Browse publication

najbardziej boli - „nie kocha jej, a na przelotną przygodę jest
za dobra, za uczciwa, za czysta.” Cóż...
Musiała być szaleńczo zakochana, skoro nie dostrzegła,
że uwielbiany Karol, przy wszystkich swoich zaletach intelektualnych
i męskości, jak by to ująć delikatnie... „nie bardzo
się mył” - pisze Krzywicka. A Janka była taka schludna!
Niepojęte są ścieżki miłości, niepojęte zakręty losu! Biedna,
śliczna Janka, pozostając sama z nieodwzajemnioną miłością,
pielęgnuje w chorobie swoją koleżankę, „średnią zresztą
aktorkę” - jak pisze Krzywicka - pierwszą żonę Wierzyńskiego”.
No i stało się!! Wierzyński zakochał się w Jance.
Trzeba przyznać, że nie był jej obojętny; atrakcyjny, żeby
nie powiedzieć piękny, utalentowany poeta... ale Janka nie
zamierzała rozbijać małżeństwa. Była przecież „dobra i czysta”
jak powiedział jej Karol. Postanowiła więc, kiedy sprawa
stała się gorąca - wyjść za mąż. Jej wybór padł na Antoniego
Słonimskiego. Trzeba szczerze powiedzieć, że Wierzyński
nie zachował się w tej sprawie jak dżentelmen —cierpiał,
to oczywiste - ale nie potrafił zapanować nad sobą.
„Latał po wszystkich znajomych, opowiadając, że Janka zrobiła
mu świństwo (!) i prosząc, żeby przestano ją przyjmować”...
Żenujące, prawda?
Małżeństwo Słonimskich jakoś się w końcu dotarło,
chociaż Antoni na początku nie mógł się w nim znaleźć,
przyzwyczajony do kawalerskiego stylu życia. A to za długo
siedział w łazience, a to uwielbiał grać w brydża długo w
noc. Janka czuła się osamotniona. Z czasem wszystko się
ułożyło. Zwłaszcza pobyt na obcej ziemi w czasie wojny
bardzo ich zbliżył...
Inna niezmiernie ciekawa historia dotyczy Jarosława
Iwaszkiewicza. Jak reszta towarzystwa, bywał na „górce” w
Ziemiańskiej, jeszcze piękniejszy niż Wierzyński, o dziwnej,
18