012012 - Prešovská univerzita v Prešove

Bogdan Węgrzyn
Eucharystii scalają się i ku niej zmierzają. Owa bowiem uczta eucharystyczna,
zawiera w sobie całe duchowe dobro Kościoła 3 .
By właściwie zrozumieć znaczenie kanonu mówiącego na temat
śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa, należy nawiązać do teologicznego
znaczenia wydarzeń Wielkiego Czwartku. Podczas Ostatniej Wieczerzy
Chrystus ofiarował Bogu Ojcu swoje Ciało i swoją Krew, łącząc je z Ofiarą
mającą dokonać się na Krzyżu. Pod postaciami Chleba i Wina podał je
do spożycia swoim Uczniom, wypowiadając znamienne słowa: Czyńcie to
na moją pamiątkę (Łk 22,19; 1 Kor 11,24) 4 . Słowa te dały Apostołom oraz
ich następcom władzę i nakaz czynienia tego samego, co On uczynił, to
jest konsekracji chleba w Ciało, a wina w Jego Krew, do czasu aż przyjdzie
powtórnie na końcu czasów 5 . Sakrament ten jest najczcigodniejszym,
przez wzgląd na obecność samego Boga, który ofiaruje się i jest spożywany.
Cały Kościół żyje dzięki tej ofierze i nieustannie w niej wzrasta.
Uczestnicząc we Mszy Świętej lud partycypuje w tym, co dla Kościoła jest
najwyższym szczytem całego kultu, źródłem i znakiem jedności, między
poszczególnymi Jego członkami. Inne sakramenty zmierzają ku Eucharystii,
tak jak powinny do Niej zmierzać wszystkie pozostałe dzieła apostolskie
w Kościele 6 .
Autorzy Ewangelii synoptycznych (Mt 26,26-28; Mk 14,22-23; Łk 22,19-
20) oraz święty Paweł w Pierwszym liście do Koryntian (1Kor 11, 23-25),
opisują historyczne wydarzenie Ostatniej Wieczerzy. Ojcowie soborowi
wyjaśniają, że: Nasz Zbawiciel podczas Ostatniej Wieczerzy […] ustanowił
eucharystyczną Ofiarę swojego Ciała i Krwi, aby w Niej na całe wieki, aż
do swego przyjścia, utrwalić ofiarę krzyża i tak powierzyć Kościołowi, umiłowanej
Oblubienicy, pamiątkę swej męki i zmartwychwstania 7 . Późniejsze
polecenie Pana Jezusa: To czyńcie na moją pamiątkę, wskazuje na ciągłość
gestu, który musi trwać aż do paruzji, czyli ponownego przyjścia
Chrystusa na Ziemię (1 Kor 11,26). Realizując to polecenie, Kościół Święty
przypomina światu o niezatartej przyjaźni między Bogiem a człowiekiem.
Zaistniała ona dzięki niezgłębionej miłości Tego, który pokonując zło, sam
siebie ofiarował Ojcu.
Nauka o misterium Eucharystii, oparta na Biblii, pismach patrystycznych
i teologicznych, przenika dokumenty Soboru Watykańskiego II,
3 KPK, kan.897, DK 5.
4 Por. A. L Szafrański, Teologia liturgii eucharystycznej, Lublin 1978, s. 71.
5 Por. K. Journet, Msza Święta – obecność ofiary krzyżowej, Poznań 1959, s. 136.
6 Por. T. Pawluk, Prawo Kanoniczne według Kodeksu Jana Pawła II. Lud Boży jego
nauczanie i uświęcanie, t. 2, Olsztyn 1986,tom II1968,Dekrety Deklaracjeie Ostatniej
Wieczerzy. Ojcowie soborowi wyjaśniają s.377.
7 KL 47, KK 3, 28, DK 2, 4, 5.
82