Browse publication

oto rozpoczyna występy w słynnym Kabarecie. Szczyt to
marzeń każdego rewiowego artysty!
Zajrzyjmy na chwilę do Ziemiańskiej... jej półpiętro stało
się już sławne. Skamandryci okupowali stolik, a właściwie
stół, który był przedmiotem zachwytu dla jednych i przedmiotem
zawiści dla innych. Lechoń pełnił tam surową straż.
Sam „niezwykle inteligentny, złośliwy, namiętny plotkarz -
jak pisze Krzywicka - nie uchylający się dla efektu od oczerniania
innych, nie był sympatyczny, ale fascynujący w rozmowie.”
Ciekawostką jest, czego nie wiedziałam, że „z niezwykłą
umiejętnością nabierał innych na nigdy nie oddawane
pożyczki” - ot, mała słabostka wielkiego poety... wkrótce
zresztą wyjechał na placówkę dyplomatyczną, a królowanie
przy stoliku zajął Antoni Słonimski...
Plotkuje się o najnowszych wydarzeniach artystycznych,
Boy-Żeleński opowiada o kabarecie Niebieski Ptak, który
właśnie zjechał do stolicy i który robi furorę, bilety na cały
tydzień są wykupione... bo i wydarzenie to znaczące. Dyrektorem
tego literackiego kabaretu rosyjskich emigrantów jest
Iwan Jużny - wysoki, postawny i idealnie łysy. Pierwsze
recenzje z występu są entuzjastyczne - a to, że teatrzyk jest
„wysoce artystyczny, czarujący, oryginalny, pełen prostoty,
ekspresji, lekki, swobodny, wypracowany do najmniejszego
gestu, dający widzom radość” - to Boy, trudno o większą
pochwałę... Wiktor Chenkim wykonujący słynne „Dzwony
wieczorne” przyprawiał o łezkę... a „Pieśń o Wołdze” w wykonaniu
aktorów jako bosych, zamęczonych burłaków stąpających
brzegiem rzeki w zaprzęgu potężnej barki - po prostu
obezwładniało artyzmem. Ale... jest jeden, który obezwładni
później Haneczkę. To on, konferansjer, który zapowiada numery
po francusku, z dyskretnym humorem, stwarzając od
pierwszej chwili nutę sympatii pomiędzy estradą i publiczno­
53