recenzje - Portret

sprawiała wrażenie zdrowszej, niźli była. Do snu zawsze
nakładała czarne, jedwabne rękawiczki, które dostała od swojej
matki. Lubiła dotykać się przed zaśnięciem w te miejsca,
które sprawiały jej wyszukaną przyjemność. Do tych celów
wykorzystywała puszystość jedwabnego materiału (o ile można
było powiedzieć, że był puszysty) oraz chłód, dzięki któremu
dotykane i pieszczone organa powodowały, że krew szybciej
krążyła. Każdy, kto wpatrywałby się uważnie, mógłby dostrzec
królewskie podbicia stóp, na których zawsze znajdowały się
eleganckie pantofelki, nie kolidujące nigdy i w żaden sposób z
resztą ubioru. (Ale czyż mijając drugą osobę, spoglądamy na jej
buty?...).
Nie zaznała dotychczas prawdziwej miłości. Włoch, z
którym się przespała, okazał się zwykłym alfonsem, lubiącym
wyłącznie uległe partnerki. Stary, sadomasochistyczny mason,
Żyd z pochodzenia. Sprawił jej pierścionek (z tombaku) z
szafirem, ale i on okazał się fałszywy. Zrobił to, by ją w sobie
rozkochać, zauroczyć i dostać owoc, czyniący rozkoszną tę
chwilę, w której się go posiadło, a którą czuje się jeszcze długo
na podniebieniu, gdy się było wystarczająco przebiegłym.
W jej oczach, ciemnych, brązowych, niemal czarnych,
odbijało się słońce, które zostawiało w niej swoją energię,
wypełniając od środka. Wypełnienie to jakże różniło się od
tego, które chętnie przeżywała i czerpała zeń to, co było
najlepsze. Biustu nie powiększała jeszcze. Jej dwa przysadziste,
kuliste meloniki starczały w zupełności. Praktykowała masaż.
Wieczorem, stojąc przed lustrem, delikatnie i z uczuciem,
wypełniającym chłodne dłonie, kształtowała już ukształtowane.
Słodko uśmiechała się i wyobrażała siebie na okładkach
poczytnych, ale nie wulgarnych, magazynów. Rumieniła się
teraz na wspomnienie o tym, a kolor, którym pokrywały się
policzki, był jak płatki róż z ogrodu jej dziadka. Jej wargi
co jakiś czas wykrzywiały się. Było zatem wiadomym, że
podśpiewywała sobie. Nuciła śliczną melodię w rytm tej, którą
wokół śpiewali skrzydlaci śpiewacy. Uśmiechała się niemal
niezauważalnie, a uśmiech jej często przypominał wtedy
świeżość poranka z pełni lata.
Zwiewna spódniczka stykała się na wysokości pasa lub, jeśli
ktoś woli, na wysokości talii, z zapinaną na osiem drobnych
guzików bluzką. Nie ukazywała więcej niż to określały przyjęte
normy przyzwoitości, pomimo tego, że posiadała urocze
wycięcie zwane dekoltem. Nieco powyżej lekko tkanych
pończoszek było miejsce na majteczki. Bielizna zawsze była
dla niej rzeczą najważniejszą. Raz się jej zdarzyło nie zmieniać
swoich damskich slipeczek przez cztery dni. Odbiło się to tym,
że wsiąknięty w nie zapach mocnego kwasu (a miała wtedy
te specyficzne kobiece dni) nie dawał usunąć się w żaden
sposób. Teraz podobne zjawiska nie miały okazji się powtórzyć.
Posiadała bowiem piękne, bawełniane kompleciki, w ilości
czterech czy pięciu, z których każdy zawierał, jako obszycie,
wspaniałą wstążeczkę koronkową, która dodawała wszystkiemu
uroku i, po obnażeniu, przyciągała wzrok. Sama sobie wszystko
prasowała. Na wszystkie stroje i dodatki do garderoby zawsze
zarabiała w okresie wakacji. Zajmowała się ni mniej, ni
więcej jak tylko prasowaniem bielizny u wielkich państwa,
mieszkających gdzieś po nadreńskich wioskach. Stąd wzięło
się jej zamiłowanie do gustownego i wyszukanego ubioru,
zgodnego z trendami panującej mody.
Więc jednak! Rozpięła lekko najwyższy guziczek i
natychmiast znać dał o sobie
muślinowy stanik. Aby przyciągnąć
jego uwagę (nie zapominajmy
o naszym bohaterze), podniosła
w górę prawą nogę i poprawiła
pończoszkę. To wystarczyło. Nie
odważył się patrzeć na nią zbyt
długo. To, co zobaczył, chwilowo
zaspokoiło jego ciekawość i żądzę
patrzenia na niewieście wdzięki,
musiał się powstrzymać. Było
to jednak tylko zaspokojenie
kilkuminutowe. Po niedługiej
przerwie znów skierował swe oczy
w jej kierunku. Był grzesznikiem, ale
ona też nie pozostawała niewinną.
Zachęcała. Skinęła głową na znak
pozdrowienia, a on nie spodziewał
się tego. Oddałaby wiele z tego,
co posiadała, aby chociaż tylko
przez jakiś niewielki nawet odcinek
czasu mogła być z nim tak, jak tego
chciała. Marzyła. Wiele mrocznych i
radosnych momentów wirowało w jej
umyśle. Nasuwały się wspomnienia
o kamienistych plażach znad
francuskiego oceanu. Nastrój był
zbliżony. Jedyne, co odczuwała, to
dający się zauważyć brak piasku,
brak nadmorskiego piasku. Lekki,
drobny, kremowoziarnisty pył.
Zamki z fosami wypełnionymi słoną
cieczą. Kraby i krewetki. Wzmożona
potencja. Tak. Wypełnij mnie. Jestem
gotowa, rozewrę nogi, chcę uczuć
twe ciepło w sobie. Spółkujmy: pod
okiem amorka, bożka grzesznych
zabaw...
Wówczas uniosła spódniczkę
jeszcze wyżej, by on mógł zobaczyć.
I wiedziała, że zobaczył to, co
chciała mu pokazać. Ciemne kręcone
włoski wokół łona, teraz odsłaniane
delikatną dłonią, która z każdą
chwilą ukazywała coraz więcej i
więcej tego, co było do pokazania. A
on wyobrażał sobie, że wszystko to
on ukartował. Że to za jego sprawą
widzi teraz obnażającą swe wdzięki
istotę. W jego kroczu zachodziły
przemiany. Coś sprawiało mu ucisk,
ale nie uważał go za nieprzyjemny.
Jego napletek zsunął się i spotęgował
podrażnienie. A ona odchyliła
na bok, rozpiętą z pozostałych
siedmiu, bluzkę, która odkryła
kuliste wypukłości. Wyciągnęła się,
przez co, zdało się, stała się dłuższa,
niż była w rzeczywistości. Białe,
81