwanie w³asnym s³aboœciom i chorobie 

alkoholowej, z któr¹ siê zmaga³ od 

wielu lat. Zwyciê¿y³ – œwiêtuje ju¿ ósm¹ 

rocznicê trzeŸwego ¿ycia. Uwierzy³ w siebie, 

odkry³ pasjê, si³ê, radoœæ, zyska³ nowe 

przyjaŸnie, pozna³ ciekawych ludzi, odby³ 

wiele podró¿y. Nigdy wczeœniej nie przypuszcza³, 

¿e to wszystko bêdzie jego udzia- 

³em. Posiada ponad siedemdziesi¹t medali, 

tyle¿ dyplomów, kilkanaœcie pucharów, które 

otrzyma³ za udzia³ w dziewiêtnastu najwiêkszych 

maratonach klasycznych w Polsce, 

dwudziestu maratonach na 50 km, siedemnastu 

pó³maratonach na 21 km, siedemnastu 

biegach na 10, 12 i 15 km, siedmiu supermaratonach 

na 100 km, w tym dwukrotnie 

w presti¿owym, znanym na ca³ym œwiecie 

supermaratonie w szwajcarskim Biel. 

To by³ pierwszy w ¿yciu wyjazd Jana Pawiñskiego 

zagranicê, a teraz myœli o bieganiu 

na ca³ym œwiecie, poszukuje sponsorów, 

trenuje, realizuje marzenia, dzieli siê 

swoimi doœwiadczeniami i wra¿eniami z innymi. 

W ramach wolontariatu propaguje aktywny 

styl ¿ycia, bez u¿ywek. Nie do wiary, 

bo stosunkowo niedawno s¹dzi³, ¿e nic siê 

nie wydarzy. Teraz ma g³owê pe³n¹ wspania³ych 

planów. ¯yczymy ich spe³nienia. 

Zatem ¿yjmy zgodnie z myœl¹: Nigdy 

nie rezygnuj z tego, czego naprawdê chcesz. 

Cz³owiek z wielkimi marzeniami jest silniejszy 

od tego, który jest tylko realist¹. 

Beata Suchecka 

Koordynator Wolontariatu Oœrodka 

Pomocy Spo³ecznej 

Otwock, ul. Sosnowa 4 

GAZETA 

27

130 lat otwockiej architektury 

Co nam zosta³o z tych lat 

Wiosna i lato sprzyjaj¹ wêdrówkom nie 

tylko po szerokim œwiecie, czêsto te¿ odkrywamy 

nowe i ma³o znane miejsca wokó³ 

siebie, w mieœcie, w którym ¿yjemy. Fragment 

ulicy, ciekawa architektura budynku 

starego lub nowszej konstrukcji, skupisko 

drzew czy zadbany ogród - to wszystko 

mo¿e stanowiæ mi³e niespodzianki podczas 

wycieczki w nieznane. Wystarczy trochê 

czasu i trochê ciekawoœci, by poznaæ bli¿ej 

swoje miasto. 

Je¿eli bêdziemy kiedyœ znów chcieli 

obejrzeæ te miejsca za miesi¹c, za rok… 

mo¿e ju¿ nie byæ po tym wszystkim ¿adnego 

œladu. To nie tylko skutki nowoczesnoœci 

Ÿle pojêtej, to tak¿e wielka strata dla nas 

uschniête, martwe drzewa, g³ównie sosny i 

brzozy. Nie trzeba byæ wizjonerem, aby 

okreœliæ te miejsca w Otwocku, które stan¹ 

siê placem budowy. Takie przeszkody, jak 

lokatorzy, teren zalesiony, wpis obiektu pod 

ochronê, wci¹¿ nie stanowi¹ ¿adnego tabu, 

a tajemnicze po¿ary wiekowych budynków 

mówi¹ wiele. Tak dzieje siê niemal w ca³ej 

Polsce. Wystarczy przejrzeæ gazety krajowe. 

Te problemy ma te¿ uzdrowisko Konstancin, 

a zabytkowe domy celowo doprowadza 

siê do ruiny. Stare domy staj¹ siê 

przeszkod¹ do celu, a pieni¹dz zdzia³a 

wszystko bez liczenia siê z histori¹ (nawet 

z prawem) i z tym, co ludzie powiedz¹. 

Czy nasze rodzime domy z pocz¹tku 

Cz. III 

Œwider Zachodni Ul. Krasiñskiego Ul. Klonowa 

28 

samych i naszej kultury. Otwock to ju¿ zupe³nie 

inna miejscowoœæ ni¿ 50 lat temu. To 

dobrze i Ÿle jednoczeœnie. Czasem trzeba 

siê zatrzymaæ i stanowczo powiedzieæ stop, 

aby zbyt pochopnie nie zboczyæ z dobrej 

drogi. 

Co dzieñ niemal przybywa nowych osiedli 

mieszkaniowych, ale te¿ ubywa zalesionych 

terenów i domów z lat 1900-1950, których 

nikt nie odtworzy i nie odbuduje. Micha³ 

Andriolli na pewno nie mo¿e spaæ spokojnym 

snem widz¹c, jak niszczy siê jego 

ukochane „Brzegi”. Nad rzek¹ i w dzielnicach 

nadœwidrzañskich powinny powstawaæ 

wille i domy o niewielkiej kubaturze i na 

du¿ych dzia³kach leœnych. Je¿eli nie zatrzymamy 

tego miecza Damoklesa niszcz¹cego 

przyrodê na obrze¿ach miasta, staniemy 

siê Sahar¹, miejscem trudnym do oddychania. 

Ju¿ teraz na niemal ka¿dej ulicy i w 

zagajnikach miêdzy blokami widaæ czêsto 

GAZETA 

XX wieku s¹ gorsze i mniej cenne od tych z 

uzdrowiska Konstancin czy Na³êczów? Na 

pewno nie, tylko s¹ bardziej zaniedbane, 

jakby bez w³aœciciela. A przecie¿ czêsto s¹ 

to obiekty w rêkach prywatnych. Wymieniê 

choæby wspania³y murowany budynek z 

1928 r. stoj¹cy w zach. Dzielnicy Œwidra, 

czy murowany dworek zbudowany w 1927 

r. przez Edwarda Kasperowicza – zas³u¿onego 

dla miasta obywatela w latach 1916- 

27 - radnego miasta i wydawcê pierwszej 

gazety otwockiej. Oba domy wo³aj¹ o ratunek. 

Nie wzorujemy siê wci¹¿ na doœwiadczeniach 

historii! Przecie¿ wszelkie 

cenne budowle – zamki, koœcio³y, muzea, 

to nasze skarby narodowe i kultura œwiadcz¹ca 

o regionach ca³ego kraju, jego rozkwicie 

lub te¿ upadku i zniszczeniu z powodu 

wojen i ludzkiego wandalizmu. Co 

zostanie dla potomnych od nas, od ludzi 

¿yj¹cych w XXI wieku? 

Dziœ nie buduje siê ju¿ pa³aców, zamków 

obronnych i rozleg³ych drewnianych 

domów, takich jak dawny pensjonat Górewicza, 

Sanatorium dr W. Przygody przy ul. 

Warszawskiej, Pensjonat K. Kelner przy ul. 

Moniuszki czy Sanatorium Wiœniewskiego 

przy ul. Koœciuszki 21. To ju¿ zanikaj¹ce 

pere³ki architektury drewnianej o tak du¿ej 

kubaturze i coraz bardziej unikalne nie tylko 

w Polsce. Zorganizowany spacer po 

Otwocku przez „Gazetê Wyborcz¹” œwiadczy 

o du¿ym zainteresowaniu t¹ architektur¹. 

A na spacer przyby³o wiele osób z 

Warszawy i naszego województwa, w sumie 

ponad 400, jak donosi³y dzienniki. Regionalizm 

staje siê bezcenny i nie do odtworzenia. 

Atmosfera miejsca i duch epoki 

zostaje zatrzymany w takich miastach, gdzie 

¿yj¹ ludzie rozumiej¹cy historiê we wszystkich 

jej odcieniach. Winston Churchill, brytyjski 

m¹¿ stanu, czêsto mawia³: „Im dalej 

patrzysz w przesz³oœæ, tym dalej widzisz 

przysz³oœæ”. Tak dzieje siê na ka¿dym odcinku 

¿ycia, a niedostrzeganie i lekcewa- 

¿enie zwi¹zków miêdzy tym co by³o a jest 

obecnie œwiadczy o braku wyobraŸni, ¿yciowej 

m¹droœci i wstecznym myœleniu. „WyobraŸnia 

jest wiêksza ni¿ wiedza” i ta sentencja 

nie straci³a nic ze swej aktualnoœci. 

Ca³y postêpowy, nowoczesny œwiat ucieka 

od blichtru, nowobogactwa, betonowejpustyni 

miast, pseudo pa³acyków, czêsto w 

z³ym guœcie i wszelkiej sztucznoœci. War-

toœæ dzikich, naturalnych miejsc przyrody, nieska¿onych 

jezior i rzek, rozleg³ych puszcz w stanie pierwotnym 

roœnie w cenie. Zaczynamy znów doceniaæ te 

walory, bo tak stworzy³a nas natura, a to jest po prostu 

instynkt samozachowawczy. 

Stare budynki z pocz¹tku XX wieku zarówno drewniane, 

jak i murowane, z ka¿dym rokiem staj¹ siê cenniejsze. 

Wiele z nich nadaje siê jeszcze do remontu i 

uratowania. Je¿eli w³aœciciela staæ na takie sprawy i 

kocha „œwidermajery”, tym wiêksza chwa³a warta od 

miasta choæby symbolicznej nagrody. W Otwocku jest 

zaledwie kilkanaœcie budynków uratowanych lub odtworzonych 

w dawnym stylu. 

W latach 1900-1930 budowali domy s³awni architekci, 

tacy jak W. Marconi, J. Koszczyc-Witkiewicz, 

E. Norweth, J. Fija³kowski i wielu innych. Dawne sanatorium 

„Marchlewskiego” przy ul. Borowej, mimo wpisu 

pod ochronê zabytków, znajduje siê w fatalnym stanie. 

Na terenie stoi jeszcze murowana kapliczka o doœæ 

ciekawej architekturze i zapewne podzieli smutny los 

rozebranej kaplicy drewnianej przy ul. Pi³sudskiego. Po 

znikniêciu naszej chluby – czyli architektury drewnianej, 

nikt ju¿ nie zauwa¿y nawet miasta, które upodobni 

siê do setek innych sobie podobnych, ma³o oryginalnych, 

których mamy wiele w Polsce. JeŸdzimy za granicê, 

podziwiamy inn¹, oryginaln¹ miejscow¹ architekturê 

w ró¿nych krajach. Oni czêsto przyje¿d¿aj¹ do 

nas i dziwi¹ siê lub s¹ zaszokowani, ¿e mamy tyle cennych 

starych budowli, które s¹ w ruinie lub pozostawione 

same sobie i tak zaniedbane. Nawet Stany Zjednoczone 

mog¹ nam zazdroœciæ naszych zamków, koœcio- 

³ów i pa³aców, bo dla nich obiekt, który ma ponad 100 

lat to ju¿ zabytek. Wpis cennych budowli do rejestru 

zabytków w naszym przypadku to wci¹¿ teoria, a w 

praktyce potrzebne s¹ unijne i prywatne fundusze. 

Wci¹¿ mo¿na zadawaæ sobie pytanie, co nam zostanie 

z tych lat? Co nam jeszcze zosta³o z tych lat pocz¹tku 

XX wieku... 

Bêd¹c ostatnio w kilku miastach woj. mazowieckiego 

i lubelskiego zachwyci³am siê nowym stylem budynków, 

na który to styl sk³ada siê po³¹czenie drewna i 

kamienia. To s¹ na pewno wzorce przesz³oœci w po³¹czeniu 

z nowoczesnoœci¹. Czy takie budynki stoj¹ce 

wœród sosen nie sta³yby siê ozdob¹ naszego miasta? 

Znakomity efekt estetyczny. A przy tym takie domy s¹ 

bardzo trwa³e i praktyczne, przetrwaj¹ d³u¿ej ni¿ 200- 

300 lat. Podmurówki, tarasy, ogrodzenia, schody i elementy 

ma³ej architektury – to wszystko doskonale 

sprawdza siê w kamieniu, zarówno w granicie, bazalcie, 

wapieniu i piaskowcu. Ten styl, s¹dzê, ¿e ma przysz³oœæ 

(i coraz wiêcej naœladowców) szczególnie dla 

wiêkszych i mniejszych budynków rodzinnych. Trwa- 

³oœæ kamienia i jego naturalne piêkno, mimo byæ mo¿e 

wy¿szych kosztów budowy, warte s¹ jednak ka¿dej ceny, 

bo ta inwestycja zwróci siê w przysz³oœci. 

Mo¿na tworzyæ now¹ architektoniczn¹ historiê miasta 

nie niszcz¹c starej, a ró¿ne style budownictwa powinny 

wspó³istnieæ w zgodzie z natur¹ i... naszymi sosnami. 

Barbara Matysiak 

Karczma w O¿arowie Mazowieckim 

Przyk³adowe po³¹czenia kamienia i drewna 

Umiejêtne po³¹czenie ma³ej architektury w Na³êczowie 

GAZETA 

fot. B. Matysiak 

29

Sagi rodów 

Rodzina G³owackich 

30 

Rodzina G³owackich przyby³a do 

Otwocka na pocz¹tku XX wieku. Wtedy 

to Czes³aw G³owacki, urodzony w 

1896 r. w Malanówku powiat Lipno, 

Gubernia P³ocka, ojciec Zbigniewa i 

Bogdana, znany, szanowany i doceniany 

otwocki krawiec, o¿eni³ siê z Michalin¹ 

Rêbkowsk¹ urodzon¹ w Karczewie. 

- Do dziœ jeszcze – podkreœla mój rozmówca, 

m³odszy syn pana Czes³awa, Bogdan 

G³owacki – istnieje i dobrze siê ma 

drewniany budynek w rynku karczewskim, 

w którym w 1904 roku przysz³a na œwiat 

nasza matka. Jest to budynek dzisiejszej 

apteki. Rodzice pobrali siê w 1924 roku, nied³ugo 

po tym, jak poznali siê w teatrze „Spójnia”, 

który powstawa³ na ich oczach jako 

Towarzystwo Teatralne z siedzib¹ w Towarzystwie 

Œpiewaczym „Spójnia”. 

Œlub Czes³awa i Michaliny odby³ siê w 

Otwocku, bo rodzice pañstwa m³odych 

mieszkali ju¿ od dawna w otwockim Teklinie, 

gdzie pan Franciszek (ojciec Czes³awa), 

o¿eniony z Józef¹, znalaz³ pracê w 

cegielni Goltmana. Syn Czes³awa zgodnie 

z wol¹ rodzica wyuczy³ siê zawodu krawieckiego. 

Z czasem sta³ siê znany w ca- 

³ym Otwocku. Szy³ palta, jesionki, p³aszcze, 

garnitury – wszystko z dziedziny krawiectwa 

ciê¿kiego, gdy¿ wielkie zak³ady 

odzie¿owe jeszcze nie istnia³y. 

Czes³aw i Michalina G³owaccy zamieszkali 

po œlubie w Otwocku, przy ul. Staszica. 

PóŸniej, kiedy urodzi³ siê Bogdan, ich 

drugi syn, zamieszkali na piêtrze drewnianego 

domu, którego dziœ ju¿ nie ma. W tym 

miejscu mieœci siê teraz biuro telekomunikacji. 

W 1932 roku G³owaccy ukoñczyli budowê 

w³asnego domu przy ul. Polnej i tam 

mistrz Czes³aw otworzy³ w³asn¹ krawieck¹ 

pracowniê. Bardzo szybko to miejsce sta³o 

siê znane w Otwocku. Najpierw ojciec Czes³aw, 

potem jego dwaj synowie: Zbigniew i 

Bogdan, trudnili siê krawiectwem. Rodzinna 

firma G³owackich – choæ ka¿dy z nich 

szy³ na w³asny rachunek, sta³a siê znan¹ 

mark¹ w mieœcie. 

Czes³aw G³owacki poza prac¹ zawodow¹ 

mia³ wiele innych zainteresowañ i 

pasji. By³ znanym ³owczym. W ich rodzinnym 

domu zrodzi³ siê pomys³ za³o¿enia w 

Otwocku Ko³a £owieckiego, które dzia³a³o 

GAZETA 

od 1933 roku do wybuchu wojny i zaraz po 

wojnie wznowi³o swoj¹ dzia³alnoœæ. Pasjê 

³owieck¹ pan Czes³aw przekaza³ obu synom. 

Karta ³owiecka Czes³awa zosta³a wydana 

w20 VI 1938 roku, a pozwolenie na 

broñ w 1935. G³owaccy byli tak¿e inicjatorami 

i organizatorami Ko³a Wêdkarskiego 

w Otwocku. 

W czasie okupacji Czes³aw G³owacki 

kupi³ na £ugach ma³y domek z przeznaczeniem 

na magazyn broni akowskiej. Syn 

Zbigniew, wówczas nastolatek, dosta³ to 

miejsce pod opiekê, gdy¿ nale¿a³ do AK. 

Michalina G³owacka lata 30 

Byæ mo¿e ten fakt zawa¿y³ na dalszym jego 

¿yciu, o czym napiszê w drugiej czêœci dziejów 

tej rodziny, za miesi¹c. Teraz tylko dodam, 

¿e tego, co dokona³ Zbigniew G³owacki 

dla historii otwockiego AK nie da siê opisaæ 

zdawkowo. Wykona³ gigantyczn¹ pracê 

dla historii Armii Krajowej. Umar³ w 

styczniu 2008 roku, w wieku 82 lat. Z pewnoœci¹ 

nale¿y mu siê nie tylko pamiêæ, ale i 

szacunek. 

Obaj synowie kontynuowali zawód ojca. 

Obaj trudnili siê zarówno krawiectwem ciê¿- 

kim, jak i konfekcyjnym. Obaj tak¿e razem

z ojcem dzia³ali w otwockim Cechu, gdzie 

pan Czes³aw by³ „starszym”, a Bogdan – 

„podstarszym”. 

Jedna z siostrzenic pana Czes³awa 

wspomina, ¿e wuj do œmierci trzyma³ siê 

doskonale. Mia³ piêkn¹ wysportowan¹ sylwetkê, 

pe³n¹ sprawnoœæ fizyczn¹ i psychiczn¹. 

Do ostatniej chwili chodzi³ na polowania 

i w pe³ni uczestniczy³ w ¿yciu. 

Zmar³ w 1985 roku, ¿ona Michalina prze- 

¿y³a go o dwa lata. 

Starszy syn, Zbigniew o¿eniony z Iren¹ 

Mi¹sek, zosta³ ojcem dwóch synów: Andrzeja 

i Leopolda. M³odszy syn, Bogdan 

o¿eni³ siê w 1955 roku z Wand¹ Galas. Zostali 

rodzicami córki Hanny, dziœ ju¿ wdowy. 

Maj¹ te¿ dwie wnuczki: Dariê i Paulinê. Bogdan 

i Wanda G³owaccy s¹ dziœ emerytami. 

Mieszkaj¹ w swoim domu w Józefowie od 

1969 roku. Pan Bogdan przez trzy kadencje 

by³ radnym miasta Józefowa i przez wiele 

lat ³awnikiem w s¹dzie w Otwocku. Przez 

30 lat piastowa³ funkcjê cz³onka zarz¹du Ko³a 

£owieckiego. Po œmierci starszego brata Zbigniewa 

przej¹³ po nim funkcjê przewodnicz¹cego 

zarz¹du Œwiatowego Ko³a ¯o³nierzy 

Armii Krajowej. 

Wnukowie i prawnukowie pana Czes³awa 

nie zajmuj¹ siê ju¿ krawiectwem. Rynek 

ubrañ uleg³ diametralnej zmianie; zamiast 

wypielêgnowanej rêkami mistrzów 

odzie¿y mamy masowy import lub wielkie 

serie identycznych wzorów z wielkich fabryk. 

Tamten czas odszed³ bezpowrotnie. 

Rodzina G³owackich nale¿y do najstarszych 

rodzin naszego miasta. Wpisa³a siê 

trwale w historyczny obraz Otwocka sw¹ 

prac¹, dzia³alnoœci¹ i obywatelsk¹ postaw¹. 

Jej dzieje to tak¿e ¿ywy obraz dziejów ziemi 

otwockiej. 

Barbara Dudkiewicz 

Na podst. wywiadu z Bogdanem G³owackim 

Zdjêcia z archiwum rodzinnego 

Ko³o ³owieckie w Otwocku 

Zarz¹d Ko³a AK w Otwocku 

Michalina G³owacka Czes³aw G³owacki Bogdan G³owacki - syn Czes³awa Wanda G³owacka - ¿ona Bogdana 

GAZETA 

31

Wielka szansa dla Otwocka 

Wielka szansa dla Otwocka 

32 

Wreszcie wyjdzie z zastoju du¿a czêœæ 

Miasta, w której warunki ¿ycia by³y trudniejsze, 

bardziej prymitywne. My, którzy od 

lat wielu korzystamy z dobrodziejstwa wodoci¹gów 

i kanalizacji miejskiej, przyjmiemy 

do swego grona wszystkich obywateli 

Otwocka - naturalnie tych, którzy z tej szansy 

rozwojowej skorzystaæ zechc¹. Jeœli zafunduj¹ 

sobie instalacjê doprowadzaj¹c¹ do 

domu czyst¹, uzdatnion¹ do picia wodê i 

przez kanalizacjê odprowadzaæ zaczn¹ 

zanieczyszczenia do oczyszczalni œcieków. 

Uwolnieni od k³opotów z gromadzonymi w 

zbiornikach na w³asnym terenie nieczystoœciami 

odetchn¹ z ulg¹ mimo kosztów i niewygód 

w okresie pod³¹czania do sieci. 

Znikn¹ problemy z bakteriami chorób wnoszonymi 

do domu z wod¹ pobieran¹ z w³asnych 

ujêæ: studni otwartych i „abisynek”. 

Znam osobiœcie przypadki powtarzaj¹cych 

siê zatruæ bakteriami z przydomowych studni. 

Przykre, kosztowne i nie do unikniêcia 

zagro¿enie, gdy szamba Ÿle wykonane króluj¹ 

na posesjach. Bardzo czêsto nieszczelne 

zbiorniki (szamba) powodowa³y zatrucie 

bakteriami i chemicznymi œrodkami 

gruntów obok domów. Jak wiadomo woda 

w ziemi - czêsto niezauwa¿alnie dla ludzi - 

kr¹¿y, przenika, przep³ywa poziomo i pionowo. 

W wielu miejscach nie ma ju¿ miêdzy 

domami przestrzeni czystej, bez dodatku 

œcieków, odchodów ludzkich, zwierzêcych, 

i detergentów - wci¹¿ u¿ywanych w 

nadmiarze. 

Wszystkie nieczystoœci nie 

odprowadzane do oczyszczalni 

truj¹ nam grunt pod 

stopami! 

GAZETA 

Ujêcia wodne, w³asne, przydadz¹ siê 

do prac przy uprawach w ogródkach, 

zmniejszaj¹c koszty korzystania z sieci 

wodno-kanalizacyjnej. P³aciæ bêdziemy, ju¿ 

wszyscy w Otwocku, za iloœæ pobranych 

metrów szeœciennych wody czystej i tyle 

samo za odprowadzenie wody brudnej. Nie 

warto wiêc œcieków odprowadzaæ do starych 

zbiorników. Powinny zostaæ usuniête 

- by œlad po nich zagin¹³. Nie marnujmy 

szansy. WprowadŸmy nowoczesnoœæ do 

naszych domów - to inwestycja wa¿na dla 

wielu nastêpnych pokoleñ. Koszty rozwoju 

technicznego zawsze op³acaj¹ siê, chocia¿ 

czasem wymagaj¹ ogromnego wysi³ku 

finansowego. 

Gdy czysta woda pop³ynie w kranach 

wszystkich otwocczan warto wprowadziæ 

metody oszczêdnego gospodarowania tym 

drogocennym p³ynem! Nie zapominajmy, 

¿e miliony mieszkañców Ziemi umieraj¹ z 

braku nieska¿onej wody do picia. W Polsce 

te¿ zmniejszaj¹ siê jej zasoby. Okresowe 

susze, bezœnie¿ne zimy, zwiêkszone parowanie 

i sp³ywy deszczu z wysuszonych, 

odkrytych, wybetonowanych powierzchni 

utrudniaj¹ magazynowanie opadów. Rowy 

melioracyjne, które mia³y umo¿liwiæ regulowanie 

wilgotnoœci gleby, po zniszczeniu 

ZASTAWEK tylko odwadniaj¹ grunty, z 

wielk¹ strat¹ - zw³aszcza dla rolników. Prostowanie 

regulowanych rzek i oddrzewianie 

brzegów przyspieszaj¹ odp³yw wód a¿ 

do morza! 

W naszych domach nie oszczêdzamy 

wody mimo wzrastaj¹cych op³at. 

Nieszczelne krany i sp³uczki, 

hojne prysznice, zbyt 

wype³nione do k¹pieli wanny, 

mycie zêbów przy ciekn¹cym 

kilka minut kranie 

- to popularne marnowanie 

wody. 

Prawie nie znane jest racjonalne mycie 

naczyñ po posi³kach. Jest kilka metod, ma³o 

ró¿ni¹cych siê od siebie. Zalecane jest mycie 

naczyñ w wodzie ciep³ej - w miseczce 

wstawionej do zlewu, z dodatkiem p³ynu do 

mycia, g¹bk¹. Nastêpnie prze³o¿one do drugiej 

miski z czyst¹ wod¹ na 1-2 minuty i 

op³ukane wod¹ bie¿¹c¹ nad t¹ drug¹ miseczk¹ 

nie zatrzymuj¹ na sobie œrodków chemicznych. 

Ustawione na suszarce obsychaj¹. 

Czas le¿enia w drugiej miseczce 

pozwala na wyp³ukanie chemii „z ka¿dej 

szparki”. Najlepiej zmywaæ od razu po posi³ku. 

Jeœli brak czasu, naczynia pozostaj¹ 

w wodzie, nie zasychaj¹, ³atwo daj¹ siê 

umyæ w wolnym czasie. Wtedy wyjête z 

miseczki na czas nape³nienia jej gor¹c¹ 

wod¹ wyjmuje siê np. na tacê. Ta metoda 

jest ekonomicznie korzystna. Przy ma³ym 

zu¿yciu wody i œrodków chemicznych umyte 

naczynia s¹ czyste i ³adnie wygl¹daj¹. 

Czynnoœæ tak czêsto powtarzana pozwala 

na wprowadzenie oszczêdnoœci. Warto zapoznaæ 

siê z innymi sposobami racjonalnego 

gospodarowania. Np. przy korzystaniu z 

gazu, pr¹du elektrycznego, ogrzewania 

mieszkañ, a nawet przez ograniczenie zakupów 

produktów, których nie konsumuje 

siê do koñca. Iloœci pieczywa wyrzucanego, 

ca³e bochenki chleba, opakowania bu- 

³ek - jeœli wisz¹ w czystej torebce, ktoœ zabierze 

dla siebie lub zwierz¹t. Na œmietniku 

gnij¹ bezu¿ytecznie, a kosztowa³y wiele 

pracy i... pieniêdzy. Szkoda marnowaæ to 

podstawowe DOBRO. 

W latach 1994-95 bra³am udzia³ w zespole 

kilkunastu osób pod kierunkiem p. Z. 

Nitaka, Polaka z Norwegii, w szykowaniu 

materia³ów do napisania podrêcznika 

„Ochrona Œrodowiska” dla polskich szkó³. 

Zapisywaliœmy w litrach iloœci wody zu¿ywanych 

do ró¿nych domowych czynnoœci, 

wa¿yli iloœci odpadów „produkowanych” 

przez rodzinê, osobê w ci¹gu doby, tygodnia. 

Sprawdzaliœmy ró¿ne koszty. Podrêcznik 

zachêcaj¹cy do ochraniania œrodowiska 

zosta³ napisany. Niestety w szko³ach brak 

godzin lekcji, by z niego korzystaæ. Przyjê- 

³am wiele z zalecanych sposobów postêpowania. 

Jakoœ nie szkodzi mojemu zdrowiu 

wynoszenie pod drzewka prawie czystej 

wody, z mycia owoców, warzyw, jeœli dokucza 

susza. Przykro mi, gdy widzê zamieraj¹ce 

obok domów roœliny. Dziwi obojêtnoœæ 

mieszkañców na œmieræ zieleni. Ale 

jeœli niektórzy potrafi¹ krzywdziæ niemowlêta… 

Nieraz pisa³am, ¿e w okresie suszy, 

gdy liœcie drzew „zwisaj¹”, zmniejszona 

jest produkcja tlenu do œrodowiska. Koszenie 

w tym czasie trawników powoduje 

ogromne zmniejszenie zawartoœci tlenu w 

powietrzu. Trawy, zas³aniaj¹c ziemiê przed 

parowaniem z niej wody, d³u¿ej pozostaj¹ 

u¿yteczne w oczyszczaniu powietrza. Liœcie 

ich s¹ jêdrne, wiêc pobieraj¹ gazy spalinowe 

i inne produkuj¹c w zamian tlen. 

Rachunek jest chyba jasny. 

Skoszenie trawy w czasie suszy 

szkodzi LUDZIOM. W 

Otwocku wci¹¿ kosi siê trawniki 

zbyt czêsto i za nisko.

Nim trochê odrosn¹, s¹ tylko poborcami 

tlenu! W br. drugi cud „czerwcowego 

deszczu” znów poratowa³... LUDZI. Czy 

to trudno zrozumieñ i stosowaæ w naszym 

dosyæ specyficznym Mieœcie PIELÊ- 

GNACJÊ ZIELENI, a nie coroczn¹ dewastacjê? 

Trudno fachowcom od „¿ycia 

naturalnego cz³owieka w przyrodzie” pogodziæ 

siê z ci¹g³ym ³amaniem prawa ludzi 

do czystego zdrowego powietrza… 

Wiele decyzji zwi¹zanych z rozwojem 

cywilizacyjnym Miasta musi uwzglêdniaæ 

jakieœ niszczenie zieleni, ale dlaczego nie 

chroni siê tej substancji, która jest, jeszcze 

¿yje. Chroñmy zieleñ miejsk¹ na ka¿- 

dym kroku i w ka¿dym miejscu. Mo¿e 

warto zastosowaæ metody sprawdzone w 

krajach cywilizowanych: podlewanie i 

zraszanie. 

W zwi¹zku z rozbudow¹ sieci wodoci¹gowo 

- kanalizacyjnej pewna iloœæ 

drzew ulegnie zniszczeniu. Ale myœlê, ¿e 

ka¿demu rozs¹dnemu cz³owiekowi zale- 

¿y na utrzymaniu przy ¿yciu wielu drzew 

i krzewów. Kolega z „Otwockich Sosen” 

ofiarowa³ siê pokazaæ, jak powinny byæ 

chronione korzenie drzew, które zostaj¹ 

odkryte w czasie kopania rowów, ale maj¹ 

szansê na dalszy ¿ywot. Kolega jest fachowcem 

w tej dziedzinie! 

Myœlê, ¿e wa¿ne bêdzie wykonywanie 

wykopów oszczêdzaj¹ce zieleñ 

miejsk¹ i dosadzenie drzew daj¹cych 

du¿o liœci. Chodzi o drzewa po¿yteczne, 

a nie tylko ozdobne. Susze spowodowa³y 

ogromne straty w naszej zieleni. Posadzono 

wiele lip, które w tym roku piêknie 

zakwit³y. Nim nadesz³y deszcze, zwis³y 

ga³¹zki i ju¿ nie odzyska³y „turgoru” czyli 

jêdrnoœci liœci pozwalaj¹cej na asymilacjê 

gazów. 

Rozwój ka¿dego miasta ma swoje prawa 

w³aœnie przez wzgl¹d na dobro obywateli. 

Gorzej jeœli W³adze nie ograniczaj¹ 

zakusów inwestorów na tereny obok 

placów budowy, niszcz¹cych nieprawdopodobnie 

œrodowiska ludzi ju¿ wczeœniej 

mieszkaj¹cych. Wys³ucha³am skarg z ul. 

Górnej o ju¿ potwornie zdewastowanym 

drzewostanie, w rejonie ul. Rzemieœlniczej 

gro¿¹ dalsze wycinki zdrowych 

drzew. Protesty mieszkañców nie s¹ brane 

pod uwagê. Na ogromnym terenie przy 

ul. Staszica i Bohaterów Warszawy niszczy 

siê wszystko. Kto siê liczy z mieszkañcami? 

Rosn¹ do³y i gin¹ drzewa... 

Mam wiadomoœci, ¿e w wielu miejscach 

nie chroni siê nawet drzew prawie pomnikowych. 

Irena Fija³kowska 

Zdrowy koñ 

Jedynie od strony Celestynowa dosz³a 

wiadomoœæ, ¿e s¹ towarzystwa obywateli, 

którzy w dobrze pojmowanym interesie ogó- 

³u mieszkañców chc¹ reaktywowaæ prowadzenie 

prac rolniczych - KOÑMI. Dotyczy 

to zw³aszcza gospodarstw agroturystycznych, 

ekologicznych. Na pokazie zorganizowanym 

w D¹brówce k. Celestynowa zaprezentowano 

kilkadziesi¹t koni roboczych 

i ogólnou¿ytkowych. By³am obecna przy 

pospiesznym poœwiêceniu jeszcze nie ustawionych 

w szyku zaprzêgów i wys³ucha- 

³am kilku wypowiedzi bardzo rozs¹dnych. 

Takie „naturalne” gospodarstwa rzeczywiœcie 

powinny uprawiaæ ziemiê koñmi i narzêdziami 

konnymi. Wprowadzanie maszyn 

niszcz¹cych strukturê gleby, zatruwaj¹ce 

spalinami œrodowisko i powoduj¹ce uszkodzenia 

krêgos³upa kierowcy s¹ tu nie na 

miejscu. Prace uprawowe wykonywane tradycyjnie, 

dok³adnie, daj¹ wiêksze plony i 

nie truj¹ otoczenia. Chodzenie za koniem 

sprzyja dobrej kondycji. Wypowiadali siê fachowcy 

z SGGW z Warszawy, Akademii 

Rolniczej z Lublina i lekarz. Niestety 

nazwisk nie zapamiêta³am, ale treœæ 

wypowiedzi by³a przekonuj¹ca. Nastêpnie 

odby³y siê pokazy wykonywania 

prac zgromadzonymi narzêdziami konnymi. 

Piêkne, dobrze utrzymane i u³o- 

¿one konie, barwne, ludowe stroje zespo³u 

dziewcz¹t i niektórych gospodarzy, 

przy s³onecznej pogodzie stworzy- 

³y urzekaj¹cy obraz polskiej sielanki. 

Logiczne uzasadnienie prowadzenia 

zdrowej, daj¹cej œwietne produkty spo- 

¿ywcze gospodarki logiczne. To dzia- 

³anie zgodne jest z Ogólnopolskim Programem 

Rozwoju Hodowli Koni i JeŸdziectwa. 

Zawsze Polska by³a potêg¹ w hodowli 

tych szlachetnych, wszechstronnie u¿ytkowych 

zwierz¹t. Udomowione sta³y siê niezast¹pione 

w rolnictwie, obronnoœci, transporcie, 

sporcie - jeŸdziectwo, turystyce - 

rajdy po Kraju, odpoczynku - konne spacery, 

a nawet w medycynie - hipoterapia. Konie 

s¹ nie do zast¹pienia. Zawsze dawa³y 

ludziom pomoc, pracê zarobek i... s³awê. 

Odbudowa hodowli koni w oparciu o dobry 

program krajowy to wielka szansa na promocjê 

Polski na poziomie œwiatowym i korzystny 

gospodarczo rozwój rolnictwa. Jest 

to te¿ dobry pomys³ na interesuj¹ce ¿ycie. 

Program opracowany i przedstawiony na 

podstawie corocznych zjazdów organizacji 

hodowli i u¿ytkowania koni w piœmie „Hippika 

pro Patria”, napawa optymizmem. 

Duch w narodzie nie zginie, jeœli tak 

obiecuj¹ce, presti¿owe mo¿liwoœci zostan¹ 

zrealizowane. 

I. F. 

fot. I. Fija³kowska 

GAZETA 33

Oni wywalczyli II LIGÊ!!! 

W górnym rzêdzie od lewej: F. Stokowski (prezes), J. Krasowski (cz³onek zarz¹du), Ch. Agu, M. Adamkiewicz, F. Kamiñski, M. Skrzyñski, P. Bia³ek, M. Hrycajewski, M. Gaborek , T. Karaœ, R. Skonieczny, 

£. Wysocki, M. Tokaj, D. Wojtulewicz i R. Szwed; 

W dolnym rzêdzie od lewej: J. Oamen, P. Nowotka, J. Endzelm, G. Król, J. Kêsek, K. KuŸmiñczuk, D. Bu³ka, D. M¹dra (kierownik dru¿yny), D. DŸwiga³a (graj¹cy trener), J. Goleniewski (trener bramkarzy), P. Wojtas, 

£. Choiñski, P. Stañczuk i A. Warszawski. 

fot. Jerzy ¯aczek

Otwocki debiutant liderem II Ligi ! 

Niezwykle udanie zadebiutowali w II 

lidze otwoccy pi³karze. Po remisie w 

meczu inauguracyjnym krocz¹ od 

zwyciêstwa do zwyciêstwa bêd¹c liderem 

tabeli! 

OKS – Hetman Zamoœæ 0 : 0 

W pierwszym II-ligowym meczu otwocczanie 

zagrali w sk³adzie : D. Bu³ka – M. 

Tokaj, T. Karaœ, R. Szwed, P. Nowotka – S. 

Kêska (od 86 min. J. Kêsek), £. Choiñski, 

A. Warszawski, K. KuŸmiñczuk (od 70 min. 

£. Wysocki), J. Endzelm (od 75 min. R. 

Skonieczny) – Ch. Okafor-Agu. 

Oko³o tysi¹ca sympatyków pi³ki no¿nej 

obejrza³o pierwszy historyczny mecz OKSu 

w II lidze. Choæ bramek nie by³o, to emocji 

nie brakowa³o. Tylko przez pierwszy 

kwadrans dominowali goœcie, którzy w ubieg³ym 

sezonie walczyli do koñca o awans do 

I ligi. Nieco stremowani debiutem otwocczanie 

od 15 minuty podjêli równorzêdn¹ 

walkê z rywalem. 

Druga po³owa nale¿a³a do otwocczan, 

którzy stworzyli kilka dogodnych sytuacji 

bramkowych, niestety niewykorzystanych. 

Najlepsze z nich dwukrotnie zaprzepaœci³ 

S. Kêska. Na przeszkodzie stan¹³ bardzo 

dobrze w tym dniu dysponowany bramkarz 

goœci, który uchroni³ ich przed pora¿k¹. 

Jeziorak I³awa – OKS 0:3 (0:0) 

W wyjœciowej jedenastce nast¹pi³a jedna 

zmiana. £. Choiñskiego zast¹pi³ J. 

Oamen. Na zmiany kolejno weszli: J.Kajtowski 

(w 60 min. za J. Endzelma), J. Kêsek 

(w 62 min. za Ch. Agu) i B. Bobrowski 

(w 89 min. za S. Kêskê). 

To pierwsze historyczne zwyciêstwo IIligowe 

otwocczan by³o w pe³ni zas³u¿one. 

Jest ono tym cenniejsze, ¿e wywalczone na 

wyjeŸdzie z silnym przeciwnikiem. Podobnie 

jak w poprzednim meczu pocz¹tek by³ 

wyrównany. PóŸniej coraz wiêksz¹ przewagê 

uzyskiwali otwocczanie. 

Wszystkie bramki pad³y w drugiej po³owie. 

Najpierw R. Szwed skutecznie egzekwowa³ 

rzut wolny w 47 min. z ponad 30 m! 

Druga bramkê w 78 min. zdoby³ S. Kêska, 

który wykoñczy³ indywidualn¹ akcjê J. Kajtowskiego. 

Gospodarzy dobi³ w 83 min. K. 

KuŸmiñczuk. Wykorzysta³ on d³ugie celne 

podanie... otwockiego bramkarza D. Bu³ki. 

OKS – OKS Olsztyn 2:0 (2:0) 

Zwyciêskiego sk³adu siê nie zmienia. 

Ta zasada sprawi³a, ¿e by³ on identyczny 

jak w I³awie. Równie¿ dwóch zmienników 

by³o takich samych: J. Kajtowski (w 56 min. 

za J. Endzelma) i J. Kêsek (w 75 min. za 

Ch. Agu). Natomiast po d³u¿szej przerwie 

spowodowanej kontuzj¹ na zmianê wszed³ 

równie¿ P. Stañczuk (w 56 min. za K. KuŸmiñczuka). 

Mecz bardzo dobrze u³o¿y³ siê dla 

otwocczan. Ju¿ w pierwszej minucie meczu, 

po b³êdzie obrony goœci, na czyst¹ pozycjê 

sam na sam z bramkarzem wyszed³ 

Ch. Agu i zdoby³ prowadzenie. Wynik na 

2:0 podwy¿szy³ w 17 min. S. Kêska, który z 

oko³o 20 m z du¿ego k¹ta z lewej strony 

przelobowa³ bramkarza. 

PóŸniej goœcie dzielnie walczyli o odrobienie 

strat. Gra by³a doœæ wyrównana, ale 

¿adnej ze stron nie uda³o siê zmieniæ wyniku. 

OKS – Nida Piñczów 1:0 (0:0) 

W tym meczu po raz pierwszy w sezonie 

od pocz¹tku zagrali: B. Bobrowski, P. 

Stañczuk i J. Kajtowski, którzy zmienili M. 

Tokaja oraz kontuzjowanych: T. Karasia i 

K. KuŸmiñczuka. Na zmianê weszli tym 

razem kolejno: M. Tokaj (w 46 min. za J. 

Kajtowskiego), jak zwykle ostatnio J. Kêsek 

(w 57 min. za B. Bobrowskiego) i M. 

Hrycajewski (w 67 min. za J. Endzelma). 

Mecz by³ bardzo trudny i wyrównany. 

Goœcie przyjechali do Otwocka bêd¹c bez 

zwyciêstwa i maj¹c na koncie tylko jeden 

skromny remis. Chcieli koniecznie zwiêkszyæ 

swój dorobek punktowy, aby nie zamykaæ 

tabeli bêd¹c na ostatnim miejscu. 

Niewiele brakowa³o, aby wywieŸli z Otwocka 

bezbramkowy remis. 

Nie dopuœci³ do tego otwocki obroñca 

R. Szwed, który by³ w tym meczu najlepszym 

zawodnikiem na boisku i uratowa³ trzy 

punkty dla OKS-u. Kieruj¹c bardzo dobrze 

otwock¹ obron¹ nie dopuœci³ on do utraty 

gola. Kiedy zorientowa³ siê, ¿e nie idzie 

kolegom z ataku, sam zacz¹³ wychodziæ do 

przodu. W jednej z takich akcji, ju¿ w 

83min., zosta³ sfaulowany w polu karnym i 

sam wymierzy³ sprawiedliwoœæ, zdobywaj¹c 

bramkê z rzutu karnego. 

Fr. Stokowski 

Intensywne treningi przed II-ligowymi rozgrywkami 

otwocka kadra rozpoczê³a po bardzo 

krótkiej przerwie ju¿ 2 lipca pod wodz¹ trenera 

D. DŸwiga³y. Wobec remontu otwockiego stadionu 

czêœæ treningów odbywano w Krzakach Czaplinkowskich 

ko³o Góry Kalwarii. Dobr¹ i sprawdzon¹ 

form¹ przygotowañ by³y sparingi. Uzyskano 

w nich nastêpuj¹ce wyniki: 

1. OKS – Wis³a P³ock 2:3 (0:2). Bramki: F. Kamiñski 

i M. Hrycajewski; 

2. OKS B – OKS A 5:3 (1:2). Bramki dla B: L. 

Usuma 2, B. Bobrowski, M. Hrycajewski i M. 

Adamkiewicz zaœ dla A: J. Endzelm 2 i £. Choiñski; 

3. Dolcan Z¹bki – OKS 2:0 (1:0); 

4. OKS B – Drukarz Warszawa 8:2 (2:0). Bramki 

m.in. S. Kêska 2, J. Kêsek, D. DŸwiga³a i M. Hrycajewski; 

5. Znicz Pruszków – OKS 1:0 (1:0); 

6. OKS B – Radomiak 3:0 (2:0). Bramki: Ch. Okafor- 

Agu, M. Hrycajewski i D. Okanu; 

7. Œwit Nowy Dwór – OKS 3:3 (1:1). Bramki: K. 

KuŸmiñczuk 2 i J. Endzelm. 

8. OKS – Podlasie Soko³ów 3:1 (1:0). Bramki: 

R. Szwed, J. Kêsek i £. Choiñski. 

Przygotowania do sezonu 

Na nowy sezon zmodyfikowana zosta³a kadra 

zawodników. Spoœród pi³karzy graj¹cych w 

rundzie jesiennej odeszli: G. Król (koniec wypo¿yczenia), 

P. Bia³ek (do Korony Góra Kalwaria), D. 

Wojtulewicz (do Ursusa) i M. Gaborek (nie wznowi³ 

treningów). Ich miejsce zajêli nowi zawodnicy: 

Z. Mariak (bramkarz z Amuru Wilga), B. Bobrowski 

(powrót z Radomiaka), S. Kêska (z £KS 

£om¿a), L. Usuma (ze Stali Niewiadów), D. Okanu 

(z Malty), N. Jêdrzejczyk (ze Znicza Pruszków) i 

J. Kajtowski (z Legionu Warszawa). 

O Puchar Victorii 

Zapraszamy na zawody p³ywackie 

organizowane przez UKS „Victoria Józefów” 

i ICSiR Józefów. 27 wrzeœnia 

na p³ywalni ICSiR Józefów przy ul. D³ugiej 

44 o Puchar Victorii i wiele innych 

nagród rywalizowaæ bêd¹ dziewczêta i 

ch³opcy z roczników 1996, 1997,1998 i 

1999. Zg³oszenia do udzia³u w I Grand 

Prix w p³ywaniu o Puchar Sprintu Victorii 

Józefów przyjmowane bêd¹ do 20 

wrzeœnia pod adresem mailowym 

wmozp@wp.pl. Szczegó³owe informacje 

dostêpne s¹ pod numerem telefonu 

607 074 404. 

GAZETA 35

Oni wywalczyli II Ligê 

przedzi³ 

W rundzie jesiennej w dru¿ynie OKS-u 

walcz¹cej o awans do II ligi wyst¹pi³o 20 

zawodników. A¿ 12 z nich po zmianie trenera 

odesz³o z zespo³u w przerwie zimowej 

(G. Ura, S. Groszek, K. Tlaga, M. Danielewicz, 

A. Szafranek, P. Potera, £. Stasiuk, 

Pawe³ Stañczuk, P. Dworski, K. Rawa 

oraz D. Guba a ponadto P. Sobótka z powodu 

kontuzji). Na ich miejsce doszli inni. W 

rundzie wiosennej zagra³o jeszcze wiêcej 

bo 25 zawodników. W efekcie przez ca³y 

sezon na II-ligowy awans z³o¿y³a siê gra a¿ 

37 pi³karzy. 

W rundzie wiosennej wraz z bara¿ami 

rozegrano 19 spotkañ. Podstawowy sk³ad, 

wed³ug liczby meczy w wyjœciowej jedenastce, 

tworzyli (w nawiasie liczba wejœæ 

na zmianê): 1. D. Bu³ka 18 (0); 2.P. Stañczuk 

18 (0); 3. K. KuŸmiñczuk 17 (1); 4. A. 

Warszawski 17 (0); 5. T. Karaœ 14 (4); 6. G. 

Król 13 (4); 7. J. Endzelm 12 (3); 8. Ch. 

Okafor-Agu 12 (1); 9. M. Tokaj 11 (4); 10. 

£. Choiñski 10 (4); 11. J. Kêsek 10 (3); 12. 

J. Oamen 10 (0); 13. R. Szwed 10 (0), 

Sk³ad ten uzupe³niali: 14. F. Kamiñski 

9 (1); 15. P. Nowotka 9 (0); 16. M. Skrzyñski 

6 (1); 17. D. Wojtulewicz 4 (3); 18. P. 

Bia³ek 3 (9); 19. R. Skonieczny 3 (5); 20. M. 

Hrycajewski1 (8); 21. £. Wysocki1 (7). 

Ponadto wyst¹pili: 22. M. Gaborek 1 (1); 

23. P. Wojtas1 (0); 24. D. DŸwiga³a 0 (4); 

25. M. Adamkiewicz 0 (1). 

Zdecydowanym królem strzelców zosta³ 

Ch. Okafor-Agu. Zdoby³ on w ca³ym 

sezonie 19 bramek, w tym 10 w rundzie 

wiosennej. Zosta³ on królem strzelców nie 

tylko w otwockim klubie ale w ca³ej mazowieckiej 

IV lidze, gdzie o trzy bramki wy- 

najgroŸniejszych rywali (K. Jankowskiego 

z Mazura i K. Wierzbê z Nadarzyna). 

Otwocka czo³ówka najlepszych snajperów 

w minionym sezonie ukszta³towa³a 

siê nastêpuj¹co (w nawiasie bramki w rundzie 

wiosennej): 1. Ch. Okafor-Agu 19 (10), 

2. M. Danielewicz 5 (0), J. Endzelm 

5 (5), 4. J. Kêsek 4 (4). 

Ponadto po trzy bramki zdobyli: K. KuŸmiñczuk 

(3), R. Szwed (3) i K. Tlaga (0), 

zaœ po dwie: M. Hrycajewski (2), R. Skonieczny 

(2), P. Sobótka (0) i £. Stasiuk (0). 

Pozostali strzelcy zaliczyli po jednej bramce: 

£. Choiñski, T. Karaœ, G. Król, P. Nowotka, 

P. Stañczuk, A. Warszawski i £. 

Wysocki w rundzie wiosennej oraz G. Ura 

jesieni¹. 

£¹cznie otwocczanie zdobyli 58 bramek, 

w tym 22 w rundzie jesiennej i 36 

wiosn¹. W oficjalnych tabelach zwi¹zkowych 

figuruje na naszym koncie 57 bramek, 

gdy¿ jedn¹ odebrano nam nies³usznie przy 

„zielonym stoliku” za mecz z Nadarzynem. 

Fr. Stokowski 

Pierwsze zagraniczne tournee 

/ 

Muzyka ³¹czy nie tylko pokolenia, a 

rock przekracza granice. Dwa otwockie 

zespo³y: „Afirmacja” i „Existence” pod koniec 

sierpnia podbi³y sceny i serca niemieckiej 

publicznoœci. 

Wszystko zaczê³o siê rok temu podczas 

otwockiej „M³odej Estrady”, od goœcinnych 

wystêpów dwóch m³odzie¿owych kapel z 

bliŸniaczego Lennestadt. Ciep³e przyjêcie 

muzyków z grodu nad Lenn¹ zaowocowa- 

³o nie tylko poszerzeniem muzycznych horyzontów 

i wzbogaceniem doœwiadczeñ, ale 

tak¿e nawi¹zaniem przyjaŸni. I sta³o siê. 

Rok po tamtej wizycie dwa otwockie sk³ady 

odwiedzi³y wreszcie swoich niemieckich 

kolegów. Cz³onkowie zespo³ów „Afirmacja” 

i „Existence” dostali zaproszenie na 

zorganizowane z rozmachem œwiêto Lennestadt. 

„To by³o nie tylko ciekawe doœwiadczenie 

zawodowe, ale równie¿ okazja do 

wspania³ej zabawy” - podkreœla muzyczny 

opiekun grupy, S³awek Winnicki ze studia 

piosenki klubu „Smok”, odpowiedzialny 

m.in. za koncertow¹ stronê wyjazdu. 

„Przez kilka dni zwiedzaliœmy najciekawsze 

miejsca Lennestadt, po³o¿onego w piêknych 

rejonach Niemiec. Odwiedziliœmy 

miejscowe kluby. Mieliœmy tak¿e okazjê 

36 

GAZETA 

czynnie uczestniczyæ w próbach lokalnych 

zespo³ów”. Z jednym z nich, w zastêpstwie 

nieobecnego gitarzysty, zagra³ Mateusz Kubala 

z „Afirmacji”. 

Nie oby³o siê tak¿e bez przygód. Wokalista 

„Existence” 

Rafa³ Joniec nie 

mia³ paszportu, a 

dowód osobisty 

móg³ odebraæ dopiero 

dzieñ po terminie 

wyjazdu ca³ej grupy 

do Lennestadt. W 

koñcu jednak Rafa³ 

odebra³ dowód i trochê 

spóŸniony dojecha³ 

na miejsce. 

Wszystko skoñczy- 

³o siê dobrze i oba 

zespo³y reprezentowa³y 

Otwock ju¿ w 

pe³nych sk³adach. A 

zrobi³y to tak skutecznie, 

¿e ich wystêpom 

towarzyszy- 

³a ma³a, ale g³oœna 

grupka fanów. „Afirmacja” 

i „Existence” 

doczeka³y siê równie¿ zaproszeñ: (na 

razie nie oficjalnego) na przysz³oroczny jubileusz 

Lennestadt oraz do udzia³u w nagraniu 

jubileuszowej p³yty, która z pewnoœci¹ 

dotrze równie¿ do Otwocka. A pierwsze 

publiczne wystêpy obu zespo³ów po 

powrocie z europejskiej trasy ju¿ 14 wrzeœnia, 

podczas festynu koñcz¹cego sezon 

imprez plenerowych w Otwocku. 

mg 

fot. OCK

Po wakacjach... 

Do napisania tego artyku³u sk³oni³y mnie 

prze¿ycia, a w³aœciwie widoki z trasy Warszawa 

– Gdañsk. Patrz¹c na styl jazdy niektórych 

kierowców a¿ gor¹co mi siê robi i 

to nie z powodu upa³u na dworze. Wyprzedzanie 

na pasach, na podwójnej ci¹g³ej lub 

na tzw. trzeciego to normalka; w dodatku 

tr¹bienie i „mruganie d³ugimi” na co bardziej 

opornych (opornych – tych, co nie daj¹ 

siê wyprzedziæ przed samym zakrêtem). 

Przyznam szczerze, ¿e samemu zdarza 

mi siê przekroczyæ dozwolon¹ prêdkoœæ, 

ale jest to w granicach rozs¹dku i poza 

terenem zabudowanym. Wracaj¹c jednak 

do „prze¿yæ z wakacji” to warto czasem 

pomyœleæ trochê o bezpieczeñstwie nie tylko 

swoim, ale tak¿e swoich pasa¿erów i 

innych uczestników ruchu. Jak widaæ po statystykach 

wiêkszoœæ kieruj¹cych zapomina 

o tym, ¿e nie s¹ sami na drodze i w dodatku 

nie s¹ „¿o³nierzami”, których celem 

jest dojechanie do wyznaczonego celu, a 

wszyscy inni uczestnicy ruchu poza nimi s¹ 

ich przeciwnikami, których nale¿y zg³adziæ 

(wyprzedziæ, str¹biæ). Nie staram siê oczywiœcie 

uogólniaæ, poniewa¿ spora czêœæ kierowców 

jeŸdzi zgodnie z przepisami i przestrzega 

zasad panuj¹cych na drodze, ale 

niestety tragedie, o których g³oœno, powoduj¹ 

osoby, które zapominaj¹, czym jest 

bezpieczeñstwo i tragiczne skutki jego 

nieprzestrzegania. 

Nie chcia³bym w swoim artykule pisaæ 

o zasadach bezpieczeñstwa na drodze, natomiast 

chcia³bym uœwiadomiæ pewne rzeczy, 

o których czêsto zapominamy. Po 

pierwsze okres wakacyjny to okres wzmo- 

¿onych wyjazdów, ruch zwiêksza siê na trasach 

pomiêdzy miastami, natomiast miasta 

- co cieszy wiêkszoœæ kierowców - same w 

sobie pustoszej¹. Na trasach uczêszczanych 

w wakacje, tj. do Trójmiasta, na Hel lub na 

Mazury iloœæ samochodów grubo przekracza 

œredni¹ z innych miesiêcy. W³aœnie to 

spore natê¿enie ruchu jest jednym z powodów 

tragicznych bilansów na naszych drogach, 

które prowadzi policja. Co roku w 

wypadkach samochodowych ginie wiele 

tysiêcy ludzi, a równie wiele ulega ciê¿- 

szym lub l¿ejszym urazom. 

Po pierwsze i chyba najwa¿niejsze: 

zwolnijmy! Prêdzej czy póŸniej i tak dojedziemy 

do celu, a przyspieszanie w miejscach 

szczególnie niebezpiecznych, takich 

jak zakrêty, wzniesienia czy „podwójne ci¹g³e” 

jest igraniem z losem nie tylko swoim. 

Kiedyœ przeczyta³em bardzo m¹dre stwierdzenie, 

¿e nie sztuk¹ jest nie spowodowaæ 

wypadku, ale go unikn¹æ, a co za tym 

idzie uwa¿ajmy nie tylko na to, jak sami 

jedziemy, ale tak¿e na to, jak zachowuj¹ siê 

inni kierowcy na drodze. Zasada ograniczonego 

zaufania to bardzo istotny element bezpiecznej 

jazdy, czasem ciê¿ko jest przewidzieæ 

to, jak zachowa siê inny kierowca, 

kontrolujmy wiêc sami odstêp pomiêdzy 

samochodem jad¹cym tu¿ przed nami a 

naszym pojazdem. Pamiêtajmy o tym, i¿ to 

my jesteœmy w stanie kontrolowaæ to, co 

znajduje siê przed nami, a to co jest za nami, 

pozostaje poza naszym zasiêgiem. Pamiêtajmy 

równie¿ o tym, ¿e ka¿dy chce dojechaæ 

do celu bez wzglêdu na to czy podró- 

¿uje Mercedesem, czy „Maluchem”; nagminne 

staje siê w dzisiejszych czasach 

popisywanie siê osi¹gami swojej „maszyny” 

na drodze. Jezdnia to nie tor wyœcigowy, 

na którym œcigaj¹ siê zawodnicy, jezdnia 

to droga do celu, a ludzie siedz¹cy w 

samochodach nie ró¿ni¹ siê zbytnio od nas. 

Poza brawurow¹ jazd¹ i lekcewa¿eniem 

innych kierowców przyczyn¹ wypadków na 

drogach jest alkohol. Pomimo licznych apeli 

policji i akcji prowadzonych podczas okresu 

wakacyjnego przez media liczba pijanych 

kierowców z roku na rok wzrasta. 

Warto przypomnieæ tu i¿ w Polsce dopuszczalna 

iloœæ alkoholu w organizmie 

podczas prowadzenia pojazdu wynosi do 

0,2 promila; w przedziale od 0,2 promila 

do 0,5 promila mamy do czynienia z wykroczeniem, 

natomiast stê¿enie alkoholu 

przekraczaj¹ce 0,5 promila alkoholu 

podczas prowadzenia pojazdu jest przestêpstwem. 

Równie¿ prowadzenie po drodze 

publicznej pojazdu innego ni¿ pojazd 

mechaniczny podlega karze, od kary grzywny 

poprzez karê ograniczenia wolnoœci nawet 

do kary pozbawienia wolnoœci. Czasem 

wydaje siê, i¿ jedno piwo nie zrobi cz³owiekowi 

nic z³ego, jednak wed³ug badañ naukowców 

ju¿ niewielka wypita iloœæ alkoholu 

wp³ywa ujemnie na cz³owieka. Alkohol 

opóŸnia reakcjê na bodŸce zewnêtrzne. 

Oznacza to, ¿e wyd³u¿a siê czas naszej reakcji, 

np. podczas hamowania lub przyspieszania 

nie jesteœmy w stanie w³aœciwie oceniæ 

odleg³oœci, prêdkoœci lub warunków panuj¹cych 

na drodze. Alkohol jest zdradziecki, 

poniewa¿ wypity wieczorem bardzo 

czêsto pozostaje w naszym organizmie do 

nastêpnego dnia; zale¿y to oczywiœcie od 

iloœci wypitego trunku, jego rodzaju (mocy), 

tego, o której skoñczyliœmy spo¿ywaæ alkohol, 

czy piliœmy na pusty ¿o³¹dek, czy pe³ny, 

wieku, p³ci, stanu zdrowia. Dzia³anie 

podobne do alkoholu maj¹ równie¿ leki oraz 

œrodki odurzaj¹ce, które zreszt¹ zosta³y 

zrównane przez ustawodawcê z alkoholem. 

Prowadzenie pojazdu po za¿yciu œrodka 

odurzaj¹cego jest równoznaczne z pope³nieniem 

przestêpstwa. 

Kolejnym elementem, który w znacznym 

stopniu poprawia nasze bezpieczeñstwo 

w samochodzie, s¹ wszelkie systemy 

zainstalowane w naszym pojeŸdzie, zaliczyæ 

do nich nale¿y min. poduszki powietrzne 

i pasy bezpieczeñstwa. Aby pasy bezpieczeñstwa 

zadzia³a³y w razie kolizji 

drogowej, musz¹ byæ nale¿ycie zapiête. 

Wed³ug wyliczeñ osoba wa¿¹ca 80 kg podczas 

uderzenia w przeszkodê na drodze (np. 

mur) przy prêdkoœci 70 km/h nabiera masy 

2000 kg (2 tony). Z tak¹ mas¹ cia³o cz³owieka 

jest „wyrzucane” z pojazdu. Podczas 

wypadku zapiête pasy s¹ w stanie uratowaæ 

¿ycie uczestnikowi zdarzenia. Nale¿y pamiêtaæ 

o tym, ¿e nakaz jazdy w zapiêtych 

pasach bezpieczeñstwa dotyczy równie¿ 

osób podró¿uj¹cych na tylnych siedzeniach 

pojazdu. Osoba siedz¹ca z ty³u jad¹c bez 

zapiêtych pasów bezpieczeñstwa mo¿e 

zmia¿d¿yæ swoim ciê¿arem kierowcê lub 

pasa¿era z przodu. Dzieci powinny byæ przewo¿one 

w specjalnych fotelikach, które nale¿y 

„zainstalowaæ” na siedzeniach w samochodach. 

¯ycie ludzkie jest bezcenne, a 

zapiêcie pasów trwa zaledwie dwie sekundy. 

Czy¿ nie warto poœwiêciæ tych dwóch 

sekund ¿ycia, aby mieæ jeszcze dziesi¹tki 

lat przed sob¹? Warto równie¿ pamiêtaæ, 

i¿ poduszki powietrzne s¹ w pe³ni efektywne 

tylko wówczas, gdy s¹ zapiête pasy 

bezpieczeñstwa. T³umaczenia, i¿ uniemo¿liwiaj¹ 

one wydostanie siê z samochodu, 

s¹ znaczn¹ przesad¹; tego typu kolizje 

zdarzaj¹ siê bardzo rzadko i stanowi¹ tylko 

niewielki u³amek w porównaniu do zdarzeñ, 

w których pasy uratowa³y ¿ycie. 

Wakacje ju¿ siê skoñczy³y ale kilka rad 

o bezpiecznej jeŸdzie przyda nam siê tak¿e 

podczas wyjazdów weekendowych na grzyby. 

Pamiêtajmy przede wszystkim o tym, 

¿e na drodze nie jesteœmy sami, a inni te¿ 

chc¹ dotrzeæ do celu. Zdejmijmy czasem 

nogê z gazu i podziwiajmy piêkne widoki, 

które mijamy. 

Karl Benz 

GAZETA 37

Na otwockich osiedlach widuje siê tabliczki 

o treœci: „Zakaz gry w pi³kê no¿n¹ 

na trawie” (w domyœle w badmintona, siatkówkê, 

skakankê, gumê itp.) Niech ca³y 

œwiat bierze z nas przyk³ad. Taki Pary¿, 

gdzie w niektórych dzielnicach na trawie o 

powierzchni przypadaj¹cej jednej le¿¹cej 

osobie znajduj¹ siê momentami du¿e le¿¹ce 

osoby, a takiej trawie nic siê nie dzieje z 

tego przeludnienia. Latem podczas tenisowego 

turnieju Wielkiego Szlema biega po 

trawnikach ponad 200 osób przez 2 tygodnie. 

Czemu nie protestuj¹ ekolodzy lub inteligencja? 

Co na to politycy? A Taki Nowy 

Jork z tym swoim Central Parkiem. £a¿¹ i 

depcz¹ te trawniki, k³ad¹ obrusy (sto³ów nie 

maj¹ , czy co?) i jedz¹ te swoje leczo lub 

lancze. Jakiœ dziki kraj. Ale co siê dzieje, 

jeœli maj¹ tylu noblistów, co palców u jednej 

nogi. I co z tego, ¿e chodzi o stonogê. To 

¿aden argument. Wprawdzie zdobyli od nas 

12 razy wiêcej z³otych medali, ale u nas 

trawników pilnuj¹ panie z militarnymi pieskami, 

chroni¹cymi swoimi minami owe 

trawniki przed dzieæmi. 

Jestem dumny ze swojego syna. Jest 

prawdziwym otwockim patriot¹. Wyprowadzi³ 

siê z Otwocka do Warszawy i tam, a 

nie u nas, niszczy swoimi sportowymi butami 

liczne, oœwietlone, ogólnodostêpne place 

gry - z bramkami, siatkami, koszami. 

Powinien dostaæ sosenkê za ów patriotyzm. 

Natomiast nie nale¿y siê sosenka osobie, 

która podjê³a szalon¹ decyzjê otwarcia boiska 

ze sztuczn¹ nawierzchni¹. M³odzie¿ 

mog³a z niego korzystaæ a¿ 2 godziny dziennie. 

I to w wakacje. Przecie¿ przyjdzie sobie 

taki m³ody niewy¿yty, zaraz po obiedzie, 

nie ma zadanych lekcji i zacznie biegaæ 

po tym boisku jak szalony. A znamy 

wspó³czesn¹ m³odzie¿ - zaraz zacznie kopaæ 

lub uderzaæ pi³kê, rzucaæ ni¹ do kosza i 

to koz³uj¹c po boisku. Na sam¹ myœl skóra 

mi cierpnie. Dwie godziny w wakacje boisko 

wolne dla m³odzie¿y! Kto na to pozwoli³? 

A takie ³adne by³o boisko. Pieski mog³yby 

chodziæ tam na spacer. 

M³odzie¿ ma gdzie uprawiaæ sport. Je- 

¿eli nie w domu lub wiêzieniu, to np. po 

najbli¿szym ulewnym deszczu gramy w 

pi³kê wodn¹, pi³k¹ jest skradziony wojskowy 

kask, plac gry to teren miêdzy skrzy¿owaniami 

ulic Andriollego i Pu³askiego albo 

Staszica i Wawerskiej. Ustawiamy oddalone 

od siebie o 26 m dwa odkryte na 45 cm 

(œrednica kosza) kabriolety i gramy w koszykówkê. 

Pi³k¹ mo¿e byæ poduszka powietrzna 

z losowo wybranego samochodu. 

Obowi¹zkowo pi³ka no¿na: nale¿y znaleŸæ 

w Otwocku ulicê, na której stoj¹ vis-a- 

` 

vis dwa przystanki autobusowe (zwane dalej 

bramkami) i doprowadziæ je w³asnymi 

sposobami do odpowiednich wymiarów, tj. 

szer. 732 cm, wys. 244 cm; przejœcia dla 

pieszych zastêpuj¹ boczne linie, a œmietniki 

- naro¿ne chor¹giewki, zaœ œrodkowa linia 

jezdni dzieli boisko na dwie po³owy. Pi³k¹ 

mog¹ byæ zwi¹zane w supe³ skarpetki 

wszystkich uczestników zawodów. Pewn¹ 

przeszkod¹ bêd¹ przeje¿d¿aj¹ce pojazdy 

mechaniczne, ale nikt nie obiecywa³, ¿e 

sport jest bezpieczny. Od przeje¿d¿aj¹cych 

pijanych rowerzystów pobieramy myto, które 

przeznaczamy na zakup nowych skarpetek. 

A mo¿e by tak zamiast jednego festynu 

postawiæ kilka ogólnodostêpnych (ró¿nego 

rodzaju i dla ró¿nej wiekowo m³odzie¿y) 

placów gry. Mo¿na by zatrudniæ bezrobotnego 

do pilnowania i sprz¹tania obiektu. Daæ 

mu telefon b¹dŸ radio, by móg³ kontaktowaæ 

siê ze stró¿ami porz¹dku. A mo¿e na 

zasadzie barteru dogadaæ siê z firmami budowlanymi, 

elektrycznymi (oœwietlenie) i 

ochroniarskimi. Jest ich bez liku. Dozorca 

bilecikuje ka¿dego uczestnika gry - 1 z³ za 

godz. Powinno wystarczyæ na dozorcê i 

oœwietlenie. Zreszt¹ jako stary sportowiec, 

dzia³acz i organizator, s³u¿ê doradztwem 

ludziom od realizacji sportu i osiedli. 

Wiele siê mówi, ale ma³o siê robi. 

Zreszt¹ hipokryzja nie zaczê³a siê od pani 

Dulskiej i wcale nie skoñczy na obecnych 

³awach poselskich. Najpierw nasze elity 

przeœciga³y siê w pomys³ach, jak to sportowcy 

maj¹ pokazaæ Chiñczykom, co demokratyczna 

Polska myœli o ich manipulowaniu 

ludŸmi. A tu raptem jeszcze nie skoñczy³y 

siê Igrzyska, a wicepremier RP wraz 

z ministrem lec¹ do Chin prosiæ, ¿eby wybudowali 

nam jedn¹ setn¹ tego, co zrobili w 

tym samym czasie u siebie. Chodzi oczywiœcie 

o autostrady. Na szczêœcie sportowcy 

niczym rz¹dowa t³umaczka przemilczeli 

wypowiedzi naszych najm¹drzejszych, bo 

byæ mo¿e dziêki nim bêdziemy mieli autostrady. 

Je¿eli takie jak organizacja Igrzysk, 

to bêdziemy cali w skowronkach. Bo Igrzyska 

by³y œwietne. Co do sfery sportowej, to 

uwa¿am, ¿e jak na nasz¹ bazê sportow¹ i z 

niedouczonymi dzia³aczami, to wypadliœmy 

ca³kiem nieŸle. Nasze ambicje siêgaj¹ wy- 

¿ej, ale gdyby zamieniæ 4 miejsce na br¹zowy 

medal (wzorem boksu) to medali by- 

³oby du¿o wiêcej. A tak byæ pi¹tym lub szóstym 

na œwiecie? Ja bym chcia³ byæ 7. kucharzem 

na œwiecie. W sporcie nie wkurza 

mnie to, ¿e Polak przegrywa, lecz w jakim 

stylu. Je¿eli walczy³ co si³, pobi³ swój rekord 

¿yciowy, to znaczy, ¿e zrobi³ co móg³, 

ale byli lepsi. Jednak gdyby Polacy wszystko 

wygrywali, to sport zrobi³by siê nudny. 

Ciekaw jestem, kto z czytelników „G.O.” 

ogl¹da³ fina³ tenisa sto³owego, w którym 

gra³o dwóch, podobnych do siebie, Chiñczyków... 

Znowu wrócê do polityki, bo z ni¹ tak 

samo, jak ze sportem. Zgnilizna na górze. 

Politycy i dzia³acze zajmuj¹ siê g³ównie konferencjami 

prasowymi oraz zwi¹zkowymi 

zjazdami na wyjeŸdzie. W³adze obiecuj¹ 

1000 boisk, wprawdzie na makiecie, ale 

dobre i to na pocz¹tek. Pieniêdzy na kulturê 

fizyczn¹ dzieci i m³odzie¿y dalej nie ma, a 

samorz¹dy (w wiêkszoœci) maj¹ umyte 

rêce, bo przecie¿ nie ma forsy. Pozosta³o 

wiêc biadolenie, jak to ciê¿ko jest byæ samorz¹dowcem 

i urzêdnikiem. Ciekawe, czy 

ktoœ policzy³, ile mniej pieniêdzy nale¿a³oby 

przeznaczyæ na S³u¿bê Zdrowia, gdybyœmy 

mieli wysportowan¹ (a wiêc zdrow¹) 

m³odzie¿. Ale po co liczyæ, przecie¿ dzieci 

i m³odzie¿ nie bior¹ udzia³u w wyborach. 

Pogadamy sobie jeszcze miesi¹c, przyjd¹ 

nowe sprawy i afery. Do sportu wrócimy za 

dwa lata, po zimowych igrzyskach i pi³karskich 

mistrzostwach œwiata. Potem znowu 

za dwa lata... Naprawianie kultury fizycznej 

i sportu nale¿y zacz¹æ prac¹ od podstaw. 

Nie na dziœ, a na pojutrze. Wiêcej placów 

gry na osiedlach, wiêcej hal sportowych, 

bie¿ni, czy te¿ symboliczny basen. 

Brakuje nam trenerów, bo ci wol¹ trenowaæ 

poza Polsk¹, poniewa¿ tam s¹ doceniani. 

S¹ i pracuj¹ na wszystkich kontynentach. 

Trenuj¹ te¿ z³otych medalistów Igrzysk w 

Pekinie. Niedoceniany jest te¿ wp³yw psychologa 

sportowego na wynik zawodnika. 

Tak siê rozpisa³em, ¿e jeszcze kilka wersów, 

a nasze przewody pokarmowe posz³yby 

na bezrobocie. Z braku miejsca dzisiaj 

tylko jeden przepis. 

Chiñska zupa z krabów 

i kukurydzy (4 osoby) 

W garnku zeszkliæ posiekan¹ drobno 

du¿¹ cebulê, doprawiæ czosnkiem, imbirem 

i posiekan¹ papryczk¹ chili, wlaæ 50 ml wytrawnego 

sherry lub 100 ml wina ry¿owego. 

Po zagotowaniu dorzuciæ 12 rozwiniêtych 

wzd³u¿ paluszków krabowych i os¹czon¹ 

kukurydzê z puszki, dolaæ 1,5 l bulionu z 

kury, dodaæ szczyptê kolendry, sól i pieprz. 

Po zagotowaniu trzymaæ na ma³ym ogniu 

ok. 5min. Wy³¹czyæ i wlaæ powoli 2 rozm¹cone 

jajka, po 1 minucie zamieszaæ tak, aby 

¿ó³tka zamieni³y siê we wst¹¿ki. Zjeœæ nale¿y 

natychmiast. 

Ryszard „Rych” Gulczyñski 

Bar „Legia” £ugi 

tel. kom 0602-322-034 

O Wy¿szoœci Trawy Nad M³odzie¿¹ 

GAZETA 39

LPOLECAMY 

Janusza Kacperka 

EKTURY 

Królestwo piekie³ 

Powstanie Warszawskie 

Autor: Sven Hassel 

Przek³ad: Joanna Jankowska 

INSTYTUT WYDAWNICZY 

ERICA 

Walcz¹ca Warszawa, któr¹ Hitler 

skaza³ na zag³adê, doœwiadcza niewyobra¿alnych 

okrucieñstw i zniszczenia. 

Szaleje w niej Oberfuhrer SS 

Oscar Dirlewanger znany ze swego 

sadyzmu i bezwzglêdnoœci. Hitlerowcy 

nie maj¹ ju¿ niæ do stracenia i 

pogr¹¿aj¹ siê w barbarzyñskim szaleñstwie. 

Sven Hassel, autor wielu 

poczytnych powieœci historycznych, walczy³ na wszystkich frontach 

Europy. By³ ranny osiem razy. Ksi¹¿ki zacz¹³ pisaæ w czasie 

pobytu w obozie jenieckim. Napisa³ czternaœcie powieœci. 

Cztery czerwcowe dni 

Powieœæ o bitwie pod Waterloo 

Autor: Iain Gale 

Przek³ad: Tomasz Hornowski 

DOM WYDAWNICZY 

REBIS 

W czerwcu 1815 r. na polach 

Waterloo o honor i miejsce w historii 

walczy³o dwóch wielkich 

wodzów: NAPOLEON I WEL- 

LIGTON. „Cztery czerwcowe 

dni” to ksi¹¿ka opisuj¹ca tê czterodniow¹ 

bataliê z perspektywy 

ludzi, którzy odegrali w niej kluczow¹ 

rolê. Autor przedstawia atmosferê 

wojny z takim mistrzostwem, 

¿e choæ znamy wynik bitwy, do koñca œledzimy wydarzenia 

z zapartym tchem. 

Polowanie na Rommla 

Autor: Steven Pressfield 

Przek³ad: Jaros³aw Kotarski 

DOM WYDAWNICZY REBIS 

W 1942 roku patrol Grupy Pustynnej 

Dalekiego Zasiêgu (LUDG) zostaje 

wys³any z misj¹, by porwaæ lub 

zabiæ Erwina Rommla dowodz¹cego 

Deutches Afryka Korps. Akcja taka 

rzeczywiœcie mia³a miejsce. Polowanie 

na Rommla to napisana w formie 

wspomnieñ angielskiego oficera porywaj¹ca 

powieœæ wojenna. Doskonale 

osadzona w realiach historycznych, 

zawiera mnóstwo nieznanych polskiemu czytelnikowi informacji 

o broni pancernej, wyposa¿eniu i taktyce jednostek 

specjalnych oraz o samym Erwinie Rommlu. 

Krystyna Skarbek 

Agentka o wielu twarzach 

Autor: Jan Larecki 

WYDAWNICTWO 

KSI¥¯KA I WIEDZA 

Krystyna Skarbek, hrabianka i agentka, kobieta 

o wielu nazwiskach i twarzach. Przez 

lata zapomniana, czy mo¿e œwiadomie przemilczana. 

Autor, znawca dzia³alnoœci s³u¿b 

specjalnych, z iœcie detektywistycznym zaciê- 

40 

GAZETA 

Rzym 

Autor: Steven Saylor 

Przek³ad: Janusz Szczepañski 


REBIS 

Bohaterami zapieraj¹cej dech w 

piersiach sagi jest miasto i jego 

mieszkañcy. Wplataj¹c historiê, legendê 

i najnowsze odkrycia archeologiczne 

w swoj¹ powieœæ Steven 

Saylor tchn¹³ nowe ¿ycie w dramat 

pierwszego tysi¹clecia Wiecznego 

Miasta. Tragedia Koriolana, 

wojny punickie i najazd Hanibala, 

triumf, a nastêpnie œmieræ Cezara 

oraz powstanie i upadek republiki s¹ t³em zapieraj¹cej dech w 

piersiach powieœci historycznej o najwspanialszym mieœcie ca- 

³ego staro¿ytnego œwiata. 

ciem odnajdywa³ wszelkie œlady, które po niej zosta- 

³y. W swej ksi¹¿ce rozwiewa wiele mitów naros³ych 

wokó³ jej postaci i operacji, w których bra³a udzia³. 

By³a kobiet¹ niezwyk³¹. Piêkna i odwa¿na, wywiera³a 

magnetyczny wp³yw na mê¿czyzn. Lubi- 

³a ryzyko i niebezpieczne sytuacje. Przeznaczenie 

obdarzy³o j¹ niezwykle barwnym ¿yciem i… 

tragiczn¹ œmierci¹. 

Zapraszam do ciekawej lektury

Pandrioszka 

Autor: Krystyna Kurczab- 

Redlich 


REBIS 

Pandrioszka czyli Puszka 

Pandory w Matrioszce to fascynuj¹cy 

opis przemian obyczajowych, 

spo³ecznych i politycznych, 

które zasz³y w Rosji 

w latach 90., próba okreœlenia 

i pojêcia rosyjskiej innoœci. 

„Ksi¹¿ka jest wstrz¹saj¹ca 

miejscami, nieraz wzruszaj¹ca, 

stale fascynuj¹ca przez 

pasjê do faktu, do ludzi, do 

miejsc. Ksi¹¿ka fascynuj¹ca, 

ale i straszna – bo prawdziwa. Tak¹ ksi¹¿kê trudno zapomnieæ” 

- Bronis³aw Geremek. 

Miêdzy Narodami 

Autor: Szewach Weiss 


„Historia polskich ¯ydów jest jedynym 

takim zjawiskiem na œwiecie. 

To historia d³uga i bogata, ale i 

dramatyczna” - pisze by³y ambasador 

Izraela w Polsce Szewach Weiss 

w zbiorze felietonów napisanych 

do tygodnika „Wprost”. Teraz zosta³y 

one zebrane w ksi¹¿ce i opatrzone 

wstêpem Prezydenta RP 

Lecha Wa³êsy. To druga ju¿ 

wspólna ksi¹¿ka Szewacha Weissa 

i Ewy Szmal. 

Czysta anarchia 

Woody Allen 

Przek³ad: Wojs³aw Brydak 


Najnowszy zbiór tekstów Woody’ego Allena zawiera osiemnaœcie 

przezabawnych i inteligentnych utworów pe³nych surrealistycznego 

i absurdalnego humoru, 

gier s³ownych, jadowitej 

satyry i szaleñstwa. Ta ksi¹¿ka 

nie tylko odpowiada na najwa¿- 

niejsze pytania ludzkiej egzystencji, 

ale tak¿e dziêki swym 

rozmiarom idealnie nadaje siê 

do podk³adania pod nogê rozchybotanego 

stolika. 

Od t³umacza: Œwiadomy 

przeró¿nych niedoskona³oœci 

przek³adu, nie tracê nadziei na 

uœmiech czytelnika podczas 

lektury. 

G³osy straconych 

Wstrz¹saj¹ce historie 

zg³adzonych na rozkaz 

Stalina w latach Wielkiego 

Terroru 

Autor: Hiroaki Kuromiya 

Przek³ad: Agnieszka Weseli 

WYDAWNICTWO AMBER 

Wstrz¹saj¹ce historie 

¿ycia i œmierci zwyk³ych ludzi 

niewinnie oskar¿onych, 

torturowanych i straconych na 

rozkaz Stalina w latach 1937- 

38, odtworzone przez amerykañskiego 

historyka na podstawie 

ostatnio odtajnionych 

dokumentów. Fa³szywie 

oskar¿eni, straceni, wrzuceni do masowych grobów. Teraz 

wreszcie mog¹ przemawiaæ. Wiêkszoœæ z nich to zwykli ludzie. 

Nikt nie dokumentowa³ ich ¿ycia, wiêc zostali zupe³nie 

zapomniani. Ta ksi¹¿ka jako pierwsza usi³uje odtworzyæ losy 

straconych, w oparciu o odtajnione niedawno archiwa KGB. 

Byli wœród nich Rosjanie, Ukraiñcy, Polacy, Niemcy, Koreañczycy, 

¯ydzi, wszyscy spoczêli w bezimiennych grobach. „Wojna 

Iwana” ukaza³a losy zwyk³ego czerwonoarmisty, w g³osach 

straconych o¿ywaj¹ historie zwyk³ych ludzi zmia¿d¿onych w 

trybach machiny stalinowskiego terroru. 

Najwiêksza bitwa. Moskwa 1941-1942 

Autor: Andrew Nagorski 

Przek³ad: Katarzyna Ba¿yñska-Chojnacka 

i Piotr Chojnacki 


REBIS 

We wstêpie czytamy: „Jesieni¹ 

1941 roku na pó³nocnych, po- 

³udniowych i zachodnich podejœciach 

Moskwy œciera³y siê gwa³townie 

dwie ogromne armie. Po 

obu stronach warunki dyktowali 

nie genera³owie, ale tyrani: Adolf 

Hitler i Józef Stalin. To oni wydawali 

rozkazy i bez wahania wysy³ali 

miliony na œmieræ czy to w 

walce, czy w wiêzieniach i obozach. 

Obaj dzia³ali z bezlitosn¹ 

determinacj¹ i czasami stosowali b³yskotliw¹ taktykê, zdarza³a 

im siê jednak równie¿ strategiczna krótkowzrocznoœæ na 

ogromn¹ skalê”. Bitwa o Moskwê trwa³a od 30 wrzeœnia 1941 r. 

do 20 kwietnia 1942 r. Autor nazywa j¹ najwiêkszym starciem w 

dziejach ludzkoœci. 

Polecam Czytelnikom „Gazety Otwockiej” ksi¹¿ki: „Armia 

Czerwona 1939-1945” i „Wojna Iwana” oraz „22 czerwca 1941 

czyli jak zaczê³a siê Wielka Wojna OjczyŸniana”. Naprawdê, 

przeczytaæ warto. 

ZAPRASZAM DO LOKALNYCH KSIÊGARNI! 

GAZETA 41

Sprzedam mieszkanie Karczew-£ugi. 

36 m 2 , I piêtro, winda, z piêknym widokiem z balkonu. 

Cena 230 tys. z³ 

tel. 515-139-006; 357-01-83 

Wszelkie us³ugi 

geodezyjne 

i kartograficzne 

0-502-410-562 

Zagin¹³ 

Stanis³aw Flak 

z Otwocka! 

Wiek ok. 70 lat, 

mo¿liwe zaniki pamiêci 

Kontakt pod nr 997 

Medyczna Szko³a Policealna w Otwocku 

kszta³ci pracowników poszukiwanych w Unii Europejskiej: 

* Masa¿ystów 

* Kosmetyczki 

* Terapeutów zajêciowych 

* Opiekunki dzieciêce 

* Opiekunów medycznych 

* Opiekunów œrodowiskowych 

* Opiekunów w Domach Pomocy Spo³ecznej 

* Asystentów osoby niepe³nosprawnej 

Nasz adres: 05-400 Otwockul. Andriollego 90 Tel/Fax: 22 779 50 89 

e-mail: studium-otwock.pl www.studium-otwock.pl 

Wszelkie prace ziemne w tym 

wykopy pod budynki, instalacje 

wodno-kanalizacyjne, równanie 

dróg, placów, rekultywacja 

terenów zielonych oraz 

wszelkie us³ugi rolnicze. 

Tel. 0-22 789-03-54

Mo¿esz studiowaæ socjologiê w WSPiNS w Otwocku 

Po có¿ studiowaæ socjologiê? 

Na to pytanie, które zapewne stawia sobie 

wielu kandydatów na studia wy¿sze, w tym i w 

Wy¿szej Szkole Przedsiêbiorczoœci i Nauk Spo³ecznych 

w Otwocku, nawet jeœli jest to tylko przedmiot 

uzupe³niaj¹cy, nietrudno odpowiedzieæ: socjologia 

jako nauka o ludzkich zachowaniach i stosunkach 

(uk³ady, procesy spo³eczne itp.) jest dzisiaj 

niezbêdn¹ dziedzin¹ wiedzy, o wiêkszym praktycznym 

znaczeniu ni¿ np. historia czy geografia 

(mo¿e równa matematyce czy naukom przyrodniczym); 

dodajmy – niezbêdn¹ dla ka¿dego œrednio 

wykszta³conego cz³owieka we wspó³czesnym 

globalizuj¹cym siê œwiecie. Jeœli nie chcemy siê 

zgubiæ w nim trac¹c to¿samoœæ i poczucie stabilizacji, 

musimy znaæ i orientowaæ siê w zachodz¹cych 

procesach spo³ecznych, w ich mechanizmie i 

spodziewanych skutkach. 

Mówi¹c bardziej konkretnie: trzeba rozumieæ 

dokonuj¹ce siê procesy dyfuzji (upowszechnienia) 

innowacji w ró¿nych dziedzinach ¿ycia; poznaæ mechanizmy 

konfliktów spo³ecznych, ich przyczyny i 

sposoby rozwi¹zywania z korzyœci¹ dla spo³eczeñstwa; 

orientowaæ siê w uk³adach stosunków miêdzy 

jednostkami i grupami, w tym i mniejszoœciami 

etnicznymi czy wyznaniowymi; umieæ dostrzegaæ 

i analizowaæ postawy cz³onków spo³eczeñstwa 

wobec pojawiaj¹cych siê problemów i konfliktów, 

w tym i w nabieraj¹cej co raz wiêkszego znaczenia: 

ochronie przyrody oraz ekorozwoju (harmonijnego 

³¹czenia ochrony œrodowiska przyrodniczego 

z rozwojem gospodarczym); wspomnijmy 

jeszcze o znaczeniu socjologii wychowania i pokrewnej 

jej pedagogiki spo³ecznej, których znajomoœæ 

jest konieczna w zawodzie nauczycielskim, a 

przydatna w wielu innych zawodach jak np. w dzia- 

³alnoœci samorz¹dowej, zw³aszcza w aktywizacji i 

rozwoju spo³ecznoœci lokalnych (community development). 

Socjologia ogólna nie tylko nie pozwala zagubiæ 

siê jednostce w zalewie informacji, ró¿norodnych 

nacisków i trendów, a to dziêki technikom i 

metodom badawczym porz¹dkuj¹cym otaczaj¹c¹ 

nas rzeczywistoœæ, lecz poprzez swe socjologie 

szczegó³owe (wsi, miasta, prawa, medycyny, 

prawa, komunikacji, kultury, sportu itp.) u³atwia 

dobre wykonywanie wielu zawodów. I tak nauczyciel 

wspomaga siê socjologi¹ edukacji i rodziny 

oraz patologii spo³ecznej (zw³aszcza metodom jej 

przeciwdzia³ania); biznesmen – socjologi¹ ¿ycia 

gospodarczego i stosunków miêdzyludzkich, w tym 

i teori¹ konfliktów; dzia³acz spo³eczny czy radny 

samorz¹dowy – socjologi¹ aktywizacji i rozwoju 

spo³ecznoœci; ekolog w tym i ochraniarz przyrody 

– sozo-ekologi¹ spo³eczn¹ (od greckiego s³owa 

„sozo” – chroniê, utrzymujê przy ¿yciu); zaœ dzia- 

³acz oœwiatowo-kulturalny wykorzysta w swej pracy 

zarówno socjologiê kultury, jak i komunikacji 

oraz antropologiê spo³eczn¹. Przyk³ady zawodów, 

w których s¹ u¿yteczne socjologie szczegó³owe, 

okreœlane te¿ jako stosowane, mo¿na mno¿yæ. 

Lecz równie¿ nauka socjologii jest pomocna w 

kszta³towaniu pewnych wa¿nych cech osobowoœci: 

dociekliwoœci badawczej, zaradnoœci czy intelektualnej 

otwartoœci, popularnie okreœlonej jako „poszerzanie 

horyzontów umys³owych, co z kolei wyrabia 

umiejêtnoœæ mo¿liwie obiektywnego ocenienia 

faktów spo³ecznych i w³aœciwego podejmowania 

dzia³añ. 

Zbigniew T. Wierzbicki 

Prof. zw. dr hab. w WSPiNS w Otwocku

9,44MB - Otwock, UrzÄ d Miasta

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?

9,44MB - Otwock, UrzÄd Miasta