Browse publication

tów o zatrzymanie przed Europejskim: „musi się ostrzyc,
gdyż po pobycie w celi wygląda jak dziad limik.” Strażnicy
zostali w samochodzie. „Więzień wszedł do salonu fryzjerskiego
i wyszedł drugim wyjściem...” Zupełnie jak w filmie
sensacyjnym, tyle, że kiepskim... a jednak udało się! „...po
chwili był w bezpiecznej kryjówce swojej aktualnej flamy.”
Potem stał się dobrowolnym mieszkańcem getta.
Hankę aresztowano 1.XI.1939 r. Można było przypuszczać,
że stał za tym piękny Igo. Liczył pewnie, że pieśniarka
zmięknie w celi. Były kochanek hrabiny miał wobec niej
swoje plany... ale do niej nie trafiały żadne argumenty. Siedziała
na Pawiaku i podupadła na zdrowiu. Na szczęście jej
mąż okazał się pomocny wykorzystując rodzinne koneksje z
dworem królewskim we Włoszech Ordonkę uwolniono i pozwolono
jej wyjechać do Wilna. Zaczęła występować w Teatrze
na Pohulance. I tu zaskakujący fragment z książki
Grońskiego: „Ikona Dwudziestolecie nie chciała powielać
sukcesów jako interpretatorka przebojów. Wolała teatr. Jerzy
Wittlin, autor Pieśniarki Warszawy - grubej księgi ociekającej
wazeliną - pisze ojej rolach teatralnych pochlebnie. Łatwo
mu przyszło, bo ich nie oglądał. Za to świadek naoczny
- Ludwik Sempoliński grymasi i wybrzydza. I pewnie to on
ma rację”. No cóż, widać nawet Ikonom nie jest łatwo. Ale
zerknijmy jeszcze raz w historyczną zamieć - Armia Czerwona
zajmuje Wilno - hrabia Tyszkiewicz siedzi na Łubiance,
Ordonki chwilowo nie ruszają „aktrisa, piewica - nie ma
pośpiechu”. Piewica tymczasem popada w depresję, przestaje
ją interesować teatr, a śpiewanie pozostawia młodszym -
Marcie Mirskiej i Marii Żejmo.
„Była wiosna 1941 r. członkowie komisji z Moskwy
mieli za zadanie wyszukiwać talenty”, które po oszlifowaniu
ideowo zaczną koncertować najpierw w stolicy, później w
terenie. Wytypowano na wyjazd Marię Żejmo, Igora Śmiałowskiego
i hrabinę, która zdecydowała się włączyć do gry.
Wystąpiła przed moskiewską publicznością, potem przyłą­
61