Browse publication

czytałam ostatni wiersz Lilki.” Chodziło oczywiście o Pawlikowską-Jasnorzewską.
I zaczęła bez zbędnych słów recytować:
„Rudą nocą, pod mostem, w Sekwanie
płynie kotka, przemokła i sina
Pod następnym mostem niespodzianie
Przyłączyła się do niej dziewczyna”
Irena Krzywicka wspomina ,jak chwyciła ją za gardło
przejmująca piękność tego wiersza i jego przeraźliwa treść.
Obie kobiety stały na schodach milcząc.” Wreszcie Morska
powiedziała: „To największa poetka polska i jeden z największych
poetów, chociaż rodzaj męski zupełnie do niej nie
pasuje! Chcesz ją poznać? Przyprowadzę ci Lilkę, będzie za
kilka dni w Warszawie.” Tak też się stało. I chociaż pani
Krzywicka rozpływała się nad nieodpartym wdziękiem Lilki,
to jednak nie omieszkała zaznaczyć, że „była osobliwym
zjawiskiem, drobna i ułomna, przypuszczam, że w dzieciństwie
musiała przejść chorobę Hainego-Medina, ale ponadto
pełna uroku stokroć ważniejszego od urody... tak poza tym,
była poetką zachwycona. Zupełnie inaczej wspomina Lilkę
rodzina Marii Iwaszkiewiczowej. Jej matka, kobieta konserwatywna,
bardziej lubiła „szaloną i niepoprawną” Madzię,
niż jej siostrę „wiecznie niezadowoloną i rozhisteryzowaną.”
Pawlikowska - jak pisze Iwaszkiewiczowa - lubiła się wywyższać,
uważała się za kogoś lepszego. Co bardzo raziło.”
Mimo tych plotek co do jej figury oraz niezbitych faktów
- w Lilce kochało się wielu panów i niejedna dobrze
wyposażona przez naturę panna mogła jej tego pozazdrościć.
Zresztą historia ukazuje liczne przypadki, kiedy panna nie
miała ani urody, ani innych walorów, a liczni tracili dla niej
głowę, chociażby nie szukając daleko niejaka Dagny Przybyszewska.
Oprócz Mistrza, a przed nim innych, sam Boy stracił
dla niej głowę, chociaż Irena Krzywicka ze zdziwieniem
11