Browse publication

„Umie walczyć o swoją Hanećkę...” a ona, ona odwzajemnia
jego zainteresowanie nawet już nie miłością, ale
uwielbieniem dewotki. Teraz romans z Sarneckim wydaje
się taki głupi i nieważny...” - pisze Tadeusz Wittlin w swojej
książce. Ja zupełnie się z tym zgadzam. W życiu kobiety tak
już jest, że każda następna miłość unieważnia to, co było
kiedyś, sprowadza do mało znaczących, niepotrzebnych epizodów.
I dobrze. Inaczej przecież nie dałoby się żyć!
Na razie Jarosy uczy Hankę sztuki teatralnej, zupełnie
od nowa, jak gdyby nigdy dotąd nie była na scenie. Zostawmy
ich na chwilę...
Zanim wystąpią na otwarciu sezonu Qui Pro Quo jako
Rewia Numer Jeden. W tejże rewii Jarosy nie faworyzuje
Hanki, występuje ona w jakiejś nieważnej piosence, bo on,
jako dobry dyplomata wie, że łatwo jest się pośliznąć, a nieprzychylne
dwa zdania w prasie... Hanka na razie jest uczennicą.
I niech tak zostanie.
Nie jest to ostatnia miłość w życiu Hanki. Tak jak i w
życiu Jarosego. Ich losy splotły się na jakiś czas...
Oboje mają dla siebie wiele serdeczności, ale ich dawna
miłość jest przeszłością. Ordonka jednak, jak to kobieta, nie
może w głębi duszy wybaczyć, że się jej kochany Fryc tak
zapomniał się z tą małą Górską. I mimo wszystko usiłuje
dowieść Hance, że błyskotliwą karierę Ordonka zawdzięcza
jemu i tylko jemu - on potrafi uczynić z każdej aktorki
gwiazdę, głośno o tym opowiada i lansuje Stefcię. O Haneczce
zapomnieć jednak nie może, a i ona cierpi. Podwójnie,
bo nadal nie jest jej obojętny, a poza tym czuje się upokorzona
porzuceniem, w końcu dla młodszej koleżanki.
Okropność!!
Stara się zachowywać pozory doskonałego humoru, pokazuje
się przez jakiś czas z pięknym Gruzinem, ale to nie
to... wie o tym ona sama - gorzej - wie o tym całe miasto...
Na szczęście przychodzi propozycja występów w Paryżu,
Berlinie i Wiedniu. Można oszaleć z radości!!!
56