recenzje - Portret

Chciałem się wreszcie
wyspowiadać
Z Wojciechem Brzoską o tomie poezji „przez judasza”
rozmawiali Joanna Rybner i Paweł Chojnowski
rozmowa
Bardzo często swoje wiersze konstruujesz opierając
się na ironicznej prowokacji językowej, z czym
zresztą jesteś już identyfikowany. Aby posłużyć się
przykładem, przytoczyć wystarczy choćby tytuł: „przez
judasza”, co oznaczać może, z jednej strony – obraz,
rzeczywistość obserwowaną przez judasza w drzwiach,
co sugerowałaby pisownia. Natomiast z drugiej
strony budowa i charakter wierszy, czy całego zbioru,
przywodzi na myśl raczej biblijną postać Judasza. Skąd
pomysł na taką właśnie konstrukcję i jaki ma ona cel?
Wszystko przez to, że właśnie przez judasza obserwowałem
to, co działo się w pańskim domu przez prawie pół roku.
Żyłem w ukryciu, trochę schowany... A że działy się wokół
mnie rzeczy raczej niewesołe, na kogoś trzeba było zrzucić
odpowiedzialność, prawda? Często złe rzeczy dzieją się „przez
kogoś”, bo my raczej uważamy siebie samych za niewinnych.
Pomysł na książkę, na pewien cykl, zrodził się z pierwszego
wiersza, który napisałem. Nie jest to utwór, który otwiera
tomik, ale z pewnością dla całej książki bardzo istotny –
„modlitwa godna polecenia”. Wiersz, m.in., o zależności
wobec... Po tym właśnie wierszu „pan pociągnął mnie za język,
i zacząłem spowiadać się w pańskim języku”... Równoległa,
metaforycznie biblijna rzeczywistość nałożyła mi się na to, co
obserwowałem. Kolejne teksty zaczęły się pisać bardzo szybko,
kolejne wydarzenia prowokowały do tego, żeby chwycić za
długopis i pójść za ciosem, za głosem (śmiech)... A do tego
jeszcze szufladki pamięci zaczęły nagle się wysuwać i podsuwać
mi kolejne fakty pasujące do układanki... Cel był jeden - szczera
spowiedź w nieznanym mi dotąd języku, po wielu latach
błądzenia (śmiech). No i co najważniejsze – zrzucenie winy.
Najnowszy tomik podzieliłeś w taki sposób,
aby nasuwał skojarzenia z systematyką Starego
Testamentu, nie wspominając już o konkretnych
tytułach wierszy. Czy taki zabieg ma jedynie nadać
fot. Anna Wiech
Wojciech Brzoska – ur. w
1978 r., autor książek poetyckich:
„Blisko coraz dalej” (2000), „Niebo
nad Sosnowcem” (2001), „Wiersze
podejrzane” (2003), „Sacro casco”
(2006). Współautor więziennej
etiudy filmowej „Scrafitto” (2005).
Publikował w wielu czasopismach i
antologiach. Jego wiersze tłumaczone
były na angielski, niemiecki, czeski,
słowacki i słoweński. W duecie
Brzoska & Mosquito przygotowuje
płytę z melodeklamacjami swoich
wierszy zatytułowaną „NIE-takty”.
W 2008 roku w „Portrecie” ukazał się
jego tom „przez judasza”.
127