012012 - Prešovská univerzita v Prešove
012012 - Prešovská univerzita v Prešove 012012 - Prešovská univerzita v Prešove
Lucyna Rotter tacie Aviarium którego powstanie datowane jest na okres pomiędzy 1132 a 1152 roku. W 54 rozdziale tego traktatu mowa jest i feniksie: (...)[Ptak] ten, żyjąc ponad pięćset lat, gdy zauważy, że się zestarzał, układa sobie stos pogrzebowy ze zgromadzonych aromatycznych gałązek i zwróciwszy się ku promieniom słońca, ruchami skrzydeł świadomie wznieca ogień, w którym się spala. W ten sposób ponownie odradza się z popiołów 41 . Symbolika feniksa dotyczy głównie nieśmiertelności, wieczności i zmartwychwstania. W starożytnym Rzymie był symbolem odnowy i wiecznego trwania cesarstwa, Egipcjanie uważali feniksa za symbol słońca, które wyznacza pory roku i określa kalendarz, przy czym w okresie Nowego Państwa symbolizował nieśmiertelność i duchową przemianę. W kulturze chrześcijańskiej feniks najczęściej obrazuje prawdy o zmartwychwstaniu i życiu wiecznym. Ojcowie Kościoła uważali go za symbol zmartwychwstania (zarówno w rozumieniu powszechnym jak i w odniesieniu do Chrystusa), a także jako znak nieśmiertelności duszy. Zenon z Werony wskazywał natomiast na feniksa, jako na symbol cyklu życia i śmierci oraz zmartwychwstania 42 . Jednym z najczęściej spotykanych symboli florystycznych, powiązanym znaczeniowo z czasem, jest róża. W starożytności wierzono, że białe róże powstały w chwili narodzin Afrodyty, jak i ona sama z morskiej piany. Czerwoną barwę zyskały, gdy na płatki róży spadła kropla krwi Afrodyty, gdy zraniła się ona o kolec biegnąc na spotkanie z Adonisem (według innej wersji zabarwiły się od krwi Adonisa). Róża ma wiele, niekiedy przeciwstawnych znaczeń, zależnych od jej barwy i kształtu. Jedno z nich to nietrwałością i przemijalności. Kolejne znaczenie wiąże się z wyobrażeniem pięciu płatków róży umieszczonych wokół podstawy, które mają między innymi wyobrażać stały i powtarzający się ruch kosmosu. Dlatego uznano różę, pośrednio, za symbol wieczności. Róża stanowiła także symbol odrodzenia i miłości mogącej przezwyciężyć śmierć 43 . W ikonografii chrześcijańskiej róża jest m.in. symbolem pięciu ran Chrystusa a w jego przedstawieniach jako Alfy i Omegi symbolizuje połąc- Przesłanie symboli w mitach…, s. 322; A. Adamska, Zapach dobra i odór zła, „Zeszyty Naukowe KUL”, t. 39:1996, nr 3–4, s. 37–41. 41 S. Kobielus, Fizjologi i Aviarium, Kraków 2005, s.149. 42 Klemens Rzymski, List do Kościoła w Koryncie, [w:] Pierwsi świadkowie. Wybór najstarszych pism chrześcijańskich. red. M. Starowieyski, Kraków 1988, s. 61–109; D. Forstner, Świat symboliki..., s. 227–228; S. Kobielus, Bestiarium chrześcijańskie..., s. 96-99; H. Biedermann, Leksykon..., s.87-88. 43 L. Rotter, Symbolika kwiatów i ziół, [w:] Symbolika roślin. Heraldyka i symbolika chrześcijańska, red. J. Marecki, L. Rotter, Kraków 2007, s. 143–154; M. Oesterreicher- Mollwo, Leksykon symboli…, s. 253; L. Impelluso, Natura i jej symbole: rośliny i zwierzęta, Warszawa 2006, s. 118 - 127; H. Biedermann, Leksykon..., s.310; D. Forstner, Świat symboliki..., s.191-192. 102
THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE zenie Początku i Końca. Wspomnieć też należy o motywie rozet w średniowiecznych kościołach, które nawiązywały do symboliki kręgu jako nieskończoności a także słońca utożsamianego z Chrystusem 44 . Innym symbolem ze świata roślin, wiążącym się z czasem jest drzewo. W kulturach przedchrześcijańskich drzewo zajmowało bardzo istotne miejsce, będąc znakiem centrum, osi świata, łączności pomiędzy niebem a ziemią, miejsce teofanii lub wręcz siedzibą boga. Drzewo było także traktowane jako alegoria cykliczności odradzającej się natury a także jako symbol życia i nieśmiertelności. Takie koncepcje wynikały z obserwacji natury np. liście drzew odradzają się w określonym cyklu, są więc symbolem życia i śmierci a także przebiegu cyklu rocznego. Natomiast drzewo iglaste, zimozielone oraz żywiczne, to symbole nieśmiertelności 45 . Pośród symboli z grupy przedmiotów i narzędzi warto wspomnieć o pierścieniu. Wykonane z metali szlachetnych, żelaza, brązu, kości słoniowej, rogu a nawet ze szkła – w starożytnej Grecji był oznaką wolnego człowieka. W Rzymianie – noszono początkowo pierścienie wykonane z żelaza, uważając je za talizman mający moc odpędzania złych duchów i demonów. Złote pierścienie używali jedynie senatorowie, kapłani i osoby o wysokim statusie społecznym, później jednak przestały być oznaką przynależności do określonego stanu społecznego. W okresie średniowiecza, ozdobione drogimi kamieniami pierścienie traktowano jako amulety mające chronić przed „złym okiem” i „złym słowem” a także chorobami. Na drzwiach średniowiecznych kościołów często umieszczano antabę – wizerunek lwa trzymającego w paszczy pierścień. Każdy prześladowany już w momencie dotknięcia pierścienia dostawał się pod ochronę Kościoła. Pierścienie z wyrytymi literami imienia, z oprawioną w nich gemmą (kamień szlachetny lub półszlachetny ozdobiony reliefem) lub grawerowaną płytką metalu były rodzajem tłoku pieczętnego. Ludziom 44 Z. Włodarczyk, Rośliny biblijne. Leksykon, Kraków 2011, s. 185-187; L. Rotter, Rośliny jako atrybuty świętych, [w:] Symbolika roślin. Heraldyka i symbolika chrześcijańska, red. J. Marecki, L. Rotter, Kraków 2007, s. 41–58; Taż, Biblijne pochodzenie symboli związanych z przedstawieniami w sztuce Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, „Studia Catholica Podoliae”, nr 3:2004, Городок - Кам’янець Подільський, s. 235–244; P. Borza, Nežná úcta k Presvätej Bohorodičke Panne Márii u gréckokatolíkov na Slovensku, [w:] Maria Immaculata, 150. rocznica ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP, red. J. Marecki, L. Rotter, Krakow 2004, s. 61–68; D. Forstner, Świat symboliki..., s. 192; M. Oesterreicher-Mollwo, Leksykon symboli…, s. 253; H. Biedermann, Leksykon..., s. 272-311; S. Grabska, Symbole i idee biblijne w naszym życiu, Warszawa 2004, passim. 45 L. Rotter, Florarium christianum - u styku kultury chrześcijańskiej i kultur antycznych, [w:] Ogród Pana, red. J. Brusiło, Kraków 2010, s. 69–82; J. Brusiło, Od symboliki drzewa w religiach świata do teologicznych znaczeń chrześcijańskiego “drzewa krzyża”, tamże, s. 51 – 68; M. Lurker, Przesłanie symboli w mitach…, s. 239 – 260; A. Trzciński, Symbole i obrazy, Lublin 1997, s. 53; M. Oesterreicher-Mollwo, Leksykon symboli…, s. 61, 357; D. Forstner, Świat symboliki..., s.155. 103
- Page 51 and 52: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE analogi
- Page 53 and 54: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE in Prag
- Page 55 and 56: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Josef H
- Page 57 and 58: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE „Krei
- Page 59 and 60: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE und in
- Page 61 and 62: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE zusamme
- Page 63 and 64: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE einem s
- Page 65 and 66: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Regiona
- Page 67 and 68: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE te - mi
- Page 69 and 70: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE mniej w
- Page 71 and 72: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE wartoś
- Page 73 and 74: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE gii poz
- Page 75 and 76: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE różny
- Page 77 and 78: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE dego cz
- Page 79 and 80: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Chrystu
- Page 81 and 82: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Ofiara
- Page 83 and 84: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE jak i p
- Page 85 and 86: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Czynny
- Page 87 and 88: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE święc
- Page 89 and 90: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE giczne.
- Page 91 and 92: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Semiolo
- Page 93 and 94: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE się r
- Page 95 and 96: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE W wieka
- Page 97 and 98: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE skich 2
- Page 99 and 100: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Inspira
- Page 101: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE materii
- Page 105 and 106: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE no spir
- Page 107 and 108: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE jakimi
- Page 109 and 110: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE 109
- Page 111 and 112: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Pielgrz
- Page 113 and 114: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE • sac
- Page 115 and 116: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE społec
- Page 117 and 118: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE nia tak
- Page 119 and 120: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Geograf
- Page 121 and 122: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE ja tury
- Page 123 and 124: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE nepřij
- Page 125 and 126: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE rý chc
- Page 127 and 128: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE ťansko
- Page 129 and 130: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE ve své
- Page 131 and 132: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE nalytic
- Page 133 and 134: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE morálk
- Page 135 and 136: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE kteří
- Page 137 and 138: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE tické
- Page 139 and 140: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Dokumen
- Page 141 and 142: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE WATT, W
- Page 143 and 144: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE popri C
- Page 145 and 146: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE Rozum a
- Page 147 and 148: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE ti. Kat
- Page 149 and 150: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE a Cirkv
- Page 151 and 152: THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE (†885
THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE<br />
zenie Początku i Końca. Wspomnieć też należy o motywie rozet w średniowiecznych<br />
kościołach, które nawiązywały do symboliki kręgu jako<br />
nieskończoności a także słońca utożsamianego z Chrystusem 44 .<br />
Innym symbolem ze świata roślin, wiążącym się z czasem jest drzewo.<br />
W kulturach przedchrześcijańskich drzewo zajmowało bardzo istotne<br />
miejsce, będąc znakiem centrum, osi świata, łączności pomiędzy niebem<br />
a ziemią, miejsce teofanii lub wręcz siedzibą boga. Drzewo było także<br />
traktowane jako alegoria cykliczności odradzającej się natury a także jako<br />
symbol życia i nieśmiertelności. Takie koncepcje wynikały z obserwacji<br />
natury np. liście drzew odradzają się w określonym cyklu, są więc symbolem<br />
życia i śmierci a także przebiegu cyklu rocznego. Natomiast drzewo<br />
iglaste, zimozielone oraz żywiczne, to symbole nieśmiertelności 45 .<br />
Pośród symboli z grupy przedmiotów i narzędzi warto wspomnieć<br />
o pierścieniu. Wykonane z metali szlachetnych, żelaza, brązu, kości słoniowej,<br />
rogu a nawet ze szkła – w starożytnej Grecji był oznaką wolnego<br />
człowieka. W Rzymianie – noszono początkowo pierścienie wykonane<br />
z żelaza, uważając je za talizman mający moc odpędzania złych duchów<br />
i demonów. Złote pierścienie używali jedynie senatorowie, kapłani i osoby<br />
o wysokim statusie społecznym, później jednak przestały być oznaką<br />
przynależności do określonego stanu społecznego. W okresie średniowiecza,<br />
ozdobione drogimi kamieniami pierścienie traktowano jako<br />
amulety mające chronić przed „złym okiem” i „złym słowem” a także chorobami.<br />
Na drzwiach średniowiecznych kościołów często umieszczano<br />
antabę – wizerunek lwa trzymającego w paszczy pierścień. Każdy prześladowany<br />
już w momencie dotknięcia pierścienia dostawał się pod ochronę<br />
Kościoła. Pierścienie z wyrytymi literami imienia, z oprawioną w nich<br />
gemmą (kamień szlachetny lub półszlachetny ozdobiony reliefem) lub<br />
grawerowaną płytką metalu były rodzajem tłoku pieczętnego. Ludziom<br />
44 Z. Włodarczyk, Rośliny biblijne. Leksykon, Kraków 2011, s. 185-187; L. Rotter, Rośliny<br />
jako atrybuty świętych, [w:] Symbolika roślin. Heraldyka i symbolika chrześcijańska,<br />
red. J. Marecki, L. Rotter, Kraków 2007, s. 41–58; Taż, Biblijne pochodzenie symboli<br />
związanych z przedstawieniami w sztuce Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, „Studia<br />
Catholica Podoliae”, nr 3:2004, Городок - Кам’янець Подільський, s. 235–244; P. Borza,<br />
Nežná úcta k Presvätej Bohorodičke Panne Márii u gréckokatolíkov na Slovensku, [w:]<br />
Maria Immaculata, 150. rocznica ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP,<br />
red. J. Marecki, L. Rotter, Krakow 2004, s. 61–68; D. Forstner, Świat symboliki..., s. 192;<br />
M. Oesterreicher-Mollwo, Leksykon symboli…, s. 253; H. Biedermann, Leksykon..., s.<br />
272-311; S. Grabska, Symbole i idee biblijne w naszym życiu, Warszawa 2004, passim.<br />
45 L. Rotter, Florarium christianum - u styku kultury chrześcijańskiej i kultur antycznych,<br />
[w:] Ogród Pana, red. J. Brusiło, Kraków 2010, s. 69–82; J. Brusiło, Od symboliki drzewa<br />
w religiach świata do teologicznych znaczeń chrześcijańskiego “drzewa krzyża”, tamże,<br />
s. 51 – 68; M. Lurker, Przesłanie symboli w mitach…, s. 239 – 260; A. Trzciński, Symbole<br />
i obrazy, Lublin 1997, s. 53; M. Oesterreicher-Mollwo, Leksykon symboli…, s. 61, 357; D.<br />
Forstner, Świat symboliki..., s.155.<br />
103