Browse publication

Jakiś czas później powrót i rewia „Pamiętaj o mnie”.
Hanka śpiewa „Trudno, gdy człowiek zakochany, to chodzi
jak pijany...” Sukces! Potem bankiet w Bristolu na kilkaset
osób, a Boy-Żeleński odczytuje specjalnie na tę okoliczność
napisany piękny esej. Gratulacje, wiwaty.
Hanka z krótko ostrzyżoną blond fryzurą, w balowej
sukni z różowych i błękitnych koralików wygląda młodo
i ślicznie. Siedzi obok Miry Zimińskiej i Tuwima. Nieopodal
żona dyr. Boczkowskiego i pułkownik Wieniawa-Długoszowski.
Czegóż chcieć więcej?
Ale nadchodzi czas Michała Tyszkiewicza - tego od
Uliczki w Barcelonie. Chwilowo występował pod inicjałami
jakiegoś MT, nikomu nieznanego bliżej autora tekstu. Jedynie
Boczkowski wie, że MT to Michał hrabia Tyszkiewicz.
Resztę już znacie. Miłość...
W 1931 roku ich ślub w kościele Świętego Krzyża -
Hanka na biało z kwiatem pomarańczy we włosach - z rodziny
panny młodej jest tylko matka Helena Pietruszyńska,
ojciec zmarł przed rokiem... ze strony Michała kuzyn Stefan
Tyszkiewicz. Reszta rodziny udała, że nie ma imprezy, czy
coś w tym stylu. Zjawiło się kilku przyjaciół Hanki -
Dymsza, jest oczywiście Wieniawa i paru innych —bez nich
nie byłoby dobrej zabawy. Para młoda po śniadaniu udała się
do majątku rodzinnego Michała - Orniany. Jego rodzina
akurat bawiła we Francji, a może gdzie indziej, byle tylko
nie być zmuszonym do powitania tej „aktoreczki” z góry
upatrzonej na rodzinną „czarną owcę”.
Życie jednak toczy się dalej, zwłaszcza za kulisami. Oto
Jarosy wyjeżdża za granicę - postanowił pokazać trochę
świata Stefci Górskiej (jak ongiś Hance), a tutaj piękny Igo
Sym elektryzuje żeńską i nie tylko, część stolicy. Hanka jest
szczęśliwa ze swoim Misiem, ale jak mówi stara cyganka
Maria: „Kiedy jest dobrze zacznij się martwić.”
Próby, premiery, oklaski, wieczorem kolacja w Adrii -
wszyscy siadają przy zsuniętych stolikach i plotkują - a jest
57