Browse publication

każdy ma dziesiątki własnych spraw do załatwienia. Niektórzy
zostają w Lublinie, inni, tak jak Ordonka i Sarnecki wracają
do Warszawy.
Kolejarz Pietruszyński niemało nagryzł się w życiu tym,
że ma córkę „artystkę”, co nie określało w jego sferze przyzwoitej
dziewczyny, dyskutuje o tym z żoną pierwszego wieczoru
po powrocie Maryśki z Lublina (kiedy tamta nacieszywszy
się rodziną, ustawia sobie w kuchni, jak zwykle,
składane łóżko). Ze strzępów rozmowy słyszy, że ojcu nie
podoba się jej sposób życia. Rano, kiedy budzi się - ojciec
już dawno poszedł do pracy - matka powtarza, jakie plotki
krążą o jej pobycie w Lublinie. Obie są zgodne - Marysia
musi się wyprowadzić. Ubiera się i wychodzi. Nogi same
niosą ją na tę część Marszałkowskiej, gdzie mieści się
Sfinks. Ile znajomych miejsc! Apteka Malinowskiego, od
której z daleka pachnie anyżkiem i miętą, sklep spożywczy
Braci Pakulskich - na wystawie moc winogron i innych
owoców, butelki wina, szwajcarskie sery i puszki z kawiorem.
Kino Stylowy z ostatnim przebojem „Indyjski grobowiec”.
W roli głównej Conrad Vaidt i Mia May, a dwa domy
dalej słynny fryzjer Ewaryst, gdzie strzygą się najlepsi artyści.
Potyka się prawie o wychodzącego z zakładu, mocno
pachnącego wodą kolońską osobnika. Przecież to nie kto
inny, tylko Hanusz! W oku monokl, w ręku laseczka ze
srebrną gałką. Na jej widok zatrzymuje się w pozie mającej
wyrażać podziw i zdumienie nad jej zmienionym wyglądem.
To prawda, od dawna nie przypomina białej, piszczące
myszki. To już prawie kobieta, może niezbyt dobrze ubrana,
ale kobieta... Sam Konrad Tom, spotkany w cukierni mówi
jej, że „wydoroślała i zmężniała, aż trudno uwierzyć.” Coś w
tym jest! Proponują jej spotkanie w Mirażu. Nowy Świat 63.
Po wstępnych grzecznościach, Hanusz bierze na bok
ówczesnego dyrektora i szepcze mu coś do ucha. Jerzy
Boczkowski obrzuca Hankę spojrzeniem, po czym napełnia
wygasłą fajkę machorką z kapciucha i proponuje, żeby coś
44