Browse publication

kochance poety). Już samo to powinno ją zniechęcić do Bolesława.
Zresztą nie tylko to, poeta był człowiekiem niewątpliwie
trudnym jako partner życiowy, o czym niestety miała
się przekonać później. Był - jak wielu twórców - egocentrykiem,
mężczyzną o bujnym temperamencie na przekór warunkom
fizycznym (155 cm wzrostu). Miał liczne
(uwieńczone sukcesem) podboje miłosne. Kiedy Zofia go
poznała - żył z dnia na dzień z nieregularnych honorariów,
licznych pożyczek i datków od krewnych. Znaczną sumę
pieniędzy potrafił wydać w ciągu tygodnia, a jak donoszą
źródła, nie miał w zwyczaju prać swoich rzeczy osobistych -
kupował nowe! Należy dodać, że wypalał około stu papierosów
dziennie (zgroza!) i nie gardził hazardem. Dziwić zatem
mogło, że Zosia - przedstawiona jako osoba pełna zalet -
urodziwa, wrażliwa na piękno, utalentowana malarka, którą
ponadto interesował teatr i taniec, do tego śmiała i nowoczesna
- ja k na ówczesne czasy (jeździ konno, uprawia narciarstwo,
jest cierpliwa, wyrozumiała, pogodna itd.) - wybrała
Bolka! Nie ma odpowiedzi na to pytanie. Dlaczego przez 32
lata dzieliła trudne i pełne zawirowań życie z tym człowiekiem?
Zawsze pomijana w gruncie rzeczy i zapomniana?
Malutki Leśmian zaszczyca w międzyczasie liczne panie
miłosnymi listami - niezwykle na owe czasy śmiałymi w
środkach wyrazu. Kolejne związki pewnie inspirują go twórczo.
A przecież ma u boku piękną, utalentowaną i zakochaną
żonę... Los bywa zawiły w swoich wyborach. Zatem nie
budźmy go, niech przesypia podróż z Zamościa na fotelu, za
plecami Boya...
Wróćmy na chwilę do tematu Muz. Muzy mają to „coś”.
Nie da się tego opisać. Nie potrafił tego zrobić Stanisław
Witkiewicz. Irena Solska posiadała cechy brzydoty - wysoka,
chuda z długim nosem ale nieładna tą brzydotą, która
fascynuje i przyciąga. Przyciągnęła nie byle kogo, bo w końcu
Witkacego, który miał gust wybredny i zwyczajnie piękne
kobiety go nie interesowały. Musiały być albo „diablo demo­
23