Browse publication

krawców. Znany był z ciętego języka. Mówiono o nim „bon
vivant i artysta”... Kres jego karierze położyli bankierzy, ale
on przeżył swoją upadłość finansową o prawie 20 lat, zarabiając
na życie jako malarz, czasem scenograf teatralny
i filmowy, obnosząc się ze swoim ubóstwem tak, jak przedtem
bogactwem...
Trzeba przyznać, że Poiret tworzył swoisty styl - podchwytując
tendencje epoki - emancypację kobiet i zainteresowanie
sztuką współczesną. Głęboko inspirował się baletem
Diagilewa. Zabraniał swoim klientkom wkładać gorsety
i wysokie kołnierzyki. Wyczyścił linię kobiecej sylwetki rekompensując
to sobie szaleństwem piór, zakładek i falbanek.
Do jego pierwszych klientek należała Sara Bernhard, Isadora
Duncan i gwiazda Baletów Rosyjskich Ida Rubinstein. Sam
Paul - nieładny, pucołowaty o ciemnej cerze, paradował po
Paryżu ubrany w „hinduską, myśliwską kurtkę łowców
lwów.”
Coco Chanel już wtedy właścicielka butiku, była by
przegrała z nim z kretesem, gdyby nie pewne mistrzowskie
posunięcie - sezonowe, letnie ubrania... A trzeba przyznać,
że wakacyjny nastrój Beauville skłaniał do swobody i pewnej
nonszalancji. Stworzyła modele luźne, niezobowiązujące,
nie wymagające gorsetu, swetry z golfem (jakie nosili angielscy
żeglarze), materiały - dzianiny i flanele - które nie
miały nic wspólnego z elegancją-jednak hołdowały wygodzie,
swobodzie i zdrowemu rozsądkowi. Wszystko to sprawiało,
że wygląd kobiety był jednak elegancki w pełnym
tego słowa znaczeniu.
Niby teraz wydaje się to wszystko oczywiste, ale w tamtych
czasach nie gwarantowało sukcesu. A jednak... Mimo,
że flanela pasowała raczej do robotników niż modnych kobiet,
udało się. Dżersej, uważany wcześniej za zbyt wiotki
i nieatrakcyjne stał się modny dzięki prostym szarogranatowym
sukienkom. Co więcej ta moda stała się stylem
ponad czasowym.
13