Browse publication

Na dowód tego poradniku mody napisanym przez Francuzkę
Jacqueline Pasquier pół wieku później czytamy: „Co
nosić. Rano - kostium, lub suknia z dżerseju w kolorze spokojnym
szarym lub granatowym, pulower lub bluzka flanelowa,
beret, lub czapka, bez biżuterii. Obuwie płaskie, lub na
słupku.”
Tą uproszczoną formę i funkcjonalizm ubioru podchwyciły
kobiety w całej Europie, Polki oczywiście też. Ton modzie
nadawały oczywiście nasze gwiazdy-aktorki teatralne,
filmowe, kabaretowe... Każde ich pojawienie się przyciągało
tłumy i to nie tylko w teatrze, ale i na ulicy.
Ale one przywoziły sobie kreacje z zagranicy. Cała reszta
ubierała się u lokalnych krawców, ale przecież taki Herse
(róg Kredytowej i Marszałkowskiej) niczym nie odbiegał od
standardów paryskich. Modelką u niego była m.in. Stefania
Grodzieńska. Zresztą Herse wybierał zwykle na modelki tancerki
- te wiedziały przynajmniej jak się poruszać!
Ale wracajmy do Ziemiańskiej... do kobiet, które tam
bywały. Piękne, eleganckie, niepospolite. Albo same były
znanymi osobami, albo też były żonami znanych osób, przyjaciółkami,
muzami...
Bywalcy Ziemiańskiej zerkali z zazdrością na ów Olimp,
osławione półpiętro Skamandrytów - a było na co popatrzeć:
często przesiadywały tam dwa kolorowe koliberki - Lilka
Pawlikowska-Jasnorzewska i Madzia, jej siostra, przy bufecie
królowali mężczyźni - ten w granatowym berecie —to
Konstanty Ildefons Gałczyński i Zbyszek Uniłowski, dalej
blondyn o „delikatnych rysach” Witold Gombrowicz - sami
znajomi. Ich dalsze losy, to tragiczna opowieść, ale na razie
zdrowi, weseli, prześcigają się w żartach, cieszmy się ich
obecnością... Ponad wszystkim góruje tubalny głos Franka
Fiszera...
Lilka Pawlikowska-Jasnorzewska uwodzi (na razie tylko
oczami) przystojnego Tuwima. Ale on nieprzytomnie zakochany
w swojej Stefci - nie zwraca na nią uwagi. Niby ładna
14