Browse publication

głosem i kazał gospodyni podać jeszcze - „Jakieś sześćdziesiąt,
a i na jutro odpowiednią porcję.” Po czym został jeszcze
na kilka dni usiłując zgłębić ich „metafizyczny smak”... po
pięciu dniach zaordynował jeszcze sześć wieprzy...
Trwało to do połowy czerwca. Pieniędzy na Paryż już
nie starczyło, ale Franc wcale się tym nie przejął - „podróż
udała się kolosalnie” - obwieścił po powrocie.
Ciekawe, czy smakowałby Frankowi mój przepis na
sztufadę (jego ulubione danie): „weź 1 i V4 kg szynki wieprzowe
i 10 dkg wędzonej słoniny. Zbij mięso tłuczkiem,
naszpikuj cienkimi paskami słoniny i ząbkami czosnku. Posyp
przyprawami: majerankiem, solą, pieprzem, zrumień na
silnym ogniu, potem skrop wodą, przykryj i duś do miękkości...
gotową wyjmij, a do sosu spod mięsa dodaj pokruszonego
razowego chleba, podduś, przetrzyj przez sito i podawaj
do mięsa”.
Może tak, a może nie. Może by mnie zbeształ, ale przecież
pomimo wymyślań „i wrzasków od czasu do czasu” był
- jak pisze Bella - „najpogodniejszym z ludzi, z którymi
codzienne współżycie daje radość życia i umacnia w przeświadczeniu,
że świat jest piękny, a życie to wspaniała metafizyczna
kombinacja.”
Jakże jej zazdroszczę! Dzisiaj takich osób nie spotyka
się wcale. Nie można być radosnym i cieszyć się z życia. Nie
wypada! Trzeba narzekać, marudzić, gderać. Inaczej twoja
najbliższa przyjaciółka postara się, żeby nie było ci zbyt dobrze.
Wróćmy do Belli Schwartz. W 1924 r. upaja się Paryżem,
a że jest kobietą czynu, otwiera polską księgarnię... w
piwnicy, niedaleko sąsiedztwo z WC, ale nic nie przyćmiewało
„blasku posiadania firmy”. Piwnica należy do niejakiego
pana Duboisa, ale i jego zachwyca pomysł i odwaga młodej
Polki do tego stopnia, że skredytował pierwszą partię
katalogu, gdzie wypisane były tytuły i cena książek. Bella
pisze list do Warszawy, ale nie do tatusia, od którego ucie­
30