Browse publication

jakby tatarskiej urodzie, ogromnego wzrostu i powierzchowności,
której nie sposób zapomnieć. „Nie ukrywał wcale
swoich homoseksualnych skłonności” - pisze Krzywicka.
Toteż wszystkich zadziwiła wieść, że żeni się z jedną z najbogatszych
panien w Polsce, w dodatku piękną - Anną Lilpop
- urodzoną w 1897 roku, córką Stanisława Lilpopa. Jej
matka Jadwiga ze Stankiewiczów opuściła męża dla pianisty
Józefa Śliwińskiego, gdy jej córka miała dwa lata. Wychowaniem
małej Hani zajęła się ciotka Aniela z Lilpopów Plawitzowa.
Nad jej rozwojem umysłowym czuwał mąż Anieli
- Henryk. To on podsuwał jej stosowne lektury i ilustracje
z dziedziny malarstwa. Pomimo tego, że Iwaszkiewicz ożenił
się z córką bogatego przemysłowca, różnie z tym bogactwem
bywało. Podobno pani Plawitzowa na wyprawę sprzedała
jednego z lilpopwskich Simmlerów. Maria Iwaszkiewiczowa
pisze w swoich wspomnieniach: „Matka nigdy nie chodziła
do żadnej szkoły. Dzisiaj trudno jest mi odnaleźć powody do
tak dziwnego wychowania, niemniej tak było. Była zupełnym
samoukiem. Podczas pierwszej wojny światowej dziadek
Lilpop, Hania i rodzina wyjechali do Kijowa i Moskwy.
Tam Hania chodziła na wykłady Limanowskiego, wiele czytała,
słuchała muzyki, której w najdoskonalszych wykonaniach
nie brakowało. Tam przeszła przełom duchowy o jakim
często wspomina w dzienniku. Lilpopowie wrócili do
Warszawy w 1918 r. Hania interesuje się wszystkim, co
dzieje się w tym czasie w Polsce, szczególnie nową sztuką.
Była nawet wykonawczynią nieznanej dotąd „Ekstazy”
Skriabina na publicznym koncercie w Sali Grossmana.
„Kiedyś poprosiła swego dobrego znajomego - pianistę, Romana
Jasińskiego - żeby przedstawił jej młodego poetę,
o którym słyszała - Jarosława Iwaszkiewicza. Sama w owym
czasie była zaręczona (potajemnie) z Krzysztofem Radziwiłłem.
Jak mówią nastąpił coup de fourde”... (wg J. Krzywickiej).
19