Browse publication

Tak było w wielkich miastach, ale nie w Białymstoku,
do którego zawitał Aleksander W. Jakże nieprzyjemnie jakiś
krytyk potraktował legendę rosyjskiego romansu! Można
było otworzyć „Prożektor” i przeczytać co następuje:
„Twórczość ta jest to specyficzny niezdrowy produkt rosyjskiego
dekadensu, który doprowadził społeczeństwo rosyjskie
do zupełnego rozkładu i opanowaniu przez Chama
Czerwonego... Ten „znakomity” artysta grasuje po całej Polsce
i uprawia publicznie ze sceny propagandę kokainomanii
odśpiewując swoje utwory, których głównym motorem są
rozmaite zbocznia seksualne i narkomania. Czwartkowy
koncert pana Wertyńskiego odbył się przy przepełnionej sali
(musiał stwierdzić z bólem recenzent). Na scenie stał blady
jak śmierć, z przeczulonymi wskutek czegoś nerwami artysta
i słabiuteńkim głosem odśpiewał swoje piosenki kokainowokalne.
Białostockie zaś kokainistki, nimfomanki, sadystki
oraz adeptki miłości lesbijskiej podniecone jego produkcjami
niezdrowego rozczulenia biły brawo i ryczały z zachwytu.
Owacje to był istny sabat białostockich degeneratek, poczynając
od podlotków aż do przejrzałych matron.” Zaiste smakowite
zakończenie!
Nie wiadomo, czy adresat czytał ową recenzję, czy nie...
wiadomo tylko, że zaraz po koncercie - blady, poważny w
cylindrze, czarnej pelerynie na białej jedwabnej podszewce
(szczyt elegancji) z białym szalem przerzuconym przez plecy
wyszedł powoli, otoczony świtą złożoną z dam w wieczorowych
sukniach. Wsiadł do samochodu i odjechał... a damy -
w dwóch, czy trzech autach pomknęły za nim. Dokąd? - nie
wiadomo, o tym już krytyk nie napisał.
W końcu i jego dopadła Miłość, o której z takim uczuciem
śpiewał... że będzie tragiczna - z góry wiadomo. Początek
niezwykle romantyczny. Ona - piękna bogini ekranu i
On - znany w całym kraju pieśniarz. Ona była zamężna, ale
nikomu to nie przeszkadzało. Pewnego razu - tak zaczynają
się wszystkie bajki - ona, sławna aktorka, przyszła za kulisy
80