Browse publication

cję w reprezentacyjnej kawiarni. Doszło nawet do ekscesów
- otóż miłośniczki Brodzisza wybiły szyby w trakcie posiłku...
Mam nadzieję, że jednak Eugeniuszowi Bodo kolacja
smakowała.
Dochodzi osiemnasta. Czas zacząć nasze spotkanie...
Qui Pro Quo jest najlepszym w Europie satyrycznoliterackim
kabaretem. Aktorzy zżyci są ze sobą na scenie
i poza nią. Tworzą się pary, kwitną miłości. Słynny dowcip
Zuli Pogorzelskiej, że jest najmniej oczytaną aktorką, ponieważ
wystarczy jej jeden tom... Konrad. Mira Zimińska - może
nie odznaczająca się wybitną urodą, ale niesłychanie inteligentna
i wybitnie dowcipna (mówią o niej Chaplin w spódnicy).
Tuwim pisze swoje najlepsze teksty... Nowy nabytek
Adolf Bagiński - krępy jegomość o dużej głowie, szerokich
barach i krótkich nogach, późniejszy Adolf Dymsza - robi
furorę. Warto poświęcić mu kilka słów, bo postać to niezwykle
ciekawa. Ma ukończoną szkołę baletową, artystycznie
wyżywa się jako filmowy artysta, a do tego z zapałem uprawia
piłkę nożną w klubie Polonia. Majde, entuzjasta futbolu
z miejsca angażuje go do Qui Pro Quo. Trzeba dodać, że
przedtem widział go w akcji, w cukierni Zakopiańskiej,
gdzie szalał jako wodzirej, „wykonując błyskawiczne piruety,
rzucał z kamienna powagą i wymownym wzruszeniem
krzaczastych brwi rozkazy tańczącym - panie w środeczku
robią dookoła koszyczka, a panowie z przytupem przed siebie
- co wywoływało eksplozję śmiechu i załamywanie korowodu...”
Był też zabójczy brunet Bodo...
Ach, Bodo! O jego zniewalającym uroku amanta i słynnym
uśmiechu pisano wiele. O jego podbojach również.
Uwiódł wiele kobiet, w tym najprawdziwszą piękność haitańską
- Reri, z którą zagrał w melodramacie „Czarna perła”
i którą później porzucił, bowiem kobiety go kochały, ale
65