Browse publication

zaśpiewała. Jest to tylko pretekst: wiadomo, że Hanuszowi
nie sposób odmówić. Ta mała ma już angaż w kieszeni. Kiedy
„mała” śpiewa na widowni pojawia się „dama w modnym
kapeluszu i rozpiętym karakułowym futrze, zbliża się do sceny
i wskazuje Haneczkę ruchem głowy, pyta głośno: „A cóż
to za nowa d.... ” (wg Tadeusza Wittlina).
To nie kto inny, tylko „Bajkosia” - Zofia Bajkowska,
poetka znana z dowcipnych utworów, a bardziej z
„soczystygo stylu wypowiedzi”, mówiąc najdelikatniej. Wybacza
się jej wiele, bo to osoba o niesłychanie dobrym sercu,
wiadomo wszem i wobec, że lubi opiekować się innym, a
mając obszerne mieszkanie „chętnie za bezdurno, odnajmuje
pokoje biednym artystom”. Ma ponadto słabość do Lola,
czyli Hanusza. Tym sposobem, kiedy Ordonka podpisuje
angaż w kancelarii, ten załatwia jej jednocześnie mieszkanie.
Tyle szczęścia naraz! Jeszcze tego samego dnia Hanka zabiera
swoje sukienki i bieliznę, pakuje do tekturowej walizki
i żegna się z matką, niby nie daleko... przecież to samo miasto,
ale obie czują, że na zawsze. Koniec z Żelazną 68. Teraz
przed nią obszerne mieszkanie na Koszykowej 50. Mieszkanie
urządzone staromodnie i artystycznie, a jej pokój - po
prostu cudo! Stylowe meble, stół nakryty haftowaną serwetą,
porcelanowe figurki...
Po rozpakowaniu jedynej walizki Ordonka wybiega na
miasto. Chce się podzielić dobrymi wiadomościami z Sarneckim,
który zamieszkał u przyjaciela. W obskurnej kamienicy
jakiś rozczochrany typ mówi jej, że: „Jasiek się wyprowadził,
nie wiadomo dokąd.” Żadnego listu, ani adresu nie
zostawił. Och ci mężczyźni!
Zamiast Sarneckim (który zresztą przysporzy jej jeszcze
kłopotów) powinna raczej zając się sobą i swoją garderobą.
Warszawa międzywojenna pełna była bowiem pięknych
i eleganckich kobiet. A Hanka cały swój dobytek miała w
jednej walizce! Nie uformował się jeszcze jej gust i słynny
45