012012 - Prešovská univerzita v Prešove
012012 - Prešovská univerzita v Prešove 012012 - Prešovská univerzita v Prešove
Bogdan Węgrzyn Idąc dalej, prawodawca poucza o różnicy między istotą kapłaństwa hierarchicznego a istotą kapłaństwa wiernych. Są one jednak sobie podporządkowane i uczestniczą w jednym kapłaństwie Chrystusowym. Kapłan urzędowy dzięki władzy świętej, jaką się cieszy, kształci lud kapłański i kieruje nim, sprawuje w zastępstwie Chrystusa (in persona Christi) ofiarę eucharystyczną i składa ją Bogu w imieniu całego ludu; wierni zaś, na mocy swego królewskiego kapłaństwa, współdziałają w ofiarowaniu Eucharystii; pełnią też kapłaństwo przez przyjmowanie sakramentów, modlitwę i dziękczynienie, świadectwo świętego życia, zaparcie się siebie i czynną miłość 23 . Wszyscy wierzący w Chrystusa mają czuć się odpowiedzialni za rozprzestrzenianie królestwa Bożego na ziemi. Aby misja ta rzeczywiście się spełniła, nie można poprzestać jedynie na głoszeniu słów Chrystusa. Chociaż jest to obowiązkiem każdego wierzącego, ma on uczynić znacznie więcej. Chrześcijanin ma być żywym świadectwem Bożej miłości, co przejawiać by się miało we wspólnym odczuwaniu z cierpiącymi i najbardziej potrzebującymi oraz jak miało to miejsce w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, w podziale dóbr we wspólnocie, będącej wspólnotą czynnej miłości. Kościół wówczas określał się mianem „agape”, to znaczy ofiarnej miłości. Po Eucharystii chrześcijanie gromadzili się na posiłkach, również nazywanych „agape”. Kapłaństwo wiernych otrzymują wszyscy wierzący na mocy sakramentu chrztu świętego 24 . Każdy wierny rozwijając łaskę tego sakramentu, realizuje zadanie uświęcania. Niezależnie od stanu, wierni powołani są do świętości i przez uświęcenie biorą udział w kapłaństwie powszechnym 25 . Zróżnicowane obowiązki, a przede wszystkim własne powołanie każdego członka Ludu Bożego, urzeczywistnia jego zadanie uświęcenia. Każdy przyjmujący sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego staje się członkiem wspólnoty wierzących w Chrystusa, który jest Królem, Kapłanem i Prorokiem. Zadaniem każdego wiernego jest oddawanie czci należnej Stwórcy w Duchu i prawdzie (J 4, 23). Realizuje się to zadanie w kapłaństwie wiernych, przez samego Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym. Ukazuje się to przede wszystkim w Eucharystii i życiu chrześcijańskim, które ma być ofiarą żywą, świętą i miłą Bogu 26 . Eucharystia, która jest centrum życia całego Kościoła, a więc wszystkich członków Ludu Bożego, ujawnia jego hierarchiczność. Uwypukla się tu różnica między kapłaństwem wiernych a kapłaństwem wynikającym ze 23 Tamże. 24 KPK, kan. 836; L.Gerosa, Prawo Kościoła, Podręcznik… dz. cyt., s. 151-152. 25 Tamże. 26 Por. Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii. Zasady i wskazania, Pallottinum 2003, s.69. 86
THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE święceń. Są one jednak sobie podporządkowane przez uczestnictwo w jedynym kapłaństwie Pana Jezusa 27 . Każdy wierny powołany jest do uczestnictwa w sprawowanym kulcie. Ma on trwać na modlitwie i wychwalać Boga (Dz 2, 42-47). Uczestnictwo to ma być rozumiane jako rzeczywiste praktykowanie wiary. Eucharystia ma być postrzegana jako Ofiara, którą wierni winni uważać za szczególnie istotną w tym sakramencie 28 . Kościół chcąc uwypuklić i zwiększyć czynne uczestnictwo wiernych w sprawowaniu Najświętszej Ofiary, dokonał odnowy ksiąg liturgicznych po Soborze Watykańskim II. Dowartościowuje udział świeckich przez ubogacenie liturgii. Soborowa Konstytucja o Liturgii Świętej Sacrosanctum Concilium mówi o odnowie poprzez przywrócenie nabożeństw, w których czyta się Pismo Święte. Zwraca uwagę, aby celebracje obrzędów były zrozumiałe i krótkie, co ma ułatwić ich przyjęcie przez wiernych 29 . Eucharystia w ten sposób ma jeszcze bardziej uobecnić i w sposób jasny ukazać Chrystusa ukrzyżowanego i uwielbionego. Kościół pozostawia także wiele miejsca wiernym dla ich inwencji. Dlatego też każda Eucharystia powinna być dostosowana do potrzeb i specyfiki danej wspólnoty, w której jest sprawowana, ich przygotowania duchowego czy nawet temperamentu 30 . Celebracja ma polegać na uczestnictwie całego zgromadzenia, gdyż Kościół to przede wszystkim Lud Boży, który przez swój udział w Eucharystii sam jest ofiarnikiem i żertwą ofiarną. Wierni nie posiadając władzy przemiany postaci eucharystycznych czy odpuszczania grzechów, odwzorowują w swoim życiu kapłaństwo Chrystusa w Jego bezgranicznej miłości i oddaniu 31 . Ma się to przejawiać w aktualizacji życia z tym, co się sprawuje na ołtarzu. Codzienny trud i cierpienia są udziałem wiernych w ofierze samego Chrystusa w sakramencie Eucharystii 32 . Uczestnictwo wiernych w sprawowaniu Najświętszej Ofiary ma ożywiać w nich uczucie zdumienia wobec Eucharystii. To wewnętrzne uczucie ułatwia sprawowanie Liturgii Godzin, uczestnictwo w nabożeństwach, 27 Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. Instrukcja Redemptoris Sacramentum, Pallottinum, 2004, s.24. 28 Por. Jan Paweł II, Ecclesia de Eucharistia, dz. cyt., 12-18. 29 KL, 30-31. 30 Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. Instrukcja Redemptoris Sacramentum, Pallottinum, 2004, s.26. 31 Por. E.Ozorowski, Eucharystia w nauce i praktyce Kościoła katolickiego, Poznań 1990, s. 270. 32 Tamże, s. 271. 87
- Page 35 and 36: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE affinch
- Page 37 and 38: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE posso p
- Page 39 and 40: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE 3.2. Il
- Page 41 and 42: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE è buon
- Page 43 and 44: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE SZMANDR
- Page 45 and 46: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Das Chr
- Page 47 and 48: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Der rel
- Page 49 and 50: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE man an
- Page 51 and 52: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE analogi
- Page 53 and 54: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE in Prag
- Page 55 and 56: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Josef H
- Page 57 and 58: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE „Krei
- Page 59 and 60: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE und in
- Page 61 and 62: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE zusamme
- Page 63 and 64: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE einem s
- Page 65 and 66: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Regiona
- Page 67 and 68: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE te - mi
- Page 69 and 70: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE mniej w
- Page 71 and 72: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE wartoś
- Page 73 and 74: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE gii poz
- Page 75 and 76: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE różny
- Page 77 and 78: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE dego cz
- Page 79 and 80: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Chrystu
- Page 81 and 82: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Ofiara
- Page 83 and 84: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE jak i p
- Page 85: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Czynny
- Page 89 and 90: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE giczne.
- Page 91 and 92: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Semiolo
- Page 93 and 94: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE się r
- Page 95 and 96: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE W wieka
- Page 97 and 98: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE skich 2
- Page 99 and 100: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Inspira
- Page 101 and 102: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE materii
- Page 103 and 104: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE zenie P
- Page 105 and 106: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE no spir
- Page 107 and 108: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE jakimi
- Page 109 and 110: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE 109
- Page 111 and 112: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Pielgrz
- Page 113 and 114: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE • sac
- Page 115 and 116: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE społec
- Page 117 and 118: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE nia tak
- Page 119 and 120: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Geograf
- Page 121 and 122: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE ja tury
- Page 123 and 124: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE nepřij
- Page 125 and 126: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE rý chc
- Page 127 and 128: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE ťansko
- Page 129 and 130: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE ve své
- Page 131 and 132: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE nalytic
- Page 133 and 134: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE morálk
- Page 135 and 136: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE kteří
Bogdan Węgrzyn<br />
Idąc dalej, prawodawca poucza o różnicy między istotą kapłaństwa<br />
hierarchicznego a istotą kapłaństwa wiernych. Są one jednak sobie podporządkowane<br />
i uczestniczą w jednym kapłaństwie Chrystusowym. Kapłan<br />
urzędowy dzięki władzy świętej, jaką się cieszy, kształci lud kapłański<br />
i kieruje nim, sprawuje w zastępstwie Chrystusa (in persona Christi) ofiarę<br />
eucharystyczną i składa ją Bogu w imieniu całego ludu; wierni zaś,<br />
na mocy swego królewskiego kapłaństwa, współdziałają w ofiarowaniu<br />
Eucharystii; pełnią też kapłaństwo przez przyjmowanie sakramentów,<br />
modlitwę i dziękczynienie, świadectwo świętego życia, zaparcie się siebie<br />
i czynną miłość 23 . Wszyscy wierzący w Chrystusa mają czuć się odpowiedzialni<br />
za rozprzestrzenianie królestwa Bożego na ziemi.<br />
Aby misja ta rzeczywiście się spełniła, nie można poprzestać jedynie<br />
na głoszeniu słów Chrystusa. Chociaż jest to obowiązkiem każdego wierzącego,<br />
ma on uczynić znacznie więcej. Chrześcijanin ma być żywym świadectwem<br />
Bożej miłości, co przejawiać by się miało we wspólnym odczuwaniu<br />
z cierpiącymi i najbardziej potrzebującymi oraz jak miało to miejsce<br />
w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, w podziale dóbr we wspólnocie,<br />
będącej wspólnotą czynnej miłości. Kościół wówczas określał się mianem<br />
„agape”, to znaczy ofiarnej miłości. Po Eucharystii chrześcijanie gromadzili<br />
się na posiłkach, również nazywanych „agape”. Kapłaństwo wiernych<br />
otrzymują wszyscy wierzący na mocy sakramentu chrztu świętego 24 . Każdy<br />
wierny rozwijając łaskę tego sakramentu, realizuje zadanie uświęcania.<br />
Niezależnie od stanu, wierni powołani są do świętości i przez uświęcenie<br />
biorą udział w kapłaństwie powszechnym 25 .<br />
Zróżnicowane obowiązki, a przede wszystkim własne powołanie<br />
każdego członka Ludu Bożego, urzeczywistnia jego zadanie uświęcenia.<br />
Każdy przyjmujący sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego staje się<br />
członkiem wspólnoty wierzących w Chrystusa, który jest Królem, Kapłanem<br />
i Prorokiem. Zadaniem każdego wiernego jest oddawanie czci należnej<br />
Stwórcy w Duchu i prawdzie (J 4, 23). Realizuje się to zadanie w<br />
kapłaństwie wiernych, przez samego Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym.<br />
Ukazuje się to przede wszystkim w Eucharystii i życiu chrześcijańskim,<br />
które ma być ofiarą żywą, świętą i miłą Bogu 26 .<br />
Eucharystia, która jest centrum życia całego Kościoła, a więc wszystkich<br />
członków Ludu Bożego, ujawnia jego hierarchiczność. Uwypukla się<br />
tu różnica między kapłaństwem wiernych a kapłaństwem wynikającym ze<br />
23 Tamże.<br />
24 KPK, kan. 836; L.Gerosa, Prawo Kościoła, Podręcznik… dz. cyt., s. 151-152.<br />
25 Tamże.<br />
26 Por. Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Dyrektorium o pobożności<br />
ludowej i liturgii. Zasady i wskazania, Pallottinum 2003, s.69.<br />
86