Browse publication

..............................................- ................................. —
oczami, cedzisz słówka, ściągasz usta w kurzą dupkę, i w
ogóle robisz z siebie ostatnią kretynkę - wyjaśnia Bajkowska
- poznać cię nie mogę, kapelusz też masz niemodny i nosisz
go jakoś tak pretensjonalnie, zupełnie nie na Warszawę, tylko
Pipidówkę.
Hanka jest przerażona.
- To co mam robić? - pyta.
Bajkowska w tym momencie postanawia wziąć sprawy
w swoje ręce.
Z miejsca widać, że grałaś na prowincji, zmanierowałaś
się do niemożliwości. Najpierw musisz odzwyczaić się
od tego, inaczej nikt się nie zaangażuje i skompromitujesz
się z kretesem.”
Od jutra mają zabrać się do roboty. Pani B. nie rzucała
słów na wiatr... idzie ciężko, nierzadko Hanka po kilku godzinach
osuwa się na kanapę z płaczem, bo Bajkosia nie
szczędzi jej soczystych epitetów. Mimo wszystko wysiłek
opłaca się i po kilku tygodniach ciężkiej pracy i żelaznej
dyscypliny obie panie przychodzą na rozmowę do Stańczyka,
niedawno powstałego kabaretu politycznej satyry. Historia
powtarza się. Popis Haneczki to tylko formalność - Bajkowskiej
się nie odmawia, a poza tym obaj panowie - Kończyc
i Jatrzębiec - pamiętają Hankę z „Rewii na Księżycu”
oraz z występów z Hanuszem. Tym razem ma wystąpić z
przystojnym brunetem Olszą z Tanga Argentino i zadebiutować
w nastrojowej piosence Biedna Colombina. Wydawać
się może, że wszystko idzie dobrze. Niestety o współpracy z
Olszą nie ma co marzyć. Zabójczy brunecik jest niedostępny,
na próbach tylko markuje taniec - ma swoje zamiary. I staje
się... orkiestra rozpoczyna, Olsza wybiega na scenę i wykonuje
swój własny taniec niewiele wspólnego mający z ułożoną
wcześniej choreografią. Podły!
Pisze Tadeusz Wittlin: „Ordonówna spieszy za nim, ale
on ją wyraźnie ignoruje. W teatralnym narzeczu nazywa się
to - utłuc partnera. Hanka nie ma wyboru, tylko solowy wy-
51