recenzje - Portret

Tak, myślę, że tak właśnie jest. Że na pewnym poziomie
odczucie i zespolenie się ze światem jest niemożliwie, że
człowiek zawsze przeżywa wstecz i w przód, że życie w tym,
co jest, i czerpanie z tego pełnej satysfakcji nie jest możliwe, a
przynajmniej nie dla wszystkich. Życie w świecie realnym, przy
rownoczesnym życiu w tym, co projektuje umysł, prowadzi do
wiecznej tęsknoty i wiecznego poszukiwania. Powstaje człowiek
nieustannie czekający i tęskniący: do tego, co było, i do tego, co
będzie.
Co według ciebie symbolizuje tytułowa rdza? Czym
ona jest w świadomości głównej bohaterki, a czym jest
dla samej autorki powieści?
Co poeta miał na myśli?;) Rdza dla głównej bohaterki
to świadectwo osiągniętego sukcesu. Gdyby dostała się do
krwi, zarażając całe ciało, bohaterka zdobyłaby wreszcie
to, czego pragnie – poczucie świata, najintensywniejsze
poczucie, bo będące w niej samej. Z drugiej strony, rdza, w
sensie metaforycznym, jest w bohaterce od pierwszych stron
powieści. Rdza w myślach i pragnieniach pcha bohaterkę do
autodestrukcji, raz się dostawszy do jej umysłu zżera ją od
środka. Po chwili rdzawe staje się już wszystko.
Napięcie w powieści budują kontrastujące ze sobą
opisy aktów seksualnych. Z jednej strony brutalny opis
zbliżenia z Rafałem, z drugiej przepełniona swoistą
namiętnością miłość z Julką. Dramat głównej bohaterki
polega na tym, że w oczach innych ludzi skazana jest na
brutalnego Rafała. Dlaczego nie obroniłaś, tak mi się
wydaje, w powieści uczucia do Julki?
Myślę, że odpowiedziała już
Pani po części na zadane pytanie. Na
pewno we wszystkim, co bohaterka
robi, poszukuje ekstremalności.
Chęć poczucia, wniknięcia w świat,
popycha ją w coraz nowe sytuacje,
im intensywniejsze są, tym większa
szansa na zdobycie upragnionego
ideału. Poniżenie w seksie jest częścią
generalnego planu zniszczenia.
Czy pisząc „Rdzę”
zastanawiałaś się nad tym,
do kogo ta powieść ma trafić?
Komu poleciłabyś przeczytanie
tej powieści i dlaczego warto po
nią sięgnąć?
Prawdę mówiąc, w ogóle się
nad tym nie zastanawiałam. Mam
nadzieję, że znajdą się czytelnicy,
którym „Rdza“ się spodoba – kim oni
będą, nie ma dla mnie znaczenia.
Jakie są twoje literackie plany
na przyszłość? Możemy się
spodziewać kolejnej powieści,
pracujesz nad nowym tekstem?
To tajemnica :).
Bo uczucie do Julki nie jest tym, czego bohaterka szuka.
Wbrew pozorom relacja z Julką niczym się nie różni od relacji
z ciotką, matką czy Rafałem. To, że seks jest bardziej namiętny i
mniej zwierzęcy, nie zmienia faktu, że wciąż pozbawiony jest tej
najgłębszej potrzeby pełnego zjednoczenia. Główna bohaterka
patrzy na delikatne ciało Julki i chce je zniszczyć tak samo,
jak pragnie zniszczyć samą siebie i otaczającą ją rzeczywistość.
Trudno powiedzieć, czy ostatecznie w akcie czułości, czy
nienawiści, odsyła Julię do domu ratując ją w ten sposób przed
destrukcją. Julka jej nie rozumie, dzieląca je odległość sprawia,
że ich relacja jest pusta i dla bohaterki pozbawiona znaczenia.
Bohaterka „Rdzy” nie kocha się z Rafałem, tylko
się z nim pieprzy. Sprowadza w ten sposób seks do
zwierzęcej fizyczności, sposobu na zaspokojenie
popędu. Seks jest dla niej formą zadawania bólu i
cierpienia. Im bardziej jest poniżona i upokorzona,
tym bardziej czuje się spełniona, bo jest bliżej dna. Jaką
rolę w twoim autorskim zamyśle miała pełnić tak silnie
wyeksponowana i zarazem instrumentalnie traktowana
seksualność?
37