012012 - Prešovská univerzita v Prešove

012012 - Prešovská univerzita v Prešove 012012 - Prešovská univerzita v Prešove

22.10.2014 Views

Lucyna Rotter tacie Aviarium którego powstanie datowane jest na okres pomiędzy 1132 a 1152 roku. W 54 rozdziale tego traktatu mowa jest i feniksie: (...)[Ptak] ten, żyjąc ponad pięćset lat, gdy zauważy, że się zestarzał, układa sobie stos pogrzebowy ze zgromadzonych aromatycznych gałązek i zwróciwszy się ku promieniom słońca, ruchami skrzydeł świadomie wznieca ogień, w którym się spala. W ten sposób ponownie odradza się z popiołów 41 . Symbolika feniksa dotyczy głównie nieśmiertelności, wieczności i zmartwychwstania. W starożytnym Rzymie był symbolem odnowy i wiecznego trwania cesarstwa, Egipcjanie uważali feniksa za symbol słońca, które wyznacza pory roku i określa kalendarz, przy czym w okresie Nowego Państwa symbolizował nieśmiertelność i duchową przemianę. W kulturze chrześcijańskiej feniks najczęściej obrazuje prawdy o zmartwychwstaniu i życiu wiecznym. Ojcowie Kościoła uważali go za symbol zmartwychwstania (zarówno w rozumieniu powszechnym jak i w odniesieniu do Chrystusa), a także jako znak nieśmiertelności duszy. Zenon z Werony wskazywał natomiast na feniksa, jako na symbol cyklu życia i śmierci oraz zmartwychwstania 42 . Jednym z najczęściej spotykanych symboli florystycznych, powiązanym znaczeniowo z czasem, jest róża. W starożytności wierzono, że białe róże powstały w chwili narodzin Afrodyty, jak i ona sama z morskiej piany. Czerwoną barwę zyskały, gdy na płatki róży spadła kropla krwi Afrodyty, gdy zraniła się ona o kolec biegnąc na spotkanie z Adonisem (według innej wersji zabarwiły się od krwi Adonisa). Róża ma wiele, niekiedy przeciwstawnych znaczeń, zależnych od jej barwy i kształtu. Jedno z nich to nietrwałością i przemijalności. Kolejne znaczenie wiąże się z wyobrażeniem pięciu płatków róży umieszczonych wokół podstawy, które mają między innymi wyobrażać stały i powtarzający się ruch kosmosu. Dlatego uznano różę, pośrednio, za symbol wieczności. Róża stanowiła także symbol odrodzenia i miłości mogącej przezwyciężyć śmierć 43 . W ikonografii chrześcijańskiej róża jest m.in. symbolem pięciu ran Chrystusa a w jego przedstawieniach jako Alfy i Omegi symbolizuje połąc- Przesłanie symboli w mitach…, s. 322; A. Adamska, Zapach dobra i odór zła, „Zeszyty Naukowe KUL”, t. 39:1996, nr 3–4, s. 37–41. 41 S. Kobielus, Fizjologi i Aviarium, Kraków 2005, s.149. 42 Klemens Rzymski, List do Kościoła w Koryncie, [w:] Pierwsi świadkowie. Wybór najstarszych pism chrześcijańskich. red. M. Starowieyski, Kraków 1988, s. 61–109; D. Forstner, Świat symboliki..., s. 227–228; S. Kobielus, Bestiarium chrześcijańskie..., s. 96-99; H. Biedermann, Leksykon..., s.87-88. 43 L. Rotter, Symbolika kwiatów i ziół, [w:] Symbolika roślin. Heraldyka i symbolika chrześcijańska, red. J. Marecki, L. Rotter, Kraków 2007, s. 143–154; M. Oesterreicher- Mollwo, Leksykon symboli…, s. 253; L. Impelluso, Natura i jej symbole: rośliny i zwierzęta, Warszawa 2006, s. 118 - 127; H. Biedermann, Leksykon..., s.310; D. Forstner, Świat symboliki..., s.191-192. 102

THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE zenie Początku i Końca. Wspomnieć też należy o motywie rozet w średniowiecznych kościołach, które nawiązywały do symboliki kręgu jako nieskończoności a także słońca utożsamianego z Chrystusem 44 . Innym symbolem ze świata roślin, wiążącym się z czasem jest drzewo. W kulturach przedchrześcijańskich drzewo zajmowało bardzo istotne miejsce, będąc znakiem centrum, osi świata, łączności pomiędzy niebem a ziemią, miejsce teofanii lub wręcz siedzibą boga. Drzewo było także traktowane jako alegoria cykliczności odradzającej się natury a także jako symbol życia i nieśmiertelności. Takie koncepcje wynikały z obserwacji natury np. liście drzew odradzają się w określonym cyklu, są więc symbolem życia i śmierci a także przebiegu cyklu rocznego. Natomiast drzewo iglaste, zimozielone oraz żywiczne, to symbole nieśmiertelności 45 . Pośród symboli z grupy przedmiotów i narzędzi warto wspomnieć o pierścieniu. Wykonane z metali szlachetnych, żelaza, brązu, kości słoniowej, rogu a nawet ze szkła – w starożytnej Grecji był oznaką wolnego człowieka. W Rzymianie – noszono początkowo pierścienie wykonane z żelaza, uważając je za talizman mający moc odpędzania złych duchów i demonów. Złote pierścienie używali jedynie senatorowie, kapłani i osoby o wysokim statusie społecznym, później jednak przestały być oznaką przynależności do określonego stanu społecznego. W okresie średniowiecza, ozdobione drogimi kamieniami pierścienie traktowano jako amulety mające chronić przed „złym okiem” i „złym słowem” a także chorobami. Na drzwiach średniowiecznych kościołów często umieszczano antabę – wizerunek lwa trzymającego w paszczy pierścień. Każdy prześladowany już w momencie dotknięcia pierścienia dostawał się pod ochronę Kościoła. Pierścienie z wyrytymi literami imienia, z oprawioną w nich gemmą (kamień szlachetny lub półszlachetny ozdobiony reliefem) lub grawerowaną płytką metalu były rodzajem tłoku pieczętnego. Ludziom 44 Z. Włodarczyk, Rośliny biblijne. Leksykon, Kraków 2011, s. 185-187; L. Rotter, Rośliny jako atrybuty świętych, [w:] Symbolika roślin. Heraldyka i symbolika chrześcijańska, red. J. Marecki, L. Rotter, Kraków 2007, s. 41–58; Taż, Biblijne pochodzenie symboli związanych z przedstawieniami w sztuce Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, „Studia Catholica Podoliae”, nr 3:2004, Городок - Кам’янець Подільський, s. 235–244; P. Borza, Nežná úcta k Presvätej Bohorodičke Panne Márii u gréckokatolíkov na Slovensku, [w:] Maria Immaculata, 150. rocznica ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP, red. J. Marecki, L. Rotter, Krakow 2004, s. 61–68; D. Forstner, Świat symboliki..., s. 192; M. Oesterreicher-Mollwo, Leksykon symboli…, s. 253; H. Biedermann, Leksykon..., s. 272-311; S. Grabska, Symbole i idee biblijne w naszym życiu, Warszawa 2004, passim. 45 L. Rotter, Florarium christianum - u styku kultury chrześcijańskiej i kultur antycznych, [w:] Ogród Pana, red. J. Brusiło, Kraków 2010, s. 69–82; J. Brusiło, Od symboliki drzewa w religiach świata do teologicznych znaczeń chrześcijańskiego “drzewa krzyża”, tamże, s. 51 – 68; M. Lurker, Przesłanie symboli w mitach…, s. 239 – 260; A. Trzciński, Symbole i obrazy, Lublin 1997, s. 53; M. Oesterreicher-Mollwo, Leksykon symboli…, s. 61, 357; D. Forstner, Świat symboliki..., s.155. 103

THEOLOGOS 1/2012 | ŠTÚDIE<br />

zenie Początku i Końca. Wspomnieć też należy o motywie rozet w średniowiecznych<br />

kościołach, które nawiązywały do symboliki kręgu jako<br />

nieskończoności a także słońca utożsamianego z Chrystusem 44 .<br />

Innym symbolem ze świata roślin, wiążącym się z czasem jest drzewo.<br />

W kulturach przedchrześcijańskich drzewo zajmowało bardzo istotne<br />

miejsce, będąc znakiem centrum, osi świata, łączności pomiędzy niebem<br />

a ziemią, miejsce teofanii lub wręcz siedzibą boga. Drzewo było także<br />

traktowane jako alegoria cykliczności odradzającej się natury a także jako<br />

symbol życia i nieśmiertelności. Takie koncepcje wynikały z obserwacji<br />

natury np. liście drzew odradzają się w określonym cyklu, są więc symbolem<br />

życia i śmierci a także przebiegu cyklu rocznego. Natomiast drzewo<br />

iglaste, zimozielone oraz żywiczne, to symbole nieśmiertelności 45 .<br />

Pośród symboli z grupy przedmiotów i narzędzi warto wspomnieć<br />

o pierścieniu. Wykonane z metali szlachetnych, żelaza, brązu, kości słoniowej,<br />

rogu a nawet ze szkła – w starożytnej Grecji był oznaką wolnego<br />

człowieka. W Rzymianie – noszono początkowo pierścienie wykonane<br />

z żelaza, uważając je za talizman mający moc odpędzania złych duchów<br />

i demonów. Złote pierścienie używali jedynie senatorowie, kapłani i osoby<br />

o wysokim statusie społecznym, później jednak przestały być oznaką<br />

przynależności do określonego stanu społecznego. W okresie średniowiecza,<br />

ozdobione drogimi kamieniami pierścienie traktowano jako<br />

amulety mające chronić przed „złym okiem” i „złym słowem” a także chorobami.<br />

Na drzwiach średniowiecznych kościołów często umieszczano<br />

antabę – wizerunek lwa trzymającego w paszczy pierścień. Każdy prześladowany<br />

już w momencie dotknięcia pierścienia dostawał się pod ochronę<br />

Kościoła. Pierścienie z wyrytymi literami imienia, z oprawioną w nich<br />

gemmą (kamień szlachetny lub półszlachetny ozdobiony reliefem) lub<br />

grawerowaną płytką metalu były rodzajem tłoku pieczętnego. Ludziom<br />

44 Z. Włodarczyk, Rośliny biblijne. Leksykon, Kraków 2011, s. 185-187; L. Rotter, Rośliny<br />

jako atrybuty świętych, [w:] Symbolika roślin. Heraldyka i symbolika chrześcijańska,<br />

red. J. Marecki, L. Rotter, Kraków 2007, s. 41–58; Taż, Biblijne pochodzenie symboli<br />

związanych z przedstawieniami w sztuce Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, „Studia<br />

Catholica Podoliae”, nr 3:2004, Городок - Кам’янець Подільський, s. 235–244; P. Borza,<br />

Nežná úcta k Presvätej Bohorodičke Panne Márii u gréckokatolíkov na Slovensku, [w:]<br />

Maria Immaculata, 150. rocznica ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP,<br />

red. J. Marecki, L. Rotter, Krakow 2004, s. 61–68; D. Forstner, Świat symboliki..., s. 192;<br />

M. Oesterreicher-Mollwo, Leksykon symboli…, s. 253; H. Biedermann, Leksykon..., s.<br />

272-311; S. Grabska, Symbole i idee biblijne w naszym życiu, Warszawa 2004, passim.<br />

45 L. Rotter, Florarium christianum - u styku kultury chrześcijańskiej i kultur antycznych,<br />

[w:] Ogród Pana, red. J. Brusiło, Kraków 2010, s. 69–82; J. Brusiło, Od symboliki drzewa<br />

w religiach świata do teologicznych znaczeń chrześcijańskiego “drzewa krzyża”, tamże,<br />

s. 51 – 68; M. Lurker, Przesłanie symboli w mitach…, s. 239 – 260; A. Trzciński, Symbole<br />

i obrazy, Lublin 1997, s. 53; M. Oesterreicher-Mollwo, Leksykon symboli…, s. 61, 357; D.<br />

Forstner, Świat symboliki..., s.155.<br />

103

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!